The School of Rock (2003)

Jack Black is zo een typisch voorbeeld van een acteur die je moet liggen. Ofwel smaak je zijn aanwezigheid en soort humor, of je walgt ervan en wilt zijn optredens in films zoveel mogelijk vermijden. Ik behoor tot de eerste categorie, maar anderzijds moet ik toegeven dat vele van zijn films eigenlijk weinig voorstellen. The School of Rock behoort zeker tot éen van zijn leukere prestaties, maar ook hier komt het geheel niet altijd sterk uit de verf.

Het verhaal is simpel: Het personage van Black komt in een school terecht als niet-leraar en biedt in plaats van standaardlessen, rocklessen aan. Dit geheim houden is niet zo simpel en terwijl moet Black ook zijn valse identiteit weten te verbergen.

Dat Black als een egoïstische dromer word voorgesteld is geen échte verrassing. Die rol is typisch voor hem en zorgt ervoor dat zijn films soms wat repetitief aanvoelen. Dat de voorspelbare evolutie van het personage dan ook nog eens aan bod komt, voelt eigenlijk niet aan als een verrassing. Het kenmerkt eigenlijk ook de hele film. Alles bij elkaar is dit eigenlijk een dertien in een dozijn 'oudere hoofdrol met kinderpersonages rond hem heen-film'. Maar eigenlijk ligt de kracht van deze film al in de titel: rock. De film heeft dat kantje wel en hoewel de muziek op de finale na maar van matige kwaliteit is, zorgt het wel voor een ongeslepen kantje dat de film extra leuk maakt. Hoewel Black zich enorm amuseert in zijn rol zijn de rollen jammer genoeg rond hem nogal oppervlakkig, saai, en te uitvergroot. Alle typische cliché's van soorten karakters in een klas komen netjes aan bod én in de rollen voor meerderjarigen zitten belachelijk uitvergrote personages met de schooldirectrice voorop. De finale is ook geen verrassing voor een muziekfilm. Maar het zorgt wel voor een mooie apotheose en het is de makers ook te prijzen het tegenslag-moment dat altijd nét voor de finale komt, niet te zeemzoet te maken en zo kort mogelijk houd.

School Of Rock is een aardige muzikale komedie waarin vooral Black het kijken waard is. Het verhaal en personages zijn dan wel van matige makelij maar onderhoudend is het meer dan zeker.

"How long is the job?"

Opmerkelijk dat dit afkomstig is van Richard Linklater.

'School of Rock' kent een simpele opzet waar je niet veel achter moet zoeken; een gitarist die uit zijn eigen band wordt geschopt en zich voordoet als leraar om de huur te kunnen betalen. Veel ontwikkeling zit hier niet in en het meeste is gericht op Dewey die zijn klas in een rockband probeert te transformeren.

De film moet het dan ook duidelijk hebben van Jack Black wiens tomeloze enthousiasme aanstekelijk werkt. Je moet er weliswaar van houden, maar dit soort rollen is hem op het lijf geschreven. Daarbij is het leuk om de interactie tussen hem en de kinderen te zien, die overigens allemaal een achtergrond in muziek hebben.

Centraal staat het overbrengen van de liefde van rock and roll. Dit gaat gepaard met een hoop - muzikale - referenties en herkenbare liedjes waarvan je als kijker een 'oh ja' gevoel krijgt. Het is alleen jammer dat de geslaagde grappen dun gezaaid zijn en de film qua verloop iets te voorspelbaar is.

Al met al een aardige comedy om eens gezien te hebben, hoewel de speelduur iets korter had gekund.

Kleine 3,0 sterren.

Tien jaar geleden gezien op school, vond 'm toen behoorlijk tof. Aangezien hij op Netflix stond besloot ik hem nogmaals een kans te geven. Jammer. Want hij is duidelijk niet zo goed als verwacht. Jack Black draagt de film en doet dit overigens prima, maar het verhaal van de film is gewoonweg saai. Zelden echt gelachen. Sonde, aangezien het om een komedie gaat. Het doel om me te laten lachen is deze keer niet gelukt.

"The Present curriculum, i'll put my fist in 'em!" Nou, net niet. De film is toch een stukje te braaf om het rock&roll gehalte echt te voelen. De regisseur koos duidelijk de kaart van de kinderfilm. Dat is spijtig, want nu vergaat de glorie van een heerlijke Jack Black in een clichématig formulewerkje. Het einde als absoluut dieptepunt. Iets minder volgens het boekje, iets meer rock&roll graag.

Jack Black.... Man wat vind ik die vervelend...

Uitstekende film over een rock 'n roll-gitarist die als inval-leraar de leerlingen als zijn band gebruikt. Op zich een simpel gegeven dat ook niet bepaald origineel is. Echter is deze film vermakelijk en grappig. Jack Black is perfect gecast en de wisselwerking tussen hem en de kinderen is absoluut de grootste troef van de film. Uiteraard ook een lekkere soundtrack.

2 dagen geleden weer een stuk gekeken toen de film op tv werd uitgezonden en ik kan niets meer zeggen dat het gewoon echt een heerlijke film blijft.

Ook al na zoveel x gezien te hebben blijf ik me altijd vermaken.

Met een andere hoofdrolspeler wellicht een hoger cijfer, vond deze man erg irritant.

Amusant jeugdfilmpje.

Leuke feelgood movie. Ken weinig acteurs die zoveel uit een klein rolletje halen als Black. Denk aan The Jackal, The Cable Guy en Enemy Of The State. Dus als ie mag hoofdfigureren, is ie bijna too much. Zelfs wel eens helemaal verkeerd gecast, zoals ik 'm een keer zag in een romcom met Winslet. In King Kong vond ik 'm geweldig als Denham.

Leuke film. Ik vind Jack erg sterk in deze film. Het spat er van af dat ie er zin in heeft.

“I'm a teacher. All I need are minds for molding.”

Sympathieke film. Jack Black is niet mijn favoriete acteur, maar hier is hij helemaal op zijn plaats als energieke gitarist/nep-muziekleraar. De interactie met de leerlingen levert leuke scènes op en de film straalt aan alle kanten plezier uit. De jonge acteurs zijn verrassend sterk en het is ontroerend om ze qua persoonlijkheid (en muzikaal) steeds meer uit hun schulp te zien kruipen. Het eindnummer werkt aanstekelijk en vormt een passend einde van een vermakelijke film.

Why don't you go on a diet?

Because I like to eat! Is that such a crime?

Voor de tweede keer gekeken en weer genoten. Erg leuk filmpje. Ik snap hier en daar de lauwe reacties wel. Het kleurt nooit echt flink buiten de lijntjes en is misschien net te braaf. Maar leuk is leuk. En Jack Black draagt met zijn enorme energie zeker de film maar de bijrollen van Joan Cusack als stijve directrice en Sarah Silverman als controlerende vriendin (waar het maatje van Black flink bij onder de plak zit) en de kinderen zijn ook leuk. Als niet-rock kenner zeker genietbaar voor mij. En stiekum persifleert de film ook de huidige rock industrie die door de commercie verpest is geraakt. Zie bijvoorbeeld die langharige jongen van No Vacancy, die Black vervangen heeft, kronkelen voor de meisjes in het publiek. Terwijl echt rocken, zoals de film al aangeeft, betekent: sticking it to the man!

De film is dermate mainstream dat nergens echt een signatuur van Linklater te zien is maar als regisseur heeft hij toch het maximale uit zijn acteurs, jong en oud, weten te krijgen.

Ik ben benieuwd naar de lijst films waarin hetzelfde gebeurt? Films over eccentrieke leraren...ik ken volgens mij alleen Dead Poets Society.

Niet.. Ik ken geen andere film waar één of andere, naar metal luisterende, debiel voor de klas staat die dat zo doet zoals alleen Black dat kan. Kun je denk ik niet vergelijken.

FlorisV, ik doelde meer op leraar/leerlingen films waarin de leraar de leerlingen tot grote hoogte weet te motiveren. Stand and deliver, Mr Holland's Opus, Dangerous Minds, Freedom Writers.......

Best aardig, te sympathiek ook om een onvoldoende te geven. De film betreedt redelijk de gebaande paden, maar het is wel fijn dat vanaf het moment Black op school komt hij niet een halve film nodig heeft om het vertrouwen te winnen van de kinderen. Nee, dat gaat direct eigenlijk. Dat maakt ook dat de film soms wel erg voortkabbelt en wat saai wordt. Maar Black redt meestal de show, net als de muziek en het optreden aan het eind. 3,0*.

Jack Black... als muzikant in Tenacious D vond ik hem altijd maar irritant. Als acteur, met name in de meer komische rollen, vind ik hem altijd erg leuk. En deze rol is hem werkelijk op het lijf geschreven. Als rock ‘n roll liefhebber mag hij een klas kinderen wegwijs maken in de wereld van de rockmuziek, en het is duidelijk dat hij hier oprecht plezier aan beleeft. Hij kan zijn mafketel-gedrag volledig tentoon spreiden, evenals zijn niet onverdienstelijke gitaarspel en zang. Door de goede chemie van Black is School of Rock, ondanks het voorspelbare verhaal, een bijzonder leuke film geworden.

Wellicht dat mijn eigen ervaringen hierin meespelen trouwens. Ik ben leraar, en speel daarnaast in een aantal rockbands. Dus zowel het schoolleven, als het muzikantenleven zijn mij bekend. De contrasten daartussen kunnen bijzonder groot zijn, zoals in deze film karikaturaal uitvergroot wordt, maar het kan elkaar ook aanvullen. Black leert zijn leerlingen voor zichzelf op te komen, een eigen stem te vinden, en ziet in ieder kind een kwaliteit. En jezelf durven zijn, is dat niet de ultieme vrijheid die in de rock n’ roll zo gewaardeerd wordt?

De film is een feest van herkenning voor rockliefhebbers: Sabbath, Deep Purple, Kiss, the Who, Sex Pistols, Hendrix, Ac/dc... het komt allemaal voorbij. En dat gecombineerd met een komisch verhaal en een mooie boodschap maakt deze film een dikke 4* voor mij.

Leuke komedie waarin Jack Black enorm op dreef is, ik heb ervan genoten!

Jack Black veel lawaai

Hate him or love him. Ik heb altijd een mixed bag aan gevoelens als ik aan Jack Black denk.

Ik erger me aan het begin van film vaak mateloos aan hem, maar de films zijn vaak dusdanig opgebouwd dat er empathie voor zijn personages wordt gekweekt. Zo geldt dat ook voor the School of Rock.

Het eerste half uur van de film kan voor mij compleet door de plee gespoeld worden. Black is ontzettend irritant, bijzonder onsympathiek en compleet losstaand van de realiteit. Hoe hij zo'n klas ook overneemt, hoe hij aan dat baantje komt en hoe hij met lesgeven omgaat is te ongeloofwaardig voor woorden.

Maar toch wordt het steeds minder ergerlijk. De leerlingen zijn erg leuk en Jack Black verandert steeds meer in een soort van puppy die aandacht nodig heeft.

De film speelt verder wel heel erg op safe en ik had misschien wel iets meer conflicten/moeilijkheden verwacht, maar dat blijft allemaal uit.

Het eindigt allemaal lief en zoetjes, maar de muziek is wel weer lekker. Niet bijzonder allemaal, maar het verschrikkelijke eerste half uur wordt er deels mee vergeven.

2,5*

Tja.

Wat moet je hiervan denken? De eerste gedachte die bij me opkwam na afloop was "waarom staat dit in de Empire top 500?". Ondanks dat dit door een gerespecteerde en bekende regisseur in elkaar is gestoken betekend dat niet gelijk dat dit ook een goede film is. En The School of Rock vind ik niet snel boven de algemene kinderfilm steken. Het blijft er vooral in hangen.

Black is dan ook natuurlijk een "love-it-or-hate-it" acteur. Ik neig bij zijn komedies echter meer naar het laatste toe. Vaak net wat aan de irritante kant, zeker als Black te veel doorslaat in zijn eigen komedietrekjes. Het zijn allemaal behoorlijk bekende trekjes, maar Black draaft er wel wat te ver mee door.

Concept is nog wel grappig, al wordt het allemaal op een standaard-manier uitgewerkt. De formule van de kinderfilm zit er vrijwel volledig in. Black lijkt zich wel behoorlijk te vermaken in deze film, maar ik vraag me af of veel kinderen zijn trekjes zullen waarderen. Alhoewel hij natuurlijk wel ideaal kindermateriaal is hier en daar.

Linklater is zeker geen slecht regisseur, maar laat hier toch te weinig zijn stempel achter. Hier en daar kent de film indrukwekkende shots, maar in het algemeen is het standaardregie. Het is vooral Black die spreekt, en doet dit zo innemend dat je eigenlijk niet heel erg op de regie let en of de regie goed is of niet.

Maar ik denk dat ik over het resultaat kort kan zijn, en dat is dat ik Black niet erg kan waarderen in komedies. Hier dus ook niet. Vond het allemaal te overdreven en hysterisch om echt grappig te zijn. En zo kom ik dan regelmatig met een ongemakkelijk gevoel te zitten.

Wel een aardige slotfase en een vermakelijk verhaal. Voor de rest stelt het niet al te veel voor, op een aantal aardige shots na.

Gewoon leuk. En het is toch alleen Jack Black die dit soort dingen kan neerzetten, dit soort rollen lijkt wel te worden gezocht bij zijn specifieke talent in plaats van andersom. Snap op zich wel dat mensen het irritant kunnen vinden maar in deze rol komt alles toch wel bij elkaar voor hem en ik blijf altijd wel een zwak voor hem houden.

Kinderen zijn ook prima en niet irritant en het rock-sausje dat door heel de film zit maakt het natuurlijk extra leuk. Joan Cusack was de enige die voor mij wat teveel een karikatuur was.

Ruime 3,5*

Grappige en vermakelijke film!

Wel een geinig filmpje… Al mag je natuurlijk geen al te gekke rock-’n-roll beleving verwachten, daarvoor ligt het Samsonrock-gehalte iets te hoog.

Maar goed, ondanks alle “beperkingen” om de boel kindvriendelijk te houden, blijft The School of Rock ook voor een ouder publiek de moeite waard. Het tempo ligt hoog, de soundtrack is dik oké (dat zal wel een aardige duit gekost hebben) en Jack Black leeft zich helemaal uit. De man heeft duidelijk echt een passie voor muziek, dat kun je niet faken. Hij deed me overigens een beetje denken aan Meat Loaf.

Voor de rest schuilt de lol vooral in de randzaken. Zo vond ik de rij grijze Volvo-stationwagons voor de schoolpoort wel goed gevonden.

3*

Hoewel het verhaal op zich niet zoveel voorstelt en Black op het randje acteert een heel fijne feelgoodfilm. Leuke muzikale passages en een aanstekelijk enthousiasme. Ook goede acteerprestaties van de kindacteurs.

Goh, een zuivere feel good movie waarbij je het niet te nauw moet nemen met het plot. In elke scène zit de luchtigheid en de humor vervat waardoor Dewey Finn overal wel lijkt mee weg te komen. Een betere versie van Sister act zo blijkt. Niet dat het hier allemaal geweldig is, maar het heeft wel iets.

Jack Black, alles of niets waarschijnlijk, maar hier wel gesneden koek voor hem in een niet al te serieuze rol. Zoals hier al omschreven eerder Samsonrock dan pure rock met vele kinderen en een school in de hoofdrol. Eerder een familiefilm maar ook eentje die bij volwassenen kan aanslaan.

Sympathiek filmpje met het hart op de juiste plaats. Goed voor een keertje.

Vermakelijke muzikale komedie die lekker wegkijkt. Prima mee vermaakt.

Goed en een mooie ode aan de rock and roll muziek. Dialogen die af en toe verwijzen (of letterlijk citeren) van songteksten waardoor de songs een leidraad zijn voor een leersysteem. Ook een leuke knipoog om saaie kennis via muziek onderwijzen. Er is wijselijk gekozen om geen romantic nevenverhaal te introduceren. Jack Black als de vleesgeworden incarnatie van rock die zijn leerlingen de basisregels van een rock and roll band leert. The school of rock ontwijkt de traditionele valkuilen zoals de leerlingen die niet afzonderlijk een evolutie moeten afleggen met hindernissen en er zijn geen echte conflicten (zelfs de obligate fraude wordt snel afgehaspeld). Er worden wel levenslessen gepredikt nl Black leert dat de band democratie is, ouders leren dat hun kinderen passie moeten volgen maar niet echt ingehamerd en gebeurt zonder drama.

The school of rock is pretentieloos entertainment dat bovendien mij de song 'Edge of seventeen' van Stevie Nicks heeft leren ontdekken.