Bad Influence (1990)

Toen Rob Lowe nog geen persona non grata was.

Hij was in die tijd al wel een persona non grata; Eind jaren tachtig begon dat gedoe met het sexueel kindermisbruik!

Rob Lowe is Bad Influence

Hele mooie muziek trouwens op dat feest; volgens mij Arabische pop.

damn, die Lowe kan nog wel wat. James spader zoals gebruikelijk de dorky dude, aardige psychotriller,leuker dan verwacht.

kom kom, een keertje een minderjarig meisje palen maakt nog geen kindermisbruik

Subtiel taalgebruik.

The return of Herald!

Erg ondergewaardeerde film met een werkelijk sublieme Lowe. Ik weet dat ik samen met een vriend nog jaren uit deze film geciteerd heb.

Mooie film en best wel goed opgebouwde spanning al zie je het wel aankomen.

Het is inderdaad vooral aan Spader en Lowe te danken dat deze film zo geslaagd is. Het verhaal bouwt wel lekker spannend op, maar natuurlijk zijn er weer de nodige domme beslissingen te bespeuren(o.a. gaan zeulen met een lijk door gangen en in een lift, Michael die Alex te lijf gaat met een mes terwijl hij moet weten dat hij dat gaat verliezen), maar vooruit. Erg stijlvol gefilmd in ieder geval met een prima soundtrack. Een 4,0* kan ik er niet meer voor geven, dus een halfje er af.

3,5*.

De film begint wel goed.
Het is boeiend om te zien hoe Alex steeds meer invloed op Michaels leven krijgt en hoe zijn acties steeds verder gaan. De scène waarin Alex een door Michael gemaakt seksfilmpje toont op een feestje van diens schoonouder, vergeet je nooit meer .

Maar... zoals bij zoveel thrillers valt het script door de mand als de ontknopingen moeten komen. Bepaalde twists zijn ronduit ongeloofwaardig, personages nemen domme, onlogische beslissingen om het verhaal gaande te houden.
De film is wel vakkundig geregisseerd en behoorlijk goed geacteerd.

Tijdens het kijken was ik er wel van overtuigd dat dit een film uit midden jaren '80 was. De yuppies in de werkomgeving, da's pure eighties; en het thema van de film past ook goed in de lijn van de assertiviteitscursussen die toen zo populair waren. Vermoedelijk was het script al een paar jaar eerder klaar.

Al bij al is het geen slechte film, maar ook geen onvergetelijke.

Redelijk geslaagde thriller over de nieuwe vriendschap tussen twee mannen waarbij de ene de ander dingen laat doen waar hij voorheen het lef niet voor had. En uiteraard volgt de rekening later. Een goeie, maar enigzins voorspelbare opbouw. De film kijkt in ieder geval goed weg en Rob Lowe doet het aardig als de licht psychotische vriend.

Voor de oplettende kijker: David Duchovny is een halve seconde te zien tijdens de scene in de bar.

Erg goed geacteerd. De scène waarop Rob Lowe even een videootje draait is tenenkrommend geniaal. Het geheel is duidelijk geïnspireerd door Hitchcocks Strangers on a train, maar dat mag de pret niet drukken. Lowe is een heerlijke creep.

Matig psychologische, nou ja zeg maar, thriller in de overgang van de jaren 80 naar de jaren 90. Verhaal is door de citruspers gehaald en daarmee verdient het de oorkonde voor 13 in een dozijn.

Er zijn een aantal namen binnengehaald maar och wat blijkt dat miscasting te zijn geweest. Rob Lowe dient een psychopaat te zijn, nou hij mag rustig op de koffie komen want eng vond ik hem totaal niet. Spader is niet echt mijn favo, hij heeft een aantal rollen leuk gedaan maar deze leek een kopie van zijn rol in Wolf. Echt veel mogelijkheden heeft een regisseur niet met deze speler.

Zoals hierboven al vermeld, het verhaal bestrijkt echt niets nieuws qua inhoud en uitvoering. Nergens excelleert de prent en als een goede nachtkaars dooft hij. Het grootste debacle was toch echt wel de rol die voor Christian Clemenson, de broer van de protagonist. Als echt een carrière dient te falen dan was het wel die van deze "acteur".

Nee in ieder geval door de in mijn ogen miscasting haalt de film geen voldoende. Daarbij is het verhaal niet erg goed uitgevoerd terwijl zulke verhalen genoeg kansen bieden om er een heerlijke thriller ervan te maken.

De film deed me denken aan "Misery" uit hetzelfde jaar met Kathy Bates waarin eveneens een pervers, gestoord en misdadig iemand het leven van een ander beheerst.

Middelmatig uitgewerkt (en eigenlijk niet afgewerkt) met zeker een voldoende spankracht, maar soms wat lullige situaties, waarbij het karakter van het hoofdpersonage (Spader) niet altijd gelijkmatig overkomt en de gedragingen van zijn kwelgeest (Lowe) geen verklaring heeft tenzij een geestelijke gestoordheid. Dialogen zijn vaak flauw en de rol die Lisa Zane vertolkt is eerder oppervlakkig evenals die van het vrouwelijk schoon in Spader's kantoor.

Genieten van de spanning en dan automatisch vergeten.

Veel beter dan verwacht, aangezien ik geen hoge pet op heb van Curtis Hanson (alhoewel, The River Wild vroeger wel grijsgedraaid – tot m’n vader de cassette afpakte na een uit de hand gelopen scoutsweekend). Bad Influence onderscheidt zich van de zovele glossy jaren '90 thrillers door een compleet lak te hebben aan interne logica (iets waar de Hollywood thriller meestal hoe dan ook niet in excelleert): in plaats van wanhopig artistieke legitimiteit proberen te halen uit semi-uitgewerkte personages, enigszins plausibele dialogen en niet al te veel plotgaten, functioneert de film op meta-niveau en kan hij geïnterpreteerd worden als een uit de hand gelopen wensdroom, in de traditie van de betere noir: het besef dat de yuppie-symbolen van het hoofdpersonage (videorecorder, antwoordapparaat, golfclubs die hij nooit gebruikt..) als marteltuigen kunnen dienen, werkt liberatoir en zorgt voor een vlucht van het kantoorpikbestaan naar een leven zonder remmingen. Alarmerend aan deze zogenaamde ‘cautionary tale’ is echter niet dat de bacchanalen ontaarden in zware criminaliteit, maar dat ze elke link met de realiteit (zelfs de verwaterde Hollywood realiteit) ontberen. Neem nu de scène met de sex tape: functioneel lijkt dit in de narratieve structuur te passen als een eerste ‘breuk’ in de vertrouwensband tussen Alex en Michael en ook bij de kijker gaat allicht een alarmbelletje af (‘die gozer is niet te vertrouwen’). Maar eigenlijk reveleert de scène vooral Michael’s diep onderdrukte verlangen: de drang om die elitaire schoonouders en die saaie miep van een vriendin eindelijk eens op hun plaats te zetten (willen we niet allemaal liever zo een goedlachs eurotrash snolletje?). Dat deze onnoemelijke transgressie louter een irreëel fantasietje is blijkt tevens uit de vormgeving van de scène (overdreven dramatisch, achtervolgd worden rond de hapjestafel door een joelende patriarch) en het uitblijven van enige consequentie. Als filmische conventie zou je misschien verwachten dat Michael op een gegeven moment geconfronteerd wordt met zijn wandaad en dat zijn vriendin hem (en de kijker) uit zijn roes haalt, maar niets is minder waar: het arme ding verdwijnt naar de achtergrond en Michael’s manie blijft voortduren tot het unheimliche slot (een bruuske terugkeer naar de 'normale' wereld) dat mij deed denken aan de mix van verwarring en schaamte die ik voelde toen ik die noodlottige zondagochtend op scoutsweekend wakker werd in het wrak van de vernielde roeiboot.

Zo'n twisty thriller die je vaak tegenkwam in de jaren '90. Uit 1990 is dit een beetje een pioniersfilm op dat vlak. Dit was bij momenten best leuk en spannend om volgen. Een jonge yuppie, Michael, wordt bevriend met een kerel met psychopatische trekjes die zich steeds meer met Michaels leven gaat bemoeien . Het is allemaal heel eenvoudig maar er zijn voortdurend kleine twistjes die de boel leuk houden en Spader begint naargelang de film vordert harder en harder te zweten. Vond het ook flink ongeloofwaardig met de leeggehaalde flat en de moord en de motivatie van Alex slaat ook al nergens op. Vond het eind erg vreemd. Het script was van David Koepp, die wat later naam en faam zou maken met zijn scripts van Carlito's Way, Jurassic Park, Mission Impossible en de laatste Indiana Jones.

Lamellen alom in deze neo noir die Rob Lowe toestaan om ten gepaste tijde in het halfduister te vertoeven, zoals het een duister karakter in dit soort films betaamt. Deze film kwam uit twee jaar na het beruchte seks tape schandaal waarin Lowe (what's in a name) een centrale rol speelde. En kijk eens aan, in Bad Influence speelt een seks video tape een belangrijke rol in de neergang van het personage van James Spader. Het is maar de vraag wanneer het script tot stand gekomen is alvorens conclusies omtrent brand marketing te trekken.

De film vond ik in elk geval wel entertainend. Goeie spanningsopbouw, af en toe een sprankje humor onder andere met de broer van Michael, en dit alles zich afspelend in een tijdperk waarin MS DOS en diskettes de dienst nog uitmaken, met op de achtergrond een sexy soundtrack.