L'Extraordinaire Voyage de Marona (2019)

Het verhaal van Marona is als een verlichtende droom.
Al heb ik ook weleens een droom, een echt verlichtende droom als deze heb ik nooit.
Waarom een droom? Nou dat zie je vanzelf als je je mee laat slepen in de waanzinnig mooie animatiestroom die deze film je biedt. Een kleuren potpourri die zijn weerga niet kent. Een opvolging van bewegingen, kleuren en muziek die het begrijpelijk verhaal over een hondje zoveel meer geven dat de associaties die je kan hebben met de vormen en kleuren écht een toegevoegde waarde kan hebben. (De depressieve acrobaat aan de drank bijvoorbeeld, wordt in een mum van tijd verbeeld door allerlei suggestieve beelden en een verontrustende sound die je even doen nadenken: waarom ontspoort hij? Je denkt dat je het "hebt" maar het verhaal gaat door en laat je zitten met je eigen interpretatie van de beelden die geenszins realistisch zijn maar je wel doen denken aan de realiteit, . De beelden lijken dus extra verhalen te vertellen over de diverse personages die Marona begeleiden door haar hondenleven en zowel Marona als de kijker aan het denken zetten over keuzes in het leven, de passanten in je leven, kansen in je leven, levensfases en wellicht nog wel veel meer...

IFFR praatje Anca Damian
Anca Damian kwam na de IFFR screening nog even een praatje doen. Dat was niet bepaald een pretje. Ze was niet in vorm in deze vroege ochtend (0900 uur screening) waarin ze ons confronteerde met een wat vaag verhaal. Haar lange zinnen in matig Engels maakten haar verhaal onnavolgbaar. Maar goed, het sympathieke warhoofd noemde gaandeweg interessante zaken als inspiratie (Le Petit Prince) en vertelde wat over het maken van de film. De prachtige muziek (klik hier) was eerder gemaakt dan de animaties die op hun beurt tot standkwamen door een vrije interpretatie van de drie animators. Dat is bijzonder te noemen. Deze dame wilde ook vast een mooi verhaal vertellen. Maar het kwam niet geheel uit de verf. Een groot deel van haar verhaal - een verheldering- trof ik "gelukkig" aan in dit interview.

Ik vond het geweldig, overweldigend in vele opzichten; visueel en emotioneel. Qua stijl totaal grenzeloos in creativiteit, en zo ontzettend expressief. Niet alleen artistiek, maar misschien zag 9 de wereld wel echt zo? Exuberant, heerlijk, een feest voor de zintuigen. En wie kan er nou níet houden van een hondje wiens neus hartvormig is :love: Qua plot schoot het net tekort om de emotionele punch aan het einde te geven die het in het verdere verloop van het verhaal wel had. Eén van de creatiefste en mooiste animatiefilms die ik ooit gezien heb.

Je schiet bijwijlen ogen te kort bij zoveel visueel schoons en creativiteit, overigens met opvallend

veel gebruik van zwart dan verrukkelijlk contrasterend met een waanzinnig fleurige veelheid aan

fraaie kleuren. Het hondje in zwart-wit lijkt mij een bewuste keuze, dat bij enkele scenes bijna als

een silhouet afsteekt bij een kleurrijke achtergrond.

Kan mij zo gauw niet een animatie voor de geest halen waarbij de visuele pracht zo overvloedig

aanwezig is.

Gister van dezelfde regisseur Crulic - Drumul Spre Dincolo gezien. Is anders met niet enkel

animatie en ook serieuzer en ernstiger qua inhoud, maar ook bizonder en buitengewoon

creatief.

Vanaf 11 oktober in de filmtheaters. Distributie door Windmill Film.

Het verhaal vond ik zwak en weinig bijzonder – en leek ook op kinderen en niet op volwassenen te zijn gericht – maar ik werd overweldigd door de visuele pracht van deze film: zowel tekenstijl als animatie zijn heel creatief en bijzonder in een soort van naïeve schilderstijl. Deze animatoren mogen, nee moeten van mij nog een film maken met dan hopelijk een script dat ook volwassenen kan aanspreken.

TIKKIE te lang voor 4*

De dood van het hondje Marona als gevolg van een aanrijding geeft haar de kans om haar levensverhaal te vertellen. Dat levensverhaal is een reis langs verschillende mensen bij wie ze slechts tijdelijk gelukt vindt omdat zij het liefst wil dat alles blijft zoals het is. Mensen willen altijd verandering want “ze weten niet hoe ze gelukkig moeten zijn.” Oorspronkelijk in het Roemeens en in het Frans uitgebracht maar voor het Vlaamse en Nederlandse publiek is er een Nederlands gesproken versie onder regie van Caroline Strubbe en iedere versie heeft iets andere nuances die passen bij de cultuur. De fantasierijke, oogverblindende animatie zit zo vol details dat je hier niet snel op uitgekeken zult raken, maar dit verhaal over onvoorwaardelijke liefde en loyaliteit ondanks eerdere teleurstellingen ontroerde mij meermaals tot tranen. Maar Marona zal ook zeker het hart stelen van de kleintjes, die hier op hun eigen niveau van zullen genieten. Een absoluut meesterwerk.