Pinocchio (1940)

Pinocchio

Zoals ik al eerder zij was ik vroeger echt verslaafd aan deze film! Wanneer ik de trailer zag net, kwam alles weer naar boven. Ik kan de film nu wel weer dromen zo vaak heb ik hem toen gekeken op V/H/S. Is ook nog zo, toen hadden wij nog geen DVD-Speler al weet ik niet of hij ooit verscheen op DVD? Vast wel. Al was deze klassieker niet mijn lieveling's film maar, dat was Lion King, heb ik toch nog uren kunnen genieten van Pinocchio en ik kreeg er maar geen genoeg van. De personages, het verhaal en het concept ik vond het allemaal gaaf. Deze vrolijke animatie film verdiend in mijn ogen een voldoende.

4.0*

Vreselijke film.

Pure reclame voor een dictatuur dit. Gedraag je goed, anders krijg je een lange neus. Het ergste is dat dit een broodje-aap verhaal geworden is dat ouders gebruiken om hun kinderen bang te maken, en zich te laten gedragen. Een dictatuur werkt op dezelfde manier. Een religie ook - en daar werd handig gebruik van gemaakt door allerlei machtige figuren. Macht werd goedgepraat onder het doek van: "God heeft het zo gewild, en als je leven leidt zoals je leidt ga je naar de hemel". Doe je iets verkeerd in de maatschappij, dan ga je naar de hel. Ik ben daarom dus niet voor films met diepgewortelde religieuze of dergelijke boodschappen. Voor alle duidelijkheid: ik respecteer wel ieders religie.

Het probleem is dat Disneyfilms wel vaker last hebben van stereotiep opgebouwde personages, en kromme denkpatronen. Denk maar aan Sneeuwwitje - het mooie meisje - dat zich superieur moet voelen aan de wereld en waar ik meer sympathie kreeg met de boze heks dan met Sneeuwwitje zelf? En zo kan ik nog wel heel wat dingen benoemen. De enige reden om die films te waarderen is omwille van de puike animatie uit die tijd, en Sneeuwwitje was indertijd een vernieuwende film.

Prachtig.

Het verhaal en de zijtakken in de film Pinocchio zijn misschien wel de vreemdste die Disney ooit heeft ontworpen. Als je stout bent en je slecht gedraagt verander je in een ezel, als je liegt wordt je neus langer, een vader die zijn zoon gaat zoeken op de bodem van de oceaan (??) , een vos en een kat die vreemd opkijken omdat ze een houten jongen zien , maar zelf zijn ze tja een vos en een kat die kunnen spreken, Japie Krekel die niets tegen Gepetto gaat vertellen omdat het klikken is... Ja het is me wat maar ik kan het allemaal wel verkroppen door de prachtige manier hoe deze film is weergegeven.

De animatie ziet er gelikt uit, vooral als je de confrontatie met Monstro meemaakt. Wat een gigantisch en weergaloos dier is dat! Het gros van de personage worden iets meer in de verf gezet dan de voorgaande Disneyfilm en het verhaal zelf voelt ook completer aan. Ook deze film heeft zijn donkere en griezelige kantjes. De transformatie was gewoon bangelijk goed gedaan en het gedeelte met Monstro is spannend tot op het bot. Ook een vreselijk beeld als je Pinocchio daar dood ziet liggen in het water

De film heeft niet echt een schurk, maar dat heeft het ook niet nodig. Jantje Fatsoen is eentje om te onthouden en verder hebben we natuurlijk ook Stromboli en de coachman. Die laatste is gewoon vreselijk slecht, maar omdat hij niet zoveel voor komt minder memorabel dan de stiefmoeder in Sneeuwwitje. Maar soit, zoals ik al zei, een echte schurk heeft deze film niet nodig.

De magie zit er deze keer weer goed in. Wish Upon A Star is een prachtig nummer en zo heb je nog andere fijne liedjes die in je hoofd gaan zitten. De overige muziek past perfect bij de acties die de personages meemaken. Kortom Pinocchio is een prachtige animatiefilm. 4,5*

Film die zich na al die jaren niet in een vermakelijke kijkbeurt heeft weten te manifesteren voor mij. Moet gelijk bekennen dat ik deze film wellicht 1 keer heb gezien als kind.. en toen vond ik hem al niet zo leuk. Dus de nostalgie gaat voor mij niet op.

Film begon wel aardig met de creatie van Pinocchio. Wel leuk geanimeerd met al die klokkenspellen en de schattige huisdieren. Moment dat Pinocchio tot leven is gekomen gaat het echter sterk bergafwaarts. Het verhaal is erg zwak met een aantal vervelende personages. Kan eigenlijk geen een personage opnoemen waar ik enig sympathie voor had, buiten Gepetto.

De verandering van Pinocchio als pop naar jongen kon me ook gestolen worden. Snap nog steeds niet wat de bedoeling was van die poging tot een acteercarrière, was mijn inziens gewoon om wat tijd op te vullen. Had hem eerder liever in het dagelijks leven (school) gezien waarna hij verleid werd om naar Pleasure Island te gaan. De scènes onderwater werd ik ook gek van, wat een saaie bedoeling.

Daarbij vond de film het dus ook nodig om al zijn grappen tien keer te herhalen, alsof we het nog niet door hadden. Gaat nog wel een 1* vanaf voor Gepetto en zijn huisdiertjes.

Fijne Disney!

Pinocchio is mij voor de volle honderd procent meegevallen en heeft mijn verwachtingen overtroffen. Ik heb de film als kind nooit gezien en zodoende was dit de eerste maal onder het motto ' alle Disney classics zien'.

Pinocchio zelf is een leuk personage maar het sterke van de film is dat hij constant wordt omringd door interessante/leuke personages. Het geheel is mooi getekend en de avonturen waar Pinocchio in terecht komt zijn origineel en vermakelijk.

Van het moraal in de film, wat hier vaak als negatieve kant van de film benoemd wordt, heb ik geen last gehad tijdens het kijken, het is in mijn ogen juist de neus en onwetendheid van Pinocchio wat hem interessant maakt. De liedjes vond ik niet erg sterk maar echt storend waren deze ook niet.

Pinocchio is de naam van een houten marionet gemaakt door de vriendelijke houtsnijder Ghepetto, een specialist in het maken van klokken en speeldozen die zijn avonden slijt in het gezelschap van Figaro de kat en Cleo de goudvis. Wanneer hij een zogenaamde ‘wensster’ ziet, wenst hij dat een zoon krijgt. Die nacht bezoekt de Blauwe Fee zijn huis en brengt ze de houten Pinocchio tot leven. Ze belooft Pinocchio dat hij een echte jongen kan worden als hij bewijst dat hij zich goed weet te gedragen. Hij krijgt daarbij hulp van Jiminy Cricket, een krekel die de rol van Pinocchio’s geweten op zich neemt en wiens hulp hij ten allen tijd kan inroepen.

Het verhaal is doeltreffend eenvoudig en de karakteriseringen zijn perfect. Jiminy Cricket maakte veel ontwikkelingen door voordat de studio met het eindontwerp kwamen en de combinatie met de stem van Cliff Edwards raakt precies de juiste snaar. Zijn zachtaardige, zoetgevooisde stem is perfect voor de rol, maar ook voor de liedjes “Give A Little Whistle” en het sentimentele “When You Wish Upon A Star”, dat al jaren het onofficiële anthem van de Disney-studio’s is. Christian Rub heeft als Ghepetto enkele van de beste momenten in de film, waaronder het ontroerende “Little Wood Head”. Ook Walter Catlett als Honest John is perfect en het liedje “An Actor’s Life For Me” blijft nog uren in het hoofd zitten. In “Snow White” stond realistische animatie nog in de kinderschoenen, maar drie jaar later in “Pinocchio” is dat geperfectioneerd. Disney legde de lat bewust erg hoog, bijvoorbeeld wanneer Ghepetto ontdekt dat Pinocchio leeft en tientallen klokken tegelijkertijd luiden, maar zeker ook bij de spectaculaire scènes met Monstro de walvis.

Technisch gezien valt op dat Disney een aantal pan-shots maakt, waarbij het lijkt alsof de ‘camera’ zich van veraf richting de plaats van handeling beweegt. Zoiets is nu vanzelfsprekend, maar het was toen technisch zo complex dat het tot dan toe onmogelijk leek. Een deel van de film speelt zich in en onder water af en om dat visueel geloofwaardig – en niet zozeer fotorealistisch – te maken, werkte animator Sandy Strother een heel jaar aan de ontwikkeling van die effecten. De grootste verdienste van “Pinocchio” is dat de geniale techniek en de animatie nooit afleiden van waar het feitelijk om gaat: een hartverwarmend, hartverscheurend sprookje waar je keer op keer van blijft genieten met liedjes die je dagen later nog steeds kunt meeneuriën en de blauwdruk voor het Disney-universum dat het geloof in de innerlijke goedheid van de mens uitdraagt. Een universum dat overigens op briljante wijze werd geparodieerd door in een jubileum-uitzending van Family Guy, die de Disney-stijl op liefhebbende wijze op de hak neemt... om natuurlijk te eindigen met een onverwachte, zwart-komische wending. Die ironie ontbreekt in Pinocchio en dat is waarom de film, ook meer dan 75 jaar na zijn première, nog steeds inspireert.

Goed.

Niet mijn favoriete Disney uit die periode, maar wel weer leuk. Mooi vormgegeven ook, zelfs na meer dan 75 jaar staat de animatie nog steeds als een huis. Pinokkio is niet meteen het leukste Disneypersonage. De film is af en toe wat donkerder dan gewoonlijk, maar daarom zeker niet slechter, integendeel.

3,5

Wat een mooie animatiefilm uit de oude stal van Disney! Inderdaad een beetje meer duister dan sommige andere Disney-films. Als kind was ik heel bang van die grote walvis, ik heb er nog jarenlang nachtmerries aan over gehouden. En ook van die stoute kindjes die in ezeltjes omgetoverd worden! Een topfilm dus, om de allerkleinsten bang mee te maken!

Geen stem op geplaatst, twee keer vaag gezien, maar omwille van de morele boodschap die achter de film schuilt, zou ik het een 0,5* geven. Kinderen zijn het doelpubliek van deze film, en het verhaaltje van "als je liegt, gaat je neus langer worden", wordt natuurlijk letterlijk geïnterpreteerd als kind. Dat is vergelijkbaar met het verhaal rond Sinterklaas. Ik vind dat ronduit schadelijk voor de ontwikkeling v/h kind, want daarmee rem je de vrijheid van je kind af, en soms is een leugentje van bestwil ook eens noodzakelijk. Interstellar heeft dat beeld bijvoorbeeld ook veranderd met: "ik vertel voor 90% de waarheid". Ik zal mijn kind zeker morele waarden leren, maar niet zo zwart-wit als in deze film. En weet je wat er nog zo ironisch is... als je dit vertelt, lieg je zelf. Een kind moet ook zelf leren ondervinden wat goed of wat slecht is, zonder dat alles hem voorgezegd wordt door een ander. Aangeleerd worden om zelf kritisch om te gaan met informatie dat hij hoort, leest en ziet, en dat gaat o zo belangrijk worden voor toekomstige generaties, omdat het zeer gemakkelijk zal worden om en masse fake nieuws te verspreiden, en het al gemakkelijk is om vanuit een andere visie een tekst te verwoorden. Dit is zeker een film die ik nooit aan mijn kinderen zou vertonen.

Ik denk niet dat je aan kinderen moet leren waarom ze niet mogen liegen, maar dat ze dat zelf moeten ondervinden. En soms is het beter dat omwille van de context, of omwille van wat er gaande is, iets te verzwijgen, te ontwijken of te liegen. De harde waarheid op het verkeerde moment, kan soms extra hard aankomen. Volgens mij is het allemaal niet zo zwart-wit als de waarheid vertellen is altijd goed, en liegen is altijd verkeerd. Besides, als we er dan toch een campagne van moeten maken, dan heb ik liever dat men zich concentreert op hetgeen men wel moet doen, in plaats van op hetgeen men niet moet doen. Men moet elkaar eens een complimentje geven. Men moet de waarheid vertellen. Men moet het goede doen, en niet het slechte vermijden. Maar daar gaat het mij al niet om.

Als je als ouder (of eender welke opvoederrol) je je al beroep moet doen: "je mag niet liegen, want anders wordt je neus langer", vind ik je een erg zwakke ouder. En daarmee stimuleer je het onafhankelijk denkvermogen of het kritisch denkvermogen van een kind, wat ik veel belangrijker vind, dan een kind dat gehoorzaamt en niet eens weet waarom het gehoorzaamt. Ik denk dat kinderen ook zelf moeten leren om keuzes te maken, en van die keuzes ook moeten leren. Als een leugen slecht uitpakt, zullen ze dat dan zelf wel ondervinden. Natuurlijk is de "strakke leiband" in sommige situaties wel van absolute noodzaak, zoals in het verkeer, waar ik wel altijd zal hameren op veiligheid (gordel aandoen, kijken als men oversteekt enzovoort), of om op te letten met welke mensen men omgaat (zeker bij een dochter).

Bla bla bla.. zever toch niet zo flauw, dit is gewoon een goede mooie klassieke animatiefilm!

“A lie keeps growing and growing until it's as plain as the nose on your face.”

Prima animatieklassieker. Pinocchio was één van de eerste animatiefilms die ik zag, en nog steeds maakt de film indruk. Niet alleen het verhaal, maar ook de gedetailleerde en minutieuze aanpak is verbluffend. Hoe alles is getekend en tot leven is gebracht (zeker voor die tijd)… Echt waanzinnig sterk gedaan. Het laatste gedeelte met de walvis ben ik nooit vergeten.

Treurig dat een tijdloze tekenfilmklassieker ten prooi moet vallen aan het gezanik van zure mensen.

Pinocchio (1940 is bij mij niet zo populair geweest als sommige andere Disney-klassiekers. Hij is gewoon een marionet-achtige pop die door zijn "moeder", De Blauwe Fee, tot leven wordt gewekt en dan als zoon (?) moet fungeren voor Geppetto, zijn eigenlijke schepper.

Ofschoon Japie Krekel hem juist moet benaderen en op het rechte pad moet behouden blijkt Pinocchio nogal goedgelovig en naïef te wezen daar hij constant door de twee sluwe, hebberige en domme booswichten, Jantje Fatsoen en Sluw de Kater (twee mensdieren, gelijk aan Japie Krekel), wordt uitgeleverd aan Stromboli, een hebzuchtige en kwaadaardige poppenspeler, en de Valse Koetsier uit Luilekkerland, die stoute jongetjes daarheen brengt waar ze zogezegd alleen maar mogen snoepen, eten, drinken en pret maken!

Vooral in Luilekkerland blijkt alleen helaas ook niets wat het lijkt daar de kinderen door de heersende toverkracht aldaar in ezels veranderen en ze worden hierna doorverkocht om als slaven te werkent, als een soort straf voor hun losbandigheid, domheid en goedgelovigheid, hetzelfde lot wat de ondeugende "vriend" van Pinocchio, Jantje Lampenpit ondergaat! Hij is feitelijk de enige slechterik in het verhaal die niet bar bijster veel geluk heeft.

Pinocchio moet dan zijn vader redden uit de maag van Monstro de walvis en deze is alleen maar slecht (?) uit vraatzuchtigheid en hij doet me haast aan Moby Dick denken. Dan wordt Pinocchio uiteindelijk voor zijn moed door de Blauwe Fee (overigens een prachtige, mooie en goedhartige jongedame!) in een echte jongen veranderd en of hij hierna dan ook verstandiger en wijzer zal blijven? Tenslotte liegt vrijwel ieder mens wel eens en hebben gewone mensen geen neus die als leugendetector kan dienen!

Ik heb Pinokkio nooit een heel leuk verhaal gevonden en altijd een beetje een klungel. Beetje oubollig sfeertje ook met een opa en zijn klokjes, hoewel dat wel redelijke scenes oplevert. Gepetto is echter een storende factor, veel te blij naar mijn smaak. Maar de film zit vol met irritante personages, zoals Japie Krekel, Jantje Lampepit en eigenlijk Pinokkio zelf. Figaro is misschien nog wel het leukst.

De film springt ook van de hak op de tak, want hoe komt Gepetto opeens in de buik van een walvis? Verder kent de film wat donkere scenes wat we van veel Disney's gewend zijn. Zo is de scene waarin de kinderen in ezels veranderen behoorlijk eng voor de kleinsten. Het geschreeuw van Lampepit om zijn moeder ging door merg en been. Ook de scenes met Monstro en Stromboli zijn duister. Samen met de slechts redelijke liedjes en het feit dat ik pratende poppen niet vertrouw maakt dit tot een kleine voldoende.

Ik heb ook nooit Pinokkio hoog in het vaandel gedragen. Ik vond de andere klassiekers van Disney altijd leuker. Er is eigenlijk maar één scène die voor mij echt aanslaat en dat is die met de walvis. Zeer fijn en eng deel van de film waarbij de boze walvis zijn buit niet zomaar wil laten ontsnappen.

Voor de rest allemaal wel erg mooi gedaan voor die tijd, beetje zoals Disney dat onder andere ook met Dumbo deed. De personages vond ik niet altijd even geslaagd. Qua sfeer waren de eerste twintig minuten het mooist.

Zoals wel vaker met Disney, én al helemaal in die tijd, een een sterk moraliserende ondertoon. Het zou vandaag minder aanslaan alvast ...

Ooit als kind gezien. Nu als 48 jarige opnieuw. Maar wat een prachtig visueel sprookje. En deze film is uit 1940????

Ongelooflijk.

Wat een prachtige bewegingen en mooie kleuren.

Het verhaal wordt nooit saai en er gebeurt hartstikke veel. Ik had deze film wel in de bioscoop willen zien.

Echt een klassieker.

De tweede Disney in mijn quest om ze allemaal eens te zien of herzien.

Pinocchio gaat op hetzelfde elan door waar Sneeuwwitje achterbleef. Veel verschil is er dus niet. Maar persoonlijk zie ik toch liever Sneeuwwitje dan dit, ook omdat je de film in vier delen kan opsplitsen en het tweede en derde minder interessant zijn. De film maakt ook wel wat gebruik van magische fantasie om dingen te verklaren. Gepetto die gewoon vanuit het niets in de buik van een walvis terechtkomt, Pinocchio die plots kan ademen en praten onder water, ... of kleine fouten Pinocchio die al perfect kan duiken zonder ooit water aangeraakt te hebben ervoor behalve misschien het water in de kom van de goudvis. Dan ook nog eens dat sterk moraliserende tussen goed en kwaad maar ook andere elementen zoals spijbelen is slecht, liegen is slecht, etc.. Maar de krekel zei op een gegeven moment: Soms moet je eens liegen om goed te doen, en soms kan je iets slechts doen met de waarheid te zeggen. Dat nuanceerde het wel. Toch heb ik nooit het idee gehad dat Pinocchio een iets fouts gedaan heeft in de film op het liegen tegen een autoriteit na. Liegen tegen de fee staat misschien wel gelijk als liegen onder de eed. Nouja, ik ken geen enkel kind en nog minder volwassenen dat nooit iets fout doen. Juist omdat je fouten moet maken om daaruit te leren. En voor Pinokkio is dat zeker het geval, want hij heeft pakweg 8 jaar gemist om levenservaring op te bouwen. De begeleiding van Gepetto, de fee en de krekel is echt nihil om hem daarbij te helpen. Nu, het is een kinderfilm uit 1940, dus ik verwacht dat niet, maar om dit een v/d beste films ooit te noemen of zelfs opgenomen te worden in de TSPDT lijst, vind ik echt achterlijk. Zeker omdat Pinokkio eigenlijk al meer tekenen van verval laat zien dan Sneeuwwitje.

Maar ik had eerlijk gezegd verwacht de film nog een stuk moraliserender verwacht. Het blijft een erg conservatieve film, behalve dan op vlak van roken waar de tijdsgeest nu conservatiever geworden is. Wel grappig om Pinocchio te zien roken. Dat zou totaal ondenkbaar zijn in een animatiefilm vandaag de dag, en is een v/d redenen dat ik vermoed dat deze film heel hard in aanzien gaat dalen in de toekomst. Misschien overleeft hij nu nog, maar binnen 50 tot 100 jaar zal het eerder een (historisch) tijdsdocument worden, die misschien te controversieel zou zijn, door het roken alleen al (hoewel het niet verheerlijkt wordt, maar een beetje onderdeel was van: Pinocchio is stout en wil rebelleren). Verder net zoals Sneeuwwitje weer met momenten behoorlijk eng.

Wat een prachtige Disney film is dit zeg. Voor mij een van de betere uit dit genre. Prachtig gemaakt en dat uit 1940. Ook fijn zijn alle rauwe randjes. Want tegenwoordig moet alles heel aaibaar zijn anders worden de kinderhartjes teveel geraakt. Er zit genoeg in Pinocchio en het verhaal is ook heel origineel. Leuk vond ik ook de krekel het lieve visje en de Nederlandse melkmeisjes. En gelukkig geen Disney songs. De boodschap komt trouwens ook goed over. Ook in 2022. Leuk is ook dat die neus inmiddels

een befaamde uitspraak is geworden. Mark Rutte weet er inmiddels alles van.

Film 4,0

Beeld 4,0

Geluid 4,0

Bij de start van de Disney langspeelfilms denken we uiteraard snel aan Sneeuwwitje, maar de blauwdruk van de Disney Classics is misschien wel Pinocchio. De 2e animatiefilm van Walt Disney uit een tijd dat Disney terugviel op sprookjes en boekverfilmingen. In Sneeuwwitje had je de dwergen al, maar in Pinocchio wordt het idee van de leuke sidekick (de kat Figaro) nog meer in de verf gezet. En met het iconische When you wish upon a star, is dit het wellicht het bekendste Disney-liedje. De film was ook de eerste animatie langspeelfilm die een Oscar won. Twee zelfs!

De film haalt inspiratie uit de korte Disneyfilms en speelt met beeld en muziek. Daar was Disney best sterk in. Hoe de koekoeksklokken en speeldozen geanimeerd bewegen op het ritme van de muziek. Pinocchio is gelukkig wel meer dan dat en heeft een verhaal om op terug te vallen. Soms wat donker voor kinderen, al is dat wel met de bril van nu. De film dateert tenslotte uit 1940.

Pinocchio is een film uit zijn tijd. En toch heeft dit nog best haar charme en is het één van de betere Disneyfilms van zijn generatie. Een sterke troef is voice acteur Mel Blanc die jarenlang voor oa Disney en Looney Tunes voor de stem van legendarische figuurtje zorgde.

Eigenlijk staat alles al in het bericht. Dat kinderlijke is beslist niet negatief bedoeld want bijvoorbeeld in Donald Duck of Mickey Mouse cartoons zie je dat ook altijd. Die kijk ik ook liever. Wel zit er bijvoorbeeld een onplezierig gedeelte in met die walvis. Maar liedjes zoals When You Wish upon a Star, Little Wooden Head, Give a Little Whistle blijven heel mooie leuke liedjes (en persoonlijke evergreens) voor mij. Dus de moeite waard om de dvd in bezit te houden.