A Different Man (2024)

Nieuwe A24 release!

Trailer geplaatst

Vanaf 14 november in de bioscoop (Paradiso Entertainment Nederland)

Interessant thema dat best goed is uitgewerkt naar mij mening.

Over een man die (zich) verliest in zijn (slachtoffer)rol en over de relativiteit van aantrekkelijkheid.

Hier en daar wat ver uitvergroot, wat mooi gevonden mystiek (de flitsintrede en bedoelingen van z’n tegenkarakter Oswald en de plotwijzigingen die in zijn verhaal en rol worden doorgevoerd) maar niet zo ver dat de film het niet kan hebben. Passende settings, goed geacteerd met een mooie en oprechte rol voor Pearson ook.

Interessante film die niet echt makkelijk te vergelijken is met andere films. Op IMDB las ik een review die schreef dat dit de mannelijke variant van The Substance is. In the Substance moeten vrouwen het vooral hebben van hun uiterlijk maar in deze film moeten mannen het vooral hebben van hun persoonlijkheid. Ik denk dat daar heel veel waarheid inzit. Dat maakt deze film wel duidelijk. Wel een verhaal dat niet echt kan gebeuren verder, erg surrealistisch en enigszins satirisch. Echt grappig vond ik het niet en horror vond ik het ook niet. Ik vond het vooral grappig op psychologisch vlak. Het is meer een psychologisch drama. Aanrader voor de serieuzere filmkijker met een open mind.

Edward [Sebastian Stan] ondergaat een experimentele medische behandeling die hem verlost van het Proteus-syndroom (informeel ook ‘Elephant Man Disease’) dat in de weg staat van een succesvolle acteercarrière. Wanneer zijn voormalige buurvrouw Ingrid [Renate Reinsve] een toneelstuk blijkt te hebben geschreven over haar vriendschap met Edward, doet de inmiddels “genezen” Edward met een masker van zijn oude gezicht onder een valse naam auditie. Ironisch genoeg dreigt de rol van zijn leven (“Ik ben Edward!”) aan zijn neus voorbij te gaan door de verschijning van Oswald [Adam Pearson], een acteur die (u raadt het al) Proteus-syndroom heeft. Schimbergs cameraregie is statisch, maar zijn scenario is vernuftig opgebouwd en Stan, Reinsve en Pearson zijn uitstekend.

Dit is een Substance-achtige film in een Kaufman-jasje. Het gaat over een man met een aandoening die zijn gezicht heeft misvormd waardoor hij onzeker is en faalt in het leven – de liefdesverhouding met z’n vriendelijke buurvrouw komt daardoor niet van de grond – maar dan snel geneest door middel van een experimenteel medicijn waarna hij wel succes heeft in het leven en dus nu wel een affaire met z’n buurvrouw krijgt. Maar dan verschijnt een man met dezelfde aandoening die evengoed wel succes heeft in het leven en zelfs de buurvrouw van ‘m afpakt: de cliché-levensles is dat niet je uiterlijk maar je zelfvertrouwen je succes bepaalt (en dat mooie mensen gemiddeld alleen maar meer succes hebben omdat hun uiterlijk hen zelfvertrouwen geeft). De genezen man blijft onzeker en geneest in dat opzicht dus niet van wat hem echt hindert in het leven zodat hij een loser blijft.

Tot zover Substance; de film geeft het simpele zedenverhaal nog iets van gelaagdheid door het spel met maskers en rollen zoals in Kaufmans Synecdoche: de buurvrouw is toneelschrijver en maakt van haar mislukte affaire een toneelstuk waarin (zonder dat ze dat weet) de misvormde man wordt gespeeld door dezelfde maar inmiddels genezen man met een masker die later wordt gespeeld door de man die de aandoening nog heeft (zijdelings worden nog de woke-ethische vragen opgeworpen of je gehandicapte mensen niet misbruikt door ze een rol te geven dan wel of je een gehandicapt persoon door een niet gehandicapte kunt laten spelen). De les lijkt te zijn dat de aandoening c.q. de onzekerheid als het ware een masker is die de ware identiteit van de persoon verbergt: de onzekere man speelt zichzelf en daardoor niet zichzelf omdat hij zichzelf verbergt terwijl de zelfverzekerde man met aandoening zich wel laat zien aan iedereen en daardoor zichzelf is terwijl hij de onzekere man speelt.

Typische A24 film waarin geen ruk gebeurt. Pas in de tweede helft wordt het een beetje interessant, maar dan is het zo weer voorbij. Horror is dit allerminst en de vergelijking met The Substance, die ik hier her en der lees, gaat hoogstens vaag op voor het thema, maar die was op elk vlak veel beter. Tamelijk goed geacteerd, maar verder reiken de complimenten niet.

Wat begon als een echt fris concept verandert in de tweede helft in een warboel van mager uitgewerkte ideeën. Ze hebben alles zo perfect opgebouwd, maar wanneer Sebastian Stan's personage verandert, neemt de film een teleurstellende wending. Het voelt alsof Schimberg een arthousefilm heeft gemaakt alleen maar om een arthousefilm te maken, zonder te begrijpen wat er nodig is om er een te maken.

Stan en Pearson zijn allebei uitzonderlijk, maar Renate Reinsve sprong er echt uit. Ik ga zeker haar andere films bekijken.

Dit was zeker geen slechte film. Het is gewoon rommelig en ongeveer twintig minuten te lang.

3*

Heel saai! Na 45 minuten afgezet omdat hier gewoonweg niks gebeurd.... geen horror gezien hoor.... saai!

Puur als filmliefhebber kon ik dit nog wel ergens appreciëren. De gesprekken hebben iets Woody Allen-achtig en er wordt goed geacteerd, maar daarmee is het beste wel gezegd. Horror is geenszins aan de orde en de film is ook best saai. Een slow burner zoals dat heet, maar dan ook nog eens zonder apotheose. Integendeel, A Different Man gaat uit als een kaars.

Bizarre film over een man met een misvormd gezicht (Sebastian Stan), die een succesvolle gezichtsreconstructie laat uitvoeren en daarna 'normaal' door het leven moet. Wanneer blijkt dat hij als mens de wereld eigenlijk weinig te bieden heeft en een andere misvormde man (Adam Pearson) langzaam maar zeker zijn plaats inneemt begint hij door te draaien. De droogkomische eerste helft van de film is duidelijk sterker dan de rommelige tweede, ondanks de charismatische rol van de in het echt aan neurofibromatosis lijdende Pearson. Bepaalde plotwendingen komen een beetje uit de lucht vallen en plot en personages weten naar het einde toe minder te boeien.