The Window (1949)

Zeer verzorgde, gedeeltelijk geslaagde thriller, die nergens echt heel spannend wordt.

Ben het niet helemaal met bovenstaande eens. Ik vond de film wel degelijk behoorlijk spannend. De acteurs waren hier en daar wat minder overtuigend. De film wordt sterker door zijn decor. Een doolhofachtig, licht-vervallen appartementengebouw, grotendeels bij nacht. Mooi gebruik van schaduwen ook.

Geen meesterwerk, maar wel een heel aardige verrassing voor de zappende nachtmensen zoals ik. Wel een bijna lachwekkend zoete eindscene. Maar dat wordt behoorlijk gecompenseerd.

3.5*

Volgens mij hebben ze bij de BBC ergens in de hoek een doos staan met vergeten RKO films erin, die ze dan regelmating op 2 laten zien. Heeft al voor menig plezierige verrassing gezorgd, en ook The Window is weer zo'n heerlijke, in de vergetelheid geraakte film. De plot en de broeierige zomernachten in New Yorkse tenements doen een beetje aan Rear Window denken, maar dan met een klein jongetje (die overigens best behoorlijk acteert). De spanning zit er goed in. 4*

Regiseur Ted Tetzlaff was cameraman voor Hitchcock en dat is zeker te merken in deze spannende film!

Warner Archive Collection heeft hem uitgebracht op DVD in de States, geremastered.

Window DVD - axelmusic.com

Een heel stuk beter dan ik had verwacht en een film die de tand des tijds goed heeft doorstaan!

The Window maakt optimaal gebruik van schaduwen en donkere camera shots en weet daarmee een spannende en bedrukkende sfeer te creëren.

Wat de spanning betreft komt het soms zelfs in de buurt bij Hitchcock's Psycho, alhoewel het verhaal weer meer de kant op gaat van Rear Window.

Als ik deze film had gekeken zonder te weten waar ik naar keek, had ik het een geloofwaardig idee gevonden dat het een film was van Hitchcock zelf.

Mooie spanning opbouw, veel sfeer en geloofwaardige slechteriken zorgen voor een erg vermakelijk filmpje! De speelduur van amper 1 uur en 13 minuten is ook perfect en daardoor is er geen plaats voor saaie en onnodig opvullende scenes.

One of the classics! Een film die zonder enige twijfel meer aandacht verdiend!

4*

Deze film deed me denken aan Tiger Bay (1959) die een gelijkaardig plot vertoont. Daar is de getuige van de moord een meisje. Tiger Bay vond ik persoonlijk een stuk fijner om naar te kijken en ook veel sterker op alle vlakken. Niet dat The Window een slechte film is, het is alleen een beetje langdradig in opbouw en dialogen die wat worden uitgerekt waardoor het toch moeilijk was om mijn aandacht erbij te houden. Ondanks dat is er toch weinig karakterontwikkeling. Het grootste deel van de film speelt zich ook in hetzelfde gebouw af. Dit levert wel wat leuk camera- en schaduwwerk op. Dit levert voor de laatste 20 minuten dan toch wat spanning op. Het jongetje speelde geloofwaardig, de volwassenen kwamen nogal flauwtjes over. Best ok maar vond het toch teveel minpunten hebben om echt memorabel te zijn.

Leuke lichtvoetige en redelijk geloofwaardige thriller, die op het einde best wel spannend wordt. Het enige ongeloofwaardige vond ik dat toen de Kellersons Tommy opnieuw te grazen wisten te nemen, ze besloten met het joch terug te keren naar het appartement met alle risico's van dien. In de donkere hoekjes en steegjes onder het metrostation hadden ze zich best van hem kunnen ontdoen.

De laatste tien minuten in het vervallen gebouw zijn goed geschoten, spannend en (hoewel je weet het gaat aflopen!) onvoorspelbaar.

Het jongetje speelde best goed vond ik. Ik kan me ook best voorstellen dat niemand hem geloofde.

Vrij strak geregisseerde thriller die gaandeweg vrij spannend wordt. Ontroerend de rol van

het jongetje dat graag opgaat in fantasieen dit vaak tot ergernis van zijn ouders bij wie het

ook nog weleens problemen wil opleveren en die al genoeg hebben aan de sores van alledag.

Begrijpelijk dat ze hem niet willen geloven dat hij uiteindelijk terdege een moord heeft

gadegeslagen, ondanks dat het joch in zijn waarneming blijft volharden. Ben het volledig

met Baggerman eens dat die ene actie nogal ongeloofwaardig is of anders wel heel dom.

Het levert ermee echter wel nog een fijn stukje slotgedeelte op.

De vergelijking met Tiger Bay had ik vooral eerst even in de film. Maar die is toch totaal

anders. In Tiger Bay is er meer sprake van een warme wisselwerking, terwijl in deze film

nagejaagd het kind voor de man moet vluchten om te kunnen overleven.

Goeie film over een jongetje met een levendige fantasie die getuige is van een moord. Een simpel verhaaltje, maar wel goed en strak opgebouwd (een fijne, korte speelduur). Het komt ook allemaal best geloofwaardig over. Dit is ook te danken is aan de prima rol van de jonge Bobby Driscoll. Hier en daar best spannend. Met gemak 3.5 sterren.

Zeer goede film met een spectaculaire finale (het ineenstorten van trappen in een vervallen loods). Regisseur Ted Tetzlaff begon als camera man eind jaren 20 (zijn laatste fotografie was voor Notorious) maar een grote carrière als regisseur werd het niet. Nochtans is The window vakkundig, intelligent en spannend. Enerzijds een milieu schets van arbeidersgezin (mooie tijdsgebonden locaties) waarin moraal van een gezinsleven centraal staat (respect voor ouders) en anderzijds een spannende jacht van de moordenaars op het jongetje. Claustrofobische setting van appartementsgebouw en loods, zwart wit fotografie en veel nacht scenes. Pareltje in al zijn eenvoud.

prima thriller waarin een jongetje getuige is van een moord in het appartement van zijn bovenburen , probleem is echter dat niemand inclusief zijn ouders hem geloofd omdat hij vaak verhalen verzint .

Bobby driscoll speelt de rol van zijn nog jonge leven en is erg overtuigend als het jongetje .

verder een aantal spannende scenes en een prima in elkaar stekend eindplot .

Spannende filmklassieker met de tragische Bobby Driscoll op het hoogtepunt van zijn carrière en speciaal voor deze productie uitgeleend door Walt Disney aan RKO. In 1950 ontving hij uit handen van Donald 'O Connor voor zijn optreden in deze film en "So Dear to My Heart" (uit 1948) de speciale ""Juvenile Academy Award". Maar in 1953 kende hij al zijn laatste grote succes toen hij de stem in sprak van Peter Pan voor de klassieke animatiefilm van Walt Disney. In hetzelfde jaar werd zijn contract door ome Walt echter niet meer verlengd omdat Driscoll, inmiddels in de puberteit beland, enorm veel last had van jeugdpuistjes, waardoor zeer zware make-up noodzakelijk was. Het einde van het contract bij Disney, betekende ook het einde van zijn carrière als kindster. Driscoll zei er zelf over: "Ik werd op een zilveren schild gehesen en vervolgens bij het grof vuil gezet." En zoals zo vaak met ex-kindsterren, raakte hij ook verslaafd aan drugs en kwam hierdoor met justitie in aanraking. In 1962 probeerde hij zijn acteerwerk nog op te pakken, tegen beter weten in. Zijn laatste filmrol speelde hij in een obscuur filmpje getiteld "Dirt" van de experimentele filmmaker Piero Heliczer. Op 30 maart 1968 werd hij dood gevonden door twee spelende kinderen, liggend op een bed, in een verlaten en vervallen appartement in New York. Niemand wist wie hij was. Hij werd begraven in een naamloos graf op Potter's Field, gelegen op Hart Island. Pas in 1969 werd zijn identiteit bekend omdat zijn moeder naar hem op zoek was i.v.m. het naderende einde van zijn vader. Zijn vingerafdrukken gaven uitsluitsel. Zijn naam prijkt nu op het graf van zijn vader, maar hij werd nooit herbegraven. Dit wetende is het best macaber dat Driscoll in deze film ook een kind vertolkt dat graag speelt in verlaten en vervallen appartementen in New York......