Velvet Buzzsaw (2019)

Eens!!! Alleen de series op Netflix zijn goed.Films kijk ik ook niet meer...Wat een teleurstelling elke keer.

Na 5 minuten afgezet.Naar, onprettig,

....Heeft de maker veel films van Allen gezien???Dan moet ie nog maar eens goed kijken......

Na 20 minuten dacht ik dit wordt een lange zit. Jake Gyllenhaal speelt uitstekend en daar bleef ik voor kijken. Dan neemt het verhaal toch een wending en dat is niet voor de jonge kijkertjes. Het genre hier is wat mij betreft kunst/horror. Maar zoals altijd met kunst het geval is, de ene vind het aanspreken en de ander vind het maar niks. Aparte film.

Netflix bewees al vaker dat een geinig idee geen garantie biedt op een goede film. Hun nieuwste worp, Velvet Buzzsaw, maakt dat nog eens pijnlijk duidelijk.

Wat bezielde de makers om dit concept op zo’n kinderachtige manier uit te werken? Het verhaal is niet alleen onnozel, maar ook zeer moeilijk te volgen. In een rotvaart maken we kennis met een batterij zielloze personages die allemaal iets doen in de kunstwereld, al wordt nooit echt helemaal duidelijk wat precies.

De mix van genres werkt voor geen meter. De horrorscènes ontberen spanning en de satire is verre van bijtend. Af en toe passeert er wel een gevatte oneliner, maar ik snap echt niet dat mensen hier een vlijmscherpe persiflage op de kunstwereld in zien.

Zo krijg je een film die met spuug en paktouw aan elkaar hangt. Je zit bovendien twee uur lang naar bandwerk te kijken. Op de kitscherige effecten na valt er op visueel vlak weinig te beleven. Ook de soundtrack is er eentje van dertien in een dozijn.

Een paar lichtpuntjes zijn er gelukkig wel. Gyllenhaal acteert zoals gebruikelijk op niveau, de rest van de cast vond ik oké. Ze wisten min of meer het beste te halen uit een matig script. En naar het einde toe, wanneer de film een paar versnellingen hoger schakelt, wordt het lichtjes entertainend, maar nog steeds verre van spannend.

Kut. 2*

Leuk genoeg in ieder geval.

Leuk die bekende acteurs, maar het warrige verhaal kon me nauwelijks boeien.
Nee, voor mij geen kunststukje.

Niet goed maar ook niet slecht.
De acteurs deden het erg goed alleen er had van mij meer spanning in mogen zitten.
Minder praten meer levende schilderijen en meer creepy momenten.
Verhaal was wat dunnetjes ze hadden het verhaal rondom de karakters iets meer uit kunnen diepen.

“The admiration I had for your work has completely evaporated.”

Velvet Buzzsaw is een bovennatuurlijke slasher en een satire op de kunstwereld ineen, en regisseur Dan Gilroy probeert de aparte combinatie zo vloeiend mogelijk in elkaar te laten overlopen. Dat werkt niet echt, en vooral de vele personages en subplots zorgen ervoor dat het een rommeltje is.

Zeker in het begin is het onsamenhangend, maar nadat de schilderijen worden gevonden komt er iets meer focus. De film is sterker als zwarte komedie dan als horrorfilm, en visueel ziet het er allemaal fantastisch uit. Gyllenhaal, Russo, Ashton en Dyer doen het ook goed (Malkovich wordt te weinig gebruikt), en ze hadden een beter en vooral strakker script verdient.

de verwachtingen waren er, het begint ook allemaal lekker maar als de suspense verandert in horror blijkt het verhaal flinterdun, de karakters plat als een dubbeltje en blijf je achter met het idee dat er meer in had gezeten.

Speciaal filmpje die ik wel kan smaken, maar toch waren de verwachtingen echter hoger. Jake Gyllenhaal zie ik wel graag spelen. De plot is iets raars over kunst, macht en geld waarbij een bovennatuurlijke kracht een extra dimensie aan de film weet weer te geven. Toch had ik de indruk dat er heel wat meer kon uitgehaald worden gezien het originele idee. Echt spannend wordt het niet en qua gore blijft het ook wat braafjes. 6,5/10

Prachtig. Mooier kon je het niet verwoorden. Eveneens 2*

Niet verkeerd.

Maar ook zeker niet het volle potentieel benut hier. Velvet Buzzsaw klinkt op papier leuker dan het in realiteit is, en dat heeft er dan vooral mee te maken dat Gilroy de verschillende genres nooit echt tot één solide geheel weet te kneden.

Dat en het feit dat de kritiek op de kunstwereld echt zo makkelijk en goedkoop is dat zowat het hele eerste uur in het water valt. Het mag dan allemaal wel lollig en quirky bedoeld zijn, je hebt het ondertussen al zo vaak gezien en meer dan wat geinige karikatuurtjes toevoegen doet Gilroy niet.

Het horror-verhaaltje dat er dan in het tweede deel bij gegooid wordt weet zich maar moeilijk te mixen met de rest van de film, maar het fleurt de boel wel een beetje op en zorgt voor wat originaliteit. Zorgt er ook voor dat de richting van de film was moeilijker te voorspellen valt.

Niet verkeerd voor een keer, laat zich ook redelijk lastig vergelijken met andere films, maar deze film had makkelijk een stuk beter kunnen zijn.

3.0*

Helemaal mee eens. Ik vond het verhaal zeer origineel en stijlvol met een goed gedoseerde spanning gedurende de film. De label horror is hier absoluut niet aan de orde, maar gewoon een fijne mysterie thriller met bovennatuurlijk tintje, die lekker weg kijkt. Ik heb mij deze zondagavond dan ook met eerder op de avond de film Breathe uit 2017 en als 2e film Velvet Buzzsaw, prima vermaakt. 3.5 van mij.

Ik ging deze film compleet blanco in, aangeraden door een vriend.

Velvet Buzzsaw begint leuk als een satirische kijk op de kunstwereld met uitgesproken typetjes, vertolkt door een prima cast (Gyllenhaal als hautaine homofiele kunstcriticus deed het uitstekend, Rene Russo idem dito). Het cultuurtje wordt treffend in beeld gebracht en is luchtig en komisch.
Met die toon in het achterhoofd voelt het horror-aspect (dat na 20 minuten zijn intrede doet) dan eigenlijk heel misplaatst aan. Het botst met de satirische toon van daarvoor.
Wanneer de boel escaleert is het allemaal nogal clichématig en cheesy uitgewerkt (het deed me denken aan de Nightmare on Elmstreet-films; je wéét dat personages dood zullen gaan, het is alleen de vraag wannéér en hóe ze het onderspit delven. Er worden wat 'creatieve' manieren gebruikt maar het is nergens erg pakkend.

Een vlees noch vis film dus. Gelukkig weet Gyllenhaal de boel nog een beetje kijkbaar te houden.

Critique is so limiting and emotionally draining.
I've always wanted to do something long-form, beyond opinion.
Dip my toe into an exploration of origin and essence.
A metamorphosis of spirit into reality.
I've... I've never had the vehicle until now.

Op regelmatige basis krijg ik wel eens de vraag om een low-budget film te bekijken en mijn mening hierover te geven. En af en toe ga ik wel op zo’n gunst in. Maar als iemand mij de vraag stelt om maandelijks een horrorfilm te kijken en dan verslag uit te brengen hierover, dan kan ik dat heel moeilijk weigeren. Het is dan ook een win-win situatie. Ik ben nu eenmaal een fervent fan van horror. En diegene die het mij vroeg, is iemand die doodsbenauwd is om er eentje te kijken. En op de vraag welke horror ik deze maand moet kijken, kreeg ik als antwoord “Velvet Buzzsaw”. Tja, dan zal ik me daarvoor maar eens opofferen.

Ik kan de persoon die me de vraag heeft gesteld nu al geruststellen. “Velvet Buzzsaw” is verre van angstaanjagend of griezelig. Het aantal schrikmomenten is angstaanjagend weinig. Ik heb er welgeteld eentje zien voorbijkomen. En dat was dan ook alleen omdat een huiskat plots in beeld sprong. Het label horror vond ik dan ook ruimschoots misplaatst. Het meest griezelige aspect in deze film is hoe hautain, pedant en arrogant kunstkenners en kunstenaars in het wereldje van moderne kunst wel zijn. Wat me nog het meest angst inboezemde, was het besef dat het misschien in werkelijkheid er echt zo aan toegaat. En hoe verder in het verhaal, hoe belachelijker het allemaal overkwam. De film werd grappiger in plaats van griezeliger.

Initieel was ik erg enthousiast om deze film te zien. En dat al vanwege het feit dat Jake Gyllenhaal (als kunstcriticus Morf Vandewalt) en John Malkovich (als de naar inspiratie zoekende kunstenaar Piers) meespelen. Twee topacteurs die elk over een eigenzinnige manier van acteren beschikken. Als er iets is waar ik het meest van genoten heb in deze film, dan is het wel het acteren van Gyllenhaal. Een gerespecteerd, maar ook gevreesd, kunstcriticus. Hij worstelt niet alleen met zijn seksuele geaardheid maar ook met de vraag of hij nog de gave heeft om kunst te beoordelen en te bekritiseren. Hij weet op een overtuigende wijze een beeld op te hangen van dit gesloten wereldje vol mensen die stellig ervan overtuigd zijn dat ze een niet te evenaren kennis hebben over kunst. Een beeld over dit kunstminnend volk zoals ik het me zelf altijd heb voorgesteld.

Net zoals Gyllenhaal, spreken zulke artificieel overkomende individuen in dusdanige bewoordingen, dat je eigenlijk geen flauw idee hebt waar ze het over hebben. Het lijkt wel alsof Gyllenhaal’s dialogen een samenraapsel zijn van pseudo-intellectuele termen. In gewone mensentaal : hij schudt onnoemelijk veel intellectueel klinkende citaten uit zijn mouw die tegelijkertijd betekenisloos zijn. Morf is iemand die bij elk voorwerp een mening heeft over kleur, vorm en correlatie met de omgeving. Of het nu over een willekeurig geplaatste stoel in een hotelkamer of de kledij van een medewerker is. Zelfs de kleur van een doodskist is voor hem aanleiding om kritiek te spuien. En dit geldt eigenlijk ook voor galerijhoudster Rhodora Haze (Rene Russo), kunstenaar Piers (John Malkovich), medewerkster Gretchen (Toni Collette), kunstkenner Jon Dondon (Tom Sturridge) en elke doorsnee gallerijbezoeker. Stuk voor stuk pretentieus en gewichtig doende personages die, als je ze nader bestudeert, oninteressante en niet sympathieke personen zijn. Een overduidelijk bewijs dat heel dit moderne kunst wereldje niet meer dan een luchtballon is die zo doorprikt kan worden, is de scene waarin Jon Dondon een stapel vuilniszakken aanziet als kunstwerk.

Het is pas op het moment dat Josephina (Zowe Ashton) ontdekt dat haar bovenbuur een obscure kunstenaar was die trachtte zijn kunstwerken te vernietigen omdat er een bovennatuurlijke kracht vanuit gaat, dat de zaken een morbide kant uitgaan. De overleden kunstenaar Vetril Dease blijkt een verontrustend verleden te verbergen waar sprake is van fysiek misbruik, moord, marteling en choquerende experimenten in een psychiatrische instelling. Dit alles komt tot uiting in zijn spraakmakende schilderijen die emoties opwekken bij diegene die ze aanschouwen. En de personen die er financieel profijt willen uithalen, krijgen te maken met het moorddadige aspect van Vetril’s kunstwerken. Is het door de demonische aard? Of zijn het gewoonweg toevalligheden?

Nee, “Velvet Buzzsaw” is zeker geen horror. Het is een geslaagde parodie op de kunstwereld. Een wereld waar men niet de nadruk legt op het artistieke en creatieve, maar meer op de investeringswaarde en de winstmarges. Kunstenaars leveren werken af aan de lopende band om aldus een goedgevulde catalogus te verkrijgen. In het verleden werden deze kunstwerken vertoond in drukbezochte galerijen, verdwijnen ze nu in de anonimiteit nadat ze opgenomen worden in de privé collectie van vermogende kunstverzamelaars. Zoals Rhodora het zelf zegt: “So much easier to talk about money than art”. Verwacht echter geen angstaanjagende of creepy situaties. De film deed me direct denken aan “Deep Dark”. Niet direct vergelijkbaar maar wel een film (ook over absurde kunstwerken) waar je misschien de huiveringen van krijgt. “Velvet Buzzsaw” is te zien op Netflix. Maar geloof me. Er zijn andere Netflix produkten die meer de moeite zijn om te bekijken.

2.5*

Gaaf!

M'n verwachtingen waren niet al te hooggespannen omdat dat nu eenmaal zo gaat met een opvolger van een van je favoriete films. En al helemaal als het ook nog eens een Netflix-film is; goede regisseurs veranderen plotseling in nono's wanneer dat logo erop prijkt.

Maar, erg verrast! Het begin is nog wat stroef. Even vrees je voor een hautaine komedie die alleen vervelende mensen grappig vinden, maar het vuurtje wordt al snel opgestookt. En dan verandert Velvet Buzzsaw plotseling in een sterke thriller waarbij de wel degelijk fijne humor aan de freaky sfeer bijdraagt.

Leuke deels-Nightcrawler-cast ook. En goed om te zien dat nu ook Hollywood Natalia Dyer begint op te pikken.

Een van de sterkste films van het jaar tot nu toe. Netflix komt er wel.

Hoe is dit anders dan bijvoorbeeld The mummy ? Wie het graf van Imhotep opent en zijn rust verstoort gaat voor de bijl, en in Velvet buzzsaw is het niet anders, alleen zijn het nu de kunstwerken die wraak nemen. En dat op tenenkrommende wijze : als je doorhebt waar het verhaal naar toe gaat wéét je al wat er gaat gebeuren met die Sphere, en daar wordt dan zo'n grote actrice als Toni Collette aan opgeofferd... Mooie vormgeving met leuk over-the-top-satirisch spel van alle betrokkenen (waarbij met name Gyllenhaal weer goed op dreef is), maar vanaf halverwege stelt de film inhoudelijk nog maar weinig voor.

Tja, wat is 'inhoudelijk'? Een film hoeft niet eens een plot te hebben om goed te zijn.

Helemaal waar, maar zonder die plot bestaat de tweede helft van déze film voor mij alleen maar uit een aaneenschakeling van voorspelbare en saaie kills zonder een interessante verklaring of kapstok.

Ja, dan is de lol er snel af natuurlijk.