Simon (2004)

Ik was opzoek naar een goede Nederlandse film die ik nog niet gezien had. Zodoende kwam ik op deze film uit. De film was goed geacteerd en het contrast leven/dood komt in beeld. In mijn ogen lag het verhaal teveel aan de komedische levenszijde, waardoor de bekende dood eigenlijk een lachertje werd. Terwijl dit juist een serieus en dieptriest onderwerp is. Vergelijkend met overige goed beoordeelde Nederlandse films, vind ik het verhaal in deze film niet denderend en kon me niet echt blijven pakken. Voor mij is deze film een gemiddelde Nederlandse film.

Een hoog aangeschreven Nederlandse film, dus toch maar eens opgezet. Terstall heeft in Simon gekozen voor nogal aparte typetjes, dat zorgt ervoor dat het tweede deel van de film – het dramagedeelte - mij niet echt kon aangrijpen. Binding met de personages heb ik namelijk niet. Ook jammer van het hier en daar nogal platte taalgebruik en het bij vlagen weinig functionele naakt. Het acteerwerk is echter degelijk en de film kijkt best vlot weg, derhalve geen slechte film maar ook zeker geen hoogvlieger.

ik vond dit een super film met een heel goed verhaal alleen vond de humor iets minder maar een super drama 4* waard

Ik blijf dit een prachtige film vinden. Ik had 'm in het begin al eens gezien maar gisteravond heb ik 'm samen met mijn buitenlandse vriend gekeken, met ondertiteling. Hij kon de film erg waarderen, vooral de humor. (gevoel voor tumor ha ha) Prachtige grappen, droge gesprekken, lekkere open cultuur in die vriendengroep en familie. Ik moet er niet aan denken te douchen met mijn vriendje met mijn vader in de badkamer!! En dan die scene waarin die meid gewoon het café uitgedragen wordt en vervolgens even goed genomen wordt door de twee heren En dan dat lachje, vooral in de auto! Die hebben we een stuk of 5 keer achter elkaar geluisterd. Erg aanstekelijk!

Cees Geel doet het fantastisch. Zijn humor sleept hem en zijn familie en vrienden door de moeilijke periode. Hij is de ster van de positieve en negatieve gebeurtenissen, de drijfveer van de groep. Wat een karakter, zoveel geld vergaren door allerlei bedrijfjes, waarvan een groot deel zwart. En wat een omstuimig leven, vol luxe en dwaasheid, een ex-vrouw in Thailand, half Thaise kinderen die in Nederland komen wonen.

Mooi verhaal van vriendschap tussen een enigszins bekakte homo tandarts en de grootste macho die je je kan voorstellen. Veel clichés over Nederland, zware onderwerpen die al vele discussies hebben opgeroepen. Het bloot stoort me niet, het hoort bij de film.

De film is duidelijk is twee helften op te delen, het neerzetten van het karakter en zijn uitbundige leven, en dan het wederzien van de twee vrienden met het nieuws dat de hoofdpersoon kanker heeft. Beide helften zijn even pakkend, enkel heel verschillend. Ik vond alleen de dochter van Gees niet zo prettig acteren en ook niet leuk om naar te kijken.

Het einde is perfect en zet euthanasie in een goed daglicht. Gewoon rustig thuis met familie en vrienden, mooie vergelijking met een letterlijke sprong in het diepe. Ik kon het niet drooghouden, gelukkig zijn ze zo slim geweest om een vrolijk liedje op de aftiteling te zetten, toen kon ik weer ademhalen.

4*

Veel positieve recensies over gelezen, maar vond hem helaas tegenvallen...

De film had wel wat grappigs en het karakter van simon was erg leuk neergezet.. maar de film wist me niet te pakken... Het miste gewoon echte diepgang, echte meelevenheid.

De film gaat over een vriendschap tussen een homo en een dealer simon...

en dan 10 jaar later komen ze elkaar weer tegen en blijkt simon kanker te hebben en dan hoe hij er mee omgaat.

2/

Net gekeken op Netflix. Afschruwelijke film, paar stukken overgeslagen... Sommige stukken waren erg onwerkelijk ook! Wist af en toe niet meer waar ze het over hadden... Ooit deze film ook in de 3e klas vd middelbare school gekeken en iedereen had toen ook een onvoldoende voor het verslag nav. deze film. Hij blijft vaag.

Dat moet je me uitleggen. Zelden een meer concrete, recht-voor-zijn-raap film gezien als deze.

Eens!!!

Van de Nederlandse films die ik ooit gezien heb staat Simon toch wel bovenaan. Dit komt niet alleen door dat niets in de film niet echt gebeurd zou kunnen zijn maar het is ook het gevoel dat ik naar een real-life documentaire zit te kijken. De meeste mensen kennen wel zo'n type als Simon in hun omgeving - de getapte adremme gozer, populair bij de "vrouwtjes", grote muil enzo, maar als het er op aan komt een klein hartje. "Uit het het leven gegrepen" is per definitie een gemeenplaats maar deze film is juist niet clichematig maar prachtig verfilmd en ook zo vertolkt door de acteurs. De film werpt voornamelijk licht op de ziekte Kanker, en hoe deze zich zonder te discrimineren kan manifesteren in een ieder en afstraalt op de omgeving van de patient. Misschien heb je op dit moment nu zelf wel kanker zonder het te weten.

Zojuist voor de vierde keer bekeken. Wat ik wel echt heel goed vind is dat Nederland het onderwerp "kanker" in films goed en aangrijpend kan neerzetten. Bij "De Marathon" en zeker in deze film "Simon" is dat echt goed, subtiel en aangrijpend gebracht.

Ik heb deze jaren geleden toen hij uitkwam een keer gezien en toen vond ik hem zo geweldig dat ik hem gelijk een tweede keer bekeken heb.

Nu is het een jaar of 10 later en ik bladerde er toevallig langs en besloot hem nog eens te kijken maar.... ik vond hem nu toch ineens een beetje tegenvallen, weet niet of dat komt omdat ik ouder ben geworden oid maar ik vond er nu toch minder diepgang in zitten. Wellicht past de film niet meer bij deze tijd ofzo ik weet het niet, toen vond ik hem geweldig.

Natuurlijk is het wel nog steeds een hele goede film en één van de beste NL films ooit. Het EK voetbal, de Amsterdamse scenery en de personages zijn nog steeds geweldig.

Martin Koolhoven deelt Simon on Vimeo

Ik kan mij geen mooiere Nederlandse film indenken dan Simon. Bijna iedereen kent in zijn omgeving wel zo'n getapte vogel als Simon: gevat, hyperactief en levenslustig, alfa-mannelijk, en dus populair bij de "vrouwtjes" maar niet perse een verkeerd karakter. Je haat of houdt van zo'n iemand..je duldt of verafschuwt 'm in je nabijheid...maar dan ineens groeit er een ongenadige kanker in zijn lijf en staat die enorme grootmuil van weleer plots in zijn hemd stil voor je neus en slaat zijn kleinhartige noodaggregaat aan met gek genoeg eigenlijk nog wel steeds dezelfde adremme humor en levenslust.

Maar Simon laat zich niet langzaam gaarkoken als een KREEFT in een pan.

Spuuglelijk gefilmde film, met van die nadrukkelijk gezochte, kunstmatige dialogen. Malle pruiken en dan dat irritant geforceerde lachje bij het minste of geringste. Persiflages van karakters, die in een Costa niet hadden misstaan. Het moest van ver komen om deze lukrake soap met die hatelijke vertelstem van Hensema uit te zingen. En dan denkt Terstall het potsierlijke geheel ook nog even te kunnen verweven met wat progressief politiek engagement, uiteraard niet geremd door enigerlei subtiliteit. Dat dit als 'zuiver' Nederlands filmcultuurgoed te boek staat is mij een groot raadsel. Een Felix van Groeningen, die in me opkomt, heeft aangetoond met soortgelijke input wel een ontroerend en puur geheel te kunnen smeden.

Na jaren herkeken. Verbazend, hoe de smaak van een mens kan veranderen! Verlaagd van 4,5 naar 2,5...

Mooi verhaal, goed geacteerd door Hensema en zeker door Geel. Kon vooral laatstgenoemde echt waarderen. Het stuk in 1988 was leuk, het middenstuk vond ik helaas te langdradig worden.

Na hem veel bekeken te hebben toen hij uitkwam, voor het eerst herzien in zoveel jaar (nog nét niet zolang als Simon en Camiel elkaar niet hadden gezien). En inderdaad, ik zie nu de valse noten meer dan toen ik jong was. Maar dan nog doet de film meer goed dan hij fout doet, en waardeer ik wat hij probeert te doen. Het zal voor een deel sentiment zijn, aangezien ik van die film hield in herfst van mijn eigen studententijd, maar dat zij dan maar zo. Een écht verschrikkelijk goede film vind ik het na al die jaren en kijkbeurten niet meer, maar dan nog. Ik vind het nog steeds sfeerverhogend

Als je Simon niet kunt volgen, dan zal de rest van je leven ook wel niet meevallen.

Vanmiddag gekeken en me eerlijk gezegd bijzonder verbaasd over de 'goede' kritieken die de film krijgt. Nu weet ik ten eersten al niet in welke categorie ik deze film moet plaatsen. Ging ervan uit dat het een drama was, maar beland voor mijn gevoel in een komedie/tragi-komedie.

Prima rol overigens van Cees Geel die een uiterst innemende Simon neerzet met zijn lachje en humor, maar naar mate de film vordert gaat me dat toch wat vervelen en daarnaast vind ik dat de film niet zo heel veel te bieden heeft. Oké, de dualiteit tussen leven en dood, het tragische dat een bijzonder levenslustige iemand stervende is en vooral hoe die er mee omgaat. Maar toch, het pakt mij helaas niet zo. Had er iets meer van verwacht.

Nee, helaas. Niet mijn ding.

Vervelend dat Simon op geen enkele streamingdienst te bekijken is. Ook andere films van Terstall zijn nauwelijks te vinden.

Is hier een speciale reden voor?

Best een aardig drama met wat grappige momenten. Het lijkt erop alsof ze graag wat gewaagde thema’s willen benadrukken maar falen daar hard in. Grootste probleem is dat ze Simon als een toffe peer willen neerzetten maar eigenlijk een ontzettend kneusje is.

De verwachtingen lagen eerlijk gezegd heel goed bij aanvang van deze Simon. Kon niet anders dan goed zijn, dacht ik toch. Toch enigszins ontgoocheld. De gehele idee van de film ligt me waarschijnlijk minder. Zware onderwerpen op een luchtige, laat staan komische directe manier, brengen ligt me niet zo en zal vaak gecatalogeerd worden als een hit or a miss.

Op zich ook een weinig vernieuwende film van wederom karakters die elkaars tegenpool zijn, maar toch elkaars vrienden worden. Met zijn humor en relativeringsvermogen springt Simon door het leven. Camiel is wat gereserveerder, maar kijkt wel naar Simon op. Naast hun karakters blijkt ook hun leven ver uit elkaar te liggen. De één gaat trouwen, de andere heeft kanker en denkt aan euthanasie.

Het zijn vooral de grappen, de luchtigheid, de eenvoudige oneliners - de Hollandse directheid - die ik moeilijk een plaats kan geven in het geheel. Lekker fijn en dikke chapeau hoe Simon aankijkt naar zijn leven, maar als filmliefhebber kon ik er niet veel mee. Wellicht speelt het ook mee dat ik niet steeds mee was met het gewauwel van Simon zonder ondertiteling. Ik bekeek de film met weinig emotie en dat is net wat je wél nodig hebt bij deze film...

Het kostte mij veel moeite om deze film af te kijken. Het karakter van Simon spreekt mij niet aan. Ik vind zijn humor niet leuk en ik vind hem erg onsympathiek. Aangezien hij een belangrijk personage in de film is, maakt dat de film al een stuk minder leuk. Ook de andere personages deden mij niet veel. De film maakte weinig emoties in mij los, ondanks de nare ziekte. Het acteerwerk vind ik oké. 2,5*

Cees Geel: film Simon zou nu echt niet meer kunnen | Telegraaf.nl

Onbegrijpelijk dat deze geweldige Nederlandse film niet op Blu-ray te verkrijgen is.

Verrassend.

Het kan dus wel. Nederlandse cinema kan gewoon zegevieren, en dat doet het dan ook absoluut met deze Simon. Ik had de film vanwege de notering in de top 250 al langer op het oog, maar het kwam er gewoon nooit van. Onlangs toch weten te lenen vanuit een familielid en op een hete middag aangezet. Het viel zeker niet tegen.

Bij Nederland had ik het ondertussen een beetje opgegeven. Simon is echter een film van andere aard, die een stuk frisser begint dan je zou denken. Visueel valt het alleen wat tegen. Terstall kloddert er werkelijk op los maar lijkt te vergeten dat elementen zoals kadrering en camerawerk ook bestaan. Hierdoor wordt de drukke presentatie niet altijd correct gecompenseerd, waardoor de energie vanuit de regie die van het verhaal niet kan bijhouden.

Verder ook regelmatig een erg Hollandse film met veel seksuele gedachtes, dialogen en handelingen. Toch voelt het niet altijd vervelend aan hier, of pervers. Wel voelt het nogal lomp aan, iets dat niet perse nodig is om het personage van Geel (waarvan de meeste seksuele dingen lijken te komen) duidelijker te maken. Overigens mag de film hem wel een persoonlijke hand geven, want Geel neemt de film op z'n schouders en het lijkt hem maar weinig moeite te kosten.

Het kijkt ook goed weg en weet tegen het einde aan daadwerkelijk te raken. De film begint wat lomp en kent een eigenzinnig, vulgair karakter, maar na wanneer het binnen begint te komen dat de personages wel degelijk van vlees en bloed zijn gemaakt begint het langzaam op je in te spelen. Wanneer de finale aanbreekt kreeg ik toch een brok in m'n keel. Het blijft visueel soms wat achter, maar Simon voelt menselijker en dichterbij aan dan je zou kunnen denken. Positieve verrassing vanuit eigen bodem dus.

Overigens kan die Hüpscher absoluut niet acteren. Mijn god. Was toch echt pijnlijk om tegenaan te kijken.

Goed dat ik die film weer eens gezien heb. Dat was toch wat te lang geleden. Ik wist nog wel dat het een mooie en indringende film was. Maar ik was toch ook een hoop details weer vergeten. Het meest opmerkelijke was toch wel de verhouding tussen het eerste deel en het laatste deel. Voor mijn gevoel was het eerste deel driekwart van de film en het laatste een kwart. Maar het was dus eerder andersom in de praktijk. Hoe dan ook. Ook deze keer heeft de film weer een grote indruk op me gemaakt. Gewoon een erg goede en mooie film.

Zeer herkenbaar !! Ik heb met vele "toppers die ik ooit zag precies hetzelfde. ""Is dat nou alles waar ik vroeger van uit mijn dak ging?' En geen lullige titels "'Butch Cassidy and the Sundance kid" ( flauw , traag en voorspelbaar)..Apocalypase now ( indrukwekkende cinematografie maar het verhaal boeit geen seconde , wat een zit) , zelfs The Godfather (gaaaap..en ook een zit) ging na herzien aan mij voorbij. "'Scarface ook.

""Smaak is door vele factoren tijdelijk en veranderlijk......" Bijstelling....

Mijn leven heeft Simon in ieder geval niet veranderd. Deze tragikomedie is in twee delen opgesplitst. Eerste verhaalt over de ontmoeting van de anticonformistische Simon en de homo Camiel. Er ontstaat een onwaarschijnlijke vriendschap tussen hen die hen o.a. naar Thailand brengt, en dat is misschien nog het beste aan de film. Die warme tolerantie tussen beiden; Camiel kan steeds lachen om de homofobe grappen van Simon, en Simon vindt het duidelijk leuk om zo iemand in zijn buurt te hebben.

Tweede deel: ik heb kanker! Daar gaat het mis. De film huppelt van de hak op de tak, van de ene korte scène naar de andere. Ook ik kreeg geen binding met de iets te talrijke personages. Emotie was zoek. Je zou kunnen zeggen : men kan ook met humor en luchtigheid uit het leven stappen maar hoe kan men de euthanasieproblematiek in dat geval serieus nemen? Iemand in je omgeving die sterft is nu éénmaal droevig en dat kan je niet wegstoppen, ook niet in een film.