The Invisible Man Returns (1940)

Een zeer vermakelijk vervolg op The Invisible Man. Het uitgangspunt is mooi: onzichtbaar zijn heeft zijn voordelen, maar door de originele film kennen we ook de keerzijde: krankzinnigheid ligt op de loer. Een dubbele race tegen de klok begint: slaagt Radcliffe erin zijn onschuld te bewijzen - en weet Frank Griffin hem voor krankzinnigheid te behoeden door een middel te vinden om hem weer zichtbaar te maken?
Ondanks de korte duur van de film is het verhaal fraai uitgewerkt. Na het origineel ging het publiek natuurlijk weer zitten voor verbluffende trucages. Het werd bepaald niet teleurgesteld, vooral omdat ze gepaard gaan met heerlijke humor.
Een verhaal met vaart en spanning. En een mooie rol voor Nan Grey als Radcliffes geliefde, een baken van rust en vol warmte. Vervolgfilms slaan nogal eens de plank mis, deze niet. Met dank aan alle horrorvakmanschap van Universal.

Vincent Price mocht deze keer degene spelen die onzichtbaar werd. Op deze wat jongere leeftijd wist hij al als geen ander hoe hij een maniak moest neerzetten. Misschien niet zo memorabel als Claude Rains, maar hij doet het niet veel slechter.
Verder is het verhaal wel aangenaam. Door de korte speel duur rollen we al snel in de actie met Geoffrey's ontsnapping. De klopjacht van de politie die daarna volgt is wel vermakelijk, evenals Geoffrey's zoektocht naar de moordenaar van zijn broer. Dit terwijl hij beseft dat het middel om onzichtbaar te worden hem ook krankzinnig kan maken.
De humor werkt voor de verandering wel effectief in deze film. Vooral dat tijdens de laatste achtervolging tussen Geoffrey en Richard was erg leuk om naar te kijken.
Van alle Universal sequels die ik tot op heden gezien heb is dit toch wel een van de betere.

Duidelijk niet zo sterk als het eerste deel, ik als Vincent Price liefhebber had het aan alleen zijn stem in eerste instantie niet gedacht! Wat een onzichtbare acteur niet kan doen.
Het lijkt allemaal wat traag op gang te komen in mijn mening, het origineel begon gelijk al sterk maar deze film wou een groter verhaal vertellen en is daar in mijn optiek niet helemaal in geslaagd.
Na dat Radcliffe grootheidswaan begint te krijgen bereikt de film zijn hoogtepunt en wordt het opeens toch wel weer erg vermakelijk en interessant!
Nan Grey was trouwens ook een leuke toevoeging! Behoorlijk schattig en mooi naturel.

3*

Vincent Price is goed gecast als een man die door middel van een serum dat hem onzichtbaar maakt uit de gevangenis weet te ontsnappen in de hoop zo zijn onschuld te bewijzen. Het verhaal is niet zo heel erg inventief en pogingen tot komedie zijn niet altijd even geslaagd. De special effects zijn echter indrukwekkend en (nog) beter dan in The Invisible Man (1933)! Dat, gekoppeld met de knappe vertolking van Vincent Price in een vroege hoofdrol, maakt dit zeker de moeite waard.

In 1940, zeven jaar na de eerste the Invisible Man kwam er een vervolg. Niet verwonderlijk want Frankenstein had zowel een bruid als een zoon gekregen en Dracula had een dochter, dus het was niet meer dan passend dat The Invisible Man zal terugkeren. Probleem was wel dat deze aan het einde was gestorven. Er moest dus een nieuwe onzichtbare man worden gevonden. Universal koos voor een relatief onbekende acteur met een fantastische stem. En pas in de laatste scène zal zijn gezicht onthullen. Deze acteur werd de jonge Vincent Price en dit was zijn eerste grote rol. Het uitgangspunt van het verhaal is min of meer hetzelfde, race tegen de klok om gekte te voorkomen, alleen deze keer wordt de onzichtbare man wel zichtbaar.

Om de film te maken huurde Universal de Oostenrijkse regisseur Joe May in. Uiteraard was deze gevlucht voor de oorlog en zat om werk verlegen. Hij was één van de pioneers van de Duitse cinema en stond zelfs aan de wieg van de carrière van Fritz Lang, een buitenkansje voor de Universal’s B-movie afdeling.

Al met al is het een waardig vervolg op The Invisible Man. Helaas is het door Hays-code wel een beetje "tammer" en de humor een stuk lichter van toon. De special effects zijn wederom geslaagd al laten ze maar weinig vooruitgang zien ten opzichten van 1933. De film mist daarnaast vooral de donkere, agressievere toon die het origineel wel had en ook de psychologische diepte is verdwenen. De film is niets minder dan een onschuldig Hollywood-vervolg - een vrij goede, maar toch een onschadelijk Hollywood-vervolg.

varassend aardig effecten in deze film die toch alweer 80 jaar oud is .

Verhaal is verder wel aardig maar ik heb het deel hiervoor niet gezien dus geen voorkennis .

Spijtig dat men na 7 jaar geen echte vooruitgang had gemaakt op gebied van speciale effecten. Het zag er bijna identiek uit als de eerste film. Alleen had Vincent Price nu de eer om de onzichtbare te spelen. Van komische situaties was er hier niet echt sprake. En raar maar waar. In de eerste film was het monocane dat ervoor zorgde dat je onzichtbaar werd. Hier was het duocane.

3*