The Ripper (2020)

Wederom weet Netflix een verslavende crime docu af te leveren. De formule van echte beeden en interviews in het heden is zeker niet nieuw maar heeft zich al vaak bewezen.

Fascinerend om te zien hoe dit door de politie aangepakt werd en hoe iedereen zich ermee ging bemoeien.

Echt wel een goeie documentaire..
Met het leed en de onmacht.. fouten en verkeerde inschattingen van de politie.
Ook hoe de ripper aan zijn einde komt..
Deze documentaire moet je kijken zonder enige voorkennis ..
4.0 ****

Degelijke vierdelige documentaire-reeks over seriemoordenaar Peter Sutcliffe (beter bekend als "The Yorkshire Ripper"), die in de periode 1975-1981 terreur zaaide in het Verenigd Koninkrijk. Fraai opgebouwd uit interessant archiefmateriaal en hedendaagse interviews met betrokkenen en vakkundig in elkaar gezet, al wordt de reeks nergens echt meeslepend of fascinerend. Daar is het qua opzet en uitwerking net iets te gewoontjes voor.

Dacht eerst nog: 'O nee, niet weer zo'n standaard serialkillerdocu.' Veel pratende hoofden, mensen die destijds betrokken waren bij de zaak, rechercheurs, agenten, nabestaanden, met veel herhaling, ter opvulling. Van één politieagent wordt een foto getoond van toen hij nog jong was en dat wordt dan tot twee keer toe herhaald, alsof 1 keer nog niet voldoende is.
Echter, de jaren zeventig beelden van het groezelige Yorkshire maken het boeiend genoeg om te blijven kijken. Een spannend elektronisch muziekje eronder voor de ambiance.
In een oude tv-uitzending wordt een willekeurige vrouw aan de bar gevraagd hoe zij erover denkt, zegt ze: 'Het wordt tijd dat hij gepakt wordt. Dit is erg zorgwekkend. Voor alle fatsoenlijke vrouwen die hier wonen.' Pardon? Echt een misser dat daar niet dieper op wordt ingegaan, dacht ik nog. Maar dat gebeurt gelukkig wel in het derde deel en dan wordt het ook een stuk interessanter allemaal.
De Yorkshire Ripper had het dus helemaal niet op prostituees gemunt maar gewoon op vrouwen. Ze ruimde haar huis niet op, liet haar kinderen alleen thuis, dus zal ze wel prostituee zijn. De moeder van een van de slachtoffers, geen prostituee overigens, vraagt zich af: 'Waarom stalk je jonge vrouwen, zelfs onschuldige?' Alsof een prostituee wel schuldig is.
In zekere zin ligt deze docu in het verlengde van een recent boek dat ik onlangs nog las over Jack the Ripper, waarin de mythe wordt ontkracht dat die een moordenaar van prostituees zou zijn.
De politie doet weer net alsof ze door degelijk politiewerk de zaak tot een goed einde heeft gebracht, maar niets is minder waar natuurlijk, gewoon door puur toeval. En inderdaad hoogst merkwaardig dat in een onderzoek naar een moordenaar van vrouwen alle onderzoekers man zijn.
Verder, moet ik eerlijk bekennen, heb ik niet zoveel met naoorlogse seriemoordzaken, de Amerikaanse met name. Ed Gein en Charles Manson uitgezonderd, maar Gein was geen seriemoordenaar in feite en Manson een doorgedraaide sekteleider. Puur esthetisch gezien vind ik ze allemaal maar prutsers: de Zodiac Killer met z'n rare raadsels, Jeffrey Dahmer met z'n vrieskist en z'n Lee Towersbril, Ted Bundy die vrouwen van achteren aanviel.. Nee, geef mij maar de klassieke seriemoordenaars als The Ripper, Fritz Haarmann of onze eigen Nederlandse Goeie Mie.
De Rostov Ripper kan er ook nog wel mee door.

Goeie documentaire over de seriemoordernaar die bekend staat als de Yorkshire-ripper en Engeland in zijn greep hield eind jaren '70. Een vrij rechttoe rechtaan documentaire (archiefmateriaal en talking heads), maar het onderwerp en de tijd waarin het zich afspeelde zijn boeiend. Belicht vanuit o.a. de politie, pers en nabestaanden.

Knap staaltje oogklepwerk van de Yorkshire recherche destijds.
Sutcliffe trouwens eind vorig jaar overleden aan corona, weigerde behandeling.

Misschien nog wel interessanter als sfeerportret van de tijdsgeest dan als true crime. Zoals 'The Ripper' (2020) een beeld schetst van een opkomend maatschappelijk bewustzijn richting vrouwelijke geweldslachtoffers. Ook niet zo exploitatief als sommige seriemoordenaarsdocumentaires, omdat het vooral gaat over blinde vlekken in het politieonderzoek of de maatschappelijke impact van deze zaak. Wat dat betreft wordt 'The Yorkshire Ripper' ietwat gedemystificeerd als Peter Sutcliffe: hij was niet meer of minder dan een hufterige nobody met een verknipte geest. Bij vlagen ontluisterend welke afslagen er mogelijk waren om deze Sutcliffe in een vroeg stadium al te pakken, maar het moordonderzoek werd gehinderd door valse aannames en een mediahype. Al is 't achteraf natuurlijk makkelijk praten.