Sweet Country (2017)

Gave poster zeg

Na het meesterlijke Samson and Delilah eindelijk weer een nieuwe speelfilm van Thornton!

IFFR-Preview 2018.

Vanaf 15 maart in de bioscoop (Cherry Pickers)

Vandaag dus!

De Volkskrant geeft vijf sterren, onder meer de NRC, Trouw en VPRO Cinema vier sterren. Het moet dus wel een goede film zijn maar toch twijfel ik nog of ik ervoor naar de bioscoop zal gaan. De film heeft namelijk een antiracistische boodschap, zo begrijp ik, en dat maakt me altijd sceptisch over de hoge waarderingen: is de film echt zo goed of is het vooral politiek correct om de film goed te vinden? Met andere woorden: als de film een racistische boodschap zou hebben gehad, zou hij dan ook vijf of vier sterren hebben gekregen? Of kun je die twee zaken niet scheiden: een film met racistische boodschap is alleen al daarom geen goede film?

Maar misschien moet ik deze film gewoon zelf gaan zien en zijn mijn vragen beter op zijn plaats in een aparte discussie over de relatie tussen ethiek en esthetiek...

Deze film zit cinematografisch perfect in elkaar en de verhaallijn ook. De film drukt met de neus op de feiten hoe de invloed moet zijn geweest in die tijd. Zonder opschmuck. De acteurs zitten goed in hun rol en spelen vertrouwd. Naar mijn idee een aanrader.

Mooie plaatjes en sterk werk van Sam Neill. Maar mijn hemel, wat is dit een slaapverwekkende film zeg. In de jaren '50 zou dit een vlotte actiewestern van een uurtje opleveren, maar hier wordt een mager verhaal extreem uitgerekt. Sterker nog: na 90 minuten is het verhaal eigenlijk voorbij, maar moeten we het nog allemaal nog een keer aanhoren in de vorm van een rechtszaak! Een uitstekende film om een uiltje bij te knappen, maar daar is dan ook alles wel mee gezegd.

Een 1 haalt het gemiddelde van 3,57 hier maar liefst 0,1 punt naar beneden... streng hoor

Topfilm!

Mooie landschapsbeelden zoals het een western betaamt.

Uitstekend subtiel acteerwerk.

Interessante structuur die pas aan het einde zijn volledige betekenis krijgt.

Perfect uitgediepte karakters.

Geen overbodig vet.

Geen sentimentele score.

De film oogt aardig maar mist vaart en diepgang om werkelijk te kunnen boeien. Gelukkig is het geluid goed gedaan waardoor je regelmatig bij de les wordt gehouden door een plotseling hard geluid: de film heeft geen muziek en is vaak stil waarbij elk geweerschot snoeihard klinkt en je uit de stoel doet veren. Alle personages in de film zijn platte karikaturen (hooguit de Aboriginals ontsnappen daaraan) en het verhaal zit vol clichés. De film wil iets zeggen over het onrecht dat de Aboriginals is aangedaan maar voor een geschiedenisles lees ik wel een boek of artikel: daarvoor ga ik niet naar de bioscoop. Maar de film weet wel goed over te brengen dat het Australië van begin 20ste eeuw nog een Wild Westen was waar het officiële rechtsinstituut nog autoriteit mist en de kolonisten de wet bepalen.

Al met al een (zeer) matige film die de hype niet rechtvaardigt. Zie in dat verband ook mijn berichtje hierboven. En dat ik deze film toch ben gaan kijken komt doordat ik eindelijk de Cinevillepas heb aangeschaft zodat ik nu nog vaker naar de film ga en dus ook meer films zoals deze meepak, d.w.z. films waarvoor ik al bij voorbaat te veel twijfels heb om geld voor te willen neertellen…

Deze film is een (Australische) western maar de kernboodschap is overduidelijk en ligt er dik bovenop; het vreselijke racisme van de Australische boeren naar de Aboriganals. Dat is in elk geval realistisch neergezet maar is het daarmee ook een goede film?
Nou…..de cast is prima maar de film verloopt erg traag, ook de flash forwards zijn ergerlijk en verder gebeurt er gewoon veel te weinig. De natuurbeelden lijken zich te herhalen en worden eentonig.
De rechtbankzitting had beter achterwege gelaten kunnen worden (te lang) en het droevige einde , Sam wordt doodgeschoten, was te voorzien.
Al met al is de film meer een aanklacht tegen het onrecht en veel minder een spannende western.

Toch heel wat meer verwacht van deze Australische film.

Tsja.. de wereld is van iedereen, behalve..

Ben benieuwd of er over een kleine 100 jaar ook zulk soort films gemaakt zullen worden over de dan nagenoeg verdwenen autochtone Europeaan.

De film nog niet gezien, maar wat een enorme tegenstellingen van reviews en waardering hier, op IMDB en in de kranten. Ik begin verdenkingen te krijgen van politiek correcte gehype. Bah en getver!

Hier 3,46 / 5 van 46 stemmen met slechts twee (negatieve) meningen. Ik heb nog nooit eerder zoiets gezien.

Redelijk filmpje maar geweldig nou ook weer niet. Een vrij simpel verhaal met degelijk acteerwerk, jammer van het doodse sfeertje. Een beetje muziek had de film niet misstaan, maar pas bij de aftiteling horen we een kort deuntje. Een nipte voldoende.

Snap ik wel hoor onderstaande betoog, omdat vooral heden ten dage wordt overal het predicaat racisme opgeplakt.

Hier gaat het wat dat betreft om een groep mensen die als minderwaardig werden beschouwd en zeer slecht behandeld konden worden.

Ja racisme dus alhoewel ze toen nog nooit van dat woord gehoord hadden.

Over de film. Lekker traag meeslepend drama met geweldige beelden en mooi gespeeld.

En je leert er ook wat van in die zin dat je weet hoe dat er kennelijk aan toeging in het Australië aan het begin van de vorige eeuw.

Mooie film, die rustig wordt opgebouwd en met voortreffelijk acteerwerk.

De boodschap is duidelijk het racisme betrekking tot de Aboriganals, de film heeft mij geraakt en zeker een aanrader wat mij betreft.

Sweet country was voor mij een western waar ik naar uit keek .

Want zoveel Australische westerns of wat daarvoor moet doorgaan worden er niet gemaakt.

Het verhaaltje heeft zoals zoveel westerns niet zoveel om het lijf.

Maar waar veel van deze westerns toch boeiend weten te blijven .

Daar Is dat helaas met deze niet het geval .

Zoals hier al meer aangegeven word is de boodschap over het racisme wel duidelijk .

Ook is de film met het prachtige landschap mooi in beeld gebracht.

Op zich ben ik wel gewend aan trage westerns maar deze verloopt wel erg traag.

Of dit nu komt omdat er zowat helemaal geen muziek in voor komt weet ik niet precies.

Er is dan nog wel een klopjacht maar die word nergens spannend .

De rechtszaak is wel aardig maar ook die verloopt traag omdat men liever zwijgt uit angst dan de waarheid spreekt.

Wel geeft de film de sfeer goed weer hoe men toen leefde wat op zich al een hele kunst geweest moet zijn .

Je proeft dan ook zowat de stof in het het glas whisky .

Want veel meer dan een golfplaten saloon en nog een paar gebouwen waren er niet in de Australische outback.

De acteurs deden het vrij aardig ook een pluspunt was dat sommige Aboriginals zo af en toe hun eigen taal spraken.

Kortom Sweet Country is een western die duidelijk laat zien hoe men toen de Aboriginals behandelde.

De film is zeker niet slecht maar wat meer vaart en spanning erin had geen kwaad gekund.

Ook wat achtergrond muziek al was het maar een didgeridoo had niet misstaan .

Voor wie geïnteresseerd is in Aboriginals of het oude Australië kan ik ook de film Rabbit-Proof Fence (2002) aanraden .

(Gezien op 3/8/18)

Het kan verbazen dat ik deze Australische western vier sterren geef. Maar ik heb daar zo mijn redenen voor.

Het is een verhaal dat gebaseerd is op ware feiten. We keren terug naar 1929. Net zoals in de US willen de blanken het land van de Aboriginals overnemen en de oorspronkelijke bevolking opzij schuiven.

Sommigen (zoals de predikant Smith) anderen niet. De macht van de sterkste.

Ik mag niet verklappen hoe het afloopt. Wel wordt de vraag naar rechtvaardigheid gesteld en hoe dat verder moet/moest.

Het verhaal vordert traag, maar dat zie ik als een pluspunt. Je wordt overweldigt door het woeste, indrukwekkende landschappen.

Een film die je niet onberoerd laat.

De eerste pakweg dertig minuten kon het mij wel boeien en dacht ik dat ik het een goede film zou vinden, maar ik had te vroeg gejuichd. Ik vond het erg inzakken, het boeide mij niet meer en ik hield mijn aandacht er niet meer bij. De rechtszaak ging grotendeels langs mij heen. Daarna bloeide de film toch weer even op, maar als ik alleen het begin en het eind goed vind en het hele middenstuk erg oninteressant, ben ik niet enthousiast. Western is over het algemeen ook niet mijn genre. Ik vind de landschappen wel erg mooi en het acteerwerk in orde. 2,5*

Menig leraar maatschappijleer zal zijn studenten dit type film graag willen laten zien ,maar in dit geval doet hij er dan wel goed aan regelmatig te controleren of iedereen nog wel wakker is. Oei, wat hanteert de heer Thornton hier een slakkentempo. Ik weet dat traagheid best functioneel kan zijn maar Sweet Country(heerlijk sarcastische titel trouwens) balanceert echt op het randje en had echt effectiever moeten zijn. Een eigentijdse maar dus niet helemaal geslaagde variant op To Kill a Mockingbird, niet echt subtiel en redelijk voorspelbaar maar als zoveelste bewijs dat de wereld onrechtvaardig is kan het werken. Routiniers Neill en Brown spelen hun rollen adequaat en bijna met de ogen dicht, wat helaas ook geld voor hoofdrolspeler Morris die lijkt te slaapwandelen terwijl zijn personage en de film beter hadden gewerkt als zijn Sam wat meer gevoel en emotie had getoond bij zoveel onrechtvaardigheid. Te loom en sloom om echt tot de verbeelding te spreken, kleine voldoende voor de dappere poging.

”Where did you get your black stock from?”

Deze hatelijke kwalificatie van Aboriginals zet in het prille begin van film de toon.

Een mensonterend psychologisch drama —verpakt als western— met scherpe karaktertegenstellingen, die in feite één grote aanklacht vormen tegen de inhumane bejegening van de inheemse zwarte bevolking door blanke kolonisten in de Australische outback.

Naast het beklijvende verhaal hebben de ingetogen vertolking van de zwijgzame aboriginal Hamilton Morris en de fraaie cinematografie indruk op mij gemaakt.

Alle reden om Rabbit-Proof Fence (2002) weer eens voor de dag te halen voor een herziening.

Degelijk, maar wel zeer traag opgebouwd verhaal waarin de protagonist weinig emoties laat zien. Pluspunten zijn wel de mooie landschappen en de verrassende slotscène. 6/10

Het is eigenlijk bijzonder deze film onder de categorie WESTERN te zetten. Het is geen western (een Eastern misschien), maar heeft niets te maken met cowboys en de verovering van het westen van Amerika op de lokale bevolking.

We zijn in 1929. De Engelse blanken willen het land van de Aboriginals overnemen.

De film geeft de sfeer in de Outback van Australië goed weer. Hoe men leefde, met elkaar, de verhoudingen tussen de mensen, het geweld, de drank, de erbarmelijke omstandigheden.

Je wil dan ook een slok uit het glas whisky of de hele fles.

Het verhaal gaat heel traag, maar laat het verhaal en alle details op je inwerken. De reacties van de mensen, anders dan nu, anders dan wij.

De rechtszaak is ook traag, omdat men liever zwijgt uit angst, dan de waarheid spreekt. Bescherm jezelf en elkaar. Maar het is wel rechtspraak. Ook de rol van de politie is bijzonder.

Beelden met woeste, indrukwekkende landschappen. Een traag, meeslepend drama met geweldige beelden en mooi gespeeld.

Een een slot met Johnny Cash: "Peace in the valley"

Goeie film waarin een aboriginal terecht staat voor het doodschieten van een blanke man. Een prima Australische western die behoorlijk traag opgebouwd is. Hier en daar een wat onheilspellende sfeer die gecreëerd wordt door het ontbreken van muziek en de korte flashbacks en flashforwards. Uiteraard ook genoeg mooie plaatjes van het Australische landschap. Een kleine 3.5 sterren.

Walkabout is misschien de beste outback movie uit down under. Daar zit deze film wel een stukje vanaf maar heeft wel dezelfde uitstraling. The outback van Sweet Country is verbluffend mooi. Outstanded mooi kan niet anders zeggen. Deze normale blu ray is zo mooi gemaakt dat 4K helemaal niet nodig is. Het verhaal is simpel en mooi neergezet. Men koos ervoor om geen muziek erbij te plaatsten. Lees geen soundtrack at all. Nada niets. Gewaagd maar ik vond het geen echt gemis. Had meer moeite met de zwijgzame aboriginals waar bijna geen woord uit kwam. Dat vond ik echt jammer. Vooral deze man had toch wel wat meer tegen zijn vrouw kunnen zeggen. Dat hij en zij ook zo zwijgzaam zijn tijdens het proces vond ik geen probleem. Immers black fellows to white fellows. Dit volk werd trouwens Arrernte genoemd. We zagen ook nog wat andere volkeren in beeld. Nog meer inheems.

Opvallend in deze film ook een paar hele bekende acteurs uit Australië. Uiteraard Sam Neill, maar ook Bryan Brown die ik vooral ken uit Cocktail met Tom Cruise uit 1988 en Australia met Nicole Kidman. Het eind van de film is redelijk voorspelbaar als je het verhaal zo volgt tot het eind toe. Ik blijf het jammer vinden dat de hoofdpersoon zo zwijgzaam was anders had ie hier best meer punten kunnen scoren. Ook het vele gevloek vond ik een beetje jammer. Toch genoten van de prachtige beelden. En zowaar Johnny Cash in de eindtune. There will be peace in the valley.

Film 3,0/3,5

Beeld blu ray 5,0

Geluid 4,0