F.C. De Kampioenen 2: Jubilee General! (2015)

Film die in lijn ligt met de gewone afleveringen. Niet meer, maar ook niet minder.

Een aardige poging van Jan Verheyen om de nostalgie uit de beginjaren van 'F.C. De Kampioenen' te verweven met de verhaallijntjes van de laatste seizoenen.

Ieder personage krijgt zijn eigen moment en de terugkeer van DDT, Oscar en The Championettes geven de film een meerwaarde.

Ik heb genoten van dit soort ontspanning, laat die derde nog maar komen.

Jan Verheyen bracht voor het 25-jarig jubileum van de kampioenen zowat de gehele cast uit de TV-afleveringen bijeen. Aan fantasie voor gekke toestanden en karikaturale gedragingen van onze "vedetten" geen gebrek, wat dan ook in de lijn van de verwachtingen lag.

Noem het dwaas, goedlachs of wat dan ook, de film volgt de lijn van wat er voorheen rond deze feuilleton en film werd gecreëerd en eigenlijk vond ik dat Jan toch een klein beetje boven de eerste film gaat maar de TV-afleveringen, in een goed halfuurtje ingeblikt, brachten heel dikwijls toch meer jolijt.

FC De kampioenen was volks, eenvoudig en grappig. Het is niet voor niets dat de oude afleveringen steeds weer opnieuw worden uitgezonden op één. Het was vooral de verbale humor die deze serie zo ‘legendarisch’ maakten.

Nu worden deze figuren (die zichtbaar veel te oud worden) in een film van groot kaliber gestopt en dit werkt voor geen meter. De humor om te beginnen die is: belachelijk, kinderlijk, stom! misterdhdh had het al eens aangehaald.

In de bioscoop speelt momenteel een nieuwe kampioenen film en dit zou eindelijk (!!) de laatste zijn. Glory Hallelujah!

Neen, mijn hoge verwachtingen omtrent de terugkomst van Jacques Vermeire en Carry Goossens worden niet ingelost. De humor is zoals de laatste seizoenen van de serie te sterk overdreven. De acteurs blijven in hun bepaald typetje hun rolletje spelen en creëren niets extra of verrassend meer... Enig 'pluspunt' is dat deze film toch iets beter toont dan de eerste

Mij viel deze tweede speelfilm toch nog aardig mee, zeker in vergelijking met de eerste (daarin waren de meeste personages zichzelf niet meer)

De sfeer en kwaliteit van de eerdere seizoenen van de TV serie haalt hij echter zeker niet.

Ik denk ook dat een lange film zich minder leent voor dit soort van comedy.

Jammer ook dat er zoveel erg donkere scènes in de film zitten.

De meeste acteurs en actrices zijn nu toch wel ruimschoots op pensioengerechtigde leeftijd aangekomen.

Een van de uitzonderingen is wel Machteld Timmermans (Goedele Boma-Decocq)

Dat is nog steeds een "schoon madam", zelfs zonder make-up.

Toch wel kunnen lachen met Oscar en DDT.

De 3e film wil ik toch ook nog wel bekijken, maar of dat in de bioscoop zal zijn betwijfel ik.

Het gaat niet lukken om van een legendarische tv serie een bioscoopfilm te maken. Poging gewaagd met Vermeire en Goossens dat scheelt dan weer een half puntje met deel 1.

Na de ramp van de eerste film eindelijk verwerkt te hebben, toch maar besloten om hun tweede film een kans te geven. Een film die op zijn minst al onder de regie staat van één van Vlaanderens bekendste regisseurs, Jan Verheyen.

En ja, het is zeker beter. Maar het is zelden echt grappig en het moest weer bijna allemaal van Markske (Herman Verbruggen) komen. De rest is flauw en zelfs soms gewoon gênant. De meeste zijn hier gewoon te oud voor, zeker om te voetballen.

Er zijn een aantal leuke referenties zoals onder meer naar Sergio Leone's stijl bij het pokeren tussen Balthazar en DDT. Dat was wel leuk gedaan met die close-ups en het eerste kwartier leek het best een heel aardige film te worden. Een straight flush tegelijk halen tegen een royal flush is natuurlijk bijna onbestaande Ik denk zelf niet dat ik er ooit al één gehad heb. Een royal dan. Maar goed ik heb ook nog geen miljoen verschillende "handen" gehad.

Jammer genoeg is het script niet sterk genoeg om de volle 90 minuten te boeien. Op het einde wilt Carmen (Loes van den Heuvel) dan nog even bewijzen dat ze een superstar is à la Miley Cyrus en gaat het weeral verder op het elan van de laatste seizoenen (ronduit tenenkrommend overigens). Zo doende gaat iedereen zowat verder op hoe de serie geëindigd is met worsten die nog steeds niet smaken, Fernand die nog steeds 7 zieke kindjes heeft die in de kliniek liggen, Pol die alleen maar aan voetbal kan denken en Markske die onnozele praat voor radio Hallo verkoopt (hier kon ik wel hartelijk om lachen eigenlijk).

Dat ze dan nog een film gaan maken is alleen maar voor het geld en misschien ook wel voor de acteurs hun plezier maar echt, het beste is er al jaren af...

(Gezien op 02/01/18)

Een leuke, amusante filmkomedie, meer moet je er niet achter zoeken. Maar dat hoeft ook niet.

Gezonde humor houdt ons bijwijlen echt wel staande. Het is een remedie tegen de om zich heen grijpende verzuring.

Dat de 'typetjes' hun eigen trekken hebben, maakt het voor velen herkenbaar. Overacting hoort daar soms bij. Wie overdrijft nooit?

Dat het typisch Belgisch is, zie je aan sommige reacties, maar dat is dan maar zo. Ik heb ervan genoten.

Het is natuurlijk geen topfilm. Geen film die de wereld zal veroveren. Ook dat is geen bezwaar.

Het was voor mij wel een ontspannende inzet van een hopelijk boeiend filmjaar.

Beschamend slecht. De eerste film had ik nog op 2,5* staan, maar bij deze hou ik het op een 1,0*. Misschien was ik wat te mild voor de eerste film. En het is niet dat ik mij verveel gedurende deze film, terwijl ik de 0,5* en 1,0* vaak ook hou voor films waar ik meer op de klok kijk dan naar de film zelf maar soit. Eerst en vooral, bij een komediefilm moet de humor werken en dat doet het niet. Er kan wel eens een glimlach vanaf. Maar dan vooral omdat het soms echt tenenkrommend slecht is. De humor is gewoon erg flauw, maar echt flauw. Wellicht ben ik er ook wat te oud voor geworden. Ik vind het een beetje respectloos met momenten voor je doelpubliek. Doorgaans vond ik het een goede serie, zeker de DDT-jaren en de eerste drie tot vijf seizoenen met Fernand, maar misschien ben ik er wat te oud voor geworden, of ben ik wat gewend geraakt aan een andere standaard. Maar zelfs iets als The Big Bang Theory staat drie treden hoger boven dit.

Er wordt barslecht geacteerd. Slechter dan anders. Ik durf te wedden dat ik iets beters kan dan wat ik gezien heb, en neen volgens mij kunnen de acteurs en actrices zelf ook beter, maar komt dat niet tot uiting door een gebrekkige crew. Ik schaamde me in de plaats van de crewleden. Zelfs in series als Familie en Thuis wordt beter geacteerd. Zelfs in de Buurtpolitie wordt beter geacteerd dan hier. En natuurlijk is het script ook gewoon echt slecht, met een wat ondankbare rol voor DDT. Het is een beetje raar dat Jacques Vermeire hiermee akkoord is gegaan. En bij deze film is me ook opgevallen hoe oud bepaalde mensen ook eruit zien. Het zijn letterlijk een bende zestigers die een beetje voetballen. Maar vooral Pascale was enorm verouderd. Daar is op zich niets mis mee, maar weet wanneer je moet stoppen, en als de actrices en acteurs een beetje respect voor hun eigen hadden, tekenden ze hier niet meer voor. Wat F.C.D.K. gedaan heeft, is mooi. Maar dit hoeft niet meer. En jammer dat zoveel mensen naar dit amateuristisch en uitgemolken gedoe blijven kijken. En dan nog weten dat er een derde film is, en dat er nog een vierde gaat komen. En dat er mensen rijk worden door dit soort wanproducten te gaan regisseren en te produceren.

Als grote fan van de tv serie keek ik uit naar de 2efilm, de eerste vond ik oké, maar de opnames in het buitenland? De kampioenen uit hun vertrouwde omgeving, het café, het voetbalveld, halen vind ik een minderwaarde. De terugkeer van Oscar, een heel goeie zet! De terugkeer van DDT? Oké, maar ik vond het een pijnlijke zaak dat Fernand naar de achtergrond werd verwezen. Ik herinner me die ene aflevering uit de reeks waar DDT ontsnapt en samen met Fernand plannen smeed om zich te wreken op de kampioenen. Het samenspel tussen beide karakters maakte die aflevering compleet! De film wint veel van zijn herkenbaarheid terug, vooral omdat alle karakters, uitgezonderd Doortje's zoon Billie, nog steeds van de partij zijn.

Erg matig vervolg op de eerste film van FCDK. Komt nergens echt uit de verf in de zin van grappig te zijn. Haast alle grappen nogal voorspelbaar en clichématig, bij momenten zelfs op het randje van politiek correct.

Jacques Vermeire blijft als DDT wel onovertroffen, maar de terugkeer van Oscar, Carry Goossens, was alles behalve memorabel. Het is dan vooral uitkijken naar Herman Verbruggen die zoals steeds het beste van zichzelf geeft als Markske. De rest blijft tenenkrullend irritant, met Carmen op kop, meer dan ooit ...