Les Anges du Péché (1943)

Interessant als kiemcel in het eigenzinnige genre van Bresson. 2*

Gisteren met lezing in het Filmmuseum. De lezing gaf de (bekende) kenmerken van Bresson nog eens. Wat vooral interessant was was dat deze (debuut)film in het prespectief van WOII werd geplaatst. Goebbels werd erbij gehaald en de Franse Cinema die dankzij een behoefte aan Kunst om te ontsnappen aan de oorlog toch nog een redelijke bloei kende. Meerdere regisseurs debuteerden deze periode (o.a. H.G. Clouzot) en dus ook Bresson.

Ik ben verrast door de lage score hier op MM. Het is voor Bressons doen een redelijk hysterisch, of in elk geval uitgesproken geacteerde film. Maar de zeggingskracht door het religieuze thema en de metafoor van bezetting en beklemming was voelbaar aanwezig. De film had door de grote religieuze retoriek en symboliek wel iets weg van Dreyer. Toch gefascineerd gekeken, al heeft de film zijn zwakheden (met name in het erg uitgesproken acteerwerk).

Hoewel het nergens een uitzonderlijke of bijzondere film is, moet ik bekennen dat ik 'gefascineerd' heb gekeken. Vooral door de kracht en emoties die het uitstraalt terwijl het toch puur blijft. Toch heeft het ook zijn minpunten zoals de voorspelbaarheid. Ook gaat het soms teveel de melodramatische kant op, zijn de personages redelijk stereotiep en ontbeert het realisme/overtuiging. Toch, een uitstekend debuut van Bresson en voor mij een welkome uitnodiging om mijzelf verder te verdiepen in zijn werk.

Sommige mensen lijken bang te zijn om de heilige Bresson een onvoldoende te geven voor dit product,maar gelukkig schiijnt hij zelf niet tevreden te zijn geweest over dit debuut dus mijn geweten is zuiver.
Daarover gesproken:de Dostojevskiaans-christelijke thematiek zou je nog wel typisch Bresson kunnen noemen,edoch de voornaamste scenarist was niet hij maar de bekende dramaturg Giraudoux.Met heel veel goede wil zou je deze film reeds als proto-minimalistisch kunnen beschouwen,maar dat ligt toch eerder aan de setting bij de dominicanessen (je weet toch,van soeur sourire ).
Er zijn professionele actrices aan het werk die echter zo doorslaan in hun overacting dat het reeds aanwezige melodrama na een boeiend begin vrij ondraaglijk wordt.De uitdrukking sterven aan een gebroken hart wordt hier letterlijk genomen.Trouwens:zoals usance bij dit soort nonnenfilms(vgl.Hepburn,Simmons,Karina enz.)zien de jonge nonnekes er prima uit en gebruiken ze doodleuk overvloedige make-up
Deze film werd gemaakt tijdens de bezetting en gezien de misdaad/straf thematiek en setting in cellen ligt een allegorische interpretatie voor de hand,maar dat laat ik verder aan de geleerden over.Goebbels heb ik iig. niet gezien