Shéhérazade (2018)

Wat een mooie film met fantastische spelers. Er wordt zeer naturel geacteerd met name de vrouwelijke hoofdrolspeelster is meesterlijk.

Op t eind wel een mooie traan.

Ja aan de onderkant van de maatschappij is t moeilijk om het goed te doen.

Al met al zeer de moeite waard.

Sympathieke kleine debuutfilm met twee jonge, ongepolijste hoofdrolspelers.De zeventienjarige Zachary (Dylan Robert) wordt door prostituee Shéhérazade (Kenza Fortas) ertoe aangezet om voorbij z'n eigen vrouwenhaat en vooroordelen te kijken. Net uit de gevangenis komt hij erachter dat er geen plaats meer voor hem is in het huis van zijn moeder en op het strikte regime in een jeugdinstelling zit hij niet meer te wachten. Het brengt de tiener uit Marseille in aanraking met de zelfkant van jeugdbendes en straatprostitutie. Vol agressie, geweld en vanuit een bendecultuur waar een giftig soort mannelijkheid de norm is. Het is voor Zachary een schok als de vrijgevochten Shéhérazade een brok wiet accepteert in ruil voor seksuele handelingen, maar ze rent van hem weg en laat hem gefrustreerd achter. Zij - en zij alleen- bepaalt wat er met haar lichaam gebeurt, zelfs als ze haar geld verdient als prostituee. Maar Zachary trekt een sprintje, krijgt haar te pakken en schopt stennis in een kledingzaak. Shéhérazade is onder de indruk van de plotselinge daadkracht van de knappe lefgozer, die eerder nog onzeker aan zijn gulp pielde omdat hij nog nooit een sekswerker had bezocht. Als hij vraagt om onderdak, stemt ze meteen toe.

'Shéhérazade' (2018) ontwijkt de kitscherige hoerenromantiek van een gevallen vrouw en haar koene mannelijke redder.Al is het omdat Zachary zelf kampt met een ernstig agressieprobleem en zich afreageert op vrouwen in autoriteitsposities, de enige manier waarop hij dingen gedaan krijgt. Hun kamergenoot Zelda (Sofia Bent) - een transvrouw - ziet dan ook niet veel goeds in dit opgeschoten heerschap, maar is te druk met haar eigen drugsverslaving om weerstand te bieden. Als de nieuweling maar geld bijdraagt. De tienerjongen wendt zijn criminele connecties aan en ontpopt zich steeds meer als de pooier van zijn nieuwe vriendinnetje. Deze schets van een scharrelende onderklasse is hard en compromisloos, maar het heeft iets ontroerends hoe de twee jonge verschoppelingen een vals gevoel van veiligheid bij elkaar vinden. Hoe Zachary elke keer gepijnigd reageert als er 'putain' of 'pute' klinkt, terwijl hij haar tegelijkertijd laat begaan omdat ze geld verdient met deze zelfgekozen levensroute. Maar lukt het hém wel om haar te zien zoals ze is? Los van de stigma's en de verwensingen, los van zijn eigen mysogenie en de agressie die hij afreageert op een oneerlijke wereld.

Achter het grauwe sociaal realisme van 'Shéhérazade' (2018) steekt een lieve coming-of-age-film over liefhebben, persoonlijke grenzen en verantwoordelijkheid nemen. Voor henzelf én voor de ander.

Onthutsend beeld van straatjongeren dat nog aan intensiteit wint door de verbluffend natuurlijke en expressieve rolinvulling van hoofdrolspelers Dylan Robert en Kenza Fortas, nieuwkomers, die meer dan terecht met een César werden beloond.

Het harde bestaan van deze jongeren leidt hun naar de diepst menselijk onwaardige practijken, wat hen echter allerminst uit het moeras van machtstrijd en criminaliteit haalt.

Merkwaardig hierbij is de figuur van Zachary die enige liefde koestert maar daar niet consequent mee omgaat, integendeel...Reden wellicht is dat ook hij liefde en genegenheid ontbeert. De film zoekt trouwens niet naar de oorzaken van al de ellende al kan aan de hand van de houding van Zachary's moeder vooral werkloosheid, die de precaire toestanden doet ontstaan, als voornaamste element worden aangestipt.

Een passage die naast het straatgeweld en het blootleggen van de ellendige levenswijzen van de youngsters, indruk maakt is deze in de rechtbank waar de rechter met pertinente vragen en de weifelende maar uiteindelijk eerlijke antwoorden, een duidelijke kijk op het hele gebeuren oplevert.

Het einde van de film is heel mooi en houdt wat ingetoomd geluk maar vooral een vleugje hoop in.

Eigenlijk een verhaal van lik mijn vestje en er gebeurt ook niet echt een fuck maar het kijkt weer wel goed wel dus vandaar een 6.

Verder vind ik...

(EDIT moderator: signature verwijderd)

Rauw drama over de ingewikkelde relatie tussen een jeugdige delinquent, die net uit de gevangenis ontslagen is, en een meisje, dat bij gebrek aan reële opties aan de kost komt door zich van tijd tot tijd te prostitueren. Geleidelijk aan ontwikkelen zij wederzijds gevoelens voor elkaar en vandaar uit groeit langzaamaan een (on)zeker gevoel van eigenwaarde. Helaas zijn dat gevoelens die hen in conflict brengen met hun omgeving in een achterstandswijk.

Een pakkende, realistisch ogende film met een meeslepend verhaal en een hoopvol einde. De debuterende protagonisten geven beiden op geloofwaardige wijze invulling aan hun personages. Het lijkt alsof zij zichzelf spelen. Uitstekend gedaan.

Goeie film waarin een jongen vrij komt uit de gevangenis maar niet terecht kan bij zijn moeder. Het harde criminele leven op straat wordt hier rauw en realistisch in beeld gebracht. De twee jonge hoofdrolspelers weten het in overeenstemming met de film goed en naturel te brengen. Verder een fijne soundtrack (die eigenlijk iets te weinig te horen is) en een mooi einde.

Aangrijpend , rauw hard en triest....

In één woord een prachtige film, rauw en vreselijk triest! En ze spelen allemaal zeer overtuigend. TOP-film!

Een film zoals het is en zoals het kan zijn of kan worden.

Goed, hard en realistisch.

3.5 ***

Wat een titel om op te zoeken...

Maar wel een prima kijk in de groezelige achterbuurten van Marseille en de prostitutiering.

Met prostitutie denken we automatisch aan grote kleerkasten van pooiers die willekeurige dames van straat plukken en deze ronselen en mishandelen om hen te dwingen om tot prostituee te werken. Ja, daar is een onderdeel van. Deze film laat een net iets heldere kijk zien... iets dan maar.

Zach is een 17 jarige jongen die uit de gevangenis komt voor roofovervallen. Hij is helemaal klaar voor het nieuwe leven in zijn nieuwe vrijheid. Echter lijkt zijn moeder hem te hebben afgestaan en komt hij bij zijn zus terecht in een opvangtehuis. (een arme tak om het zo te zeggen; dakloos, berooid) Zach besluit echter weer de uitdaging op te zoeken, wederziet zijn oude vrienden en in een joligheid bezoeken ze een paar tienerprostituees die op straat tippelen. Hierbij leert hij zijn leeftijdsgenoot Sheherazade kennen.

Vanaf dat moment lopen twee moralen wel dwars door elkaar. Zach en Sheherazade worden verliefd op elkaar en lijken elkaar te erkennen. Tegelijkertijd neemt Zach de rol van een pooier op zich om zo aan een beetje geld en een gezind leven te komen en verkoopt haar daarbij. Tevens heeft ze nog een schuld bij hem openstaan door het te laten verdwijnen van dat brok hash. Dit levert wel eens moeilijke momenten op waarbij zijn geweten gaan spreken. De misdaad blijft ook altijd als een wolk over deze zaken heen waken.

De film is groezelig door de locaties en zijn onderwerp. Toch weet het op een luchtig pitje te blijven waardoor de genadeloosheid een beetje op de achtergrond blijft. Het is meer de parallel waarin goed zich met kwaad vermengt en de complexe situaties.

Het einde daarentegen was weer erg mooi.

Mooi liefdesverhaal tussen pooier en zijn lichte zeden. Eigenlijk wil je die harde woorden niet eens gebruiken, en toch gebeurt het.

4,0*