The Best of Me (2014)

Een liefhebber van Nicholas Sparks zou ik me niet willen noemen, maar ik heb er ook zeker niks tegen. Sterker nog, onder meer The Notebook en Safe Haven zijn films die een goede score van me kregen. Ik heb The Best of Me niet zelf uitgekozen, maar op basis van de twee eerdergenoemde films begon ik er niet met tegenzin aan. Ook regisseur Michael Hoffman heeft best wat aardige films op zijn naam staan.

Toch vind ik dit met het enige afstand de minste Sparks-verfilming die ik tot nu toe gezien heb. Er waren te veel zaken die mij stoorden en het merendeel wordt al door gebruikers voor mij aangehaald: het jonge stel lijkt in de verste verte niet op het oudere stel, het jonge stel kent meer onderlinge chemie en de opnieuw opbloeiende romance voelt eerder misplaatst dan sympathiek, gezien Amanda gewoon een man en kind heeft. Daarnaast kon het hele subplot omtrent Dawson's wrede pa mij weinig boeien en die geforceerd dramatische twist op het einde deed het dan ook niet voor mij. Het definitieve einde met het donororgaan is dan weer te klef voor woorden. Een simpeler einde was hier naar mijn mening meer op zijn plaats geweest. Sterke punten van de film zijn de innemende bijrol van Gerald McRaney, de mooie plaatjes en dat het over de gehele linie geen vervelende zit is. Maar het feit dat de film mij vrijwel nergens overtuigde zorgt ervoor dat de film een matige indruk achterlaat.

2*

Nou nee, geen zakdoekjes. En eigenlijk is die Dawson een enorme sukkel die invult en beslist voor Amanda waarom ze wel of niet gelukkig zou moeten zijn (bezoek me niet in de gevangenis, ga terug naar je man)... en daar dan later excuses voor aanbiedt. En nee, niet zo goed als The Notebook. De man van Amanda is ook zo'n cliché van een asshole waarbij je je verwondert waarom zij ooit ermee getrouwd is. Okee, als contrast in het verhaal.... Uhh, dat laatste zag ik niet aankomen. Hoe alles een betekenis heeft, idem Dawsons manier van doen. OK, dan toch een traantje. Maar geef toe dat het allemaal wat kunstmatig aandoet. Gaat James Marsden voortaan in dit soort films spelen?

Toch wat beter dan de reguliere romcom.

Tegenvaller.

Het zijn er niet veel, maar de verfilmingen van Nicholas Sparks-boeken willen me regelmatig verrassen. Als het goed gebeurt kunnen de verhalen me wel meenemen, maar dan vereist het wel een bepaald talent vanuit de regie, en die kan ik hier niet echt bekennen.

Je speelt de kaarten sowieso al riskant wanneer je acteurs en actrices uitkiest die uiteindelijk vooral een ik-wist-niet-dat-je-erin-meespeelde status hebben. Daarmee bedoel ik dat acteurs zoals Marsden en Monaghan altijd opduiken in films waarvan ik niet eens wist dat ze erin zaten, dan zie je ze opduiken en dan denk je "oh ja, jij zat ook al in die andere film".

Het acteerwerk is niet slecht, maar ook niet heel bijzonder. De enige die echt opvallen zijn Liberato en McRaney. De rest acteert heel veilig. Marsden weet nergens echt te overtuigen, Monaghan maakt zich regelmatig schuldig aan overacting en Bracey ziet er vooral niet uit als een tiener.

Visueel zitten er een aantal mooie beelden bij, maar die zijn vooral te vinden in de achtertuin. Qua regie is het namelijk niet heel bijzonder. Braaf camerawerk, simpele shots en geen gevoel van heel veel inspanning. Als er iets verrassends inzit, is het vooral de loop van het verhaal maar daar kan je eerder Sparks op prijzen.

Het voordeel van de film is dat het soms best confronterend uit de hoek komt, en dat zou je niet meteen denken. Enkele opvallend harde beelden voor een romantisch drama, al blijft het veilig binnen de 12+ grenzen. De romantiek zelf is alles behalve opvallend. Cheesy dialogen en mierzoete romantiek die niet echt wil overtuigen.

Het verhaal uit het verleden is hier een stuk interessanter dan het verhaal uit het heden. Vooral omdat de romantiek van de volwassenen geen chemie kent. Het zijn vooral acteurs en actrices die weten wat ze doen, maar dit vervolgens erg geautomatiseerd doen. Echte rauwe emoties zijn hier niet te bekennen en subtiel sentiment allerminst.

Het zijn de enkele verrassende wendingen die de film maakt die het net wat zwaarder maken soms. De brief in de laatste scene was ook wel mooi. Voor de rest is het vooral een romantisch drama met de meest corny soort romantiek die er bestaat. Erg ouderwets vooral, terwijl de film redelijk modern en hedendaags aanvoelt.

Geen bijzondere film uiteindelijk. Je kan het kijken vooral enkele verrassende scenes en wendingen, maar dat was het voornamelijk ook weer wel. Het is geen moeilijke of saaie opgave, maar wel één die snakt naar frisheid en die heeft het niet echt.

Prachtfilm

Zo wil ik ze elke dag wel zien

Ik ben het helemaal met je eens.

Romantiek, edelmoedigheid en "groothartigheid" tegen een achtergrond van gezinsproblematiek, ongelukkige jeugd en geweld.

Het slot is nogel stroperig.

Wel goede fotografie, terwijl ik vooral Liana Liberato charmant vond en James Marsden geen voorkomen heeft om 21 jaar zonder lief te blijven.

The Best of Me is een verhaal wat zo ontzettend veel wil uitbeelden dat de gemaaktheid er vanaf druipt. Toch werkt het wel. Prima geacteerd en mooie setting.

Onderhoudende film die lekker wegkijkt.