De Brits-Australische actrice Miriam Margolyes staat bekend om het geven van haar ongefilterde mening, en deze keer heeft ze het een en ander te zeggen over volwassen Harry Potter-fans. Margolyes speelde natuurlijk zelf de rol van Professor Pomona Sprout in de geliefde filmfranchise en maakte haar Harry Potter-debuut in The Chamber of Secrets. In een recent interview heeft ze echter laten blijken dat ze niets snapt van volwassenen die nu nog steeds die-hard fan zijn van Harry Potter.
Het is nu al zo'n dertien jaar geleden dat de succesvolle filmreeks in de magische wereld van J.K. Rowling eindigde met Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 2.De franchise begon nog langer geleden, in 2001 om precies te zijn. Veel kinderen groeiden in die tijd op met de boeken van Rowling en de daarop gebaseerde films. De franchise is nu nog steeds populair en er zijn ook nog steeds enkele die-hard fans; van wie velen al lang volwassen zijn. Onderzoek van Morning Consult Pro heeft zelfs aangetoond dat de gemiddelde leeftijdsgroep voor enthousiaste Harry Potter-fans millennials zijn, die momenteel tussen de 28 en 43 jaar oud zijn.
Margolyes heeft hier in een recent interview haar zegje over gedaan en toegegeven dat ze zich zorgen maakt over deze fans. "Ik maak me zorgen over Harry Potter-fans, want ze zouden er inmiddels overheen moeten zijn," zo zei ze tegenover de Nieuw-Zeelandse omroep 1News (via Variety). "Het was 25 jaar geleden en het is voor kinderen. Ik denk dat het voor kinderen is." Margolyes benadrukte dat ze absoluut niet snapt dat volwassenen nog steeds zo geïnteresseerd zijn in een tovenaarswereld en voegde er nog aan toe: "Ze blijven er heel erg in hangen. Ik doe Cameos, en mensen zeggen dan: 'We hebben een bruiloft met een Harry Potter-thema, en ik denk dan: 'Goh.' 'Hoe gaat hun 'eerste avond vol plezier' zijn?' Ik moet er niet aan denken. Nee."
Voordat er ook maar één film was uitgekomen hadden mijn volwassen collega’s het over Harry Potter. Ik heb toen maar eens een boek geleend over deze tovenaarsleerling en kwam na een paar bladzijden tot de conclusie dat het hier om een kinderboek ging. Het laatste kinderboek wat ik had gelezen was een verhaal van Pinkeltje (in Madurodam geloof ik) en deed wat kinderachtigheid betreft niet onder voor het eerste boek van Harry.
Films heb ik ook niet gezien op wat fragmenten na dan. Kan mij ook niet bekoren en ik deel de mening van Margolyes. Volwassenen die geen afstand kunnen nemen van Harry Potter, daar is iets mee. Iets vreselijk mis.
Voordat er ook maar één film was uitgekomen hadden mijn volwassen collega’s het over Harry Potter. Ik heb toen maar eens een boek geleend over deze tovenaarsleerling en kwam na een paar bladzijden tot de conclusie dat het hier om een kinderboek ging. Het laatste kinderboek wat ik had gelezen was een verhaal van Pinkeltje (in Madurodam geloof ik) en deed wat kinderachtigheid betreft niet onder voor het eerste boek van Harry.
Films heb ik ook niet gezien op wat fragmenten na dan. Kan mij ook niet bekoren en ik deel de mening van Margolyes. Volwassenen die geen afstand kunnen nemen van Harry Potter, daar is iets mee. Iets vreselijk mis.
Ik vind de Harry Potter reeks ook best mooi, als je de gehele film reeks kijkt. En ik denk ook niet dat je daar perse een kind voor moet zijn om er liefhebber van te zijn. Er zijn genoeg "volwassenen" die Harry Potter goed vinden. Maar als je er nu als volwassen nog steeds helemaal ondersteboven van bent en zwaar fan blijft, tja dan is er denk ik inderdaad iets mis met je.
Ook al zijn dit jeugdboeken, er zijn ook veel volwassenen, die dit soort fantasy prachtig vinden. Dat is ook de reden, waarom ze het lezen. Dan maakt 't ook niet uit, of iemand nog steeds fan hiervan is. Wat wel problematisch is, is, zodra 't is verfilmd, om dan selfies te maken, op plekken waar 't is opgenomen, of panden in willen gaan, waar opnames zijn gemaakt. Het wordt iets anders, wanneer dit speciaal wordt gecreëerd en men gaat daar naartoe.
LOL, nee hoor. Maak je om mij geen zorgen. Ik lees zowel kinderboeken als klassieke literatuur en alles wat daartussen zit. Ik kijk zowel naar kinderfilms als films voor volwassenen, van de meest afschuwelijke horror tot obscure arthouse en ik voel me heel gelukkig en gezond. Rijk ook met zo'n brede smaak. Daardoor krijg ik juist wat medelijden met je dat je zo'n bekrompen visie en smaak hebt. Met zo'n afgunst durf ik wel te gokken dat je zelf niet zo gelukkig bent.
LOL, nee hoor. Maak je om mij geen zorgen. Ik lees zowel kinderboeken als klassieke literatuur en alles wat daartussen zit. Ik kijk zowel naar kinderfilms als films voor volwassenen, van de meest afschuwelijke horror tot obscure arthouse en ik voel me heel gelukkig en gezond. Rijk ook met zo'n brede smaak. Daardoor krijg ik juist wat medelijden met je dat je zo'n bekrompen visie en smaak hebt. Met zo'n afgunst durf ik wel te gokken dat je zelf niet zo gelukkig bent.
Aan de nieuwe gebruiker Tadzi0 en Nitefall; jullie dragen beiden op zich goede punten aan, maar probeer niet teveel onnodig te sneren.
Ik moet zeggen dat ik er zelf ook niet vies van ben om eens een sneer uit te delen, maar in dit geval is het een goed voorbeeld van hoe een op zich interessant onderwerp (na 25 jaar ergens nog fan van zijn is dat normaal?) door sneren nogal snel afglijdt naar een moddergevecht (vreselijk mis -> boomer -> pijn? -> kleuter).
----------------------------------
back on topic: Ligt het aan mij of komt die Miriam Margolyes wel vaker negatief in de spotlight als het gaat om Harry Potter? Tijdje geleden ging het over haar verdiensten aan de films dat die te laag zouden zijn, en nog wat dingen. Laat ik het zo zeggen; ik zit niet echt diep in de HP materie, en wist niet wie ze was, ik weet eigenlijk alleen wie ze is omdat ze telkens het nieuws haalt met "Boe HP dit" "Bah HP dat".
Dat er 'iets vreselijk mis' is met volwassenen die nog steeds van tot de verbeelding sprekende media kunnen genieten vind ik dikke bullshit. Ik ben zelf nimmer een superfan geweest, maar kan me prima voorstellen dat de charme van heel deze tovenaarswereld voor veel liefhebbers nog helemaal intact is. De eerste film kwam uit toen ik vijftien was en toen had zoiets een flinke aantrekkingskracht op me.
Meer dan twee decennia later bekijk ik entertainment veel objectiever, ook datgene waar ik van kinds af aan mee ben opgegroeid. Batman bijvoorbeeld. Dat personage blijft altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben. Echter, voor zogeheten suspension of disbelief is context erg belangrijk en dan zijn er toch flink wat zaken die ik niet kan rijmen. Veel daarvan worden in de laatste film overigens redelijk rechtgetrokken. Ik duik er ook niet meer zo diep in, maar ken genoeg mensen van mijn leeftijd die dat wel doen. En dat gun ik ze van harte.
Deze idolatie zegt helemaal niks over hun functioneren in de maatschappij. Ik ben zelf de vijfendertig gepasseerd. Betekent dat ook dat ik dan al zo'n tien jaar of langer niet meer bezig 'mag' zijn met videogames? Kom op zeg.
Nee, of de oorspronkelijke doelgroep nu uit kinderen of (jong)volwassenen bestaat, entertainment is een vorm van escapisme waar iedereen naar hartenlust aan mag deelnemen op zijn of haar eigen manier. Het inspireert het verbeeldingsvermogen, de creativiteit en verschaft urenlang aan plezier. Wat is daar nu op tegen?
Reacties (13)