Terug naar Morgen (2015)

Het verleden veranderen en zo ook het heden aanpassen, het is iets dat mij altijd gefascineerd heeft. Bergen films heb ik erover gezien - Back to the Future, Twelve Monkeys, Mr. Nobody, Toto le Héros, Donnie Darko. En aan dat lijstje kunnen we nu Terug naar Morgen toevoegen.
De film begint als een spannend avonturenverhaal (dat wat wegheeft van het boek De zevensprong van Tonke Dragt): een student in het wonderlijke Leuven krijgt bizarre e-mails van een onbekend persoon die blijkbaar in de toekomst kan kijken. Die historie loopt echter verrassend af, en dan zijn we plots 25 jaar verder en werkt een timide professor kwantumfysica met zijn overenthousiaste assistent aan een manier om de tijd te manipuleren. Zo zouden ze elektronen naar het verleden kunnen sturen, en waarom dan niet ineens e-mails?
Meer weggeven van de plot zou het kijkplezier bederven. Want de troef van Terug naar Morgen is dat de klassieke verhaalopbouw wordt ingeruild voor een kronkelend pad vol verrassingen en onverwachte wendingen. Het verwonderende aspect dat de wetenschap biedt, speelt daar een grote rol in, maar ook de schitterend uitgewerkte (en vertolkte) personages, de humor, de tragiek en de fenomenale details (ik wil ook een Einstein- en Hawking-kop!)
Wie spelen met de tijd zegt, zegt ook paradoxen, dus Terug naar Morgen is weer zo'n film die urenlange debatten zal losweken onder de liefhebbers. En dat is nu net waar ik zo enorm van hou. De kans is dus groot dat ik weldra nog eens naar deze film ga kijken. Want deze meeslepende, wervelende, spannende, prachtig in beeld gebrachte, kortom atypische Vlaamse film, is er één waar je láng op kan kauwen.

Verbazend hoe weinig (lees: niets) mij heeft bereikt rond het bestaan van deze film. Doordat ik toevallig op de bioscoop pagina was zag ik een film rond het aspect 'tijd', iets wat me net als J. Clouseau altijd heeft gefascineerd. Ik vertrok met lage verwachtingen (er moest toch een reden zijn waarom er zo weinig marketing rond bestaat), was me dat even een onderschatting. Ik vind dit persoonlijk één van de beste Vlaamse films reeds vertoond, en raad iedereen aan de film te gaan bekijken.

film reviews in 100 woorden: Terug naar Morgen (in 100 woorden) - filmreviewsin100woorden.blogspot.be
ps. ik ben geen professionele schrijver of criticus, ik ben maar een movie geek met een toetsenbord.

Dit bepaalde genre heeft enorm veel potentieel en regisseur/schrijver Lukas Bossuyt is niet al te extreem geweest met het science-fiction gedeelte van dit verhaal, waardoor Terug naar Morgen persoonlijker en niet al te “hollywoodiaans” aanvoelt. De Graeve en Simoni schitteren in dit melodramatisch tijdreisverhaal en geven allebei een fantastische prestatie, zelfs als Simoni niet echt overuigd als 45-jarige. Het verhaal lijkt op de oppervlakte ingewikkeld maar word verteld op een simpele en entertainende manier. Terug naar Morgen heeft een unieke sfeer, heerlijke soundtrack en een realistische voorstelling van de toekomst, en mag met trots deel uitmaken van de Vlaamse cinema.

3,5*

Plot doet me ook denken aan The Butterfly Effect. Past die er niet tussen?

Die moet ik nog altijd zien, maar op basis van de plotomschrijving zou ik zeggen van wel

Dan zou ik "the butterfly effect" hoog op mijn lijstje zetten als ik jou was!

Het doet me ook wel een klein beetje aan Project Almanac denken.

Zeer goede Belgische SF-film.
Uitstekend scenario en een puike cast, met vele bekende namen uit de hedendaagse filmwereld in Vlaanderen.
Ik had dit resultaat zeker niet verwacht, moet de eerste keer zijn dat ik zo'n goede film zie uit Vlaanderen, in dit genre dan toch, want een goede reputatie in het maken van SF films hebben we toch niet.
Maar het toont wat er tegenwoordig in Vlaanderen wel kan, met het talent dat we tegenwoordig hebben, zoals Koen De Graeve en Matteo Simoni, om er maar 2 te noemen.
Warm aanbevolen deze film, ook voor de romantische zielen, want naast het SF gegeven is dit ook een romantisch verhaal !!

De kern van dit melodramatische sciencefictiondrama bestond uit het sturen van een email naar iemand in het verleden, waardoor levens totaal gewijzigd werden. Een film die sterk deed denken aan The Butterfly Effect, maar teveel bleef hangen in goede bedoelingen. Vooral op dramatisch vlak zakte het verhaal door het ijs. Er werd te veel en te vaak met tijdseenheden gespeeld; vooral het laatste halfuur werd er onophoudelijk heen en weer gesprongen.

Zeer goed in mekaar gezet, lijkt ingewikkeld in elkaar gezet,maar is het niet,
elke kleine veranderingen kunnen grote gevolgen hebben !!!

Eerste Belgische science fiction die ik heb gezien en waarschijnlijk ook enigste die bestaat. Ik hou wel van films die het tijdreizen en de zg tijdparadoxen behandeld. Heb ze allemaal al gezien en deze moet zeker niet onderdoen voor zijn Amerikaanse tegenhangers. Aanrader voor wie van dit genre houdt. Is het type film waar je achteraf nog eens over kunt nadenken. Meer dan geslaagd. En vergeet het feit dat het Belgisch is. Verbaasd me dat deze film niet de aandacht kreeg dat hij verdiend. Topfilm.

Een leuke Belgische scifi over geklooi met tijd. Een thema dat altijd tot de verbeelding spreekt.
Als filmthema dan ook niet bepaald origineel, maar de manier waarop er geklooid wordt is dat wel.
De film prikkelt de fantasie, is interessant en nog spannend ook.
De regie is strak. Het verhaal heeft geen onnodig en afleidend gedramatiseer in subplotjes. Het verhaal beperkt zich tot een paar simpele hoofdlijnen. En dat is altijd fijn als gedraai met de factor tijd een grote rol speelt in een verhaal. Teveel dramatische afleiding is in dit type film niet altijd goed voor de concentratie en de beleving. Althans, dat is mijn ervaring.
Het tijdskader waarmee wordt gespeeld is daarnaast ook nog eens klein gehouden. De actie speelt zich in een korte afgebakende periode af. Enkel binnen dat tijdskader vinden de veranderingen plaats.
Door die beperking en afbakening blijft het gespeel met diverse tijdslijnen en realiteiten begrijpelijk en overzichtelijk. De film verzandt niet in nodeloze ingewikkeldheid of diepzinnigheid maar blijft gemakkelijk te volgen. De film heeft een frisse uitstraling.
Goed acteerwerk.

Eerst en vooral ben ik blij dat eindelijk nog eens iemand verder durft denken dan de gemiddelde Belgische/Vlaamse scenarist. Géén typisch rond de kerk toren-verhaal dus! En dan begint de film dan ook nog eens met een uitstekend eerste halfuur, alleen wordt dit niveau niet behouden. Naar het einde van de film vond ik er ook wel minstens één tijdssprong te veel in zitten, maar dat is dan ook de moeilijkheid van dit soort films: op tijd weten te stoppen. Ook de keuze voor Matteo Simoni vond ik niet echt geslaagd, zeker niet wanneer hij jàren ouder zou moeten zijn dan Koen De Graeve.

Extra sterk punt: de film ziet er écht geweldig uit, en ook best autoloos om in de toekomst te zijn. Gedurfde film dus, zeker naar Vlaamse normen. Ben alvast benieuwd naar wat Lukas Bossuyt nog in zijn mars heeft. Volledige recensie kan je hier lezen: Recensie: Terug Naar Morgen – Popcorn Tales - popcorntales.com

Geinige film.
Het verhaal an sich is sterk en wordt leuk uitgewerkt maar valt naar mijn smaak iets teveel in herhaling en lijdt wat onder het toch wel bijzonder matige acteerwerk van een deel van de cast. Daarnaast is het geluid zoals wel vaker met films uit de Benelux tamelijk belabberd.

Dit was nog een aangename verrassing. De film deed met een beetje aan The Butterfly Effect denken, maar dan minder duister.
De film zag er wel erg goed uit en is qua verhaal toch een van de betere Vlaamse films, zeker qua originaliteit. De cast deed het zeker niet slecht en verder was de speelduur goed, niet te lang en niet te kort.
Toch wel een aanrader.

Die Soft-SF-filmpjes, waarbij ge tijdens het bekijken wel eens bedenkt "ooit lukt het de mens nog...", gaan er doorgaans lekker in en ook deze "Terug naar Morgen" herbergt voldoende fantasie-anno-2016 om u er aan te verkneukelen. Een komedie is het echter niet, al is de geschapen sfeer dusdanig om er toch niet dramatisch over te doen.
Zit goed in elkaar met de nodige wendingen om de nieuwsgierigheid gaande te houden.
Vond het best goed vertolkt.

De vergelijking is al een paar keer gemaakt, maar dit is 'The Butterfly Effect' op Vlaamse wijze. Ik had eigenlijk niet gedacht, niet gehoopt, dat dit in Vlaanderen zou lukken. Want één denkfout en de hele film komt op losse schroeven. Maar met een doordacht scenario, met geloofwaardige acteurs (beter kan een Vlaamse cast momenteel nauwelijks zijn), met de juiste locaties... is dit een meesterwerk geworden. Natuurlijk, je kan blijven doordrammen over details, maar het feit alleen al dat iemand in Vlaanderen dit durft, dit doet, is voor mij vijf sterren waard. Minder Stany Crets en Peter Van Den Begin (als we Antwerps spreken, zij we zeker grappig) en meer van dit graag!

Voor tijdreisverhalen heb ik altijd een zwak gehad en deze is in zijn subtiliteit goed geslaagd .
goed uitgewerkt en verder een prima drama.

Verrassende film. Niet dat je moet blindstaren op de afkomst van films, maar toch. Als je kijkt naar Belgische films zijn het meestal verhalen uit de 19e eeuw, ofwel 'het leven zoals het is' met de nodige drama. Blij om een sterk script te zien en een genre dat we hier niet zo gewoon zijn. Het werkt zeker doordat het verhaal zeer realistisch probeert over te komen. Geen actiehelden, geen monsters, geen kwaadaardige instantie, maar gewoon experimenteren met tijdreizen en hoe je daar persoonlijk mee zou omgaan.

Acteerwerk en regie zijn niet speciaal, maar doen het best wel goed. Ze trappen niet in de val om al te komisch te gaan of te absurd. Daardoor komt het verhaal nog beter tot haar recht. Goed van genoten en eigenaardig dat deze film niet zo in de kijker stond... Lukas Bossuyt is wel geen bekende naam, maar de acteurs zijn toch niet onbekend.

Van dit soort films moet je houden, niet echt mijn ding.

Altijd handig : na het zien van een film nog eens de trailer bekijken, en aangezien zo'n verkorte versie min of meer de dramatische hoogtepunten van de plot bevat kun je aan de hand daarvan concluderen dat de film als geheel eigenlijk toch niet zoveel zaaks was – of, zoals in het geval van Terug naar morgen, beseffen wat een ontzettend leuke, slimme en strakke film dit was, met een fantasievol uitgangspunt, logische complicaties, emotionele situaties (de scène met het spandoek op de steiger van de ramenwassers, de twee liefdesverhalen, de downward spiral waar de ingrepen in het verleden door de hoofdpersoon steeds meer toe leiden) en een slot dat niet de veilige weg kiest. Nee, misschien niet bijzonder origineel (de diverse Amerikaanse voorgangers zijn hierboven al genoemd), maar een film met zoveel bravoure, zoveel stijl èn zoveel hart kan bij mij niet zoveel fout doen. Hoe langer ik erover nadenk, hoe leuker ik de film vind.
        Bizar trouwens om Koen de Graeve in zo'n "zakelijke" rol te zien : nog niet zo lang geleden zag ik hem als de alcoholische vader in De helaasheid der dingen... En van Matteo Simoni had ik nog niet gehoord, maar die zal wel een paar harten kunnen breken.

Ok maar niet heel bijzonder.
Dit soort plotjes heb ik vaker gezien waarbij een trieste gebeurtenis in het begin de aftrap is naar "wat als...?"
Op zich geen slecht idee te noemen alleen het warrige begin werkt niet echt mee maar ook het acteerwerk van een deel van de cast is matig.
De hele uitvinding zelf blijft erg oppervlakkerig.
Ook de grote climax laat weinig indruk achter.
Het is allemaal zeker niet slecht te noemen vooral niet voor Benelux begrippen maar in het geheel vind ik het niet echt hoogstaand.

Normaal gezien helemaal mijn genre, dit. Knoeien met tijdslijnen en het onvermijdelijke butterfly effect als gevolg. Bijzonder fijn eens een Vlaamse film in dit genre te zien. Tot iets over de helft was ik ervan overtuigd dat ik naar een topper van eigen bodem aan't kijken was.

Toch niet. De weinig uitdagende uitwerking en de immens melige aanpak maken echter dat Terug Naar Morgen een halve ster moet inleveren. Enorm veel potentieel, onbenut wegens veel te braaf. En ja, de ietwat lachwekkend uitgevoerde veroudering van Matteo kon absoluut niet overtuigen. Nice try!

Redelijk, maar ook weer niet echt top of the bill. Bij dit soort films, waarin we het onwaarschijnlijke als waarschijnlijk moeten gaan aannemen, gaat het er om dat de makers er in slagen om ons te overtuigen hier daadwerkelijk in te geloven, en de debuterende Bossuyt komt een heel eind. De originaliteitsprijs zal hij zeker niet winnen, maar genietbaar is het, mede door de dromerige sfeer en emotionele deken die over de film hangt, zeer zeker. In de laatste vijftien minuten een paar wendingen te veel, waardoor je toch op zoek gaat naar logica(en dat moet je dus eigenlijk niet doen), maar gelukkig word het bevredigend afgesloten en loopt het niet zo uit de hand als bij enkele vergelijkbare films(The Butterfly Effect, Mr. Nobody). In Terug naar Morgen word verder behoorlijk geacteerd waardoor deze film ook op gevoelsmatig, emotioneel niveau goed werkt. Nog opmerkelijker trouwens dan dat het personage van Simoni in 25 jaar blijkbaar nauwelijks veranderd is het om te zien dat ook het Leuven van 2040 nergens wezenlijk verschilt van het Leuven uit 2015, zou het echt....?
En ten slotte een verzoek aan de dromers onder ons: Kan zijn, dat ik ergens in een parallelle wereld, op een nog te bepalen datum en waarschijnlijk onder een andere naam, een wellicht totaal verschillende mening over deze film op deze site deponeer. Mocht u dat vermoeden hebben, laat het me dan weten en stuur me een bericht. In de tussentijd benijd ik u.

Geheel toevallig dat ik zonet “Terug naar morgen” heb gezien. Niet zo’n bekende Productie. Jammer eigenlijk, want deze Belgische film is onze contreien zeer origineel met een gewaagd en complex thema. The butterfly effect, Donnie Darko en Back tot the future is ons allen bekend en ook Teurg naar morgen kent een soortgelijk verloop. Men is niet tevreden met het huidige leven en wil met kleine aanpassingen de toekomst aanpassen. Uiteraard schat men onvoldoende in dat deze acties nieuwe consequenties en veranderingen teweeg brengen met mogelijks een nog ongelukkigere toekomst.

Neem nu Viktor, doordat zijn Lena niet meer in een rolstoel zit en ze minder close zijn, moet hij door het leven zonder Lena. Om nog maar te zwijgen wat er gebeurt met Tom’s leven. En ook de relatie/vriendschap met Titus heeft zo zijn wijzigingen. Terug naar morgen heeft veel potentieel die het ook aangrijpt. Ik moest eventjes in de film komen om ik net het begin weinig overtuigend vond, nogal goedkoop en makkelijk ook. Nadien beterde dit.

Acteerprestaties waren behoorlijk al was de metamorfose van Simoni echt niét geslaagd. Blijf het vreemd vinden dat deze film zo weinig weerklank kreeg. Wellicht iets te gewaagd voor het doorsnee Vlaame publiek. Fijne afsluiter ook van de film die je verder doet speculeren over de toekomst. Maar ook dan zal er wel iets zijn dat je minder leuk vindt zeker? Ideaal wordt het nooit. Neem je leven in handen, maak er het beste van zonder achterom te kijken!

Top verhaal top cast

Toevallig vandaag gezien op de Vlaamse TV. Eigenlijk best wel maf dat ik nu pas voor de eerste keer van het bestaan van deze film hoor. In Vlaanderen doen ze vooral aan drama en misdaad en daar heb ik onderhand wel mijn buik van vol. Fictie en SF dan zien we niet zo vaak hier. Dat vond ik vooral een pluspunt dat ze het hier eens over die boeg hadden gegooid. Akkoord het was bij momenten nogal melig en Matteo Simone die plots een veertiger moest spelen was toch weinig geloofwaardig. Ik moest vooral aan The Butterfly Effect denken waarbij er dus wat geklooid werd in het verleden wat natuurlijk gevolgen had voor de toekomst. Voor mij had het nog iets gedurfder mogen zijn, dan had ik het echt een topper gevonden.

Weer een Vlaamse film die ik kan wegstrepen, eentje die ik al een tijdje wou zien eigenlijk. Eentje met een leuke wetenschappelijke inbreng, wat je wel kan verwachten van Lukas Bossuyt die burgerlijk ingenieur heeft gestudeerd. Heel benieuwd wanneer hij een nieuwe langspeler uitbrengt. Is dit het begin van de Belgische Nolan, of misschien noem ik hem maar beter niet zo. Ten slotte ben ik geen zware fan van Nolan maar ze spelen wel allebei met de tijd. De personages zijn ook beter uitgewerkt dan in bv. Nolan zijn Inception. Alleen al daarom vind ik deze film beter. Je leeft meer mee al hadden ze het misschien beter bij één alternatieve realiteit gehouden, nu worden er iets teveel stukjes opnieuw gebruikt.

Als ander minpuntje zou ik ook zeggen dat de metamorfose van Matteo Simone er niet zo goed uitzag. Verder vind ik het altijd wel leuk als er kwantummechanische effecten in films worden gebruikt. Het levert altijd een mindfuck op omdat ze geregeld ingaan tegen je natuurlijke intuïtie. In deze film is het zeker geen overkill, het hoort erbij maar we worden niet overdonderd met wetenschappelijke vaktermen die ze enkel bij hogere natuurkunde zien aan het unief. Het wordt nergens moeilijk of toch niet voor mij, maar de doorsnee Vlaming kan hier inderdaad misschien iets minder mee.

Primeur: 'Terug Naar Morgen' is de eerste Vlaamse film die zich afspeelt in de toekomst

Het was bovenstaande promotie van Taxshelter Caviar Film Financiering dat indertijd mijn aandacht trok. Ik ben altijd wel in de mood voor een science-fiction film en hoewel het natuurlijk volstrekt belachelijk is dat er in heel onze Vlaamse filmgeschiedenis geen enkele film zou zijn die zich in de toekomst afspeelt (The Afterman uit 1985 speelt zich af in 2011 bijvoorbeeld), is het wel één van de weinige science-fiction films die ons landje rijk is. Zoals wel vaker bleef de film wel ergens sluimeren in mijn gedachten maar was het pas met een recente televisie-uitzending dat ik eindelijk de kans had om hier eens voor te gaan zitten.

Tijdreizen is sowieso mijn favoriete subgenre in de science-fiction films en dit debuut van Lukas Bossuyt doet best wel veel goeds. Zeker het begin met Tom en Dimi (en de onfortuinlijke afloop van hun protestactie) is erg sterk en ook het science-fiction stukje an sich werkt goed. Oké, je hebt niet echt het gevoel dat je 25 jaar in de toekomst zit (met uitzondering van een handvol snufjes zoals die GSMs) en ook is de film hier en daar redelijk gaan lenen bij films als The Butterfly Effect, maar ik vind het altijd wel leuk om te zien hoe een kleine verandering een gigantische impact kan hebben op het leven van mensen. Bossuyt laat zich misschien net vangen aan de verandering teveel (vind vooral het stukje waar Tom en Lena een koppel zijn niet zo goed werken), maar maakt veel goed met het einde. Weliswaar iets te voor de hand liggend maar in de handen van Bossuyt werkt het blijkbaar zonder al te veel problemen.

Wel geen idee wie verantwoordelijk is voor de keuze om Tom zowel in het heden als in het verleden door Matteo Simoni te laten vertolken. Op papier is daar niets mis mee aangezien Simoni eigenlijk altijd wel overtuigt, maar hij komt op geen enkel moment echt geloofwaardig over als de ouder geworden Tom. Keerpunt is nog de confrontatie met de volwassen Victor, maar tegen dan is het kalf al verdronken. Zonde omdat Simoni hier voor de rest eigenlijk bijzonder weinig verkeerd doet en vooral genekt wordt door de wat belabberde make-up. Wel tof trouwens om hem hier al met zijn mede-Callboy Bart Hollanders te zien, al spelen die sowieso geregeld wel samen aangezien ze lid zijn van hetzelfde theatergezelschap. Verder nog een paar goede bijrollen van Koen De Graeve (volwassen Viktor), Robrecht Vanden Thoren (Titus) en een onweerstaanbare Charlotte Anne Bongaerts als Griet, de vriendin van Tom.

Interessant debuut, zoveel is zeker. Er is niet echt veel te vinden van nieuwe projecten waar Lukas Bossuyt mee bezig is, maar hopelijk blijft het hier in ieder geval niet bij. Een regisseur met potentie en van mij mogen er gerust wat meer science-fiction films bijkomen. Onbestaand is het genre niet in het Vlaamse filmlandschap, maar het is inderdaad wel wat ondervertegenwoordigd.

3.5*