Slacker (1991)

Leuk debuut van Richard Linklater. Veel dialogen over van alles en nog wat, zonder een duidelijke rode draad, maar toch bijna altijd boeiend. ***½

Let ook op de leuke end credits:

This story was based on fact. Any similarity with fictional events or characters is entirely coincidental

classic.

Onboeiend los zand. Niet om door te komen.

@gotti

Echt niet?

Ik vond het juist een heerlijke film, weer genoten van de geweldige hersenspinsels van de unieke personages.

Veruit Linklater's slechtste film...

Deze verhaalloze film kan wel wat betere recensies binnenhalen want wat mij betreft is dit echt een super goede cultfilm/slacker van de jaren 90. Een echte Frat Pack movie is het zeker en Richard Linklater heeft wat mij betreft prima werk afgeleverd.

Geslaagd debuut van Richard Linklater. Tientallen personages, of beter gezegd typetjes, passeren de revue en de ene is grappiger dan de andere. Je vraagt je steeds af met wat voor idiote theoriën en filosofische redeneringen de volgende slacker op de proppen komt. Erg leuk. 3,5*

Naar Kevin Smith´s eigen zeggen dé inspiratie voor Clerks (geschoten voor hetzelfde budget van 23,000 dollar). Interessant debuut voor Linklater, al is ie hier nog mijlenver verwijderd van zn latere dubbele meesterwerk Before Sunrise/Sunset. 3,5*

Dit zou volgens vele inderdaad de grootste inspiratie zijn voor een groot aantal- slacker/generation x films die halvewege de jaren negentig zo populair waren dus ik wou hem al een tijdje erg graag zien en vanacht was het dan eindelijk zover.
Opnieuw een heerlijke Linklater film weer die ditmaal verder geen rode draad kent en de gehele speelduur maar een beetje voortkrabbelt iets wat wat mijn betreft erg in het voordeel van de film werkte. We krijgen talloze hilarische typetjes te zien die allen wel een idioot verhaal of een belachelijke theorie te vertellen hebben, neem enkel al dat ene meisje dat een schaamhaar van Madonna te koop had . Verder heeft de film zijn ups en downs en zakt het vooral in het midden af en toe wat in en ziet het er net als tijdgenoot Clerks allemaal heel low budget uit maar dat neemt niet weg dat ik het een uiterst vermakelijk filmpje vond vol heerlijke dialogen en geweldig geschreven personages. Voor nu een drie en een half maar later zou daar makkelijk een hafje bovenop kunnen.

3,5 sterren

Een van de eerste films van Richard Linklater waarin je al veel van zijn kenmerken ziet, maar waar de uitvoering nog wel wat mager is. Het is in deze film wel erg veel gelul in de ruimte, daarnaast zit er ook niet echt een verband tussen de verschillende scenes. Neemt niet weg dat er wel enkele zeer geslaagde scenes tussen zitten, waaronder de openingsscene.

Op de een of andere manier heeft het toch wel iets. Het is geen geweldige film, maar er zitten genoeg interessante stukjes en dialogen in om de film toch nog naar een voldoende te trekken. De kleding van de hoofdpersonages is afschuwelijk lelijk trouwens, maar goed.

Leuk hoe de camera de een volgt en dan overgaat op de ander voor weer een stuk nietszeggende dialogen. Dat was wel grappig gedaan.

Beste stukjes over Madonna, Kennedy, de maanlandingen.

Als Clerks hierop gebaseerd is, heeft Kevin Smith het toch wel een heel stuk beter gedaan.

3.0*

Twee jaar later kwam Linklater met z'n beste film. Wat een overgang.

Supergave film en de tweede film die Richard Linklater maakte. Slacker gaat over slackers. Mensen die niets uitvoeren, werkloos, lui en voor veel mensen (lees: werkenden) waarschijnlijk onuitstaanbaar zijn. Achter die eerste kenmerken schuilen echter vaak ontzettend interessante mensen. En dat wordt prachtig in beeld gebracht in deze film.

Sommige oeverloze discussies zijn zeer interessant om aan te horen en de film zit vol met moviequotes waar je langer over na wil denken of in ieder geval even bij stil wil staan. Ik heb genoten van deze film en ik vind dat Clerks, bijvoorbeeld minder goed is geslaagd in deze opzet.

Ook mooi voorbeeld van een invloedrijke indiefilm trouwens en inspiratiebron voor het mumblecore-genre dat begon in Amerika rond de eeuwwisseling.

De '90's he

Apart filmpje dit. Heel loom, allerlei vreemde types passeren de revue, iedere coherentie ontbreekt, monologen zijn nauwelijks te volgen...toch wel vermakelijk en een leuke sfeer- en tijdsschets van een broeierig Austin, gezien vanuit enkele slackers.
Linklater heeft nog een rolletje als allereerste personage in een taxi, met een monoloog over hoe iedere gedachte die mensen hebben die ze niet uitvoeren een aparte tijdslijn zou volgen, zodat oneindig veel tijdslijnen of 'werkelijkheden' naast elkaar lopen; dit alles tegen een taxichauffeur die niets terug zegt.

Leuk eerste werkje van Linklater, erg aparte film die eigenlijk nergens naar toe lijkt te gaan, typisch een film waar je voor moet gaan zitten en gewoon op je laten afkomen.
Voor mij was deze film ervaring heel apart, films als deze zie je eigenlijk maar zelden en het experimentele gehalte is leuk om te mogen aanschouwen

Verre van een meesterwerk, maar toch erg vermakelijk kijk voer en tevens best goed voor een eerste film.

3 sterren.

1992 was een goed jaar voor de Texaanse indie-film, na El Mariachi van Rodriguez kwam ook Linklater aanzetten met Slacker, een film gemaakt voor een peulenschil (20 000$). Het lijkt in eerste instantie een extreem 'cinema vérité' portret te zijn van jongeren in Austin. Mijn teleurstelling was dan ook groot om te ondervinden hoe de personages allemaal ratelende excentriekelingen zijn. De film bestaat vooral uit geforceerde, onecht aanvoelende monologen over samenzweringstheorieën. Bepaalde stukjes zijn wel komisch, maar als geheel te doorzichtig en ingestudeerd naar mijn zin.

Typische debuutfilm waarin Linklater er duchtig op los experimenteert. De narratieve stijl is best origineel te noemen, maar gaat na een tijdje wel vervelen. Inhoudelijk is Slacker dan weer amper de moeite. Als je zeverende jongeren wil zien, kijk je beter Linklaters Dazed & Confused: min of meer een herhalingsoefening van Slacker maar met interessantere personages en een veel hogere nostalgische waarde.

Gisteren herzien. Het blijft toch een bijzonder debuut hoor, een soort van slacker-nightmare, in een dystopisch Amerika, bevolkt door anonieme mensen, die intelligent, maar compleet gestoord zijn en opgesloten zitten in de maatschappij.

Er is geen ontsnappen uit de maatschappij die Linklater schept. Wanneer iemand luidop fantaseert over het land te verlaten, antwoordt een ander: "I've traveled. And all it is, is bad water, bad food, you get sick. You gotta deal with strange people. And when you get back, you can't tell whether it really happened to you or you just saw it on TV." Veelzeggend, denk ik zo.

De personages zijn voortdurend aan het ratelen; over samenzweringstheorieën (die nauwelijks te volgen zijn), halfbakken revolutionaire ideeën, filosofisch gedachtegoed etc. Sommige stukken zijn absurd komisch, andere geven stof tot nadenken, en een groot deel is gewoonweg... eh... raar .

Opvallend is dat in deze film een voorbode te ontdekken is voor bijna elke film die Linklater hierna maakte. 'Waking Life', is nooit veraf: die film heeft gelijkaardige structuur en herbruikt zelfs enkele personages uit 'Slacker'. Het chaotische en dystopische aspect van deze film is dan weer terug te vinden in 'A Scanner Darkly'. Er lopen in de wereld van 'Slacker' zelfs enkele personages rond die een ruwe versie van de auto-freaks en hippies uit 'Dazed & Confused' lijken.

Een bijzondere film dus. Niet voor iedereen, maar wat mij betreft wel essentiële Generation X cinema.

Best wel een unieke film. Vooral ook qua vorm. De film volgt telkens andere personages die langs elkaar lopen op straat of in dezelfde ruimte zijn en switcht dan van de een naar de ander. Een reeks van mensen die vaag aan elkaar geketend zijn doordat ze bij elkaar in de buurt leven. Soms uitermate fascinerend, soms bizar, soms doelloos, maar maakte ook wat nostalgische 90's gevoelens bij me los. Ik vind de film ook heerlijk in het gebrek aan ambitie van al die mensen.

3.5*

Slacker blijft een memorabele film. Heerlijke film als kettingreactie (net als bijv L'Argent en Twenty Bucks), waarbij de camera/kijker van de ene persoon naar de andere meehobbelt. Zo vormt zich een uniek beeld van een generatie jongeren (en ouderen) die de dag doorkomen met gehang en véél geklets. Uber 90s, uber generation X! Ik vind vooral de vorm heel erg goed gekozen, maar de dialogen/ideëen die Linklater hier opwerpt zijn ook heerlijk om te volgen. Fijn einde ook met die super 8 beelden, was ik helemaal vergeten!

Van deze film heb ik zelf het concept ooit eens bedacht. Toen bestond deze film waarschijnlijk al, al wist ik dat niet. Of ik de kwaliteiten heb om er een leuke film van te maken laat ik in het midden. Linklater is dat in elk geval wel gelukt.
Lang niet alle sketches, want daar komt het toch een beetje op neer, zijn even leuk, maar overwegend blijft het wel vermakelijk. De film had niet langer moeten duren en misschien was het leuk geweest als het losse zand nog aan elkaar verbonden werd, maar het is ook wel goed zo. Linklater leek aan het begin van zijn carrière nog wat ambitieuzer / zichzelf wat meer uit te dagen. Hopelijk pakt hij dat later weer wat meer op. 3,5 sterren. Heb de dvd geruild, maar koop hem wellicht weer. Toch wel een redelijk unieke film.

Tot nu toe voor mij ook Linklaters minste, maar hé, hij was ook nog erg jong. Helt is best amusant, al lijkt het allemaal erg ingestudeerd. Maar echt grijpen doet het niet, hoewel het hoe langer je kijkt, aan je groeit.

Gisteren Dazed And Confused, vandaag Slacker, morgen Boyhood. Ben ik weer redelijk bij met mijn ge(lin)klater naast de Before trilogie.

Leuk om te zien hoe Linklater hier met bepaalde elementen al de fundering legt voor de Before trilogie. Ik was hier niet kapot van, maar het is op zijn minst erg creatief en origineel en kijkt toch wel lekker weg, ondanks dat je wel scherp moet blijven, want als de monologen je ontgaan dan gaat de hele film aan je voorbij.

Meandert te veel en te snel tussen verschillende personages maar toffe stukjes zitten er zeker in. Inderdaad: de fundering voor later werk wordt hier gelegd. Eigenlijk is het handiger om deze te zien voordat je eventueel aan Dazed and Confused (1993) en Before Sunrise (1995) begint (maar goed misschien haken sommigen dan af). Aardig om gezien te hebben.

3,0*

Goeie film die zich afspeelt tijdens een reguliere dag in Austin. Verschillende mensen die elkaar op een natuurlijke manier aflossen met vrij lang aangehouden shots (de film heeft hierdoor een aangenaam tempo). Dialoog gedreven waarbij de gesprekken over van alles nog wat gaan maar vaak met een filosofische insteek. Richard Linklater zit zelf in de opening van de film als de man in de taxi.