Places in the Heart (1984)

Deze film wist me, ondanks de drakerige titel en Sally Field - waar ik meestal allergisch voor ben - volkomen mee te nemen.
Een telkens kalme cameravoering, zeer ingetogen acteren, en dat geplaatst in een tijd van grote armoede en religiositeit op het platteland van Texas. Ik had niet verwacht het iets te vinden. Misschien is dat dan de ideale kijkhouding. Want ik vond het wat. Het begin vond ik ietwat houterig, maar toch gebeurde er genoeg (op een ongebruikelijke manier) om me te laten blijven kijken op dit nachtelijke tijdstip van uitzenden. Slechts af en toe wist sentimentaliteit een beetje grip te krijgen op het verhaal. Meestal werd er sober en serieus geregistreerd wat er gebeurde. Het acteren tot in de kleinste bijrolletjes is geweldig. Naast het verhaaltje van Field (die zich inhoudt - ik hoefde maar één keertje geërgerd te zuchten toen Field tegen Glover zei dat de oogst aan hem te danken was etc. Ja, dat snapte ik ook wel.), speelt nog een plot rond haar zus en dier man. Het staat los van het hele katoenverhaal en toch weten deze twee verhalen zoetjesaan in elkaar te grijpen.
Het einde vond ik - ondanks het anachronisme van de kleine wijnbekertjes - simpelweg weergaloos.

Mooi ingetogen drama met goede acteurs die zich zichtbaar als een vis in het water voelen.

Benton schetst een sfeervol portret van het plattelandsleven in Texas tijdens de crisisjaren, waarin ook aandacht wordt besteed aan de rassenhaat. Het plotje rond Ed Harris en zijn vrouw vond ik nogal storend, het verhaal over het boerengezin was toch veel interessanter. Ik ben ook niet zo'n fan van Field, maar hier deed ze het wel aardig, maar een oscar? Ik vond de bijrollen van Glover en Malkovich dan toch mooier.

3,5*

Omdat ik een positieve recensie las en in de gids las dat de film twee Oscars heeft gewonnen (beste vrouwelijke hoofdrol voor Sally Field en beste scenario voor Robert Benton) werd ik wel nieuwsgierig. En ik moet zeggen dat ik er zeker geen spijt van heb dat ik de film heb gekeken.
Hoewel de geluidskwaliteit slecht was, wat heel goed aan RTL 8 kan liggen, heb ik zeker genoten van de film. Er zit weinig muziek in en vrij veel stiltes, maar toch is de film erg sfeervol met mooie beelden, die wel altijd heel naturel zijn. Niks is aangedikt. Datzelfde kan al helemaal worden gezegd voor de acteerprestaties. Die komen gewoon heel geloofwaardig over. Van de grote rollen van Sally Field, Danny Glover en John Malkovich (vooral eerste en laatste vond ik erg sterk spelen) tot aan de bijrollen.
Het verhaal is simpel en het drama wordt nooit aangedikt, maar de film weet je toch te ontroeren en het einde vond ik vrij mooi.
Jammer alleen dat ik maar tot zekere hoogte kon meeleven met de weduwe en haar kinderen. Je leert het gezin nog helemaal niet kennen, en dus raakte het me niet zo heel erg dat ze zo in moeilijkheden kwamen.
Maar de film is gewoon een goed en effectief drama zonder pretenties. Vooral de Oscar voor Sally Field kan ik best begrijpen. Die Oscar voor het scenario snap ik dan weer niet helemaal.
3.5*.

Vond het toch niet echt een grootse rol en oscars zijn ook niet altijd even serieus te nemen.

Groots ook weer niet, daarom drukte ik me ook nog redelijk bescheiden uit met mijn "kan ik best begrijpen".
Maar ik vind haar wel echt overtuigend spelen.
En de Oscars zijn inderdaad niet altijd even serieus te nemen. Al was dat nog wel een best goed jaar met Amadeus onder de genomineerden.

Redelijk goede film. Maar bij lange na geen Gone with the Wind waar deze wel wat van weg heeft.

Renske omschrijft het zo raak en duidelijk, ik ben het daar helemaal mee eens. En dat voor een film uit 1984, erg goed!

Het Texaanse platteland tijdens de Grote Depressie. Met de hulp van een dakloze neger tracht een alleenstaande moeder te midden van economische tegenspoed, zinloos geweld en racisme het hoofd boven water te houden.
Sterke hoofdrol van Sally Field, maar ook de bijrollen van Lindsay Crouse (vaak ondergewaardeerd) en John Malkovich klinken als een klok.
Beklijvende film, maar het is geen The Grapes of Wrath (1940).

Mooie sfeertekening, ontroerend maar ook wat somber.

Goed acteerwerk van met name Malkovich, maar ook van Field, Glover, Harris en Lindsay Crouse

Een ongecompliceerd en kleurrijk melodrama, met een mooi, in de kern hartverwarmend en tegelijk hardvochtig verhaal over doorzettingsvermogen en de wil om te overleven. De aardige, levendige en geloofwaardige personages werden gespeeld door een superieure cast. Als regisseur had ik de slotscène achterwege gelaten.

Goeie film over een weduwe met twee kinderen die er het beste van probeert te maken. De film speelt zich af tijdens de grote depressie in Texas. Het tijdsbeeld en het harde leven worden dan ook mooi weergegeven zonder al te veel in sentiment te vervallen. Echt aangrijpend wil het niet worden. Dit ondanks de goeie cast.

Deze rustige dorpskroniek speelt zich af in de tijd van de Amerikaanse depressie en vertelt over een jonge weduwe die het hoofd boven water moet houden met haar twee kinderen. Ze zit immers financieel erg krap en wordt door de lokale bankier aangemoedigd om haar huis te verkopen . Deed me qua sfeer wat aan Grapes of Wrath denken maar dan iets minder deprimerend en met wat nostalgie.

De regisseur creëerde vooral beelden uit een andere tijd, waarin het knokken was om te overleven en waarin zwarten het nog steeds hard te verduren hadden. Hij inspireerde zich hiervoor uit zijn eigen jeugd in Waxahachie. Dit drama is ook interessant door de sterrencast met een debuterende John Malkovich als blinde man die intrekt bij de weduwe, of de overspelige schoonbroer, gespeeld door Ed Harris. Persoonlijk vond ik die verhaallijn wat onnodig en saai vermits dit niet echt hoofdpersonages zijn. Vond Danny Glover hier wel beter in passen. Wel verrast door de ernstige rol van Sally Field, die ik eerder ken als 70s stoeipoes in komedies.