Los Renglones Torcidos de Dios (2022)

Iemand een idee waar en wanneer deze hier uitkomt?

Vind Oriol Paulo een alleraardigste regisseur met scripts die goed in elkaar steken.

Komt op 9 december op netflix België. Netflix Nederland zal in principe wel volgen.

Op de ene plek hangt aan deze film het genre thriller, op de andere plek drama/mystery; het is gewoon van alles wat. Een ingenieus plot dat schitterend verfilmd is. Vooral chronologisch zitten hier enkele behoorlijke verrassingen in. De locatie is perfect. De cast is prima en de gebeurtenissen zijn realistisch weergegeven. Jammer dat enkele decors een beetje amateuristisch zijn, maar dat is niets in vergelijk met de kwaliteit van de rest van de film. Ondanks de lange speelduur een zeer boeiende film tot en met het daverende slot. Aanrader!

Sorry, ik vond het een bijzonder slechte film en de acteerprestaties konden mij helemaal niet overtuigen. Heb mij er echt mee verveeld en dan bleef het nog zo lang duren, nee ik ben geen fan....gebeurt mij wel meer bij Spaanse films

ik voelde mij gelijk weer thuis op een plek waar ik hoorde te zijn!!

regende het altijd maar zo vaak in dat spanje.. dat land is 1 grote dorre ellende!! die acteurs en figuranten zijn onder een sprinkler instaltie gezet anders klopt het niet

Waarom blijf je er naar kijken dan!?

Ook een fan van Paulo die in het verleden liet zien dat hij uitstekende thrillers met een onnavolgbaar, maar bevattelijk plot weet te creëren. Dit vond ik echter zijn minste. Zeker niet slecht, maar de verwachtingen lagen erg hoog. Een film die me enigszins deed denken aan Scorsese’s Shutter Island (Film, 2010) met DiCaprio.

Prima locatie zo’n sanatorium zoals het eerbiediger werd verwoord in de film. We spreken dan wel ergens in de jaren 70, maar vond het daarnaast nogal stereotiep met al die vreemde creaturen. Niet iedereen die geestesgestoord ziet er aan de buitenkant abnormaal uit. Los daarvan qua setting wel een-twee-drie locatie om mysterie en spanning te creëren. Met Paulo zit je ook goed qua cinematografie waarbij alles tot in de puntjes verzorgd wordt.

Van het verhaal zelf word ik niet superwild. Ik miste duidelijke motieven van elk van de boosdoeners, waarom zij zich zo hardnekkig vasthielden aan hun waarheid. Geld kan niet de enige drijfveer zijn, toch niet van iedereen. De film blijft in een mysterie gehuld met wat blijvende vragen, althans voor mij toch. Acteerwerk behoorlijk, maar niet noodzakelijk meesterlijk. De speelduur schrikte me wat af, maar dat viel best mee. Het tempo zakt nergens echt in.

Beste Fervet opus, omdat mijn vrouw ook de film aan het bekijken is en dan kijk ik altijd ook maar verder, want ze heeft graag dat ik gezellig op de bank met een glaasje blijf zitten, en dan doe ik dat ook....geven en nemen...

Mooie scène met Summer Wine van Nancy Sinatra, al moet ik eerlijk bekennen dat dat ook wel erg cliché begint te worden inmiddels. Effe zo'n vette track ertussen en dan iemand die een extatisch dansje doet. Is dat allemaal niet gekomen door Pulp Fiction? Er zijn ook films die het helemaal begaaien en er een complete best of the sixties-cd overheen pleuren, puur om het hip doen.

Bij een andere film schreef ik al dat je met psychische aandoeningen (schizofrenie, psychose, etc..) alle kanten op kunt in een thriller. Je kunt er ook mee verbloemen dat het plot eigenlijk helemaal niet zo veel voorstelt. Dat was hier misschien ook wel het geval, ik zou 'm eigenlijk nog een keer moeten kijken, maar hoe dan ook leverde het wel iets moois op.

Werkelijk een schitterende locatie dat enorme psychiatrische ziekenhuis, Zweinstein voor de zwaardere gevallen zeg maar, heb even opgezocht waar het precies ligt: de binnenscènes zijn opgenomen in een verlaten Mercedes-fabriek in Barcelona, van buiten zien we de Tabacalero fabriek in de stad Tarragona, een oude tabaksfabriek die nog wel digitaal gerestaureerd en verplaatst moest worden naar een andere plek bovenop een berg. Erg fraai gedaan.

De kleur (mint)groen is een veelgebruikte kleur in films tegenwoordig, maar heeft daarin vaak geen enkele betekenis. Maar in deze film dus wel. In films/series als Ratched en A Cure for Wellness paste de kleur ook. Oriol Paulo is duidelijk een liefhebber van regen, heerlijk al die regenscènes. En dat allerlaatste shot van Bárbare Lennie, prachtig.

Fantastische film vond ik, omdat ik door deze film wordt aangegeven dat achter elke geesteziekte een enorme intelligentie kan schuilgaan, waar je als mens echt wel van kan schrikken. Iedere psychiater weet het wel maar schuift het vaak onder de mat, omdat hier geen passende verklaring voor is. Paranoïde mensen kunnnen een zeer rationele verklaring geven.

Wat weer een Spaans juweeltje..

Zo goed in elkaar gezet dat het plot alle kanten op kan gaan...

4.5 ****

Wat is Oriol Paulo toch een geniaal filmmaker! Echt waar, give me more. Ook deze weer geweldige twists en zelfs mindfuck. Hij kan ook zo geweldig met tijd spelen om je in de war te brengen. En hier wordt het natuurlijk zeer lastig door het liegen om te weten wat er nu juist gebeurd is en wat niet. Met zulke films verveel ik me gewoonlijk geen moment, je moet ook je aandacht er bijhouden want er gebeuren constant wel nieuwe dingen. Oriol's film hebben zeker ook een hoge herkijkwaarde. Wel best films die je kijkt als je niet gestoord kan worden, want ze zijn altijd behoorlijk complex.

Films met Bárbara Lennie zie ik graag, ze kiest haar werk goed uit en is een prima actrice. Bijzonder sfeervolle film met een ingenieus plot, weet de hele speelduur te boeien.

Aardige film waarin een vrouw zich onder valse voorwendselen laat opnemen in een psychiatrische inrichting. Langzaam opgebouwd met veel personages en een ingewikkeld plot met (iets te) veel wendingen. Het sanatorium vormt een prima locatie voor dit mysterie/thriller, maar allemaal al eens eerder gezien.

Ik ben door de bank genomen een liefhebber van de films van regisseur Oriol Paulo, maar deze film is mij niet meegevallen. Dat komt vooral door het zwabberende plot, dat iedere keer een andere kant uitschiet. Bovendien zijn een aantal patiënten in mijn ogen veel te dik aangezet. Dat werkt erg storend. Er zijn betere films gemaakt over een psychiatrische inrichting. Jammer.

Damn, wat een beklijvende psychologische thriller/drama was me dit. De lange speelduur, was totaal geen nadeel, integendeel, elke speelminuut/seconde werd met verve en sterk ingevuld tot één ijzersterk geheel. De film zuigt je giga mee in het verhaal en de totale beleving, de film is letterlijk al wat telt, ja dan heb je als makers en cast een topwerk afgeleverd zeker.

Alles zit zo straf in elkaar en de twists, die je weer opzadelen met de nodige vragen, wat een subliem psychologische en intense sfeer oplevert, love it.

Enkele sterke tot ijzersterke films en ook series achter de kiezen, puur een audio- en visueel Genot. Een 9, een 10, moeilijk kiezen

Ik vond Contratiempo heel goed maar de volgende films van Oriol zijn een beetje te 'smart for their own good'.

Dwz nogal vergezochte verhaaltjes die hoewel vermakelijk nogal veel plotholes kennen en niet precies weten waar te stoppen.

Dat gezegd hebbende was ook deze verder best vermakelijk, zelfs met deze lange speeltijd.

Privédetective, fatale vrouw of zelf slachtoffer? In 'Los Renglones Torcidos de Dios' (2022) moet Alice Gould (Bárbara Lennie) diep in zichzelf graven om een moordmysterie op te lossen. Voor haar nieuwste zaak gaat Alice undercover in een gesticht, maar de heersende instituties brengen haar aan het twijfelen over haar eigen geestesgesteldheid. Want zie als zoekend individu maar op te boksen tegen de onwrikbare logica van machten die iedereen in keurige hokjes verdelen. Gekken spreken ware woorden en gezonde geesten hebben anderen nodig om te bewijzen dat zij wel vat hebben op de realiteit. Het maakt 'Los Renglones Torcidos de Dios' (2022) tot een zwoele neo-noir met invloeden van 'Shutter Island' (2010), 'Inception' (2010) en de Hitchcock-films. Puik acteerwerk van Bárbara Lennie als een meestermanipulator die vat weet te krijgen op de psyche van anderen, zelfs vanuit haar extreem penibele positie als psychiatrische patiënte. Al is 't jammer dat haar rol een tikkeltje wordt ondergesneeuwd door een overgecompliceerd plot, waarin verklaringen worden uitgekauwd om de eindjes bij elkaar te krijgen. Je bent soms meer aan het puzzelen met net niet passende stukjes dan dat het bij elkaar komt als een vloeiend geheel.

Dr. Samuel Alvar [Eduard Fernández] laat Alice Gould [Bárbara Lennie] onder dwang opnemen in zijn ‘sanatorium’ en vertelt het personeel dat Alice een pathologische leugenaar is. Alice beweert een detective te zijn die zich heeft laten opnemen om de dood van een voormalig patiënt te onderzoeken, maar haar behandelend arts [Federico Aguado] weigert haar te geloven. Dat weerhoudt Alice er niet van om vriendschap te sluiten met Ignacio Urquieta [Pablo Derqui] en haar onderzoek voort te zetten. Maar is ze wel te vertrouwen? En zo ja, lukt het haar om zich niet te verliezen in de waanzin van de dag? Paule compenseert het gebrek aan spanning en intrige met sfeer, daarbij geholpen voor production designer Sylvia Steinbrecht, decorateur Mireia Cusó en kostuumontwerper Alberto Valcárcel.

Was dit nou een briljante film of eentje met een bak plotholes die verdoezeld worden door vermeende intelligentie? Ik blijf dus een beetje ertussen hangen.

Allereerst: de film duurt te lang. Pas na een uur wordt het interessant, als ze voor het eerst een serieus gesprek aangaat rondom haar echte leven/doel (met de directeur). Daarvoor is het gewoon zelden tot niet spannend en het mysterieuze te geforceerd. En ook niet best geacteerd en kinderlijk verteld: De manier waarop Alice even bij een dossier kon komen is binnen een paar minuten een aaneenschakeling van tenenkrommende plotgaten (patiënt met sleutel naar wc laten gaan, op blote voeten naast de overlopende wc blijven staan, weglopen uit een plas water zonder voetstappen te maken, de medewerker die de deur openlaat, dat het niet opvalt dat ze geen sokken meer aanheeft, ze kan in alle rust de boel doorkijken), het was beschamend. Daarnaast is de clichématige vertoning van een sanatorium een doorn in het oog (iedereen moet er gestoord uitzien).

Gelukkig beklijft de film daarna wel beter. Men laat de kijker dubben tussen de scenario's dat ze een manipulatieve gestoorde is of een detective. Dat wordt best lang goed in het midden gehouden, beide voelen plausibel. Dat verhaal wordt verbreed door de betrokkenheid van de directeur en de echtgenoot. Naar het einde toe worden we als kijker toch wel een kant opgeduwd, dermate dat je weet dat het niet zo bloedeloos zal eindigen, en daarmee weet je eigenlijk dat er nog een 'ultieme twist' aankomt en het dus toch andersom ligt. Is dat de pech van teveel van dit soort films gezien te hebben of dat de Spaanse cinema simpelweg vaker met dit fijne bijltje gehakt heeft?

Cinematografisch zeker een fijne prent. Plottechnisch... ik weet het dus niet. Maar het feit dat ik veel spoilertags gebruik zegt wel wat in ieder geval Misschien over paar jaar toch nogmaals kijken.

God’s Crooked Lines is een heel aardige thriller, waarbij je als kijker in raadselachtige sferen belandt. Dat werkt heel aardig, diverse ontwikkelingen roepen steeds meer vragen op. Ik bleef wel achter met het idee dat de film overloopt van de plotwendingen, waardoor het eind een beetje zoek raakte. De film duurde daardoor ook net wat te lang. Er schuilde zeker een meerwaarde in de freaky personages en ook de sfeer die we allemaal kennen van One Flew Over The Cuckoo's Nest dwaalt hier rond. Zo valt er genoeg te genieten, maar had het iets bondiger gemogen.

Over het algemeen ben ik niet per se fan van Spaanse films, maar alle films van Oriol Paula vind ik geweldig. Ook deze film wist mij te boeien van begin tot eind. Je kunt deze film het best vergelijken met Shutter Island. Beide films spelen zich af in een psychiatrische inrichting waar niets is wat het lijkt.

Ik vind het einde van de film zeer goed, omdat de regisseur je zelf laat bedenken, is de hoofdpersoon nu een privédetective of blijkt ze wel gek te zijn.

Steeds denk je te weten hoe het allemaal zit, om vervolgens weer het verkeerde been gezet te worden.

4,5*