Sommige mensen lijken bang te zijn om de heilige Bresson een onvoldoende te geven voor dit product,maar gelukkig schiijnt hij zelf niet tevreden te zijn geweest over dit debuut dus mijn geweten is zuiver.
Daarover gesproken:de Dostojevskiaans-christelijke thematiek zou je nog wel typisch Bresson kunnen noemen,edoch de voornaamste scenarist was niet hij maar de bekende dramaturg Giraudoux.Met heel veel goede wil zou je deze film reeds als proto-minimalistisch kunnen beschouwen,maar dat ligt toch eerder aan de setting bij de dominicanessen (je weet toch,van soeur sourire

).
Er zijn professionele actrices aan het werk die echter zo doorslaan in hun overacting dat het reeds aanwezige melodrama na een boeiend begin vrij ondraaglijk wordt.De uitdrukking sterven aan een gebroken hart wordt hier letterlijk genomen.Trouwens:zoals usance bij dit soort nonnenfilms(vgl.Hepburn,Simmons,Karina enz.)zien de jonge nonnekes er prima uit en gebruiken ze doodleuk overvloedige make-up

Deze film werd gemaakt tijdens de bezetting en gezien de misdaad/straf thematiek en setting in cellen ligt een allegorische interpretatie voor de hand,maar dat laat ik verder aan de geleerden over.Goebbels heb ik iig. niet gezien