Lady Chatterley (2006)

De grote winnaar van de 2007 César Awards. Vreemd genoeg geen grote (of kleine) bios-release, wel maakte de regisseur een langere director's cut, die dient als twee-delige miniserie, welke te zien zal zijn op ARTE op 22 juni [Original mit Untertitel].

Hij komt nog wel uit hoor in Nederland, in de filmtheaters. Contact Film heeft hem op de releaselijst staan, maar omdat die niet aangesloten zijn bij de NVF ontbreekt ie op de officiele lijst van NVF of NVB.

Mwa, apparte film. Was mooi gefilmt, maar naar mijn mening kwam de film wat traag op gang en dan doel ik op de dialogen. Het begin en het einde waren prima, maar het middenstuk had misschien wat anders aangepakt kunnen worden. Maargoed, het verhaal is ook niet iets wat je drastisch kan veranderen. Mooie beelden en de acteurs (met name Marina Hands) speelden hun rollen goed dus wat dat betreft kan ik die Césars wel plaatsen. Verwacht echter geen solide 5 sterrenfilm maar een artistiek gefilmde liefdesfilm (met natuurbeelden) van een vrouw die haar genot bij een ander zoekt. Ik geef de film 3,5 sterren, maar ben lichtelijk teleurgesteld omdat ik torenhoge verwachtingen had. Echter denk ik dat dat een persoonlijke smaak is en dat veel anderen 'm goed kunnen waarderen.

Ben benieuwd hoe de film straks bij het brede publiek ontvangen zal gaan worden!

Ik heb nog nooit een dergelijk drol geprojecteerd. De film duurt meer dan tweeënhalfuur en weet geen moment te boeien, interesseren of te fascineren. De film is zo leeg als het maar kan zijn. De regisseuse houdt het tempo extreem laag om het publiek te doen afgrijzen. Het eerste halve uur ziet er zo uit. Shot van de lucht, bos, mensen, lucht, struiken, er wordt wat gesproken, de camera’s gaan weer de struiken in, weer een heleboel shots van de lucht en ga zo maar door. Er wordt nauwelijks in gesproken, er is geen diepgang in de beelden. Ze zijn leeg en dienen misschien, heel misschien als opvulling van het geheel. Niet sfeerverhogend, niet poëtisch, nee, helemaal niets. En dat gaat maar door. Ik heb gegevenmoment maar de moed opgegeven en er een krantje bij gepakt. Ik heb niets met trage films, geloof me, ik aanbid juist dat soort films. Maar er is een verschil met trage films met inhoud en trage films die juist pretentieus traag willen voordoen. De hele tijd schoot het door me hoofd dit is beter voor een miniserie, dit is beter voor een miniserie. Wat lees ik nou de regisseuse is niet alleen de grote winnaar van de César Awards maar gaat ook nog een langere versie op de markt brengen voor een miniserie. Had ze dat nu niet beter meteen kunnen doen. Ik weet wel dat ik deze aanfluiting nooit meer hoef te zien en zet deze dan ook bovenaan mijn slechtste film ooit gezien!

Voor mij waren nu juist de rustige overgangen van de ene in de andere scene en de schoonheid van de natuur grote pluspunten. De film bevat degelijke romantisch verwikkelingen, ook wel ''lage tempo romantiek'' in de volksmonds genoemd. Béatrice Thiriet's legt regelmatig korstondig ergens het accent op met korte stukken muziek. Heel mooi gedaan.

Ik vond het een schitterende film. Mooie beelden van de natuur die inderdaad de overgang van de ene scene naar de andere heel rustig brachten. Het film is inderdaad erg traag maar door de schitterende beelden, de mooie details die in beeld gebracht worden, het mooie liefdesverhaal en de sterke chemie tussen de twee acteurs heb ik me geen moment verveeld. De dialogen waren inderdaad niet erg uitgebreid maar ik heb niet het gevoel dat het de film iets tekort deed. Verwacht hier geen indringend en meeslepend verhaal maar laat deze film met zijn mooie beelden gewoon over je heen komen.

Prachtig ingetogen liefdesverhaal. Op papier moet ik bekennen dat deze film niet goed lijkt, maar op de een of andere manier blijft deze film me bij. Of het echt een all-time klassieker zal zijn, moet over een paar jaar bekennen, maar ik heb deze film al met plezier meerdere malen gezien.
Een romantische topper.

Gedurende de hele film heb ik me lopen verwonderen over de keuze van die Jean-Louis Coullo'ch in de rol van Parkin. Beter gezegd, in de rol van ruwe bolster blanke pit die heftige verlangens naar boven brengt bij een getrouwde vrouw. Want hoewel de man qua acteerprestatie niets te verwijten valt kon ik me gewoon ontzettend moeilijk voorstellen dat de jonge vrouw in kwestie voor hem zou vallen. Werkelijk helemaal niets in zijn hele voorkomen en manier van doen kon me hierin doen meeleven. Dit drukte voor mij toch wel een beetje negatieve stempel op het verhaal en maakte sommige scènes eerder idioot dan romantisch.

Maar, los daarvan, wist het verhaal me wel redelijk te boeien.
Marina Hands met haar mooie uitstraling is geloofwaardig als vrouw die heen en weer geslingerd wordt tussen haar dromen en haar loyaliteit aan haar echtgenoot, ik kon me in haar situatie inleven.

Ik lees bij sommigen over mooie beelden, maar ik vond het juist allemaal nogal sober gefilmd. Inzoomen op een bloem of een vogel in mooie natuur maakt het plaatje nog niet mooi.

Al met al is het zeker geen onaardige film, het rustige verteltempo en het acteerwerk maken het geen onaangename zit, maar het had voor mij persoonlijk met wat meer flair, en een charismatischer minnaar, gebracht mogen worden.

Ik vond het een mooie, sobere en intrigerende verfilming van het roemruchte boek van D.H. Lawrence. Lady Chatterly was in deze film wel mooi, maar bepaald geen glamour girl. Eerder een beetje tuttig en wereldvreemd, wat heel goed paste bij de rol. De jachtopziener was ook al geen schoonheid, wat boers, plomp, maar ook in het boek is de jachtopziener helemaal geen knappe man. Dat is zelfs essentieel aan het verhaal, Lady Chatterly valt niet op zijn charmes of uiterlijk, maar op zijn natuurlijkheid, die schril afsteekt tegen de gekunstelde relatie met haar man.

De natuuropnamen waren bijzonder mooi en ook functioneel. Ze vormden de barrière tussen het overgeorganiseerde huishouden in het kasteel, waar de vrouw kort gehouden werd door haar tirannieke echtgenoot en de vrije buitenwereld, waar Lady Chatterly opbloeit en uiteindelijk haar diepgewortelde natuurlijke verlangens kan ontplooien. De seksuele spanning is geweldig goed opgevoerd; het feit dat ze ‘het’ al een paar gedaan hebben, voordat ze hun schaamte kunnen overwinnen om hun kleren volledig uit te trekken, spreekt boekdelen over de seksuele moraal in die tijd. Die subtiliteit was aan de Sylvia Christel versie destijds niet besteed!

In de Engelse versie van de BBC jaren geleden, gingen Lady Chatterly en haar jachtopziener er daadwerkelijk samen tussenuit, maar deze film houdt zich aan het boek. De plechtige belofte die ze elkaar geven aan het slot van de film, dat ze elkaar opnieuw zullen opzoeken als ze er klaar voor zijn, doet aan een huwelijksgelofte denken, vooral ook door de abrupte manier waarop de film wordt afgekapt nadat de jachtopziener zijn ‘ja’ woord uitspreekt. Het lijkt een spiegelbeeld van de scene waarin ze hun naakte lichamen met bloemen versieren en zo hun lichamelijke relatie bewieroken. De hele film straalde een realisme uit dat me kon bevallen.
4,5 sterren.

@hdehoon

Uitstekende analyse, geen woord aan toe te voegen.

Fraaie, liefelijke verfilming van D.H. Lawrence's tweede versie van het Lady Chatterley-verhaal ("John Thomas and Lady Jane"). Erg mooie, rustgevende beelden en een opvallende montage.
Ik heb de indruk dat je, als je de scènes met personen wegknipt, nog altijd een kleurrijke natuurdocumentaire overhoudt.

Prima geacteerd door een uitstekende cast, waarbij de ingetogen, sfeerbepalende wijze waarop Marina Hands de titelrol invult in het oog springt. Subliem.

Wel jammer dat de film franstalig is. Ik vind Frans een prachtige taal, maar dat is toch een minpunt voor een Engels verhaal dat in Engeland speelt.

Een echt liefdesverhaal die ook eerlijk omgaat met de passie. Misschien wat traag op gang komend maar net dit maakte dat ik open stond voor de gevoelens van deze vrouw.

Mooie chemie tussen de hoofdrolspelers. Prachtige beelden. Erg passievol, helaas ook
makkelijk uit te leggen als een boeketreeksverhaaltje. Maar ik hou hier wel van...