Anne+ (2021)

"Na het succes van de serie Anne+ is Anne terug in haar eigen film."

Vanaf 14 oktober in de bioscoop (Dutch FilmWorks)

Vanavond gezien bij Pathe Leidsche Rijn, was een zeer leuke film.

Van de serie maar stukje gezien, maar is geen ramp voor de film. Uitstekend acteerwerk wel hier van de meesten (vond alleen de vader heel matig). Maar vaak erg naturel en ik vind Hanna van Vliet sowieso 1 dan wel niet meest fijne Nederlandse actrice (minus de naar Hollywood gevluchte dames). De film moet het hebben van de sfeer en setting en dat werkt erg goed. Er is veel geschreven over bepaalde seksscenes en dat hebben ze ook erg mooi gedaan. Het verhaal zelf heeft heel weinig om het lijf, maar dat belemmerd de film gelukkig niet.

Film wezen kijken vanwege Hanna van Vliet

Verhaal stelt niet veel voor.

Gister de geslaagde serie afgekeken, ik hoop dat deze nu snel op Pathe Thuis, Netflix of Videoland komt, om dan te kunnen kijken. Ben in ieder geval benieuwd.

Nederlandse film ANNE+ in februari wereldwijd op Netflix te zien | AD.nl

Goeie film over een jonge vrouw die niet helemaal weet wat ze met haar (liefdes)leven moet. Alhoewel nog steeds allemaal behoorlijk naturel gebracht, komt het net wat minder fris over dan de serie met de korte afleveringen. Dat gezegd hebbende zijn er toch genoeg goeie scenes met een aantal prima dialogen. Bovendien weet Hanna van Vliet het leuk te brengen in de titelrol. Een kleine 3.5 sterren.

De film heeft (soms letterlijk) weinig om het lijf. In de breedte wordt er zeer matig geacteerd. Hanna van Vliet speelt heerlijk naturel, daar moet de film het vooral van hebben, maar ook dat is niet genoeg om het flinterdun verhaallijntje interessant te houden. Het voelt als een langdradige aflevering van een serie en dat is het misschien ook wel. Ik heb het geheel in ieder geval met moeite uitgekeken. *2.0

Weer zo'n film die gaat over een quarter life crisis, gevuld met oppervlakkige, bijna karikaturale karakters en weer een afstandelijk hoofdpersoon die geen flauw idee met wat ze wil, en toevallig een middelmatige roman lijkt te schrijven die identiek is aan haar leven. Amsterdam is altijd een sfeervol decor, al wordt het hier maar minimaal ingezet. De verlichting is soms mooi en deed me een beetje denken aan 'Euphoria' (ondanks dat het verder niet vergelijkbaar is). De meeste waardering in deze film gaat vooral uit naar het aspect van diverse inclusiviteit, wat ook de belangrijkste en enige reden lijkt te zijn waarom deze film is gemaakt. Helaas voor mijn geen goede reden om een solide waardering te geven. Deze film is helaas oppervlakkig en gevuld met clichés is, verwacht ik dat dit soort films meer edgy, experimenteel en origineel kunnen zijn.

Wat is Hanna van Vliet toch een talent, ik vond dat ze deze rol fantastisch neerzette! Heel erg fijn om naar te kijken en erg geloofwaardig.

De serie vond ik erg goed. De hoofdrol door Hanna van Vliet is mooi gedaan. Het verhaal vond ik zelf wat minder. Desalniettemin 3,5*.

Fijne film om te kijken. De ontzettend goede acteerprestaties namen mij mee in de film. Een aantal keer gedurende de film heb je het idee alsof je 'stiekem' aanwezig bent bij mensen in hun huis en getuige van een persoonlijk gesprek.

Van de serie Anne+ die de lesbische Anne volgt in haar dagelijkse bestaan heb ik geen enkele aflevering gezien. Desondanks heb ik de film inhoudelijk goed kunnen volgen zonder enige voorkennis. De film schijn je als een lange aflevering van de serie te kunnen beschouwen. Ik vond het allemaal niet erg boeiend en aan de serie ga ik mij dan ook niet wagen.

De film gaat over de coming of age van midtwintiger Anne op zoek naar haar plek in de wereld. Dat valt niet mee. Legio mogelijkheden en legio vrijheid om die te onderzoeken. Een combinatie die aantrekkelijk lijkt, maar die ook tot een overbelaste geest en onzekerheid kan leiden. Het zijn eigenlijk gewoon de typische coming of age-conflicten die in deze film worden behandeld. Het bijzondere aan de fim is dat de oriëntierende weg zich afspeelt in Anne’s wereld. De LGBT-gemeenschap.

In die gemeenschap speelt uiteraard de eigen identiteit een prominente rol. Alle standaardregels van de heteroseksueel georiënteerde samenleving worden afgewezen. Die zijn vooringenomen, achterhaald of bekrompen. Het is de eigen vrijheid die telt. De vrijheid om zelf te bepalen hoe je te gedragen en of je een hij of een zij genoemd wilt worden bijvoorbeeld. Ik vind dat allemaal prima hoor, maar van dat jammerende en verwijtende toontje van Anne over alle onrecht dat haar wordt aangedaan, werd ik wel een beetje moe.

Anne is er goed in om alle eigen verantwoordelijkheid van zich af te schuiven. Op zich een normale menselijke eigenschap. Het is alleen zo dat de film maar weinig tegenwicht in het personage van Anne werpt, die dat geweeklaag draaglijker maakt. Wat meer zelfreflecterend vermogen bijvoorbeeld. Gewoon iets dat het personage wat minder eendimensionaal en complexer maakt. Dat is veel interessanter dan steeds te moeten kijken naar een verwende lesbienne die het even niet voor de wind gaat en zwelgt in zelfmedelijden.

Dat doen de overige personages overigens niet veel beter. Die vormen een onsympathieke entourage van zelfingenomenheid en nietserigheid die zich verschuilt achter het label queerness met bijpassende kretologie. Misschien werkt die eendimensionale karakterbouw van Anne en haar gevolg gewoon beter in een serie waar de afleveringen maar een klein kwartiertje of halfuurtje duren.

En hoe is het ondertussen met Anne? Ach, die lijkt aan het eind toch iets aan realiteitszin te hebben gevonden. Fijn voor haar.

Anne [Hanna van Vliet] legt de laatste hand aan haar debuutroman in Amsterdam. Zodra ze daarmee klaar is verhuist ze naar Montreal waar haar vriendin Sara [Jouman Fattal] hun nieuwe woning aan het inrichten is. Het geluk lijkt haar toe te lachen, totdat haar uitgever [Romana Vrede] laat weten dat Annes boek in de huidige vorm niet geschikt is voor publicatie en dat ze moet werken met een schrijfcoach [Georgina Verbaan]. Bovendien leert ze op een feestje in Paradiso Lou [Thorn de Vries] kennen. Vanaf dat moment begint Anne vraagtekens te zetten bij de keuzes die ze heeft gemaakt. Prima geschreven en geregisseerd romantisch drama met een uitmuntende Van Vliet verdient extra lof omdat het de leefwereld van de LGBTQ+-gemeenschap als een vanzelfsprekendheid beschouwd. Grensverleggend, zonder zichzelf daarvoor op de borst te kloppen. Spin-off van de gelijknamige serie waar ik geen aflevering van gezien heb.

Vanuit Hollywood worden we al decennialang overvoerd met films uit het high school genre. Maar voor wie zich afvraagt hoe het daarna verder gaat is het slecht zoeken, terwijl het leven toch nauwelijks afgelopen is als je van de middelbare school komt, en er op dat moment eigenlijk nog helemaal niets vastligt of zelfs maar iets bekend is van wie je bent of wat je later worden wilt, 'als je groot bent'. Als je daar ooit al achter komt.

Die lacune vult deze film dan wel een klein beetje op. Alle voor de hand liggende onderwerpen komen wel langs - relaties die ondertussen werk geworden zijn, spannende ontmoetingen en of je daar wel of niet iets mee wil, ouders en wat je je daar wel of niet van aantrekken moet. De boodschap, als je die er tenminste uit halen kan, blijft wel hetzelfde eigenlijk - je zal, ongeacht hoe moeilijk of nieuw het allemaal lijkt, je eigen weg moeten zien te vinden. En dat is makkelijker als je wat mensen om je heen hebt die je daarbij helpen - daarmee kom ik wel weer wat terug op de basis van de stereotype Hollywood highschool film, maar het is dan ook niet voor niets dat dat genre zo lang stand houdt.

De film zelf is een mengeling van een heleboel dingen voor me - een feest van herkenning in dat ik zo even driekwart van de locaties blindelings herken, maar ook dat ik driekwart van de personages herken - ondanks dat het in mijn tijd in de stad allemaal nog heel erg binair toeging. Misschien is dat uiteindelijk ook allemaal wel helemaal niet zo belangrijk, denk ik dan. Je gaat hoe dan ook altijd gezijk krijgen met welk vriendje of vriendinnetje je kiest, en uit welke hoek dat komt is ook eigenlijk altijd wel een pijnlijke verrassing. Daar is echt niets nieuws mee onder de zon. Zelfs Romeo en Julia hadden het er moeilijk mee, zeg maar.

Hanna van Vliet speelt haar rol in de film leuk en ze is ook passend ontwapenend met de blosjes op haar wangen - al dan niet met dank aan de grime, daar verder geen mening over. Het werkt voor haar karakter, en het past ook prima met hoe ze dat brengt - voor Nederlandse begrippen echt heel fijn gespeeld, en veel beter dan een heleboel bekende namen van de welbekende over het paard getilde BN'ers. Toch is de film zelf wel wat te simpel eigenlijk - als waar ik al mee begon, dit is het antwoord op de stereotype Hollywood high school film, maar dan in Nederland en een paar jaartjes ouder. Maar verder even cliche en mainstream, en daarmee ook nergens echt een uitschieter.

En datzelfde mist evengoed in de andere rollen, in de cinematografie en in de soundtrack. Wel ok, maar nergens echt bijzonder.

Een prima film die wordt gedragen door het prachtig acteerwerk van Hanna van Vliet.

Met name de discussie die volgt als ze het uitmaakt met Sara is fenomenaal gespeeld door beide. Alleen al daarom een krappe 3,5☆

Het zoveelste modische getut over vergezochte gendernarcisten.