Ju-on 2 (2003)

Iets lagere verwachtingen na het zien van zijn matige voorganger, maar vanaf het begin is duidelijk merkbaar dat Ju-on: The Grudge 2 stukken beter is. Cinematografisch stukken beter met een sterkere cast en interessantere personages. Daarnaast is het fragmentarische hier juist in het voordeel van de film. Betere scares, spanning en sfeer met toch wel enkele interessante en spannende scènes. Al met al is deze tweeluik (uit een reeks van 4) een best aardige kennismaking met Shimizu.

2de is inderdaad beter.

Zoals veel mensen zeggen, vind ik deze ook beter dan de tweede.

Het verhaal is interessanter en de scenes spannender.

Er zit geen verschil in het acteerwerk, dat blijft even matig.

Maar in zo een spannende film als deze maakt het niet zo uit.

De 'Deaths' in deze film waren wel weer beter, enger eigenlijk.

Het chronologische verband blijft even verwarrend als in de eerste film, maar pakt aan het eind toch leuk uit.

Kortom: Weer een toppertje van Shimizu. Leuke scenes, meer spanning, goede sfeer, leuk verhaal. *3,5

Fantastische horror film, mijn favoriete horror ook. De sfeer is geweldig, ieder moment kan er wat gebeuren! En ieder eng stukje is ook ECHT ENG! Dus daar slaagt ie dik in. Ik vind hem zelf ook beter dan de eerste, hoewel ik die ook heel goed vind, vind ik de dreiging hier beter! Heb deze al vaak gezien, en meestal heb ik het met horrors dat ik ze maar een keer hoef te zien, want anders zijn ze niet spannend meer! Maar deze blijft spannend! Thank you Shimizu!

Beter dan het 1e deel.

Beter verhaal en enger!

De vierde Ju-on film, en ook hier verloopt het verhaal net als bij zijn voorgangers niet in chronologische volgorde. De sfeer is weer net zo griezelig als bij de andere films en er zijn weer een hoop enge scènes. Memorabele scènes zijn de kruipende pruik die op een huiveringwekkende manier in Kayako's geest verandert. En natuurlijk de scène als het koppel wordt opgehangen door Kayako's haren en als dan duidelijk wordt waar het vreemde geklop vandaan komt. Voor de rest zijn er nog meer akelige momenten zoals videobeelden waarop geesten te zien zijn (dat soort scènes doen het altijd goed bij mij), en natuurlijk ook wel het einde. Maar wat dus ook heel erg belangrijk is bij de Ju-on films is de sfeer, ook op momenten dat het rustig is blijf je gespannen naar het scherm kijken omdat je weet dat er elk moment iets kan gebeuren. Het beste is om de Ju-on films 's nachts te kijken met alle lichten uit terwijl je fijn in bed licht te griezelen, al besef ik dat zelfs de warme dekens van je bed ook geen bescherming bieden tegen de vloek van Kayako.

Ju-On 2

Hele leuke film, zeer spannend, goede sfeer. Ju-on 2 is leuker dan the grudge 2. Ook erg leuke voorkant. Het verhaal is op zich wel best goed. Ik weet niet zeker of deze leuker is dan deel 1, maar ik weet wel dat ze allebei fantastisch zijn.

Is dit het 4de deel, want wat zijn de andere delen dan??

Edit: ooh ja, met Ju-on: the curse. Ik weet het weer.

3.5 verhoogt naar 4.0

Ju-On 2 is een nog geslaagdere versie van het eerste deel. Het eerste deel is al geniaal, sfeervol en doodeng. Dit deel doet daar nog een schepje bovenop. Dit tweede deel is op bijna alle vlakken nog net iets beter, wat het tot een érg sterke horrorfilm maakt.

Ju-On 2 is net als zijn voorganger een film waarbij je niet teveel op het verhaal hoeft te letten, op de acteerprestaties hoeft te letten. Want dat is allemaal niet bijster goed, wel is Ju-On 2 doodeng, de ene 'scare' na de ander, het ene schrikmoment na de ander. Het houdt niet op.

Iedere geestverschijning is weer een ervaring op zich in dit tweede deel, geen enkel is echt met elkaar te vergelijken. Maar iedere enge scène is ook écht eng, een constant niveau wordt vastgehouden gedurende de gehele 90 minuten.
Voorbeeldjes van geniale momenten waren de redenen dat er steeds op de muur werd geklopt, de geest die de printer steeds duidelijker uitprint. De gehele film bestaat uit een soort van lange fragmenten, iedere persoon in de film krijgt er een, dit werkt in dit deel van Ju-On echt in het voordeel van de film. Het tempo blijft er supergoed inzitten en je verveelt je geen moment.

De sfeer in dit filmpje is weer heerlijk aanwezig, altijd blijf je op je hoede als je naar deze film kijkt, je weet dat het nooit lang stil blijft.
Het angstaanjagende geluid dat de geest maakt is weer heerlijk aanwezig af en toe, de natte vlekken in de grond en de scène in het huis waar het zich in deel 1 afspeelde zijn nog enkele voorbeeldjes van de pure genialiteit.

Dat mensen de tweede film enger vinden dan de eerste is me een raadsel, want afgezien van het feit dat het keelgeluid iets dieper is geworden, zijn er vrij weinig echte scares en verpesten de special effects een hoop. In de eerste film waren deze helemaal niet zo sterk, maar de actrice die Kayako speelt kon hier met gemak een oplossing voor geven door uitstekende mimiek. Nu men ineens computereffecten gebruikt, ziet het er allemaal veel nepper en daardoor een stuk minder eng uit.

De film is verder absoluut niet slecht en kan zich qua verhaal en acteerwerk prima meten met het originele deel. De manier hoe de vloek verloopt is erg interessant en de manier hoe Kayako door middel van die natte vlek tevoorschijn komt is zeker een leuke toevoeging. Het blijft dan ook zo jammer dat ik die angst die bij het eerste deel bezit van me nam, nu totaal niet heb gevoeld.

Bij het vierde deel wist ik het helaas wel, en deze vond ik duidelijk minder creepy dan de voorgangers. Dat kan ook door de overkill komen; als ik deze als eerste had gezien had ik dr misschien anders over gedacht.

Ietsje beter dan zijn voorganger, leuk om een keer gezien te hebben.

De vorige versie was beter en vooral spannender, maar deze Ju-on 2 is een waardig vervolgdeel. Het begint al vrij sterk met de autoscène en dat niveau weet de film wel redelijk vast te houden. Het blijft wel goed werken, die spanning die wordt opgebouwd met kleine enge jochies en kruipende, krakende langharige meisjes. Vond lang niet alles even sterk (de pruik, nee), maar het is al stukken beklemmender dan de meeste Amerikaanse horrorfilms.

3,5*

Ju-on: The Grudge 2 is enger dan haar voorganger; Ju-on: The Grudge. Twee scenes in deze film hebben mij getraumatiseerd. De pruikscene en de bevallingscene. Waarom? Dat is simpel. Hoe ze langzaam je hele scherm in beslag neemt, dat akelig geluid maakt, bebloed is en nog eens hele nare bewegingen maakt met haar hele lichaam! Maar dat krijg je ervan, als je het in je eentje bekijkt, vroeg in de ochtend rond een uur of 4 terwijl het nog donker is buiten, met de koptelefoon op. Dit is de enige film waarbij ik weiger om het nog een keer te bekijken. In mijn eentje dan.

Per ongeluk gezien, dacht dat ik de Amerikaanse versie op had gezet.

De eerste Ju-on heb ik nog niet gezien, maakt verder niet uit omdat het toch geen vervolg is. De Amerikaanse daarentegen heb ik wel gezien, maar die stelde niet veel voor. Verwachtte sowieso meer van de Japanse variant.

En dit is toch wel een van de meest creepy films die ik heb gezien. Dit ligt niet zo zeer aan de creaturen, maar de hele sfeer, de realistische uitstraling en de piepende en krakende geluiden zorgen ervoor dat je je geen seconde op je gemak voelt. Het gorgelende onding en het kleine jongetje zijn wel angstaanjagend, maar vooral als geheel werkt het toch zowaar op de zenuwen.

Het acteerwerk is niet best en visueel ziet het er ook niet uit, al is dat laatste toch functioneel. Ju-on is gewoon creepy, niets meer en niets minder.

Dikke 3,5*

Een upgrade ten opzichte van de vorige delen, wat bewijst dat regisseur Takashi Shimizu zijn successen kon omzetten naar hogere budgetten. Dit deel voelt voor het eerst aan als een echt professioneel gebeuren waarbij de horrormomenten een stuk beter uit de hoek komen. Nog altijd wordt er verder gekozen voor een niet-chronologische structuur waardoor je als kijker genoodzaakt bent bij de les te blijven, het spijtige is dat de zeer slechte acteerprestaties er niet voor zorgen dat die les altijd even interessant is. De opbouw en de opvolgende scares maken nog altijd een gedateerde indruk, maar de setting is leuk gekozen. Er zitten wat akelige momenten tussen en bovendien vond ik elke verschijning van Kayako bijzonder indrukwekkend. Shimizu weet haar precies de juiste screentime te geven waardoor elk moment steeds raak is. Links en rechts oogt het geheel knullig in elkaar gestoken, maar Shimizu ging er met dit deel serieus op vooruit.