Athlete A (2020)

ik vond deze docu film heel interessant en heel goed, het is zo erg om te zien wat er echt gebeurt binnen zo'n grote organisatie.

ik zou deze docu zeker aanraden!

Snap het nut niet van dit soort documentaires. Er wordt niks nieuws verteld, geen extra hoek belicht.. Gewoon een herhaling van wat iedereen al wist.

Waarom niet dieper ingaan op het emotioneel en fysiek misbruik van de coaches? Onderzoeken hoe het zo ver is kunnen komen dat geld en medailles belangrijker waren geworden dan het welzijn van de atleten? Hoe het machtssysteem van USAG in elkaar zat waardoor elke coach in het systeem dit soort praktijken heeft verzwegen?

In de plaats daarvan herhalen ze 100x hetzelfde rond het seksueel misbruik van Nassar. Sensationeel, ja. Interessant of diepgravend, nee.

Prima documentaire ga deze gewoon zien.

Documentaires over seksueel- en machtsmisbruik binnen de sportwereld beginnen inmiddels een behoorlijk groot subgenre te vormen, maar gelukkig steekt deze ver boven de middelmaat uit. Dat is deels te danken aan de meer objectieve, beter uitgewerkte aanpak van het gegeven dan we bij veel genregenoten zien, deels ook aan de aangrijpende verhalen van een grote reeks betrokkenen. Schrijnende toestanden in ieder geval weer, betreffende een bijzonder lange periode waarin de ogenschijnlijk sympathieke sportarts Larry Nassar ongestoord zijn gang kon gaan bij werkelijk honderden vrouwelijke atleten.

Ik vind de kwestie schrijnend, maar de docu zelf vond ik niet zo sterk. Had er veel meer van verwacht. Had al wat van deze zaak meegekregen, toen het groot in het nieuws kwam, maar met het bekijken van deze docu verder niets nieuws geleerd, of nieuwe inzichten gekregen. Eigenlijk een 3☆ maar vanwege de moedige slachtoffers toch een halfje meer.

Je geeft het antwoord zelf al, sensatie. Heel erg zwart / wit. In de Nederlandse docu Turn wordt dat een stuk beter gedaan.

Maar ik zie er geen verkeerde intenties in, juist omdat er vaak nog behoorlijk wat losse eindjes zijn. Het geeft mensen een stem die eerder geen stem hadden. Kijk eens naar het domino effect. In Nederland begint de bal nu ook al te rollen n.a.v. deze documentaire.

Zou kunnen, maar dat past nooit in de speelduur van deze documentaire. Volgens mij is het oorzaak -> gevolg ( hoe heeft het zo ver kunnen komen) toch behoorlijk duidelijk geworden in deze documentaire. Daarnaast denk ik dat je medewerking van de mensen in kwestie zelf nodig hebt om er dieper op in te gaan. Aangezien die allemaal volgens het geen commentaar principe werken, is het vrij voor de hand liggend dat je vanuit het perspectief van de overlevenden het verhaal verteld. Daarnaast zou ik het juist meer sensatie vinden als je van elk meisje alle sappige details hoort. Een documentaire kan zichzelf dan in die verhalen verliezen en hoor je wat dat betreft eigenlijk ook keer op keer hetzelfde (zie Eppstein docu). Houd je als enige over hoe dit systeem kon blijven werken. Nou, dat zag je eigenlijk ook al met de onderlinge mailwisselingen en dat men gelijk naar Penny stapt, die als een dictator heerst. Die vragen die jij stelt heb ik gevoelsmatig ook al wel beantwoord gekregen in de documentaire. Het is alleen de vraag hoe diep je erop in zou moeten gaan.

Athlete A is een degelijke productie geworden. Laat de camera's rollen, verzamel zoveel mogelijk informatie en breng een coherent verhaal dat intrigerend is. Deze docu heeft heel wat teweeggebracht en het sneeuwbaleffect heeft ervoor gezorgd dat de turncoach van de Nederlandse turnsters, Wevers, nu ook onder vuur ligt en door Joy Goedkoop bij de NOS openlijk is beticht van geestelijke en fysieke mishandeling.

Verwacht van de makers geen diepgravend onderzoek, dat hebben de journalisten zelf namelijk al gedaan. Stapje voor stapje word je door enkel betrokkenen meegenomen in het gevaarlijke wereldje van de atleten die zich in de top van de top in de turnwereld bevinden. Geestelijke mishandeling, fysieke mishandeling en uiteindelijk speelt de teamarts de zachtaardige man in een duivelse wereld. Niet doorhebbende dat deze man het op de emotioneel gesloopte meisjes heeft voorzien.

Athlete A geeft gewoon een duidelijk overzicht over wie de betrokkenen zijn, wat er is gebeurd en hoe er met de meisjes is omgegaan en hoe het met ze is afgelopen. Het is vooral een documentaire dat laat zien dat topsport meedogeloos is en dat sportbonden over lijken gaan om maar die gouden plakken te winnen en medailles binnen te harken. Het effect is in ieder geval wereldwijd merkbaar, gezien het verhaal over de Nederlandse turnbond de laatste dagen.

Aan de ene kant kan je stellen dat de documentaire voor de mensen die genoeg van deze zaak afweten weinig nieuws te bieden heeft. Aan de andere kant is dit net het ene zetje om aandacht voor misbruik te vragen en dat is ook daadwerkelijk wat er nu speelt.

3,0*

Niks nieuws als je de zaak een beetje hebt gevolgd. Kijkt verder wel prima weg.

Ik snap wel wat je bedoelt maar laat ik als tegenvoorbeeld 13th (2016) en Disclosure: Trans Lives on Screen (2020) geven. Veel diepgaander, ook al zijn de thema's enigszins bekend

Wat een sterk moment, die vrouwen in de rechtszaal. Heel erg wat er gebeurd is maar dit is geen diepgaand verhaal.

Middelmatige documentaire over de problemen in de Amerikaanse turnwereld.

Het gaat over drie oud-turnsters die de arts van de bond aanklagen voor sexueel misbruik, uiteindelijk volgen er veel meer turnsters.

Omdat ik zelf een aantal jaren in de topturnsport heb vertoeft ken ik de vele verhalen en wist ik ook dat er in de jaren 90 al boeken verschenen over het niet functioneren van de Amerikaanse bond.("Little girls in pretty boxes").

Het is een gemiste kans dat de makers van deze documentaire niet veel meer turnsters aan het woord hebben gelaten en veel meer "dirt" naar boven hebben gehaald.

Nu is de documentaire zo nu en dan langdradig.

Had veel beter gekund.

Los van het zwaar emotioneel beladen verhaal vind ik dit 1 van de talloze redenen waarom goede onderzoeksjournalistiek moet blijven bestaan. Een systeem dat zichzelf en zijn onderdanen afschermt voor aansprakelijkheid mag gerust op de korrel genomen genomen worden.

Kijkt lekker weg.......

Ik heb echter een voorzichtige en gevaarlijke kanttekening.; zijn we na het metoo gebeuren niet doorgeslagen?

Een onder de pillen en overemotionele voorzitter van de Spaanse voetbalbond 25 jaar Siberië geven , omdat hij in zijn euforie en volkomen ongepast de aanvoerster een kus op de mond gaf?- Dat hij op het bordes naar zijn kruis greep vind ik veel minder smaakvol, maar daar hoor je niemnand over -We moeten serieus onderscheid maken tussen "'misdrijf en ongepast. , smakeloos. En we gaan verder...nu worden mensen aangepakt die in een meestal leidende rol "'een grote bek hebben ,onaardige dingen zeggen. Te pas en te onpas worden mensen onterecht aangepakt vaak ook door klachten van mensen die anoniem willen blijven. ( Zaak Arib) Maar er zijn wel meer slachtoffers en het einde is niet in zicht.

Er is niets mis ( juist wel) met Metoo, maar we moeten niet op andere vlakken doorslaan. We moeten geen situatie krijgen dat je als chef na een stemverheffing tegen een werknemer gestenigd wordt...

Metoo was nodig "' opstand der vrouwen " tegen nare mannen . Maar niet iedereen of elke man of vrouw is naar

( zo , nu ga ik mijn hond uitfoeteren..dat mag nog net).