Quatre Nuits d'un Rêveur (1971)

Ook dit blijkt weer een Dostoyevsky bewerking te zijn door Bresson,ditmaal van zijn saaiste roman witte nachten(ook verfilmd oa door Visconti).Afgaande op de synopsis zou je het niet zeggen,zeker niet als je bedenkt dat die synopsis identiek is aan de gehele inhoud ,maar we blijken hier te maken te hebben met een Bresson die....komische elementen bevat
Ik dacht eerst dat die humor onbedoeld was,maar halverwege krijgen we al een Godardiaans hautaine cinemasequentie met een werkelijk hilarische spoof op een sterfscène, voorgeschoteld en de humor van het slot spreekt wel voor zich.
Op het 1ste gezicht lijkt het dus een standaard Bresson te zijn over een soort Asperger patient bij wie het onnatuurlijke acteerwerk juist door zijn conditie erg naturel overkomt.Dat hij fysiek een kloon is van Léaud mogen we in dit soort films verwachten.Gelukkig heeft hij dus een vrouwelijke tegenspeelster,de wonderschone Marthe wier naakte lichaam liefdevol in beeld wordt gebracht(Bresson was een exploitant als iedereen,nooit zie je lelijke grietjes in überarthouseflicks )
die wanhopig verliefd is op een hoornrnbrillendrager .
Filmisch is dit ook een vrij standaard Bresson met minitieuze observatieve van lichaamstaal,absurd onnatuurlijke dialogen,vreemde montagekeuzes en een minimalistisch decor.De regisseur laat uiteraard hier en daar opzettelijk narratieve lacunes vallen,maar de intrige is dermate eenvoudig/afwezig dat we wel kunnen zeggen dat deze Bresson vrij toegankelijk is.
De soundtrack wordt verzorgd door straatmuzikanten die duidelijk een tijdje niet onder de douche zijn geweest,en zowaar een bossa nova orkestje.

Bresson weet toch altijd weer manieren te vinden om zijn stijl door te voeren. Ook in deze lichtvoetige (zijn eerste geheel in kleur volgens mij) film zijn er bandjes met opnames, vrienden die wijsheden komen declameren en flashbacks met mijmeringen ter vervanging van de off screen voice overs/narratie die hij vaker toepast. Hoewel het kleurenpalet nogal is uitgebeend zijn er zeer kleurige schilderijen te zien en er is muziek, veel muziek. Niet alleen even bossanova, maar de Seine wordt bevaren door diverse muzikanten ook hippie singer-songwriters. Lichtvoetig en een aangename liefdesfilm van Bresson. Het enige nadeel is dat de film erg donker is en er maar weinig gebruik wordt gemaakt van sensuele visuals. Maar ja, dat is bij Bresson nooit zo geweest.

quotes:

"I'm not clear on the exact details, but I believe the current rights holders (New Yorker, MK2) may have something to do with the film being prohibited from screenings. But that's just a guess - the only thing we can be certain of (or me, anyway) is that there are 'rights' issues surrounding the film."

"Regarding lack of availability, Bresson's widow has refused this film and A Gentle Woman (and also his first short film) to be released on DVD....for now."

"I dont know the exact details, but Mme Bresson also will not allow any biographies about her husband, which is why so little is known of his earlier life (for example, his exact year of birth is still not known). I guess she's honouring her husband's wishes..."

-

De vorige Dostojevski verfilming was zijn eerste kleurenfilm
en ook echt het beste wat ik van hem gezien heb!!
zijn stijl past eigenlijk perfect bij een existentialistische inhoud; en dat heeft die film in overvloed. Ondanks de interesse van Dostojevski en Bresson in het Christendom, dat in de film ook zeker nog aangestipt wordt, maar de "ootmoedige vrouw" heeft zo haar eigen radicale kijk op het leven.

...anyhu, deze ook snel maar zien te vinden en te kijken, aangezien een officiële uitgave er voorlopig dus helaas niet in gaat zitten blijkbaar...

De versie die ik zag was van matige kwaliteit - waarschijnlijk een zelfde als jij zal kunnen vinden.
Tenzij die versie niet in de pindakaas zit. Het was meen ik een transfer van een VHS van een TV-uitzending. Ik heb hem hier nog liggen.

Een iets donkere, wazige en te groenige kopie van een erg oude filmprint met Engelse hard-subs zo te zien Maar nog kijkbaar Hoewel de visuals bij Bresson op een bepaalde manier altijd zeker "mooi" te noemen zijn, kan zijn stijl al deze artefacten wel verdragen denk ik. Heb em binnen en ga em later vandaag opzetten; eerst nog even een bezoekje brengen aan een vreugdeloze straat...

Ja dat komt me bekend voor.

Steegje wellicht?

de vertalingen houden het bij een kleine straat, maar het is een "Gasse" iig

Bosbessenjam.
Geweerschoten.
Nachtvaarten over de Seine.
Les conversations du pont à nuit.

Bresson-onwaardig misbaksel van een film. Met als absoluut dieptepunt een muzikaal intermezzo op een rondvaartboot.