Terreur Cannibale (1980)

In het Frans gezien zonder subs, maar dat maakt weinig uit. Van een echte kannibalenfilm is eigenlijk geen sprake: op wat full close-up na van wat gasten die een varkenskarkas op eten zien we geen kannibalisme.

En de rest van de elementen die het genre zo 'leuk' maken zijn ook niet aanwezig: géén animal cruelty, géén semi-religieuze seksrituelen en al helemaal geen jungle. Een bosje op het Spaanse platteland, dat kunnen we krijgen!

Het wrakhout dat voor een verhaal moet doorgaan ontbeert alle logica, en er wordt herhaaldelijk een kannibaal in beeld gebracht met jaren zeventig bakkebaarden. Prachtig.

Maar niet om door te komen. 0,5*

Dit is zo'n beetje de meest knullige kannibalenfilm die ik ooit heb gezien, maar diezelfde knulligheid siert de film en ik heb er danook

(tot een bepaalde hoogt) van kunnen genieten.

In deze kannibalenfilm rennen blanke kannibalen, volgesmeerd met vrolijke circus make-up in allerlei leuke kleurtjes, rond tussen de dennennaalden. Eentje draagt een horloge, zou ie natuurlijk kunnen hebben ingepikt tijdens één van de vreetpartijtjes, maar

er is er ook eentje bij die een keertje langs de tattooshop is geweest

om een lelijk vrouwengezichtje te laten zetten op z'n rechter borst!

De met regelmaat terugkerende rituele dans die de stam uitvoert

heeft erg veel weg van krampachtig hakken, iets wat Sjonnie en Anita bij mij op de hoek in het weekend doen na het slikken van een

paar pillen.

Het stoere stamhoofd maakt meerdere keren gebruik van een

"eigengemaakte" machette. De zwarte handgreep gemaakt van

plastic, een natuurprodukt dat je overal kant en klaar kunt opgraven,

is precies op maat en zorgt voor een goede grip.

Het verhaal is ijzersterk, acteerwerk prijswinnend en de score

is fenomenaal. Kortom: deze kannibalenfilm bezit alle ingrediënten

om heerlijk achterover te hangen, een colaatje tic te drinken en de

realiteit even te ontlopen.

3,5 Ster...evenals kannibalenliefhebber DieHard, Willis!

Na in het begin, wat ik nog kan herinneren, een paar saaie (telefoon) gesprekken te bekijken, is deze film echt niet door te komen. Ik ben het dan ook zeer met BlueJudasKiss laatste zin eens.

Mijn jeetje zeg. Ik heb nog nooit met zoveel moeite naar een kannibalen film gekeken. Alhoewel het geen echte kannibalen film is. De muziek van de film was op sommige scene's echt totaal misplaatst. Ik moest deze film ook alleen maar zien vanwege de gekte, (of) de video nasty lijst in het achterhoofd. Het lijkt me toch duidelijk dat alleen dat gezorgd heeft voor wat publiciteit van deze film. Alhoewel je deze film beter links kan laten liggen. Een dikke neus is het resultaat van deze film. Laten we hier niet meer woorden aan vuil maken.

Hondsberoerd dus krijgt het een 1,0 en heeft het kans op 0,5.

Ik ben van gedachte verandert. De knulligheid heeft misschien toch heel wat leuks gemaakt en toen ik mijn eerste bericht schreef op 6 november kon ik deze film niet o goed meer herinneren. Met een herziening is het anders gegaan.

Die 2,3 op imdb liegt er niet om. Ik hoopte nog dat het zo eentje zou worden van de categorie zo slecht dat ie goed werd, maar helaas was het erg moeilijk om mijn aandacht erbij te houden. Anderhalf uur een slap verhaal met af en toe wat naakt en ingehuurde kannibalen die wat met ingewanden zitten te spelen, een jungle die eigenlijk gewoon een bos blijkt te zijn. Ik wilde nog vrijgevig zijn en 1* geven maar daarvoor verloor ik mijn aandacht toch iets teveel.

Dit keer geen film van Jesús Franco, maar het had wel makkelijk één van zijn films kunnen zijn, want in deze draak van een Horror / Misdaad film spelen o.a. Pamela Stanford (vanwege haar heb ik deze film gekeken), Olivier Mathot en Antonio Mayans en die zijn ook regelmatig te zien in films van Jesús Franco. Sterker nog Jesús Franco zou eigenlijk samen met regisseur Jean Rollin deze film gaan regisseren, maar ze weigerden vanwege budgetteringsproblemen en dat leidde ertoe dat de Franse pornoregisseur Alain Deruelle het project kreeg en dat was helaas geen succes.

In "Cannibal Terror" volgen we twee domme criminelen (gelijk al te zien tijdens de opening als ze willen inbreken op een boot), te weten Roberto (Antoine Fontaine) en Mario (Antonio Mayans) die wanhopig willen scoren en wat ze samen met hoertje Lina (Mariam Camacho) hopen te doen door de jonge dochter te ontvoeren van de rijke zakenman Dennis Danville (Olivier Mathot), die zonder aanwijsbare reden talent heeft om papieren katten te maken. Hun plan lukt niet helemaal, waardoor ze moeten vluchten naar de Zuid-Amerikaanse jungle om zich te verbergen.

Na de hulp van een vrouwelijke gids, te weten Mickey Morris (Miriam Camacho), om de grens over te gaan, bereiken de criminelen met het ontvoerde jonge meisje en Lina een veilig huis om in te blijven, wat toevallig dicht bij kannibalen land ligt. Het plan loopt helemaal mis als Mario de vrouw, te weten Manuela (Pamela Stanford), van hun gastheer Antonio (Antonio Jover) verkracht. Dit leidt ertoe dat de ontvoerders worden gestraft voor hun misdaden door toedoen van de kannibalen. Verder zet de zakenman samen met zijn vrouw (Silvia Solar) de achtervolging in op de ontvoerders om hun kind terug te halen.

Deze tweederangs productie is gemaakt in de tijd dat kannibalen-films in de mode waren en het is een zeer goedkope (zo werd er niet gefilmd in een Zuid-Amerikaanse jungle, maar gewoon ergens aan de rand van Alicante in Spanje), die op elk niveau mislukt is. Een laag budget is vaak een katalysator voor creativiteit, maar in het geval van "Cannibal Terror" is elk aspect gewoon zwaar ondermaats.

Het acteerwerk is verschrikkelijk (inclusief de vreselijke synchronisatie en ondertiteling, die nauwelijks overeenkomt met de stemmen van de acteurs) en de verschillende plots in het verhaal zijn belachelijk. Zo vindt het kind het niet erg dat ze ontvoerd (ze kan het zelfs goed vinden met Lina) is en naderhand speelt ze ook gewoon met de kinderen van de kannibalenstam (die rondlopen in gymschoenen en sandalen ) terwijl haar ontvoerders worden opgegeten en de verkrachte en achtergelaten (vastgebonden) vrouw Manuela keert doodleuk terug naar een feest, waar ze gewoon uitdagend danst in een sexy rood jurkje met Roberto, haar aanvaller Mario en de andere huisgasten alsof er niets is gebeurt . Verder zijn er geen duistere ethische dilemma's over de wil van de belachelijke kannibalenstam die de film interessant zou kunnen maken en ook zijn de speciale effecten verschrikkelijk (zo zijn de kannibalen allemaal voorzien van rare en gekke gezichtsverf, die niet zou misstaan ​​op een paasei).

Het is eigenlijk ook een nogal vreemde gemaakte film, die slordig geregisseerd is (hoe het kind ontvoerd wordt, dat wordt helemaal niet in beeld gebracht) en op een lukrake manier bewerkt is met scènes (o.a. het vele lopen door de zogenaamde jungle) die veel langer duren dan zou moeten en dat gewoon om de lengte van de film te compenseren, die circa 93 minuten duurt.

Omdat er vanwege budgetbeperkingen niet gefilmd is in een Zuid-Amerikaanse jungle (men heeft wel jungle beelden toegevoegd van o.a. krokodillen en vogels en je hoort ook zogenaamde jungle geluiden) maar gewoon in Spanje, zijn er ook geen Zuid-Amerikaanse kannibalen te zien en zijn de kannibalen gewoon moderne blanke mannen (ik meen maar één vrouw gezien te hebben bij de kannibalen, die wat achterlijk aan het dansen is) die nauwelijks vermomd zijn als inboorlingen met hun westerse kapsels en gezichtsverf en die vooral wat dom uit hun ogen kijken. Ze kunnen ook nauwelijks hun lach verbergen tijdens het belachelijke dansen, als de camera op hun inzoomt, of als iemand van hun begint te praten (beter gezegd mompelen) in zogenaamde kannibalen taal. De kannibalen zijn gewoon erg goedkoop en doen smerige dingen met hun slachtoffers als deze gevild worden om op te eten (daarbij zie je dan ook wat goor in de vorm van ingewanden of beter gezegd "slachtafval", waarvan gegeten wordt, en afgehakte ledematen).

Ook is er wat naaktheid (helaas niet veel) te zien en dat o.a. van Pamela Stanford als deze zich gaat wassen (na circa 34 minuten) in een houten teil (waarbij ze begluurd wordt door Mario, die haar daarna aanvalt, vastbindt en verkracht) en daarbij zie je haar volledig naakt en ook bij de eerder genoemde scène waarin ze uitdagend danst in een sexy rood jurkje (na circa 45 minuten) en dan zie je alleen haar borsten. Die scène heeft men in de versie welke ik gezien heb helaas bewerkt (die scène mocht er best wezen, duurt circa 1,5 minuut, en daarbij trekt ze haar rood jurkje uit en danst ze verder met alleen nog een roze slipje aan) en daarin heeft men de naaktheid eruit geknipt. Die scène kan je wel nog gewoon vinden op het internet.

Verder zie je nog even de borsten van Miriam Camacho (wordt gegrepen door de kannibalen als ze water wilt gaan halen voor de radiator van de jeep en i.p.v. dat de anderen haar gaan helpen, rijden die gewoon weg in de jeep ) en Mariam Camacho (op de borsten van haar zit ook bloed) als deze gevangen genomen worden door de kannibalen en de laatste liep er steeds sexy bij in jurken en open schoenen met hoge hakken (zelfs in de jungle). Mariam Camacho moet het in deze film ook vooral hebben van haar mooie benen en voeten en daarmee flirt ze o.a. met een gitaarspelende jonge man met wie ze gaat vrijen (daarbij is overigens geen naaktheid te zien).

De film heeft wel een goed einde, want uiteindelijk krijgen de vader en moeder hun kind weer terug van de kannibalen, nadat ze onderhandelt hebben met hun (van te voren hebben ze elkaar nog beschoten en de kannibalen doen dat met pijl en boog), en daarbij wordt ook gezegd:

"The chief says by now the little girl should be with her mother."

Voor de ontvoerders loopt het overigens wel niet goed af, want die worden één voor één opgegeten door de kannibalen (zie ook de filmposter, waarbij twee ontvoerders zijn vastgebonden aan een boom), waarbij Mario de eerste is en dat als wraak van Antonio (die op een gegeven moment voor drie dagen vertrekt en zijn veel jongere vrouw alleen achterlaat bij de ontvoerders) vanwege het verkrachten van zijn vrouw Manuela. Antonio bindt hem ook vast aan een boom (daarna fluit hij naar de kannibalen) en dat is op dezelfde plek waar Mario dat deed met zijn vrouw, waarna hij haar verkrachtte.

Al met al is dit gewoon een draak van een Horror / Misdaad film en waarschijnlijk is het ook de slechtste kannibalenfilm die ik tot nu toe gezien heb. Wil je betere kannibalen film zien, dan kan je beter kijken naar andere jaren 80 films, zoals "Cannibal Holocaust (1980)", "Mangiati Vivi! (1980)", "El Canibal (1980)" (deze werd geregisseerd door Jesús Franco) en "Nudo e Selvaggio (1985)". Uit de jaren 70 zijn er ook nog de nodige films over te vinden en natuurlijk laatst nog "The Green Inferno (2013)" van Eli Roth.

Een echte oddity. De blanke kannibalen met een extreem gebrek aan ritmegevoel staan garant voor wat smakelijk gelach. Blijkbaar gebruikte Jesús Franco voor Mondo Cannibale (1980) dezelfde groep kannibalen en hadden ze tijdens het draaien van deze Cannibal Terror geen compleet script, maar werd het on the go bedacht. Die stuurloosheid is énorm duidelijk zichtbaar in het eindresultaat. Het kabbelt allemaal een beetje voort en de volgorde van sommige scenes is soms verbijsterend dom. Zo zien we eerste de verkrachting van een vrouw en in de volgende scene staat ze weer te feesten met de groep waaronder haar verkrachter. What?! En het mooie is; het kon die Italianen geen fuck schelen. Goedkoop opnemen, goedkoop afronden. No questions asked.