Goud (2020)

De film beleeft binnenkort zijn wereldpremière op IFFR.

EDIT: release uitgesteld door September Film Distribution.

Mooi inkijkje in de turnwereld. Wat een arbeid moeten de turners verrichten om hun doelen te kunnen bereiken. Prachtig maar ook keihard. De druk van de omgeving op jonge sporters om te presteren. Niet omdat ze de intrinsieke motivatie hebben , maar omdat anderen het willen. De anderen die het doen omdat ze hun eigen "falen" projecteren op de jonge sporters. Deed mij denken aan de documentaire "Turn!". Hoewel Timo het station van de docu al gepasseerd is.

David Wristers kan, omdat hij turner is, de turntechnische dingen allemaal uitvoeren. Hij heeft mij nog niet overtuigt als acteur. Ik heb begrepen dat hij uiteindelijk acteur wil worden. We zullen zien.

Marcel Hensema speelt als vader typisch zo'n ouder die het allemaal zo goed bedoelt voor zijn kind. Hij vergeet echter ouder te zijn. Goede rol.

Of de fysio zijn liefde is, betwijfel ik. Het is ook zijn zoektocht naar zijn eigen moeder, geborgenheid, intimiteit en gewaardeerd te worden.

Soms dicht op de huid gefilmd op de momenten dat het goed is.

Alle ingrediënten zijn er: turnzoon op weg naar goud, veeleisende vader in een rolstoel waardoor zoon ook zijn zorgzame kant laat zien en de mooie Physio waar zoon een oogje op heeft. Het dilemma is geboren.

Maar echt beklijven doet de film helaas niet. Een paar mooie scènes (vooral die tussen Wristers en Haverkort) maar het meerendeel blijft te veel aan de oppervlakte om echt te emotioneren.

Spelen in Tokio. Maar oei, opeens is daar de aantrekkelijke sportmasseuse Irene [Loes Haverkort] die hem opeens doet twijfelen aan zijn ambities. Timo heeft ook nog wat onverwerkte mama-problemen in dit stemmige psychologische drama waarin de faciliteiten van Nederlandse topturners doen denken aan een bouwvallige gymzaal en het camerawerk sowieso één en al treurnis uitstraalt. David Wristers overtuigt als turner (hij was in 2016 Nederlands kampioen op sprong), maar is als acteur teveel een lichtgewicht om ook maar enigszins te kunnen overtuigen. Myrthe Mosterman won een Gouden Kalf voor haar cinematografie, iets wat ze mede te danken heeft aan de fraai gefilmde turnscènes.