Ivanhoe (1952)

Dit is zo'n geweldige film, gelukkig geregelt op TCM, ik heb deze klassieker van ongeveer van af mijn 7de, 40x gezien deze is geweldig, mooie decors, geweldige acteurs, mooie dialogen, prachtig verhaal.

En een hele hele hele hele grote aanrader!

5* yeeeaaahhh!

Hier heb ik destijds een toneelstuk voor school moeten opvoeren (al zo'n 6 jaar geleden) en omdat al die mietjes ( ) van mijn klas niet wilden Ivanhoe zelf spelen, moest ik dan maar. Met als gevolg dat het uitdraaidde op een komedie. Maar terzake nu, om me destijds beter te kunnen inleven heb ik alle films van Ivanhoe die ik te pakken kon krijgen bekeken, en dit is toch wel de beste. Mooi acteerwerk en leuke decors zoals hierboven gezegd.

En wat voor cijfer melk?

Voor mijn toneel of voor de film ?

Zeg maar allebei

4 voor de film en voor mijn toneel euhh... ow ja juist, je kan niet meer dan 5 geven

schaal van 5 op 10, zeker

Hoe is het mogelijk dat deze top-klassieker nog steeds niet op dvd verkrijgbaar is in ons landje???

Wát een geluk dat TCM deze film herhaaldelijk laat zien.

En wát een sterren cast is hier aan 't werk.

Ik kan er maar niet genoeg van krijgen.

Telkens wanneer TCM- of een andere zender de film op het programma heeft staan kijk ik wéér!

Vooral de decors zijn mooi om naar te kijken maar voor de rest is de film redelijk standaard. Het verhaal, de dialogen, de actie, het acteren, ...

3,0 sterren

Deze film gekeken omdat er vroeger ook een serie van was met o.a. Roger Moore, later nog Thierry La Fronde en Floris.

Ik vond de film wel gaan, maar echt super toch niet. Wat de series betreft Floris vind ik nog steeds grandioos, maar die andere twee series, nooit meer gezien. Was toen nog klein. Was leuke kindertijd met zwaard en schild op straat spelen.

ik heb 1 scene gezien ( de gevechtscene ) en dat zag er zeer slecht uit. Geen special effects toegevoegd waar nodig 'fake' is ecvht zichtbaar

Vrijdag 11 november 2011, ARD (Duitsland 1) 10.20-12.00

Ik ben een liefhebber van de historische romans en hun verfilmingen. Dit is een genre waar Hollywood wel goed in is. Grootse spektakelfilms met mooie kostuums en prachtige kleur (I love Technicolor). De makers hebben het script mooi bijgewerkt. In tegenstelling tot het verhaal van Robin Hood is Ivanhoe niet echt het machotype in het boek maar dat wordt goed opgelost. Het acteerwerk is zoals het hoort vrij theatraal, maar dat hoort bij het genre en past er goed bij. Wel zal ik altijd de speelse Robin Hood altijd verkiezen boven de drogere Ivanhoe. En in tegenstelling tot de film uit de jaren '30 met Robin Hood (The Adventures Of Robin Hood) zijn de gevechten niet altijd even mooi uitgewerkt. Desalnietemin een aangename film voor liefhebbers van de historische avonturenfilms.

Twee van de mooiste vrouwen, die Hollywood heeft voortgebracht en voor hetzelfde geld krijg je het spannende jongensboek van Sir Walter Scott er bij: wat meer kun je wensen?
Niet zo heel erg veel zou je denken, temeer omdat de film zich redelijk nauwgezet houdt aan het oorspronkelijke verhaal. Maar ja, als dan de gevangen Rebecca voor het gerecht verschijnt in een jurk die zo uit de collectie van Cardin of Yves St. Laurent had kunnen komen, of wanneer de innemende glimlach van milady Rowena steevast verdwijnt onder een dikke laag lippenstift, dan ontstaat er toch een beetje een onbehaaglijk gevoel. Dat nog versterkt wordt door de amateuristische wijze waarop actiescènes, zoals de verovering van het kasteel door de mannen van Locksley (doorgaans beter bekend als Robin Hood), in beeld wordt gebracht.

Hét probleem van de film is dan ook regisseur Richard Thorpe. De man heeft in zijn lange en zeer productieve carrière van meer dan 40 jaar met bijna 200 films (!) eigenlijk niet één film gemaakt, die boven de middelmaat uitstijgt. Dat geldt ook voor deze film, waarbij hij toch de beschikking had over een heel mooi verhaal én over een topcast met louter sterren: Robert Taylor, Joan Fontaine, Elizabeth Taylor, George Sanders, Finlay Currie, om er een handvol te noemen.

Er is veel goede wil nodig om deze film een ruime voldoende te geven en dat is dan vooral te danken aan het aangename weerzien met al die befaamde Hollywood-gezichten én aan Sir Walter Scott voor zijn verhaal.

Can Saxons fight? All day and through the night!

Een tijd geleden was het Elizabeth Taylor Day op TCM en hoewel ik veronderstelde dat ik ondertussen wel alles van de actrice had gezien dat TCM ter beschikking heeft, kwamen ze ineens met Ivanhoe op de proppen. Ik heb dit soort films altijd wel graag gezien (al vind ik ze nu vaak onbedoeld komisch doordat ik altijd flashbacks krijg naar Monty Python) maar de vorige Robert Taylor film in deze setting die ik had gezien, Knights of the Round Table met de bekoorlijke Ava Gardner, viel me een tikkeltje tegen. Ik verwachte een film van eenzelfde niveau maar ben aangenaam verrast.

Zeker ook omdat Ivanhoe, Knights of the Round Table en The Adventures of Quentin Durward als een onofficiële trilogie wordt beschouwd met telkens dezelfde regisseur (Richard Thorpe), dezelfde producer ( Pandro S. Berman) en dezelfde hoofdrolspeler (Robert Taylor). Nu is het alweer een halfjaar geleden dat ik Knights of the Round Table heb gezien maar een echt vervolg zie ik daar toch niet in. Soit, één van de hekelpunten bij die film waren de gevechtscènes en het is jammer om te zien hoe knullig sommige scènes er hier ook uitzien. Ondertussen heeft Ivanhoe de kaap van 60 jaar alweer overschreden maar tijdens de bestorming van het kasteel Torquilstone worden er door Locksley's mannen, onder leiding van een naar een bijrol herleide Robin Hood, een arsenaal aan pijlen afgeschoten. Die treffen vaak hun doel maar het zijn maar uitzonderingen waar het effect echt geslaagd is. Het merendeel ketst dan ook gewoon als rubber van de acteurs af en dat is zonde. Zeker omdat de film voor de rest vrij indrukwekkend is. De bestorming van het kasteel is naast dit euvel geslaagd te noemen en ook de climax met het gevecht tussen Ivanhoe en De Bois-Guilbert kan er mee door. Het legde de regisseur dan ook geen windeieren want Ivanhoe werd genomineerd voor 3 Oscars (Best Picture, Best Color Cinematography en Best Music) en is de meest opbrengende MGM film uit 1952.

Het was niet de eerste keer dat beide Taylor's samen werkten in een film, ze deden het 3 jaar hiervoor al met Conspirator, en het blijven toch allebei erg goede acteurs die goed op elkaar zijn ingespeeld. De chemie tussen beide is zeker aanwezig, ze zijn gelukkig geen familie van elkaar want dat zou maar raar zijn eerlijk gezegd, maar het is vooral Robert Taylor die hier lekker de show kan stelen als Ivanhoe. Deze rol ligt hem dan ook precies beter dan die van Lancelot in de Knights of the Round Table. Die andere Taylor wordt hier jammer genoeg wat herleidt tot een pretty face en dat is zonde want ze heeft wel meer in haar mars. En dan zou je bijna die andere schone nog vergeten, namelijk Joan Fontaine die de rol van Rowena op zich neemt. Ook zij wordt herleidt tot eenzelfde kaliber als Elizabeth Taylor maar bon, in dit soort films is dat wel passend. Voor de rest zijn er nog een aantal geslaagde bijrollen van onder andere George Sanders en Finlay Currie die het geheel afmaken.

Jammer van de soms slecht uitziende effecten maar bon, met films van deze ouderdom wil ik gerust wel eens mijn goed hart laten zien. Dit soort massaspektakels worden toch niet meer op deze manier gemaakt (vandaag de dag zouden Lockley's mannen allemaal CGI zijn) en het heeft zeker en vast zijn charme. Degelijk verhaal en een dito cast. Meer heb je niet nodig.

4*

Deze laatst bekeken.

Ivanhoe is natuurlijk een wereldberoemd boek, hoewel er nog maar weinigen zullen zijn, die het daadwerkelijk hebben gelezen. Meestal wordt er meteen gedacht aan de TV-serie uit eind jaren '50 met Roger Moore in de hoofdrol, die echter behalve het hoofdkarakter nog nauwelijks wat met het originele boek van Sir Walter Scott te maken heeft.

Deze film uit 1952 is wel gebaseerd op het boek en eerlijk gezegd viel het mij wat tegen:

vooral in het begin veel oudbollig aandoend gemauw en weinig vaart, actie en spektakel.

Toch wordt de film gered door hoofdrolspeler Robert Taylor, die qua uiterlijk en uitstraling geboren lijkt om dit soort van rollen te spelen en door twee actievolle scene's:

het steekspel en de bestorming van de burcht.

Verder is de aanwezigheid van Liz Taylor een lust voor het oog (Wow! Wat is ze hier oogverblindend mooi!) en is Sanders zoals gewoonlijk weer de uiterst geslepen en aristocratisch aandoende schurk.

Geen ware klassieker zoals Robin Hood met Flynn, maar zeker leuk om gezien te hebben.

Een mager zeventje, ofwel 3,5 ster.

Toch wel interessant, bijna nostalgisch, om zo'n Amerikaans avonturen- en spektakelfilm uit de jaren 50 te zien, met "gedempte" gevechtsscenes zonder afgehakte lichaamsdelen en rondspattende bloederige brokken.

En eigenlijk zijn die massascenes, voor die tijd, best behoorlijk gemaakt, zijn de decors en de costumering prima, is het script genietbaar (charmante openingsscene) en is er ook Elisabeth Taylor, actrice die de aandacht verdiende om haar uiterlijk maar zekerlijk ook om haar steeds keurig acteren en taalgebruik (heel wat anders dan die Amerikaanse vrouwelijke kraakstemmen waarmee we het vaak moeten doen).

Goede en populaire avonturenfilm.

Grappig, hoe één pagina Moviemeter een tijdscapsule is. Eerste commentaar over Ivanhoe dateert uit 2003. Mijne van net "nu", 2017. Bestaat TCM nog eigenlijk?

Vette actiescènes!
Maar niet heus.
Niet dat ik dat nu bepalend vind voor de film, maar ook de rest van de film ontsteeg de kwalificatie Hollywood vermaak niet. Ach jee, een vader die zijn zoon half onterfd heeft, maar het hem allemaal vergeeft als hij ziet hoe dapper hij is. Oei, een driehoeksverhouding, maar de blonde wint het van de zwarte. Oh nee: de dappere Saksen worden onderdrukt door die geniepige Franzosen! En eigenlijk is mijn beschrijving niet erg veel oppervlakkiger dan hoe deze elementen in de film verbeeld worden. Toch is hij best amusant hoor, ik heb best een zwak voor Hollywood vermaak uit de jaren 50 . Maar een film als The Vikings met Kirk Douglas is een stuk sterker, ook al laat die ook wel eens een steekje vallen.
En ik heb het boek van Walter Scott nooit gelezen (shame!), maar ik heb zo'n vermoeden dat die wel een stukje beter was dan deze verfilming.

Al met al is Ivanhoe prima te pruimen... als je geen hooggespannen verwachtingen hebt. Het is wat het is.

Degelijke klassieker over de trouwe ridder Ivanhoe, die een grote som losgeld samen wil krijgen om koning Richard Leeuwenhart te bevrijden in Oostenrijk. Er zijn echter machtige figuren die niet willen dat hij terugkeert; wie anders dan prins John, zijn verraderlijke broer, bijgestaan door enkele Normandische ridders. Robin Hood speelt hier ook een rol in de bestorming van een kasteel, maar het is toch vreemd om een film te zien waar hij slechts een bijrol heeft. Ook is er aandacht voor de Joden, die door Europa zwerfden op zoek naar een land. Ivanhoe belichaamt de ridder en zijn waarden. Hij is ook een onbevreesde krijger en dat wordt getoond via enkele imposante actiescènes, waarvan het steekspel en de aanval op het kasteel schitterend gebracht worden.

Ivanhoe is een degelijke en ouderwetse ridderfilm. Waarin Sir Wilfred of Ivanhoe zich opwerpt als strijder voor gerechtigheid. Daarbij hulp krijg van Robin Hood en zijn mannen en daar tussendoor ook nog tijd vind voor romantische onderonsjes met de mooie prinses Rowena (Joan Fontaine) en de nog mooiere dochter Rebecca (Elizabeth Taylor) van een bevriende joodse koopman. Op de kosten werd vermoedelijk niet zoveel gekeken want door een Brits regeringsbesluit werd de winst die men in de loop der jaren had verzameld bevroren. De studio had dus geen andere keuze dan het geld in Engeland te gebruiken! Daardoor werd er zelfs een replica op ware grootte van een twaalfde-eeuws fort gebouwd inclusief een slotgracht. En tja...uiteraard een arsenaal aan middeleeuwse wapens en kostuums (pijlen, zwaarden, maliënkolders, schilden, zadels, kruisbogen en knotsen) tribunes, ridderlijke paviljoens bij het steekspelveld en gekostumeerde geschikte paarden. Net als veel middeleeuwse films uit die tijd, combineerde het romantiek en zwaardgevechten tot een aardig, vermakelijk, en avontuurlijk geheel van rond 100 minuten..

Op de kantelen van een zwaarbewaakte burcht kruipen via zelfgesjorde ladders om te zwaard een jonkvrouw te redden. Kan het leuker? De tand des tijds is soms ongenadig voor de knulligheden hier en daar, maar de charme spat van het scherm. Robert Taylor en George Sanders hebben er duidelijk allebei zin in, en Joan Fontaine en Elizabeth Taylor zijn de damsels in distress. Dit mag gerust in het rijtje van Adventures of Robin Hood, Fanfan La Tulipe en The Court Jester. 3,5*

Overigens, mijn editie van "501 filmsterren" (onder redactie van Steven Jay Schneider) vermeldt dat Robert Taylor erop stond om in scènes met Elizabeth Taylor alleen boven het middel te worden gefilmd, omdat anders een bobbel in zijn maillot te zien zou zijn. Ik vind deze anekdote nergens anders terug, maar goed, trivia is trivia.

Ik ben altijd uiterst clement voor films uit de gouden jaren van Hollywood, maar bij deze Ivanhoe moet ik wel diep in mijn buidel met goodwill tasten. De regie is hoogstens ambachtelijk te noemen en mist elke schwung, de hoofdrol is weggelegd voor een acteur die nu op zijn 40ste opgezadeld is met een onbeweeglijke en immer norse gelaatstuitdrukking, en bij de gevechtsscènes wordt eigenlijk de meeste opwinding nog gecreëerd door opzwepende muziek en vlotte montage (en door de verwondering om het feit dat Finlay Currie op z'n 74ste nog in staat wordt geacht om efficiënt met een zwaard om te kunnen springen). Ik moest vaak denken aan het superieure The mark of Zorro van 12 jaar eerder, maar ja, die film had de stijlvolle Rouben Mamoulian in de regisseursstoel, de soepele Tyrone Power als de held en de nare Basil Rathbone als de schurk.

        Natuurlijk wordt er veel gecompenseerd door de zeer zware bijrolbezetting, inclusief de grappige Wamba van Emlyn Williams en de lekker onaangename King John van Guy Rolfe, maar zelfs mijn geliefde George Sanders weet met deze pseudo-Middeleeuwse dialoog niet de juiste toon te vinden. Wat mij echter nog het meeste verbaast (in positieve zin) is de sympathieke behandeling van de twee joodse personages in dit verhaal; ik weet niet in hoeverre Isaac en Rebecca in de oorspronkelijke roman ook al zo welwillend beschreven werden, maar hun waardigheid, hun integriteit en de manier waarop zij hun geloof uitdragen vormen bijna een aparte plot binnen de filmplot – prachtig hoe zo'n vrij simpele avonturenfilm de tijd en de aandacht opbrengt om een ook toen al vervolgde minderheid zo'n ontroerende stem te geven.

Het is misschien niet zo verbazingwekkend omdat Hollywood bijna letterlijk uit de grond gestampt is door ondernemers van joodse origine en altijd een grote instroom van joodse werkkrachten (op alle niveau's) heeft gekend.

Dat is zo, en daar heb je helemaal gelijk in. Los daarvan dacht ik zelf ook aan het feit dat Joden en communisten door simpele geesten nogal eens op één hoop worden geveegd, en omdat deze film in de tijd van de anticommunistische heksenjacht van McCarthy c.s. werd gemaakt zou ik hebben gedacht dat ze misschien wat minder aandacht voor Isaac en Rebecca in het script zouden hebben verwerkt.