Ladies in Black (2018)

Ladies in Black wekt de jaren 50 in Sydney op een even adequate als vrolijke manier tot leven. Een zonnige, zoete niks-aan-de-hand-film voor bij de kerstboom. Doelgroep: jonge meisjes en vrouwen van boven de 60. Het is wat te makkelijk om het leven dat in deze film wordt geschetst af te doen als een honingzoete fake-wereld waarin nooit wat slechts gebeurd. In dit soort films betrap ik mij er altijd op dat ik verwacht dat mensen elkaar ieder moment een loer draaien of geweld aandoen. Ik ben namelijk het Hollywood stramien gewend waarbij het geluk altijd gefrustreerd wordt door problemen en slechterikken. Hoe heerlijk verfrissend om eens een hele film lang te zien dat alles wel goed gaat en dat mensen gewoon lief voor elkaar zijn en iedereen op zijn pootjes terecht komt. Zoals het normaliter zou moeten gaan. Waarom worden daar niet meer films over gemaakt? Te saai waarschijnlijk. Feitelijk gaan de dingen in het echte leven ook verrassend vaak goed en situaties die voortdurend door problemen of tegenstanders worden gefrustreerd zijn meestal een uitzondering. Het enige serieuze thema in de hele film betreft het feit dat iedereen lijkt te worstelen met zijn nationaliteit maar dat wordt godzijdank nergens serieus uitgewerkt.

Een ultieme goedgevoel film over de dagelijkse beslommeringen van een aantal jonge vrouwen, die als verkoopsters in een warenhuis in Sydney werken. Deze film over volwassen worden en liefde, geeft een fraaie indruk van Australië als immigratieland eind jaren 50. De zorgvuldig gekozen settings en aankleding schetsen een treffend beeld van die tijd. Daarnaast zijn de cinematografie en het acteerwerk eerste klas. Een uitermate charmante film, een van de betere van routinier Bruce Beresford.

Aardige film waarin een meisje gaat werken in een warenhuis voordat ze gaat studeren. De film speelt zich af in het Sydney van eind jaren '50. De redelijk simpele verhaallijntjes weten maar net te boeien. Nogal aan de brave kant allemaal, maar toch ook wel mooi. De cast geeft de film de juiste flair en ook met de aankleding is weinig mis.

Zoetsappige film met een hoog boeketreeks gehalte

Er gebeurt hoegenaamd niets in deze film: de vier dames in zwart leven hun leventje en de nietsvermoedende kijker is daar dan getuige van. Relaxed kijkvoer dus: van conflicten, ruzies, misverstanden of anderszins drama is amper sprake; het gaat de makers er meer om een slice of life voor te schotelen in het Australië van de jaren '50. Tuurlijk, er spelen wat themaatjes rond emancipatie en culturele verschillen, de oorlog wordt een keertje genoemd, maar het mag allemaal amper naam hebben. Niet vervelend om naar te kijken, maar net zo onvergetelijk als een dinsdagmiddaguitzending van een gemiddelde soap.