Tales from the Crypt (1972)

Vond hem wel leuk, best geinig 3***

Leuke verzameling van vijf korte horrorfilmpjes. Het tempo is misschien wat gezapig en de acteerprestaties eerder middelmatig, maar dankzij de Hammer-achtige sfeer (inclusief Peter Cushing!) en een paar onverwachtste verrassingen is dit toch best een vermakelijke genrefilm.

Vooral de segmenten "Poetic Justice" (een soort Friday 13th, maar dan tijdens Valentijnsdag) en "Wish You Were Here" (een variatie op de Monkey Paw-legende) zijn goed geslaagd. Helaas is de uitsmijter "Blind Alleys" niet om doorheen te komen, al maakt de twist van het omkaderende verhaaltje dat nog enigszins goed.

2.5 sterren.

1. And All Through The House > **1/2

2. Reflections Of Death > ***

3. Poetic Justice > ****

4. Wish You Were Here > ***1/2

5. Blind Alleys > **1/2

Zoals al te zien is, vind ik het derde en het vierde verhaal het leukst. De vierde duurt helaas veel te kort en de vijfde is weer veel te lang. Poetic Justice is met de legendarische Peter Cushing, die weer eens een prachtige rol neerzet.

Al met al een wel aardige omnibushorrorfilm, maar ik had er eerlijk gezegd toch ietsje meer van verwacht... > 3*

Ik vind dit één van de allerbeste horror anthologies. Vooral het derde luik "Poetic Justic" met Peter Cushing is ronduit schitterend. Daarnaast zijn ook Blind Alleys en Reflections of Death juweeltjes. Voor deze drie episodes krijgt de film van mij 4,5.

Zeer teleurstellend. Het is net alsof ze van meet af aan het budget niet hadden om de betere verhalen van de EC comics te selecteren. Dus dit worden dan ook de verhalen die het goedkoopst zijn om in te vullen, mij best.. maar dan moet de vertaling van illustratie naar het witte doek wel goed gedaan zijn.

Ik ben een groot liefhebber van de tales from the crypt comics, ik heb ze niet allemaal kunnen bemachtigen, maar in totaal heb ik er wel een stuk of 25, inclusief the vault of horror en shock suspense stories. Ik weet dus wel waar ik over praat.

1 and all through the house 0,5, want dikke shit!! Hoe moeilijk is het nou om het verhaal te verfilmen als je het verhaal met afbeeldingen al hebt? Ontzettend slecht gedaan en dat komt grotendeels omdat de hoofdrolspeelster nu niet tegen zichzelf spreekt, het einde is ook verziekt.

2 reflections of death 0,5, want ontzettend saai ik viel haast in slaap. Dit verhaal had ik nog niet gelezen, maar het stelt me ontzettend teleur dat ze niet een van de betere verhalen hebben genomen

3 poetic justice 2, ontzettend langdradig, het lijkt wel of het verhaal is uitgesmeerd om tijd te rekken, maar het einde mag er wezen. Ook dit verhaal heb ik nog nooit gelezen, maar wederom had ik graag een beter verhaal van de comics verfilmd gezien. Een tegenvaller is dat de hoofdrolspeler dus wel tegen zichzelf mag praten, dus dan hadden ze verhaal 1 ook niet hoeven verzieken.

4 wish you were here 1, want dit verhaal krijgt een ietwat andere wending. Daartoe moet je de strip maar lezen en dat kan ik eenieder van harte aanraden. Ik vind ook dat de vrouw hierin de hoofdrolspeelster had moeten zijn en niet de man.

5 Blind alleys 3, heb ik nog niet eerder gelezen. Het einde is treffend, maar opbouwend is het toch ontzettend slaapverwekkend. Ik neem het sterk in twijfel dat het exact verfilmd is als in de comic. Zag ik daar een doc Emett Brown voorloper?

the finish touch: ASSSS

hoe moeilijk is het nou om zelf een passend slot te verzinnen, ik vond dit maar zielig. Gelukkig zijn de tv series goed overgedaan zodat je deze snel kunt vergeten.

komt vanavond op tv. ik ben zeer benieuwd!

Gister opgenomen net gekeken maar.... hij had maar 3 verhaaltjes. of ik viel in slaap ergens. ik snap er nu helemaal niets meer van want de cover op rtl8 site was percies het zelfde als deze. en het verhaal komt ook niet egt hier mee overeen?? iemand enig idee

Je hebt de gelijknamige film gezien van einde de jaren tachtig. Inferieur in mijn ogen, maar er zijn er wel die er anders over denken. Er is vroeger een video en DVD uitgekomen waarin drie verhalen uit de TV-episodes werden gebundeld.

http://www.amazon.com/Tales-Crypt-Robert-Zemeckis-Collection/dp/6305558132/ref=sr_1_17?ie=UTF8&s=dvd&qid=1229369681&sr=1-17

De beste horror van de jaren 70.

Al de verhaaltjes zijn aardig gedaan, en zat nog wel wat suspence in.

1 And All Through The House: Was super spannend, en knap in beeld gebracht. Joan Collins was goed gekozen voor de rol, en ook voor een oudere film zag het er allemaal realistisch uit (Zoals het lijk dat valt van de trap) 4,0 sterren.

Ook de remake van de serie dat in seizoen 1 zit, is goed te pruimen.

2. Reflections Of Death: was beetje traag op gang aan het komen, en jammer genoeg als het bijna gedaan is begint het pas echt.

Maar zaten ook paar geweldige stukken in, en was op een aparte manier creepy. 3,5

3. Poetic Justice : Vond ik het beste verhaal van allemaal, en hier zat toch een verhaal in. Ook beetje drama, want vond het nog al triestig.

Het plot was ook heel mooi gevonden, en zat nog wel mooie horror elementen in. 4,0

4. Wish You Were Here: Het meest entertaining verhaaltje van allemaal, en soms ook lachwekkend, maar ook weer prachtig gemaakt.

Soms nog wel goor. 4,0

5 Blind Alleys: En natuurlijk moesten ze weer de film afmaken, met een minder verhaaltje, en dat ook pas echt begint meer op het einde. Ook deze cast was goed aan het acteren.

Een kleine 3,5.

En dan de stukjes met The Cryptkeeper zou ik een dikke 3,0 geven.

Voor een echt oude horror, vond ik dit toch wel een meesterwerk !

Een kleine 4,0

Heerlijk sfeervol werkje. Vooral de delen 3 en 5 vond ik erg sterk, maar de rest mocht er zeker ook zijn. Goede acteerprestaties en een mooie score maken het af.

Geinige anthologie die er soms wat knullig en gedateerd uitziet, maar verhaaltechnisch knap in elkaar steekt. De eerste twee verhaaltjes over een vrouw die achterna gezeten wordt door een moordende kerstman en een man die met zijn maîtresse omkomt in een auto-ongeluk zijn niet meer dan opwarmertjes. De drie verhalen die volgen zijn een stuk beter, zowel inhoudelijk als wat griezelfactor betreft. De film draagt dezelfde naam als de serie die in de jaren ’90 furore maakte. Beide zijn gebaseerd op de gelijknamige comics, met dat verschil dat deze film betrekkelijk serieus is terwijl de serie het vaak van de komische elementen moet hebben.

Mijn DVD-uitgave is er een van Midnight Movies, een double bill waar ook nog het vervolg Vault of Horror op staat. Die is voor binnenkort.

Zit ziek thuis en dan is het wel zo fijn om eens wat lekkere oude filmpjes op te zetten. Deze was de 1ste voor vandaag en hierna pak ik het vervolg er maar bij. Dit blijft gewoon een heerlijk filmpje.

Ik heb lang geleden eens Beyond the Grave gezien dat een jaar later is uitgekomen dan deze Tales from the Crypt. Beide films gebruiken hetzelfde principe, een aaneenschakeling van korte griezelverhalen. Best om ze dus maar apart een score te geven.

1 And All Through The House: het enige verhaal met een vrouw in de hoofdrol. Ben niet zo een fan van verhaaltjes waarbij je moet

. Je weet bij voorbaat al dat een van de karakters iets doms zal doen. In het echt zal zo een situatie wel eng zijn, maar hier vond ik het vooral lachwekkend. Wel interessant hoe de vrouw de sporen van haar slechte daad probeerde uit te wissen. 1,5 *

2 Reflections Of Death: Denk dat dit het korste van de 5 was. Het verhaal was simpel en kan ook in een paar regels worden samengevat. Heel erg zwak eigenlijk. 0,5 *

3 Poetic Justice : Op gebied van verhaal zonder meer het beste uit de hoop. Er zaten ook een aantal interessante elementen in die het verhaal een knappe meerwaarde gaven zoals

. Helaas nogal kort maar wat een schitterende manier van revenge op het einde. 3,5 sterren

4 Wish You Were Here: Denk dat dit het verhaal was met de meeste gore, ook al blijft dat naar hedendaagse normen heel beperkt. Verhaal is niet bijster interessant. De man werd verondersteld de hoofdrol te spelen, maar die werd al snel overgenomen door de vrouw. Wat een domme wensen toch, maarja dat is blijkbaar altijd zo met verhalen over 3 wensen. 2*

5 Blind Alleys: De langste van de 5. De uitwerking van de revanche was wel heel goed bedacht, al weet je natuurlijk al van mijlenver hoe het gaat aflopen voor die hardvochtige directeur. Daarvoor toch een halve ster af. En wat deed een van de hoofdrollen me toch sterk denken aan Doc uit Back to the Future. 3*

En dan van de cryptkeeper tja ze hadden blijkbaar iets nodig om de verhaaltjes aan elkaar te praten. Het einde mag dan wel niet zijn zoals verwacht, het getuigde van weinig inspiratie. 1*

Ik rond naar boven af tot 2*

Ik kijk de Amicus portmanteau films in de volgorde waarin ze uitgebracht werden en zo was vandaag bij deze aanbeland. Deel en 2 zijn weinig bijzonder, al heeft deel 1 zo'n beetje de eerste as erstman verklede psycho die ik heb gezien.

Deel 3 is best leuk verzonnen. Peter Cushing speelt een sympathieke rol als een vreemde, maar lieve oude man. Dit deel maakte een tweede 'debuut' (voor mij althans) wat horroronderwerpen betreft, want dit is de vroegste film waarin ik het gebruik van een Ouija bord zag.

Ondanks dat ik het een tikje onrealistisch vond dat Cushing's personage zich zou bezighouden met zwarte magie, vond ik het einde mede door de toffe make-up best geslaagd.

Het derde verhaal is dan weer iets minder origineel, maar de uiteindelijke conclusie is mede door diens gruwelijkheid erg indrukwekkend.

Het leukste segment is ook erg tof verzonnen. Wederom een tikje onrealistisch, maar de meeste mannen doen flink hun best om blind over te komen (al zag ik een paar keer een aantal mannen driftig (ziend) staan hameren.

Wat mij betreft de sterkste Amicus portmanteau film die tot dan toe verschenen was. Daarnaast vind ik dit één van de sterkste werken van Freddie Francis die ik tot op heden gezien heb. Een leuke, klassieke anthologie horror.

Als de vertrapten wraak komen nemen...

Vijf keer een verhaaltje dat begint met een kleinmenselijk uitgangspunt. Vaak met een warme gloed van huiselijkheid en kleinburgerlijk geluk. Een huisman die nog even een presentje achterlaat bij de kerstboom voor zijn beeldschone trophy wife. Een andere vader die zijn vrouw en kinderen een kus vaarwel geeft omdat hij op zakenreis gaat. De buurtkinderen van een aristocraat die onschuldig giechelen om de malle fratsen van een oudere poppenspeler. Een zakenman drinkt een neutje met zijn advocaat in diens statige kantoor. Het gedistingeerde heertje op leeftijd dat met zijn herdershond aankomt bij een verzorgingstehuis voor blinde ouderen. Engeland op zijn onschuldigst en braafst...

Niets is minder waar. Achter die keurige façade van goede manieren en zedelijkheid schuilen verwerpelijke figuren: schuinsmarcheerders, moordenaars, pestkoppen, machtswellustelingen.

Deze anthologiefilm is meer gericht op psychologische terreur en op smakelijke zwarte humor dan op de visuele kicks van bloed en gore. 'And All Through The House' zet meteen de juiste toon met het verknipte kerst-thema en een beeldschone Joan Collins in typische seventies glamour. 'Reflection of Death' zit visueel aardig in elkaar met hoe het een auto-ongeluk volgt vanaf het moment dat de twee hoofdpersonages uitwijken voor een vrachtwagen. Daarop volgt een grappig POV-segment vanuit een personage waar iedereen in doodsangst voor wegrent.

'Poetic Justice' en 'Blind Alley zijn absoluut het leukst, omdat de hoofdrolspelers van die verhalen echt door en door gemeen zijn naar de vertrapten van deze wereld. Je weet dat er een moment komt dat de naarlingen hun gram gaan krijgen, maar wanneer en hoe blijft in het ongewisse. Daarmee wordt hun diabolische afstraffing zoveel smakelijker als het dan eindelijk ten uitvoer wordt gebracht. Alleen 'Wish You Were Here' werkte voor mij niet helemaal. Het paranormale thema is iets te geforceerd uitgewerkt. Daarnaast is het hoofdpersonage minder doortrapt en slecht dan de andere figuren. Nou ja, behalve dan dat hij zichzelf een zakenman zonder scrupules noemt.

Na opwaardering net aan een voldoende! Voor z'n tijd zeker een leuke anthology. De opvolger van een jaar later vind ik sterker en ook wat minder gedateerd.

Iiiiieeeekkkkk!! 5 sterke griezelverhaaltjes, waarbij we nog twijfelen of we van het tweede of het vierde verhaal eng gaan dromen vannacht. Overige verhaaltjes zijn ook sterk, met verhaal drie op de derde plaats, verhaal vijf op de vierde en het eerste verhaal op de laatste plaats, maar zelfs dat is prima niveau.

Lekkere old school horroranthologie van onze Britse vrienden. Een groep mensen maakt een toer door de catacomben, en met z'n vijven verdwalen ze daar en komen vast te zitten in een crypte. De mysterieuze crypte-bewoner vertelt vervolgens vijf verhalen, en het blijkt dat onze verdwaalde vrienden daar niet toevallig terecht zijn gekomen: ze hebben allemaal snode plannen, die de crypte-meester niet alleen uit de doeken doet maar waarbij hij ook nog eens al deze verhalen een naargeestige twist meegeeft waarbij de hoofdpersonen aan hun eind komen.

De verhalen zijn niet allemaal even sterk of origineel: we zien een traditioneel rondlopende-maniak-verhaaltje, een soort van spookverhaal wat rechtstreeks uit de Twilight Zone vandaan is komen lopen, deel drie is een beetje flauw waarbij een zijn zelfmoord ingepeste bejaarde spontaan opstaat uit de dood en zijn pestkop vermoordt, deel vier is dan weer vrij aardig met een wensbeeldje dat weliswaar wensen vervult, maar dat op zo'n manier doet dat de wens letterlijk gezien vervuld is maar het gevolg nog veel erger is, om te eindigen met een directeur van een blindeninstituut die zijn bewoners laat verkleumen en verhongeren, terwijl hij zelf in luxe leeft. Het spreekt voor zich dat hij dat beter niet had kunnen doen als de blinden op een nare maar bizar overgecompliceerde wijze wraak nemen. Daaromheen is er nog het kaderverhaal waarin de crypte-meester de verhalen aankondigt en tenslotte onze boefjes vertelt dat ze een enkeltje naar de hel hebben gewonnen, al is het duidelijk dat dit simpelweg een excuus is om de andere vijf verhalen te vertellen.

Geen grootse verhalen, maar meestal alsnog wel aardig met een paar grappige twists. Het is soms wat oubollig, dat klopt. Zeer Brits ook, maar het sfeertje werkt uitstekend, je voelt je net weer een klein kind dat bij het haardvuur 'enge' verhalen aanhoort. Het scheelt ook dat er prima geacteerd wordt, al wordt er zeker wat geschmierd. De verhalen hebben verder een behoorlijk moraliserende ondertoon: kijk eens wat er met je gebeurt als je slechte plannen hebt! Maar het blijft anderhalf lekker ouderwets licht macabere verhaaltjes kijken, en zolang je geen echte scherpe randjes, gore of actie verwacht, kan je dit prima opzetten.

Lust ik dit?

Ik denk het wel ja. Als je in de stemming bent voor ouderwetse griezelverhaaltjes ipv een harde horrorfilm, tenminste.

Ik ben niet zo vaak specifiek in de stemming voor een 'harde horrorfilm', dus dan zal het wel goed komen.

Een beetje expectation management kan geen kwaad . Ben benieuwd!

Vijf schuld en boete verhaaltjes gebaseerd op de Amerikaanse horrorstrips van William M. Gaines. Er zouden meer films met dezelfde titel volgen maar dan zonder regisseur Freddie Francis. Hij maakte nog wel een andere horroranthologie (Tales That Witness Madness (1973)) en regisseerde nog één aflevering van de tv-serie 'Tales from the Crypt' in 1996. En dat was het.

Tales from the Crypt (1972) bestaat uit een raamvertelling met daarin vijf losse episoden waarin het dubbelhartige in het menselijke wezen centraal staat. Vijf episoden waarin zaken als schijnheiligheid, harteloosheid en persoonlijk gewin aan de kaak worden gesteld. De verhaaltjes worden rustig opgebouwd en werken toe naar een climax met een ‘onverwachte‘ twist. Erg vermakelijk. Het is psychologische horror die een rustige toon hanteert, een tikkeltje ironie bevat (‘t Is tenslotte een Britse adaptie van de strips) en elk verhaaltje voorziet van enkele venijnige uithalen. Men denke daarbij aan moord en aan doodslag

Vijf prima episoden. Toch is er één die er uit springt. Centraal in deze omnibus staat wat mij betreft de derde episode met de titel ‘Poetic justice‘. In deze episode speelt Peter Cushing een fijne rol die nu eens niet doet denken aan al die ingetogen en verstandige personages die hij zo vaak vorm geeft. Hier speelt hij een lieve oudere man met veel gevoel en veel extraversie. De episode is samen met de laatste episode iets langer dan de rest en kan daarom net even meer aandacht besteden aan karakterbouw en spanningsopbouw. En dat gebeurt ook. De laatste episode maakt trouwens minder goed gebruik van zijn lengte en valt vooral op door zijn trage handelingssnelheid die de spanningsopbouw in de weg staat. De minste episode. Toch is ook het minste verhaaltje niet vervelend.

Het was leuk. Ik zag vijf episoden met een ouderwetse macabere uitstraling vol ouderwetse charme. De één iets beter dan de ander, maar allemaal bovenmaats leuk.

Met Tales from the Crypt, koos het Britse Amicus vijf verhalen uit de Amerikaanse horror-strips van EC Comics van de jaren 1950 (‘Tales from the Crypt’ en ‘Vault of Horror’) en bracht ze (veelal aangepast) naar het grote scherm. Na een openingskrediet met Toccata en Fuga in D Minor van Bach begint de film met zesde omvattende verhaal is dat van een grafbewaarder die de crypte-bezoekers confronteert met hun eigen (toekomstige?) (wan)daden en lotgevallen.

01. "And All Through the House" Joan Collins is de enige vrouw van de groep, en op kerstavond vermoordt zij haar man. Het leek zo makkelijk echter blijkt het achteraf toch iets moeilijker. De tijd voor dit verhaal is vrij krap en dit segment is bijna volledig zonder dialoog. Het bestaat bijna volledig uit kerstliedjes die op de radio spelen, het past goed in het verhaal en creëert een mix van geluk en horror. Mooie opener!

02. "Reflection of Death" Carl Maitland (Ian Hendry) besluit zijn vrouw en kinderen te verlaten voor zijn vriendin/minnares Susan (Angie Grant). Is het een auto-ongeluk of nachtmerrie waar hij in belandt? Dit verhaal voelt de kortste van de vijf. Het is ook de zwakste omdat het verhaal het minst opwindend en pakkend van allemaal is. Wel zijn er innovatieve (voor zijn tijd) POV-opnamen.

03. "Poetic Justice" is een van de twee beste in de film. Twee inhalige zakenlieden, een vader en zoon, (Robin Phillips en David Markham) willen de oude buurtbewoner en vuilnisman meneer Arthur Grimsdyke (een uitstekende Peter Cushing) weg hebben en besluiten hem te terroriseren. De twee tegengestelde krachten van keiharde meedogenloze Phillips en goedaardige Cushing worden heel goed gespeeld en dit contrast resulteert in een hartverscheurend tragisch horror-verhaal.

04. "Wish You Were Here" Ralph Jason (Richard Greene) heeft door een aantal slechte investeringen zijn geld verloren en moet alles verkopen om zijn schulden te kunnen betalen. Tijdens de beoordeling van hun bezittingen vinden ze een Chinees jade-beeldje uit Hong Kong dat de eigenaar drie wensen zou zal verlenen. Het verhaal lijkt in eerste instantie op wat er gebeurt in "The Monkey's Paw", (wordt ook tot verveling toe naar verwezen) maar er is een bloederige wending.

05. "Blind Alleys" de andere van de twee beste. De ex-militair majoor Rogers (Nigel Patrick) wordt directeur van het blindeninstituut 'Eldridge Home for the Blind'. Onder zijn controle regeert het geld en uiteraard nemen na verloop van tijd blinden, geleid door Carter (Patrick Magee), wraak op hem. Dit segment heeft absoluut uitstekende draai, misschien iets te lang middenstuk maar de manier waarop de blinden hun wraak nemen is zo fijn! De "dodelijke vallen en martelingen" wedijveren zelfs met Saw of Hostel echter zien we slechts een enkele kleine snee van het vlees.

Aan het einde zien we dan weer de grafbewaarder om het voor de vijf 'slechte mensen' en ons kijkers af te sluiten. De aantrekkingskracht van deze film is niet splatter of bloed, maar het oproepen van sfeer en samen met degelijke acteerwerk, staat deze film dan ook garant voor heerlijke spanning, griezel en vermaak.

Terug wat oudere horror aan het kijken en deze kon niet ontbreken, zat echt al ver weg deze. Vermakelijke omnibusfim, met heerlijk hammersfeertje, geen harde horror, maar dat verwacht je hier ook niet. Hou wel van het boetedoening gegeven. Zijn allevijf fijne verhaaltjes, al was het 4de echt wel té kort en vond ik het 3de (poetic justice) met een zalige Peter Cushing als Grymsdyke en 5de (blind alleys) met fantastische Patrick Lager (die ik direct herkende van A Clockwork Orange) als Carter, de blinde die het heft in handen neemt echt vermakelijk.

1. And all through the house 2.5*

2. Reflection of Death 3*

3. Poetic Justice 3.5*

4. Wish you were here 3*

5. Blind Alleys 3.5*

(The Crypt Keeper 3*)

Ik vond Poetic justice ook wel het sterkste verhaal van de 5 , al waren ze geen van allen slecht

Het 2e deel was het minste .

de creepshow reeks kon me ook wel bekoren en deze kan daar weel tussen geplaatst worden .

Een vroegere anthologie.

Gekeken omdat ik de latere episodes van Tales from the Crypt erg leuk vond, en alhoewel deze film er niet heel veel mee te maken lijkt te hebben is het alsnog leuk om het eens op te zoeken. Het voornaamste verschil tussen deze drie films is dat deze een stuk serieuzer en prekeriger is. Daarmee ook trager, maar daar kan ik nog mee leven.

Per definitie is dit geen slechte anthologie, maar de afwisseling van tempo is in deze film dramatisch. In principe lijkt elk verhaaltje dat er hier wordt verteld op elkaar, maar de opbouw voor elk verhaal is altijd erg lang. Elk verhaaltje eindigt erg bevredigend waardoor je met smacht zit te wachten op het volgende verhaaltje, maar als het elke keer helemaal opnieuw moet opbouwen raak je onbedoeld verveeld.

Dat neemt niet weg dat de opzet leuk is en enkele verhaaltjes zeker goed zijn. Sommige verhaaltjes zijn beter dan de andere, aangezien er enkele iets te kort zijn om een bevredigend gevoel achter te laten. Wel zijn ze allemaal op diens eigen manier macaber, al voelen ze tevens aan als korte filmpjes en geen verhalen van iemand die achter de naam "Cryptkeeper" schuilt.

Visueel een beetje verouderd maar de meerdere filmtrucjes weten dit goed te maken. Het acteerwerk is echter in zijn geheel behoorlijk slecht. Tussendoor zitten er goede rollen bij, maar iedereen staat op standje overacting waardoor je de meer serieuze verhaaltjes niet serieus kan nemen. Alle verhaaltjes zijn overigens serieus, maar enkele zijn ook zwaar, en dat komt dan niet over.

Als de afwisseling tussen tragere en snellere verhaaltjes wat beter was gegaan, dan was deze film nog iets makkelijker geweest om doorheen te komen. Het is niet slecht, maar wel verouderd, soms wat te traag en slecht geacteerd. Gelukkig kan je nog een aantal erg sterke stukjes aanschouwen, maar bij elkaar vormen deze stukjes niet genoeg om de film mee op een voldoende te krijgen.