Lady Chatterley's Lover (2022)

Uitstekende film waarin een getrouwde vrouw een affaire begint met een medewerker van haar man. Niet de eerste boekverfilming van D.H. Lawrence, maar wel een goeie. Een mooi, volwassen, romantisch en erotisch geladen drama dat zich afspeelt na de eerste wereldoorlog. Het tijdsbeeld wordt prima neergezet en acteerwerk is is goed.

Aardig filmpje.

Met het boek van Lawrence heeft het behalve de titel en de namen van de hoofdrollen verder eigenlijk niet zo heel veel te maken, het verhaal is versimpeld totdat er weinig meer diepgang dan een Hallmark kerstfilm overblijft - de relaties zijn nogal vlak, de personen worden maar nauwelijks uitgewerkt. Cinematografisch is het einde wel ok, al had de film een shot eerder moeten eindigen - maar narratief is het wel wat erg gemakzuchtig.

De mij onbekende Emma Corrin draagt de hoofdrol prima, dat dan weer wel, en O'Connel komt weg met Mellors. Duckett is wel onvoldoende, maar zijn karakter krijgt ook gewoon veel te weinig ruimte. Jammer, dat had toch met weinig moeite beter gekund.

Best wel een aardig romantisch drama wat het vooral van het acteerwerk en cinematografie moet hebben.

De film duurt vrij lang en is niet altijd even boeiend. Het voelt daarom als een lange zit, al zijn er echt wel pluspunten aan deze film.

Zo zijn de acteerprestaties van Emma Corrin en Jack O'Connell erg goed en zijn de sets en kostuums uitstekend.

Ik ken het boek niet dus ik kan niet beoordelen of de film recht doet aan het boek. Al met al is het geen verloren tijd geweest om deze film op te zetten, als je er als kijker maar rekening mee houdt dat het verhaal rustig voortkabbelt.

Voldoende, 3*

Het lijkt mij een hels karwei om de onderhuidse spanning van D.H. Lawrence’s erotische roman naar het witte doek te vertalen, maar regisseur Laure de Clermont-Tonnerre komt een heel eind. Dat is vooral de verdienste van de beide protagonisten Emma Corrin (nieuw voor mij) en Jack O’Connell. De film leunt zwaar op hun onderlinge chemie, die het tot een boeiend schouwspel maakt. Niet zo goed als Pascale Ferran’s Lady Chatterley (2006), maar alleszins de moeite waard.

Waarschijnlijk als compensatie voor het dunne verhaallijntje staat de film bol van voortdurend terugkerende en breed uitgemeten expliciete seksscènes die voor alles opgewekt worden door gevoelens van lust. Toch komen, althans bij mij, deze scènes verre van sensueel binnen, eerder als een tour de force van beide hoofdrolspelers en dat is in ieder geval een compliment aan het adres van beiden. In mijn ogen ontbreekt het in fysiek opzicht zowel bij Connie als bij Oliver aan een prikkelend charisma; ik weet ook niet hoe dat komt. Is het de monotone bromstem van de kleurloze O`Connell of de seksloze uitstraling van Corrin? Geen idee.

Dat dit , op afstand, de meest vrijmoedige verfilming van het boek tot nu toe is, lijkt me duidelijk. Maar of we daarop zaten te wachten? Hm.

Aardig. Een film die erin slaagt te broeien met hoofdrolspelers met veel chemie in mijn ogen (maar kennelijk niet in de ogen van iedereen). Verder aardig geschoten in een fraaie setting, wat natuurlijk ook wel helpt. Ik heb het boek waarop deze film niet gelezen, dus ik weet niet in hoeverre film en boek overeenkomen, maar mijn probleem van deze film ligt in de echtgenoot van de hoofdpersone. Die wordt niet bepaald sympathiek neergezet, wat ten koste gaat van de diepgang. Er is niet echt een dilemma, hooguit één die door de sociale normen van die tijd opgeworpen wordt, maar waar wij ons in de huidige samenleving niet in herkennen. Een gemiste kans, die in een film als The Notebook, die ik toevallig in ongeveer dezelfde tijd gezien heb, wel verzilverd wordt. 3*, met name voor de atmosfeer.

Heb de 2006 versie op DVD en die uitstekende verfilming van het geruchtmakende boek van D.H. Lawrence krijgt hier toch een erg mooie remake. De couleur locale is schitterend en de chemistry tussen de beide hoofdrolspelers is onuitwisbaar. Tijdloos verhaal over het mooiste wat er is in deze wereld. Ware liefde.