Le Jeu (2018)

Franse remake van Perfetti Sconosciuti (2016).

Vanaf 25 april in de bioscoop (Independent Films)

Een heel rappe remake, maar wel een 2019 ding verder. Ik denk dat er maar weinig mensen niet voor de bijl gaan.

Inderdaad, niet te missen.

Hoewel deze overbodige remake van Perfetti Sconosciuti (2016) erg trouw is aan het origineel, kan het daar absoluut niet aan tippen. Dat zit 'm vooral in de regie van Fred Cavayé waardoor het spel onnatuurlijk overkomt. Het maakt het voor de kijker moeilijk om je te identificeren met de hoofdpersonen, bovendien voelen de stemmingswisselingen geforceerd aan. Het is dan ook niet verrassend dat de paar afwijkingen ten opzichte van het origineel zeker geen verbeteringen zijn. Kijk liever dat origineel!

Goed gevonden concept maar hier en daar iets teveel getater om te blijven boeien.

Al bij al van genoten en leuk einde.

Best een vermakelijk filmpje tot het uitermate flauwe einde. Het impliciete moreel is daarbij erg weerzinwekkend, ga lekker vreemd en lieg erover. Je partner kan beter níet de waarheid weten. Nee, hier kan ik geen voldoende aan kwijt. Uiteindelijk voelde het aan als een enorm gerekte Black Mirror aflevering.

Blijkbaar staat de originele film in Guinness World Records als de film met de meeste remakes (18 stuks). Mijn vriendin bleek al eerder een Mexicaanse versie gezien te hebben.

Deze Franse versie was in ieder geval de eerste versie die ik zag. Een leuk uitgangspunt en aangezien ik van roddelen hou, is het natuurlijk erg smeuïg. Meest sympathieke personage is duidelijk Ben, Léa en de gastheer zijn ook wel sympathiek al zou ik nooit de privacy van mijn dochter schenden zoals de gastheer doet, ook al is het een spel, voor de rest zijn de personages maar weinig sympathiek. Het is wel allemaal een beetje over de top, ik geloof best dat veel mensen geheimen hebben, maar niet allemaal zo groot en het lijkt me ook wel toevallig dat ze allemaal in één avond op straat komen te liggen. Het einde zet alles weer op z'n plaats en en voelt een beetje als een opluchting aan, want het lont is dus toch niet in het vat gegaan. Maar aan de andere kant weet je dat het elk moment kan exploderen, dus was het niet beter geweest als men het spel toch gespeeld had?

Ik gok zo dat de reden dat het origineel zo vaak is gekopieerd is dat het concept voor velen interessant is, en het speelt op één locatie, dus het is goedkoop. Visueel dan ook weinig verrassend, en de soundtrack is zeker naar het einde overdreven dramatisch, waarmee ik uiteindelijk op 1,5* uitkom.

Aangezien deze (en blijkbaar ook de Mexicaanse) het origineel erg trouw volgen, hoef ik ook geen andere versie te zien. Wel ben ik nieuwsgierig of er gigafans van deze films zijn die ze allemaal hebben gezien.

Aardig.

Blijkbaar een remake van de film die de meeste remakes kreeg. Dat heb je wel goed voor elkaar als het origineel enkel uit 2016 komt. Die heb ik nog niet gezien, maar na het zien van Le Jeu is die wel op de lijst gekomen. Niet dat deze film hoogstaand was, maar vermakelijk was het zeker.

Vermaak maakt echter niet altijd perfect en deze film is daar een voorbeeld van. Le Jeu kent namelijk wel enkele slippertjes waaronder de mix van drama en komedie. Deze gaan hier niet zo goed samen. De komedie is aan de flauwe kant en de drama vloekt daarop vervolgens met de komedie. De droge grapjes met redelijk serieus gebrabbel gaan niet zo goed samen.

Daarnaast escaleert de boel soms te snel en zijn enkele personages net wat te karikaturaal. Het zorgt hier en daar voor een irritatiepuntje dat de film niet bepaald ten goede komt. Soms wordt er naar een escalatie opgebouwd, maar dan komt er tussendoor een vervelend grapje die de opbouw teniet laat gaan, en zo vloekt de film wel vaker tussendoor.

Het kijkt gelukkig wel erg aardig weg en het tempo ligt relatief hoog. Deze film is een soort aanklacht tegen het gebruik van mobiele telefoontjes, maar maakt dit af en toe net wat te duidelijk door letterlijk deze boodschap te verwoorden in enkele dialogen. Het had allemaal net wat subtieler gemogen.

Gelukkig kijkt het erg aardig weg en verveelt nergens. Ondanks dat enkele personages soms vervelend zijn wordt er heel aardig geacteerd door de crew. Richting het einde wordt het ook echt intrigerend en verder duurt Le Jeu ook niet te lang. Aardige film die goed vermaakt, maar verder ook niet hoogstaand is. Leuk om eens gezien te hebben.

Ik heb me ernstig vermaakt bij deze film. Prima geacteerd ook. De misprijzende kritieken zoals hierboven vind ik wat van elitair karakter. Het is een komedie en geen belerende film.

Gevoelsmatig kies ik beslist voor de Italiaanse variant, de taal, de levendigheid en andere levensstijl.

Tsja, hoe zeg ik dit diplomatiek: veel kwesties in Frankrijk zijn omgeven met hypocrisie, is mijn ervaring van decennia. Links lullen, rechts vullen, die afdeling. Dat zie je in deze film ook.

Ik vond deze film zo knap dat ik onmiddellijk de originele versie wil zien! Is die even sterk geacteerd?

Het origineel heb ik in 2016 gezien en heb de vele remakes aan me voorbij laten gaan tot ik hier gisteravond op televisie in belandde.
Wat scherper en harder dan het origineel, en met een dosis humor. Ook blijft het een en ander nog verborgen, zoals de kwestie met de oorbellen . Leuke cast, fijne film.

Een leuke gimmick en een paar auwch-momenten, daar moeten we het zo ongeveer mee doen. Voor de rest heeft Le Jeu zeer weinig te bieden. De cast speelt op soap-niveau en op audiovisueel vlak valt er niets te beleven.

Maar het grootste probleem is dat de makers niet weten welke richting ze uit willen. Voor een komedie is de film te intens en voor een drama is het hele concept totaal ongeloofwaardig… Alsof mensen zomaar even het deksel van hun eigen beerput zouden lichten vanwege een beetje groepsdruk (de flauwe plottwist op het einde - het was maar een fantasietje - maakt overigens duidelijk dat de makers dit zelf ook beseffen).

2*

Grappig en enigzins indringend al blijft het niet bij alle spelers overtuigend over komen. Maar na t matige begin best goed.

Interessante film! En dan die gouden oorbellen! Subliem!

Wie zei ook weer "Trouw is als de laatste de beste is..." ?

Film zo wat in de stijl van "Le Diner de Cons" en "Le Prénom" maar dan toch even met een totaal ander gegeven, maar bij vlagen even subtiel.

Het begint losjes maar algauw volgen de onaangename stiltes, de verdachtmakingen, de beschuldigen en bekentenissen en woede elkaar in snel tempo op.

Het is wat "te", maar uiteindelijk vallen situaties en dialogen met de menselijke zwakte als inzet best grappig uit.

In orde komen zit er wel in hoor, als men even bereid is, stuk voor stuk, de ogen te sluiten...

Sprankelend acteerwerk. Franser kan het niet.

Een remake van de Italiaanse versie die ik beter vond hoewel het plot gelijkaardig is. Er circuleert ook nog een Arabische versie op Netflix dacht ik. Misschien dat het hem in de expressieve Italiaanse taal zat die ik ontzettend sappig vind bij wat gekissebis en geruzie. Dat geeft toch snel wat meer cachette.

Ik ben toch steeds verwonderd met dit soort films. Ik moet echt een saaie Piet zijn als ik het zo zie want op mijn mobieltje staan écht geen geheimen. Maakt mij het uit dat deze rondslingert of dat mijn vrouw deze leest. De opzet zelf deed me niet zoveel, maar ik vond het al bij al prima in elkaar zitten. Fijne dialogen, mooi op elkaar ingespeeld en best amusant.

Super film. Zeer geslaagd. Maar een comedie. Zo zag ik het niet. Met als moraal “is het beter te weten of liever in een leugen leven”

Wat een flauw einde!

Het is maar een fantasie, waar gaat het over?

Deze film was onlangs op tv en eens meegepikt. Het was nog een tof verhaal en prima geacteerd. Het einde was een beetje dubbel, maar ja. Verder was de speelduur goed, het verveelde zeker niet. De moeite om gezien te hebben.

Had geen idee dat dit een remake was en dan ook nog één van de velen. Inmiddels is er ook een Nederlandse versie blijkbaar.

Anyway, leuk idee, alleen jammer dat men zich qua scenario niet kan inhouden, iets waar ik aan het begin al bang voor was. Gelukkig zet het einde e.e.a. in perspectief.

Allereerst vond ik het helemaal geen komedie, eerder een psychologisch drama. Ware het niet dat aan het einde de hele zooi aan diggelen gaat. Beetje erg een domper, maar het begin en het middenstuk vond ik best vermakelijk; al die mensjes met hun geheimen, leugens en façades.

Een etentje onder vrienden kan heel leuk zijn. Vlotte gesprekken over koetjes en kalfjes. genieten van lekke reten. gezellig drinken. Wanner de gastvrouw oppert dat de gsm (smartphone) toch de zwarte dood is van een relatie, ontstaat er enige commotie. Het voorstel om de persoonlijke toestelletjes midden op tafel te leggen en elk sms, telefoontje, mail of facebookbericht met elkaar te delen. Dat hierdoor dingen aan de oppervlakte komen, die eigenlijk persoonlijke geheimen of geheimpjes zijn, valt zo te voorspellen ... Daar komen ruzies en ruzietjes van. .Ben jij een flikker? Heb je een liefje? Heb je iemand zwager gemaakt? De ene slaat zich er al beter dan de andere doorheen. Het pakkendst is wanneer de dochter van de gastheer en gastvrouw papa vraagt wat ze moet doen. Haarvriend meer toestaan dan eerst gedacht? Een condoom gebruiken? De vader antwoord erg gevat. Jij stelt de dochter voor haar eigen verantwoordelijkheid ...

Gelukkig is er niet echt een open einde en leggen de koppels het weer bij.

Toch is deze film een goede les en uiteindelijk ook een pleidooi voor meer openheid. Al bedenk ik daarbij toch dat het niet hoeft dat je echt alles moet delen. Je mg best geheimpjes hebben, dat geeft smaak aan het leven.

Goede film, hoor. (Vond de gastvrouw en -heer het sympathiekste koppel.) ***1/2

Er werd wel nogal veel wijn gedronken ... Typisch Frans?

Goed geacteerd toneelstuk met een interessante inhoud voor wat betreft openheid binnen de relatie.

Komedie ? Heb ik iets gemist ?