Civil War (2024)

Civil War is ondanks zijn gebrek aan diepgang een originele oorlogsfilm. Regisseur Alex Garland brengt de Amerikaanse burgeroorlog door de ogen van de pers zowel fraai als gruwelijk in beeld. Dat de kamikazejournalisten regelmatig ongehinderd tussen de vechtende soldaten zwermen, maakt het helaas wel een stuk onrealistischer. Een smet op verder een prima film.

3,5 * Fraai kiekje

Na een zeer geslaagd debuut viel Garland daarna behoorlijk terug, maar met Civil War heeft hij eindelijk zijn vorm weer te pakken. Civil War is een spannende oorlogsfilm vanuit het perspectief van een groepje journalisten. De omstandigheid dat het een burgeroorlog op Amerikaans grondgebied betreft geeft de film een extra dimensie- was dit een aantal jaar geleden pure SF geweest, het is nu bijna voorstelbaar. Wat dat betreft een film die bij onze tijden past.

Dunst, Moura, McKinley Henderson en relatieve nieuwkomer Spaeny vormen een fijn groepje met leuke dynamiek. En speciale vermelding voor Jesse Plemons, die als geen ander een gestoorde redneck kan spelen. Hij weet vaak een bepaalde intensiteit in zijn rol te leggen en dat is hier niet anders. De actiescènes zijn afwisselend en goed gedoseerd, vond het best realistisch ogen, behalve dan dat de fotografen zo’n beetje vooraan in de vuurlinie mee aan het rennen waren bij de laatste aanval.

Fijne film, kijk weer uit naar Garland’s volgende project (dit jaar al zo te zien).

Te traag langdradig boring

Een realistisch-dystopische actie/drama film: dat vind ik de beste omschrijving.

Realistisch, want tot zo'n 15 jr. geleden zou je niet denken dat hetgeen hier verteld wordt ook maar enige kans maakte om echt plaats te vinden, maar nu lijkt het niet meer zo ver gegrepen.

Het dystopisch element wordt schitterend weergegeven in diverse scenes, zowel productie-technisch als verhaal-technisch.

De 3 hoofdrolspelers, Kirsten Dunst, Wagner Moura en Cailee Spaeny leveren goed acteerwerk af. Maar de meeste indruk maakte Jesse Plemons op me: man, wat kan hij geweldig gestoorde figuren spelen!

Al met al een aanrader.

Op het roekeloze gedrag van de journalisten en het hele slechte einde was het best een leuke film. Maar die 2 dingen verpesten het wel een klein beetje voor me, vooral dat slechte einde.

Sterke film. Goed werk van de Dunst, Spaeny en Moura. En hoewel erg kort is het optreden van Plemons eveneens erg sterk.

Wat een vreselijk saaie en slechte film. Ik had hier zoveel meer van verwacht. Ik heb deze zelfs niet kunnen uitkijken, een halfuur voor het einde gestopt.

Ik begrijp de hoge score echt niet.

Civil War is een rauwe film over een roadtrip van een paar journalisten door een dystopische versie van de Verenigde Staten. Hij laat je bij de aftiteling wat ongemakkelijk achter en dat is precies de bedoeling. Daarmee wordt ook het gebrek aan diepgang een beetje verbloemd.

Want uitleg over de achtergrondsituatie krijg je niet. Ik ben een simpele ziel uit Groningen die graag even een stap terug doet en de situatie overziet: wat gebeurt hier? Nou, pech voor mij.

De Amerikaanse federale overheid wordt aangevallen door in elk geval een verzetsgroep uit Florida en de Western Forces, een bizar verbond van Texas en Californië. Dat laatste roept natuurlijk direct heel veel vragen op, want ideologisch zijn deze staten complete tegenpolen. Maar geen van die vragen wordt beantwoord. We weten ook niet wie de good guys en bad guys zijn. Heel terloops - knipper met je ogen en je mist het - wordt vermeld dat de president de FBI heeft afgeschaft en luchtaanvallen op eigen bevolking heeft bevolen, dus mogelijk is de president de slechterik.

Maar het wordt al snel duidelijk dat je als kijker niet moet zoeken naar goed en kwaad, want dat vinden de makers irrelevant. Het gaat om mensen, wat doen zij wanneer een vertrouwde wereld vervalt in chaos? De makers schetsen bepaald geen prettig beeld, want bijna alle figuren die onze hoofdpersonen tegenkomen, zijn in de veertien maanden dat het conflict duurt (ook een detail dat je al snel mist) veranderd in bloeddorstige monsters die iedereen omleggen die ze maar verkeerd aankijkt.

Een tikkeltje overdreven, me dunkt, maar goed, wie weet wat er gebeurt in een land waar iedereen met zijn right to bear arms vijf AR-15 geweren onder zijn bed heeft liggen.

Uiteindelijk is deze film onmiskenbaar bedacht na de Capitoolbestorming van 2021, waarbij bleek dat zelfs in het land dat zichzelf ziet als het summum van democratie, het snel gedaan kan zijn met de orde en het centraal gezag.

Niet in de laatste plaats vanwege die gebeurtenis is dit een intrigerende film, met voor mij persoonlijk als grootste minpunt toch wel de drijfveer van de hoofdpersonen. Ik kan me niet inleven in mensen die hun leven wagen voor een verhaal, of het perfecte plaatje. Tuurlijk, in oorlog is de waarheid het eerste slachtoffer, maar dit wordt nergens duidelijk als motief neergezet.

Ook vond ik sommige shots nogal overdreven artsyfartsy, zoals een slowmotion executie met machinegeweer begeleid door een casual muziekje van De La Soul en vele andere "kijk ons eens opvallende muziekkeuzes maken" muziekkeuzes.

Kirsten Dunst begon ooit als mooipopje maar laat hier zien echt fantastisch te kunnen acteren, ook met lijntjes in haar gezicht en een minimum aan makeup. De rest van de cast is ook geweldig, met als hoogtepunt toch wel de bloedstollende scène met Jesse Plemons (echtgenoot van Dunst) die weer even lekker uit het Todd-vaatje tapt (zijn geschifte personage in Breaking Bad).

Niet perfect, wel interessant. 3,5 sterren

De titel zet je en veel anderen op het verkeerde been. Het gaat niet om de partijen die met elkaar in oorlog zijn en wie waar voor staat is daarom ook niet relevant.

Het echte onderwerp van de film is PTSS en hoe iedereen (in dit geval de journalisten) die met oorlog in aanraking komt getraumatiseerd raakt.

Een betere waarschuwing is er wat mij betreft dan ook niet.

Kijk de film nog eens, dan zie je hoe dat motief goed is uitgewerkt met de onschuldige beginneling en de drie getraumatiseerde afgestompte en in drank en drugs vluchtende oudere generatie. Gedurende de reis stapelen de traumatische ervaringen zich op….

Ps. Ze begonnrn januari 2022 al met draaien. Heb sterk het vermoeden dat het script er al lag voor de bestorming. De tweespalt in Amerika is ook al langer gaande. Edit: Geschreven in 2020

Ik was vandaag in de stemming voor een film waarin een US President achteloos voor zijn kop geschoten wordt, en daar voldeed deze prima voor.

Een halfjaar of zo geleden al eens gezien, en toen maakte het ook al indruk. Het scenario lijkt me als ik heel eerlijk ben behoorlijk realistisch gezien de ontwikkelingen in de VS van de afgelopen jaar of tien. Extreme polarisatie gepaard met militarisme en vrij wapenbezit, dat kan alleen maar uit de hand lopen, en dat dat op deze manier gebeurt lijkt me dan best waarschijnlijk. De coalitie van California en Texas die wel eens ongeloofwaardig wordt genoemd is dat wat mij betreft zeker niet - het zijn de staten die (verreweg) het meeste bijdragen aan het GDP van de VS, en daar zijn ze zich ook erg goed bewust van.

Gelijkaardig valt de hele gang van zaken van het stelletje mafketels en wat er met en om hun heen gebeurt bij mij ook in het bakje geloofwaardig. Dit is hoe mensen zich gedragen als ze elk anker kwijt zijn, hun vrienden en kennissen op een volstrekt willekeurige manier aan hun einde hebben zien komen, en daarbij verwachten dat ze elk moment zelf het haasje kunnen zijn. Wellicht als enige kritiek dat het einde wel ietwat gejat lijkt van een van de oude boeken van Heinlein - onverminderd populair bij de extremere Republikeinen, maar daarbij denk ik dat ze hem volstrekt verkeerd begrepen hebben.

De hoofdrollen worden fraai gespeeld, geen speld tussen te krijgen - al moet ik wel wat lachen om het idee dat je midden in een burgeroorlog met je ontwikkeltankje gaat zitten hannesen. En al helemaal als je daarna met je telefoon de negatieven gaat inscannen. Qua fotografie overigens best knappe beelden, al is daar neem ik aan een zekere Murray Close voor verantwoordelijk - die staat als 'key art photography / still photographer' in de titelrol. Daar staan overigens ook 106, ja honderd-en-zes credits voor stunts op.

Vertellend doet het ook allemaal zo ongeveer niks fout, met grote vaart van de ene absurde situatie naar de andere, tot en met de voor de hand liggende ontknoping. Knap werk, en een fijne film met een bevredigend einde. Zeker vandaag.

Een roadmovie in een surrealistische burgeroorlog situatie in de USA. Hieronder worden allerlei diepgaande psychologische themas aangetipt die deze film allemaal zou raken. Met enige fantasie allemaal waar. De film kwam bij mij niet binnen. Ik vind de film veel aanstellerij op een kluitje. Dunst vind ik vaak wel ok. Verder matigheid troef.

Voorspelbare actie prent, waarin diepgang rondom het verhaal en de personages minimaal is. Vooral het verhaal had wat meer body gehad als de burgeroorlog wat verder was uitgediept. Daar was mijns inziens ook best wel wat ruimte voor.

Anderzijds liep het best vlot door, valt er genoeg te genieten qua actie scènes en is het zo nu en dan best beklemmend. De cast gaat daar met enkele ervaren rotten prima in mee en weet goed te overtuigen.

Alles bij elkaar genomen een aardige kijk ervaring, maar helaas kan ik niet mee in het hoge gemiddelde.

Interessant uitgangspunt van een moderne burgeroorlog in de VS. Helaas wordt er op zich niet zoveel met gedaan. Focus ligt op enkele oorlogsfotografen die in het heetst van de strijd het perfecte plaatje proberen te maken. Hierbij lijkt het leed hen onberoerd te laten, hetgeen me bij momenten dezelfde onbehaaglijk sfeer geeft als bij Nightcrawler. Het einde was voor mij nog weinig realistisch.

Prima film, zeker in het huidige klimaat (een jaar later zijn we al weer wat stappen dichterbij dan toen de film uitkwam) heel interessant. Toch vind ik Garland een betere verhaal bedenker (schrijver) dan verteller (regisseur). Veel raakvlakken ook met 28 days later, die veel beter (geregisseerd) is.

Herzien, en ik vind hem nog beter dan de eerste keer. Een bijna achteloze regie van een verwoestende burgeroorlog die dichterbij is dan ooit. Verontrustend en intens, met een spannend gewelddadig slot. De cast is over de hele linie uitstekend, met Dunst en de jonge talentvolle Spaeny in glansrollen. Alex Garland bewijst opnieuw zijn status als topregisseur.

Ben het volledig met je eens en begrijp deze meer dan degelijke score ook niet.

Heb de film wél afgekeken tot het eind, maar mijn mening werd alles behalve beter.

Belachelijk script en ja, behoorlijk saai!

Oorlogsjournalisten die worstelen met verslaving en ptss tegen de achtergrond van een burgeroorlog. Een waarschuwing dat oorlog geen helden kent, maar alle betrokkenen trauma’s bezorgd.

Wat is er belachelijk aan dat script?

Belachelijk script... Volgens mij wordt dit nog werkelijkheid ook. Als je ziet wat er nu allemaal gebeurt in de VS. Laten ze die mafkees in het WH maar aan zijn haren eruit trekken.

De enige remedie tegen TDS is...gezond verstand!

Ik vond 'm matig, geen element goed uit de verf komen. Een beetje dat meisje dat ook als Lee wil worden wel wat. Tot de laatste scène, in het White House...die is echt weergaloos in alle opzichten. Tilde hele film een dikke punt omhoog. Erg sterk gedaan. Verder...meh.

Originele en goede film. Na het bioscoop bezoek vorig jaar nu herzien vanaf een Engelstalige blu ray(is er ergens eentje met Nederlandse ondertiteling?). Destijds na de film gezien te hebben in de bios was ik teleurgesteld. Ik had al een verwachting en beeld geschetst n.a.v. de schitterende filmposters. Verwachte een rauwe oorlogs-popcornfilm. Niet dus. Een rauwe roadmovie door een oorlogsgebied werd het. En dat dit oorlogsgebied de Verenigde Staten is maakt de film juist heden ten dage bijzonder interessant.

De film heeft een serieuze toon. Muziek keuzes waren origineel. En het is allemaal mooi geschoten beelden. Zeker de actie zag er overtuigend uit. Ik miste wel dat er niet uit de doeken gedaan werd wat nu de oorzaak was van de oorlog. Gedrag van de fotografen kon ik ook niet doorgronden.

Originele film dus, maar het vermaakte me niet helemaal.