Shirley (2020)

Intrigerende karakters en een prima spelende cast, vooral Moss vond ik erg sterk spelen. Er hangt ook een bepaalde chemie en spanning tussen Moss en Young die ik erg geslaagd vond. Het gaat allemaal wat traag maar dat vond ik eigenlijk wel prettig. Ik denk dat een film als deze niet voor iedereen is weggelegd maar ik kan het wel waarderen. Een ruime voldoende.

Een plot of trailer had ik niet gezien dus had ik geen idee dat deze film een biopic was van de beroemde horrorschrijver Shirley Jackson, en bijna zelfs niet aan het einde van de film ... en dat is zonder meer een groot compliment! Waarom is dat een goede zaak? Nou, al is het weliswaar een fictieve biografie, wordt er vanaf de allereerste scène al een ongemakkelijke sfeer gecreëerd, er hangt een gevoel van dreiging, alsof dit ging om een horrorfilm. En dankzij een gotische sfeer ziet zelfs het gewone huis van Jackson er een beetje griezelig uit. Wat erg goed past bij de geest van de schrijfster. Daarnaast volg je veel meer het karakter van Rose Nemser (Odessa Young)

Verder gaat de film meer over de rare, maar intrigerende interacties die plaatsvinden tussen de vier hoofdpersonen (en wegens de regisseur ook over erotiek tussen de dames) en heeft het een raar maar boeiend verhaal. De film had met deze setting wel iets van 'Who's Afraid of Virginia Woolf?' Het fictieve verhaal speelt zich af ergens nadat Shirley "The Lottery" heeft geschreven en begint aan "Hangsaman" wat gedeeltelijk geïnspireerd was door de verdwijning van Paula Jean Welden in 1946. Goed was dat regisseur Josephine Decker behendig het drama grotendeels op een laag kookpunt weet te houden, waardoor er genoeg tijd overblijft voor spanning, insinuatie en een klein beetje duistere humor.

Het optreden van Elisabeth Moss (ook een producer, samen met Martin Scorsese als uitvoerend producent) is degelijk maar ik ben niet heel gecharmeerd van haar. Zoals ik haar ziet is dat ze altijd maar weer diezelfde blik op zet en meer niet. Dat deed ze in The Handmaid's Tale (2017) en ook Invisible Man (2020) en ook hier dus weer...Het was voor mij dan ook Odessa Young die hier voor echte verrassing zorgt! Uitstekende prestaties van haar. Zoals die vreemde tic van heimelijk één voor één eten van een tafel vegen?! Ze was daarmee het perfecte Shirley Jackson-personage, zo weg gelopen uit één van haar boeken! Ook Michael Stuhlbarg was fenomenaal door Stanley te interpreteren, als een man die lief en aardig kan zijn, maar ook bedreigend en eng. De relatie van Jackson met Hyman is fascinerend dubbelzinnig. Logan Lerman was bijna zo goed als onzichtbaar in deze film.

Dit was wel iets anders dan veel van de meeste (wat alledaagse) linaire biopic Maar eerlijk gezegd is er geen betere manier om de nalatenschap van Shirley Jackson te eren dan om je een soort van gevoel te geven dat je in een van haar boeken ben belandt?

Niet zo mijn ding, dit soort films, maar deze bleef op een of andere manier boeien tot het einde. Moss zette in ieder geval een prima rol neer.

Shirley is een film die vanuit de auteur graag met veel fragmenten tot de verbeelding spreekt met een verhaal vanuit het echte leven. Voor mij werkte het niet en ik vond de karakters ook helemaal niet goed geacteerd. Wat stijve mimiek en rare bekken getrek je moet er echt van houden.

Nou ja zeg, wat een trage zit zeg. Met alle moeite uit kunnen zitten, kon ook al niet veel met het acteerwerk. Daardoor kreeg ik totaal niets met de karakters, en daarmee op zijn beurt was het verhaal totaal oninteressant voor de mijne. Nee ook voor mij is dit echt niet weggelegd. Dit moge blijken uit mijn eindoordeel van niet meer dan 2**.

Vervelende, trage film die me nergens wist te raken. Misschien dat een verhaal over deze schrijfster sowieso niet interessant genoeg is voor een film, maar de regiekeuzes van Decker bij deze mislukte karakterstudie werken ook niet mee. Goede acteurs maken nog geen goede film blijkt maar weer want op de rolbezetting valt weinig aan te merken. De veelzijdige Moss deed me denken aan een jeugdige Meryl Streep: lelijk maar ontwapenend kwetsbaar. De vaak onderschatte Stulhbarg als haar echtgenoot heeft ook fantastische momenten, maar als geheel een film die je gerust kunt overslaan, tenzij je een vervangende slaappil zoekt.

Inderdaad, ondanks een goede rolbezetting kabbelt deze film tergend langzaam voorbij en ook bij mij bijna slaapverwekkend. Zo zonde dat Logan Lerman de beste in verstoppertje spelen was en je geen tijd kreeg om je aan hem te ergeren dan wel om hem te bewonderen. Dankzij Michael Stuhlbarg bleef ik wel overeind en ben ik net niet ingedommeld; Elisabeth Moss zette (gelukkig) voor 't eerst haar naam kracht bij door als een bloemloos groen plantje zonder enig karakter gestalte te geven aan schrijfster Jackson. Wellicht was het zo ook allemaal bedoeld, maar ook dan een weinig verheffende zit voor mij. Er zat gewoon niet meer in deze versie.

1,5 ster voor Elisabeth Moss, toch 1 van mijn favourite actrices.
De film kan ik kort over zijn, slaapverwekkend gedrocht.

Vanaf 17 september in de bioscoop (September Film Distribution)

Mooie en goede film over een jong stel dat tijdelijk inwoont bij een ouder arrogant en naar stel waaronder depressieve horrorschrijfster Shirley, maar dat de door allerlei hints opgewekte beloften niet waar maakt: de opgewekte horrorverwachting van een bloedige climax met Shirley als heks of een afdaling in de waanzin waarin feit en fictie door elkaar heen lopen leiden blijft uit, de opgewekte thrillerverwachting dat Stanley de moordenaar is of dat het mysterie überhaupt wordt opgelost blijkt nep en eigenlijk blijft een interessante boodschap ook uit, nu deze slechts lijkt te behelzen dat vrouwen het (vroeger) moeilijk hebben omdat zij onzichtbaar zijn terwijl hun mannen vreemd gaan. De film weet aldus wel aldoor de interesse op te wekken door intelligente dialogen en van alles te suggereren maar uiteindelijk wordt de interesse niet echt bevredigd en blijf je achter met het gevoel dat er meer in had kunnen zitten.

Tergend langzaam. Moeilijk om feiten en fictie uitelkaar te halen in deze ‘biografie. Wel knap camerawerk van Grovlen.

Blij dat ik mijn Ultd pas laatst opgezegd heb (maand opzegtermijn, nog 2 weken), dit was van de laatste 5 films die ik in de bios zag alweer de vierde tegenvaller. Traag, moet kunnen, maar verder ook erg saai. Er gebeurt geen reet, het kabbelt voort, wat de aanduiding thriller hier bij moet, ik heb geen enkel idee.

Ik vond het een heerlijke film! Het gaat over Shirley en zij schrijft een boek over een vermist meisje. Maar terwijl ze aan het schrijven is, heeft haar man een hulp in huis gebracht. Het verhaal van de hulp en het verhaal dat Shirley schrijft vermengen langzaam met elkaar.

Uiteindelijk is de film een feministische film. Het gaat over de rol van vrouwen in de samenleving. Zij krijgen geen plek op de faculteit en worden geacht schoon te maken. Om als vrouw origineel en authentiek te zijn, moet je een prijs betalen: Anders zijn. Je moet bereid zijn om uitgesloten te worden.

Hier loopt het moraal van het verhaal een beetje mis. Het lijkt erop dat de vrouw zich slechts kan bevrijden van de conventies als ze gek wordt. Pas als de hulp gek wordt, kan ze zich verzetten tegen de titel 'the wife'. Maar dit betekent dat de film het romantische narratief deelt van de bevrijdde gek (i.e. Rimbaud, Nietzsche, van Gogh, etc.). Maar gek zijn, denk ik, is helemaal geen bevrijding: het is een nieuwe opsluiting in verdriet, pijn en onbegrip.

Goed geregisseerd en voorbeeldig geacteerd psychologisch drama begint veelbelovend, maar loopt uiteindelijk uit op niets. Fred Nemser [Logan Lerman] heeft een baan weten te bemachtigen aan een universiteit en regelt dat hij en zijn kersverse echtgenote Rose [Odessa Young] tijdelijk onderdak krijgen bij universiteitsprofessor Stanley Heyman [Michael Stuhlbarg] en diens zonderlinge echtgenote Shirley [Elisabeth Moss], een schrijfster die al maanden niet buiten is geweest en wanhopig op zoek is naar inspiratie. Het is de bedoeling dat Fred en Rose slechts enkele weken blijven, totdat ze iets voor zichzelf hebben gevonden. Uiteraard loopt het allemaal iets anders.

Odessa Young tevens de rol van de hoofdpersoon in Shirleys nieuwe boek en verschijnt in scènes waarin Shirley zich het verhaal van haar nieuwe boek inbeeldt. Aanvankelijk is dat intrigerend, maar de constante schiftingen tussen droom en realiteit worden al snel verwarrend. Veel erger is dat het verwachtingen kweekt die nooit worden ingelost, want wie denkt dat dit alles een prelude is voor een spannende finale kant wachten tot de lammeren met Pinksteren op het ijs dansen.