La Bamba (1987)

Lang geleden tijdens het vak Muziek op de Havo eens gezien. Vond het toen gewoon een leuke film zonder echt een beeld te krijgen van de historische personen/artiesten en wat zij hebben betekend voor de muziek.

Wat een relaxed vak was dat muziek trouwens, haha. Lekker films kijken. Mary Poppins en West Side Story oa.

Dit was 1 van de eerste films die ik samen met mijn vrouw in de bioscoop keek, qua romantiek en drama een perfect verhaal voor ons, haha! Het is een eenvoudig verhaal maar zeer sfeervol neergezet, de belangrijkste rollen zijn met het nodige Zuid-Amerikaanse temperament gespeeld waardoor diverse scenes zeer emotioneel overkomen, mijn vrouw en ik konden een emotionele incontinentie niet voorkomen maar het was prettig dit te kunnen delen met elkaar. De muziek geeft ook een extra dimensie aan deze film, van The Stray Cats tot Los Lobos, heerlijk en die puurheid van de rock past ook bij de puurheid van de mensen in dit verhaal. Je moet welhaast een robot zijn om tijdens het zeer ontroerende slot je tranen te kunnen bedwingen, zeer pakkend! Op zich een simpel verhaal zonder echt grootse acteer prestaties maar in zijn genre dik voldoende. Een aanrader voor de romantici onder ons!

Het is natuurlijk vooral mooi omdat het een waargebeurd verhaal is. Dat wist dit niet van te voren, en als het niet zo was had ik nog een halve punt lager gegeven. Het is namelijk nogal standaard.
Een jonge muzikant wordt geweldig gevonden, met zijn broer waarmee hij wat dingen meemaakt een een meisje waarop hij verliefd wordt.
Die broer, Bob vind ik niet echt fijn spelen en in sommige scenes kwam hij zelfs irritant of overdreven over.
De chemie tussen Donna en Ritchie is ver te zoeken en ik kon niet geloven dat ze echt verliefd waren. Het was eigenlijk meer zo dat Ritchie haar gewoon een lekker ding vond toen in de klas, en haar wou inpalmen. Hij stapt recht op haar af, zegt wat leuke dingen en that's it.
De muziek is leuk maar je weet dat het een grote playbackshow is en dan brokkelt die verbluffende stem toch ook af.
Het einde was zwak, de reacties op zijn dood vond ik erg tegenvallen.

Prima idee deze verfilming maar het komt niet heel sterk uit de verf. Het zuidelijke toontje eronder probeerde me nog over te halen maar ik vond het iets te normaaltjes.

Wat een geweldig mooie film wat heb ik hier toch lekker op gejankt echt geen woorden voor R.I.P. for the real people

Super film een dikke 10

Ik vond eigenlijk dat de side characters meer diepgang hadden dan de persoon waarom het draait. Verder mistte ik eigenlijk de muziek wel een beetje. Natuurlijk zaten de grote hits erin, maar het verhaal leek meer te gaan over de drama van zijn broer dan dat het echt om de carrière en de muziek van Valens ging.
Veel dingen leken wat afgekapt te zijn, het ging allemaal erg gehaast.

Vanwege de eer en het feit dat deze jongen zo getalenteerd was een 3,5*

Het gaat toch om de film zelf..?

Prima film, omtrent het leven van de veel te vroeg overleden Ritchie Valens. Deze wordt overtuigend neergezet door Lou Diamond Phillips. Het verhaal was verder ook prima, al had er wat meer op sommige zaken ingehakt mogen worden. Vele dingen blijven onbelicht. Maar het is dan ook moeilijk om alles in een film te verwerken. Mooie dramafilm, met dito muziek. 3,5 Ster.

Ik heb deze film vroeger echt zo vaak gezien en iedere keer zat ik op het einde weer in tranen. Ik vond het zo'n triest verhaal. Naast dat het verhaal op zich al heel aangrijpend is, vond ik dit door het sterke acteerwerk nog eens extra neergezet. Dan heb ik het eigenlijk niet over Richie Valens zelf want die vond ik eerlijk gezegd een beetje matig. Maar met name zijn broer en zijn verloofde sprongen er wat mij betreft heel erg uit. Gezien het feit dat deze film mij toch iedere keer weer in tranen krijgt aan het eind en het sterke acteerwerk geef ik hier toch een hele goede waardering voor.

Kon er maar weinig mee.

Vast leuker voor muziekliefhebbers die ook daadwerkelijk wat met de muziek en tijdsgeest van deze film hebben, het rise & fall verhaaltje van Valens kon me jammer genoeg verder ook niet echt boeien.

Vooral de eeuwige vetes tussen hem en z'n broer nemen een groot deel van de film in beslag, 't was verder een nogal luchtig en zonnig filmpje en het drama vond ik dan ook voor geen meter werken. Daarbij wordt er nu niet echt geweldig geacteerd, wat het gekibbel er niet meteen boeiender op maakte.

De rise is wel vlotjes en redelijk oké, maar de onvermijdelijke fall en de verder weinig filmische bewerking van het hele verhaal konden me niet genoeg boeien.

1.5*

Rise and Fall vehaaltje? Dat heb je de film niet goed bekeken. The fall had niks te maken met drugs alcohol of wat anders. Met rise and fall denk ik veel meer aan Witney Houston, Elvis Presley of Amy Winehouse die de weelde niet konden weerstaan en aan de drank drugs en sex ten onder gingen.

La Bamba heeft mij altijd geraakt. Ik wacht nog steeds op de blu ray versie.

Dit is inderdaad wel degelijk een Rise & Fall verhaal, het hoeft helemaak niet per definitie met alcohol of drugs te maken te hebben. Vaak is dat wel het geval inderdaad, maar dat is geen vereiste. Het zou net zo goed kunnen zijn dat de hoofdpersoon in vergetelheid raakt, of niet met zijn tijd mee gaat en daardoor een "fall" mee maakt.
In dit specifieke verhaal is de "fall" zelfs letterlijk.
Helaas was het precies op Richie's hoogtepunt.

Ik ben het gedeeltelijk er mee eens. Het is wel degelijk een rise-verhaal, maar het fall-verhaal is maar gissen. Hij had nadat de Rock and Roll over was misschien toch ijzersterk weer kunnen terug komen. Dat zullen we nooit weten. Er zijn genoeg artiesten die ups and downs meemaken, sommige gaan nauwelijks met hun tijd mee maar weten toch verschillende generaties fans te krijgen alleen die worden dan wel ouder dan 17 jaar.

Maar de rise is geen down van de persoon in kwestie. Het was gewoon bad luck wat hem is overkomen en niet door zijn eigen toedoen. Daarom vind ik fall een te sterke term.

Je hebt gelijk maar het ging om de "fall" in Thorak's bericht. Ik zou het gewoon een rise-verhaal noemen die plotseling stopt, meer niet.

Dat is het in principe natuurlijk ook gewoon, maar "rise and fall" is dan ook meer een uitdrukking cq. 'genre' aanduiding, dan letterlijk.
Als je het bekijkt als 'opkomst en verdwijnen van..', dan klopt het natuurlijk wel degelijk. Er zat dan wel geen neerwaartse spiraal in de carriere van Richie, maar hij was wel ineens verdwenen. In dat opzicht vind ik het wel degelijk een Rise & Fall verhaal.
Was hij niet neergestprt zou het waarschijnlijk wel een klassiek rise and fall verhaal zijn geworden, de kans dat zijn broer hem in zijn neerwaartse spiraal zou mee trekken was wel erg groot.

prachtige film, boeiend van begin tot eind.
Je hoeft geeneens een rock n roll liefhebber te zijn om deze film te kijken.

Maar voor de jaren 50 rock n roll liefhebber is het echt een ware must om te zien!!

2014 nog steeds niks op blu ray. Ik vrees het ergste. Blijf het een top film vinden.

In de kern was deze zoete, sentimentele, kleurrijke, betrokken en energieke film vol met geweldige muziek, tragisch. Maar het plezier spatte van dit sprookjesverhaal (dat zich eind jaren vijftig afspeelde) af: een getalenteerde jongen uit een armlastig gezin, die het in een paar maanden tot de top van de hitlijsten zou brengen, in samenhang met een moeder die hem verafgoodde en een strontjaloerse broer. De cast speelde absoluut goed, al vond ik wel dat je als 25 jarige te oud bent om voor een 16/17 jarige jongen door te gaan.

''Hele nette poster''.

Het verhaal wat verteld wordt in La Bamba (1987) is in het begin meer dan mooi, helaas beschikt het einde over een zeer tragische gebeurtenis.

Het acteerwerk van de gehele cast vind ik uitermate sterk, plus de muziek in de film is gewoonweg heerlijk & swingt lekker de pan uit (Come on Let's go / Donna / La Bamba).

Ik kan dit soort genre films wel waarderen, dus mijn tevredenheid is groot.

Zelf zal ik dan ook totaal geen moeite hebben met een herziening.

4 hele dikke sterren van mijn kant voor La Bamba (1987).

Het feit, dat ik deze film om de paar jaar weer een keer opzet komt niet vanwege het feit dat het verhaal over het veel te korte leven van Ritchie Valens wordt verteld. Want dat ken ik inmiddels van buiten en schenkt naar mijn smaak veel te veel aandacht aan zijn rebelse halfbroer Bob, terwijl zijn relatie met de liefde van zijn korte leven (Donna) er maar een beetje bij hangt.
Nee, dat komt puur door de heerlijke soundtrack, die mij telkens weer terugvoert naar mijn jaren op de middelbare school in het begin van de rock ’n roll periode. Nostalgie allicht, maar ik kan nog steeds genieten van die muziek in weerwil van het gegeven dat in deze film veelal sprake is van playback op muziek van Los Lobos. Dat geldt echter niet voor het fabuleuze "Sleepwalk" van Santo & Johnny, prachtige muziek die mij telkens weer in vervoering brengt.

Mooie sfeerbeelden van de Amerikaanse jaren 50, met de motoren (die volgens mij wel stijlkenmerken van latere tijden hadden), de wagens, de kleding enz. Altijd blijft de vraag hangen, "wat als?". Maar de hoogtijdagen van de pure rock 'n' roll waren al bijna over. Valens en Holly speelden toch al een nettere rock 'n' roll als bv Elvis, Jerry Lee Lewis of Little Richard. Dus waren ze waarschijnlijk wel succesvol geweest in het begin van de jaren 60. Tragisch blijft het.

Goed gemaakte, sfeervolle biografie van deze jonge zanger. Opperbeste vertolkingen en aangename muziek.

Goede biografische film over het té korte leven van Ritchie Valens.
Prachtige soundtrack natuurlijk in deze film.
De film was tevens het debuut van Lou Diamond Phillips, en ik vind dit nog steeds zijn beste rol ooit, hij heeft nadien weinig potten meer gebroken en voornamelijk de hoofdrollen gespeeld in B-films, of bijrollen in grotere en minder grote producties.
Maar voor de loefhebbers van de muziek uit de late jaren 50, waartoe ik ook behoord, is deze prent het bekijken meer dan waard !!

Na bijna dertig jaar een nog steeds onderhoudende, alhoewel zwaar geromantiseerde biopic met een sterk ‘debuut’ van Lou Diamond Phillips, die hierna weinig spectaculairs meer heeft weten te maken.

Na gisteravond de film "The Buddy Holly Story (1978)" gezien te hebben over het korte leven van rock 'n roll muzikant Buddy Holly, heb ik vandaag deze Drama / Muziek film herzien (vroeger in de eind jaren 80 eens gezien), welke gaat over korte leven (slechts 17 jaar geworden !) van rock 'n roll muzikant Ritchie Valens, welke ook omkwam bij het noodlottige vliegtuigongeluk, op 3 februari 1959 bij Clear Lake in de Amerikaanses staat Iowa, samen met de muzikanten Buddy Holly en The Big Bopper. Over de laatste is overigens nog geen film gemaakt.

Hoewel ik niet echt bekend ben met de zeer jonge rock 'n roll muzikant Ritchie Valens en zijn muziek (ik kan hem vooral van zijn liedjes "La Bamba" en "Oh Donna", waarbij de laatste gaat over zijn vriendin Donna Ludwig) was dit een aardige film over zijn korte leven, welke veel muziek bevat en toch zeker ook de nodige dramatiek. Zeker m.b.t. zijn broer Bob Morales en natuurlijk zijn dood welke mede bepaald werd door het opgooien van een munt door Buddy Holly, welke bepaalde of Ritchie Valens of Tommy Allsup, bandlid van de begeleidingsband van Buddy Holly, mee mocht vliegen in het door Buddy Holly gehuurde kleine vliegtuigje, of verder moest met de toerbus met kapotte verwarming door het koude winterse Amerika. Ritchie Valens koos voor "kruis" en dat bepaalde dus uiteindelijk zijn dodelijk lot (neerstorten van het kleine vliegtuigje).

Het sfeervolle verhaal zit goed in elkaar en weet zeker ook te interesseren en te vermaken en visueel werd alles mooi in beeld gebracht. Ook met de uitvoering van het verhaal zit het wel goed en dat komt mede op conto van de cast welke goed en leuk speelt en dan vooral natuurlijk Lou Diamond Phillips (zijn debuut als hoofdrolspeler op het witte doek) in de rol van Ritchie Valens, maar ook de sensuele Elizabeth Peña (inmiddels al overleden) in de rol van Rosie Morales. De laatste vond ik vroeger altijd leuk en mooi om te zien in films en in deze film is ze zelfs even in het begin topless (althans één borst) te bewonderen tijdens een douche scene waarbij ze begluurt wordt door twee kleine jongens. Bij de film over het leven van Buddy Holly (die komt in de laatste minuten van deze film ook in beeld en werd gespeeld door Marshall Crenshaw), kwam het tragische einde niet aanbod (alleen via een paar tekstregels), maar in deze film gelukkig wel en het werd best fraai en gedetailleerd in beeld gebracht, hoewel je van de uiteindelijke crash niets te zien krijgt. Ondanks dat was het zeker aangrijpend en zeker m.b.t. de reacties van Rosie Morales, zijn broer Bob Morales (gespeeld door Esai Morales) en vooral zijn moeder Connie Valenzuela (gespeeld door Rosanna DeSoto).

Al met al gewoon een aardige waargebeurde tragische Drama / Muziek film over het zeer korte leven van rock 'n roll muzikant Ritchie Valens.

P.S. in deze film is ook even de bekende rock 'n roll muzikant Brian Setzer (o.a. gespeeld in de band "Stray Cats") te zien in de rol van Eddie Cochran

Deze film lang geleden eens gezien denk ergens eind jaren tachtig.
Nu ik hem weer zie viel hij mij niet tegen het ongeluk zelf daar krijg ik nog steeds een brok van in mijn keel.
De film telt het verhaal van Valens gedurende de acht maanden het begin dat hij ontdekt word tot het tragische einde.
Het verhaal word een stuk interessanter gemaakt door zijn rebelse broer .
De broer die op een gegeven moment toch probeert op het rechte pad te blijven.
Maar kan bij zijn moeder weinig goed doen dit in tegenstelling van Ritchie die het enne na het andere complimentje krijgt van haar.
Het verhaal bevat dan ook aardig wat drama maar gelukkig zit meer dan genoeg muziek in.
Zo zien we Los Lobos nog voorbij komen maar ook Brian Setzer in de rol van Eddie Cochran .
Alleen lijkt Setzer's uiterlijk voor geen meter op de echte Cochran.
Maar waar het om gaat is de muziek van Ritchie Valens en daar horen we in deze film er meer dan genoeg van. Lou Diamond Phillips in de rol van Valens deed het niet onaardig.
Groot pluspunt van de film vind ik de jaren vijftig sfeer die goed gelukt is .
Over de tragische dood van deze drie rockers bestaat een bekende zin namelijk The day the music died . Don McLean gebruikte die naam in zijn lied "American Pie "
Eddie Cochran die niet veel later zou sterven door een auto ongeluk zong het nummer Three Stars.
Wat ook over Valens, Holly en the big bopper gaat.

La Bamba - Dual Format (Includes DVD) Blu-ray | Zavvi.nl

Heb 'm gisteren binnen wel met Engelse subtitles. Op mijn speler had ik alleen dat ie hem niet afspeelt wanneer ik hem erin stop. Wel als de disc er al in zit. Verder goede kwaliteit blu ray!

Okay daar gaat ie dan. Lang geleden ooit gezien op een VHS band. En altijd heeft mij deze film weten te raken. Vooral het eind is hartverscheurend. Het moment dat zijn broer onder de auto aan het sleutelen is brrrr. Afijn over die broer gesproken. Bob is knap irritant en vooral een vervelende eend in deze film. Aan de andere kant is het ook zeker te begrijpen en soms erg moeilijk als je een broer hebt die heel veel succes heeft en waar alle aandacht naartoe gaat. Alle kantjes worden dan ook belicht in deze film die op waarheid is berust zoals iedereen weet. De muziek is mierzoet (vooral zijn Donna) tevens zijn liefje, maar daar doorheen kijkend blijft het een prettige "muziekfilm" die misschien 3.5 ster verdient, maar 4 punten krijgt door jeugdsentiment.

Een heel opvallend persoonlijk tintje voor mij. Mijn vader is overleden op 11 januari dit jaar (geboren in 1931). De derde zanger die mee zou gaan (Tommy Allsup) is precies op dezelfde dag overleden en ook van 1931 pfff.

Blu ray versie is heel behoorlijk niet super maar kan er mee door. Geluid is gemiddeld voor een film van 1987.

Hier nog wat leuke details over die tijd

The day the music died - Wikipedia - nl.wikipedia.org

Aardig filmpje. Niks bijzonders als het gaat om wat men toont, maar wel charmant met een aantal frisse acteurs en een mooie warme fotografie onder de Californische zon. Deels coming of age, deels high school (ongelooflijk hoe weinig die scholen veranderd lijken te zijn in 58 jaar), deels biopic. Niet diepgravend, soms wat vervelend en cliché met die broer (ook al zal dat op de waarheid gebaseerd zijn) maar als geheel prima kijkvoer. En sowieso beter dan het duffe Buddy Holly Story die dezelfde uitkomst heeft. Die film eindigde wel veel beter, deze La Bamba gaat vijf minuten te lang door. 3,0*.

Prima muziek film over een man die ik niet ken, wel een interessant levensverhaal.