What's Up, Doc? (1972)

Leuke klucht film.

Ondanks Barbara S.

Juist zeer leuk omdat Barbra Streisand erin speelt!!!!!!!!!

Dat weet je nog niet hoor MFEO, want je hebt hem nog niet gezien

Ik dacht ook al

Nee, naar die hetze tegen Barbra Streisand moet eens een keer ophouden.

Overdrijf niet zo, hoeveel mensen zijn er dan met een "hetze" bezig?

Jongens gaan we nou ruzie zitten maken hier

Ik kan Babs Streisand niet uitstaan, maar toch was dit wel een leuke film. Ryan O'Neal is geen Cary Grant (aangezien dit een screwball film is) maar hij speelt nog redelijk.

Hij was wel grappig (een eeuwigheid geleden gezien, ligt nog ergens in de kast weg te rotten, geloof ik). Maar hij was eigenlijk ook wel een beetje boring.

Waarom wordt hier zo tekeer gegaan tegen Barbra Streisand? Dat mens is zó ontzettend all-round, ze is gewoon beregoed. Zingt goed, acteert goed...ik ben geen fan die al haar cd's heeft (ik heb er maar 3), maar het is ontegenzeglijk een van de grootsten van de 20ste eeuw.

Maar even over "What's up, Doc": ik heb die films destijds (ik dacht in 1971 of '72) in de bioscoop gezien toen-ie nèt uit was, en daarna nog ettelijke malen op tv, en al ken ik 'm praktisch uit m'n hoofd, het blijft voor mij de beste comedy aller tijden. De scene in de rechtzaal is voor mij het absolute hoogtepunt van de film. Ik mag qua cijfer maar tot een 5 gaan hier, maar eigenlijk verdient "What's up, Doc" een 10-plus.

Doldwaze komedie die er zelden in slaagt echt grappig te zijn, volledig naast de subtiele humor die uit de misverstanden kan voortvloeien, grijpt en voortdurend in cliché's vervalt, de klassieke achtervolging in de straten van San Francisco inbegrepen.

Barbara Streisand's uitvoering van Cole Porter's "You're the Top" was veruit het beste.

Een leuke klucht, met zeer veel verwarring. Hoewel de film een beetje 'oud' begint te worden. Nog steeds het kijken waard. Je moet wel van klucht humor houden, dan is het zeker een goede aanrader!

Weliswaar inmiddels erg gedateerd (komt uit 1972 maar leek eerder de jaren 60) maar toch nog wel een leuke komedie. Humor is wel vaak onnozel maar dat past eigenlijk perfect bij deze film en het verhaal. Verhaal zit best leuk in elkaar en ook de uitvoering was best aardig. Ook zitten er genoeg komische situaties in. De cast deed het ook best leuk. Ik ben misschien wel de enige maar ik vond Barbra Streisand ondanks dat ze soms best irritant was best leuk spelen en ze zag er ook best aardig uit destijds. Madeline Kahn zag er best onherkenbaar uit (best jammer want ik vond dat altijd een leuke vrouw vroeger. Wist niet dat zo dood was trouwens.) maar ze speelde wel goed. Was trouwens haar eerste rol in een film. De film draaien ze soms op TCM en daar heb ik hem ook op gezien.

Leuke klucht, waarin de grappen in een razend tempo op de kijker afgevuurd worden.

Het verhaaltje stelt weinig voor en draait vooral om de reistassen, die constant worden verwisseld, waardoor iedereen in de film en de kijker op een gegeven moment wel de kluts kwijt is. Barbara Streisand doet het redelijk, maar vooral Ryan O'Neill is grappig. Tussen de geslaagde droge humor door, zitten ook wel momenten dat het allemaal enigszins inzakt en grappen die niet geslaagd zijn, maar grotendeels werkt het wel.

hoogtepunt was voor mij de achtervolgingsscene, waaraan iedereen meedoet en waarbij goed gebruik wordt gemaakt van de heuvelachtige straten die San Francisco rijk is. Oh ja, die rechter was trouwens ook wel grappig. Al met al een geslaagde komedie.

3,0*

Bogdanovich' eerbetoon aan de screwball comedy is verrassend geslaagd, zeker omdat weinig pogingen na de jaren '40 om dit genre te laten doen herrijzen echt goed waren, The Hudsucker Proxy uitgezonderd. Bogdanovich maakt het zo nu en dan misschien iets teveel een eerbetoon, waardoor een vrij veel grappen cliché zijn en ik de film daardoor ook wat minder hilarisch vind dan veel van zijn voorgangers, maar Bogdanovich redt zich eruit door het frisse script met heerlijk absurde dialogen, een kleurrijke en lekker dik aangezette filmstijl en een buitengewone cast, waarin zelfs normaal verafschuwde acteurs als Barbra Streisand en Ryan O'Neal erg goed uit de verf komen.

De film heeft ook enkele echt goede scènes, zoals die hoteldetective die een vrouw probeert te vertragen door haar steeds te laten struikelen en vooral ook de bijzonder grappige scène met de rechter. De grote achtervolging die de climax vormt is daarnaast buitengewoon goed geregisseerd, zeker het stuk met de ladder en de glazen ruit. Overigens leek Kenneth Mars wel een karikatuur van Colin Firth te spelen, wat natuurlijk niet kan gezien de leeftijd van de film, maar het gaf er iets extra's aan.

Ik hou wel van dit soort razendsnelle komedies waarin iedere beweging en ieder gesproken woord bijna samen een ritme vormen. Let bijvoorbeeld op die scène waarin Mars en O'Neal beiden om de aandacht van de geldschieter vragen. Dat is bijna een dans. Het enige wat jammer is is dat het subplot rond de tassen tot vlak voor het einde er maar een beetje bijhangt en niet echt grappig wil worden, mede doordat de mannen die achter de tassen aanzitten niet echt uitgewerkt worden en vrij anoniem blijven. Daar had meer ingezeten. Daarbij had ik gehoopt iets meer te lachen, zoals ik al aangaf.

Niettemin, mag What's up, Doc er zeker zijn en is het verplichte kost voor iedere liefhebber van de screwball comedy. De film was een groot kassucces met grote sterren en een vrij bekende regisseur, vreemd dan dat hij wat in de vergetelheid geraakt lijkt te zijn. Niet terecht.
3,5*, al neig ik lichtelijk naar een halfje hoger.

Leuke film. Voor een screwball comedy mochten de dialogen mijn inziens nog nét wat scherper zijn en meer vaart hebben, maar de ouderwets lange autoachtervolging (opgenomen in dezelfde straten als die in Bullit, als ik me niet vergis) maakt heel veel goed. Heerlijke, perfect in beeld gebrachte scène met veel grappige vondsten. Barbra Streisand doet het overigens verrassend aardig.

Goeie film waarin vier dezelfde koffers in één hotel voor veel verwarring en ophef zorgen. Een leuke opzet voor een geslaagde screwball-comedy. Een vlot tempo, grappige dialogen en goed uitgewerkte scenes zoals de scene in de hotelkamer die in brand vliegt en de achtervolgingsscene.

Deze film heb ik destijds toen ik nog klein was al gezien in de bioscoop met mijn ouders. De film stelt niet zo heel veel voor. Een klucht met verwisselde koffers en een leuke achtervolging. Dan heb je de hoofdingrediënten van de film wel gehad. Ook is het allemaal heel herkenbaar 1972 met mooie auto's en felle kleding. Maar de film kijkt wel lekker weg al is het verhaal erg gekunsteld en ongeloofwaardig. Eigenlijk was ik nog het meest verbaasd door de acteertalenten van Barbara Streisand. Ik zie haar toch vooral als een zangeres. Maar ik weet er dan ook weinig vanaf omdat ik haar muziek vreselijk vind.

Wat een laag gemiddelde..! Hilarische film

Vermakelijker dan ik had verwacht! Hier en daar een tikkeltje flauw maar ook meermaals hardop kunnen lachen! Tevens snap ik ook niet helemaal waarom Streisand door sommige als minder wordt beschouwd, ze vulde haar rol juist op een leuke manier in! Het prettig gestoorde personage ging haar perfect af, net als bij The Owl and The Pussycat stelt ze mij hier zeker niet teleur.

3,5*

Goeie film die de tand des tijds goed heeft doorstaan. Veel van mijn jongere vrienden kennen deze film door mij en vinden hem hilarisch. En dat zijn vrienden die halverwege de jaren 90 zijn geboren.

Ook ik begrijp al dat gezeur over Streisand niet. Denk dat dit merendeels mensen zijn die iets tegen haar muziek hebben. Ik heb zo'n broer die dat ook heeft en dan is ze bij voorbaat als actrice ook al afgeschreven. En dat terwijl Barbra wél tot die paar zangers/zangeressen behoort die wel degelijk kunnen acteren.

Ik had eigenlijk weinig verwachtingen bij What's Up, Doc?, behalve dan dat ik de regisseur (Peter Bogdanovich) wel kan waarderen. Het was in het begin ook wel even wennen, met best wel overdreven typetjes. En hoewel sommigen wel een beetje storend bleven (Eunice Burns, Hugh Simon), was het toch wel enigszins vermakelijk. What's Up, Doc? is een soort van jaren '70 versie van de screwball comedy. Hoog tempo, veel typetjes, veel snel geouwehoer (in dit geval voornamelijk van een prima acterende Streisand), een plot dat doordendert met veel misverstanden, en niet zozeer goeie grappen maar wel gewoon heel veel pogingen tot. Echt vervelend werd het niet, echt grappig ook niet maar uiteindelijk gebeurde er genoeg in deze klucht om me niet te vervelen en had het zelfs wel z'n charme.