Dit is dé dag: drie van de potentiële topfilms van dit jaar zijn vanaf vandaag te zien

Het lijkt een geweldige dag voor filmliefhebbers: vandaag verschijnen namelijk niet één, niet twee, maar drie films op het witte doek waarvan wordt verwacht dat ze tot de toppers van het jaar behoren. Althans, dat blijkt uit de scores op Rotten Tomatoes. Stuk voor stuk krijgen de rolprenten een score van boven de 90%. 

Filmfans die vandaag niets te doen hebben, kunnen rustig de hele dag in de bioscoop doorbrengen. Op deze dag verschijnen namelijk drie potentiële toppers op het Nederlandse witte doek. Het gaat om Small Things Like These van Tim Mielants, de Ierse film Kneecap van Rich Peppiatt en de eerder geprezen horrorfilm Heretic met Hugh Grant. Hoewel het grote publiek haar mening nog zal moeten vormen, hebben de critici hun oordeel eigenlijk al geveld en zij komen tot een gemiddelde score van 93% over een kleine zes uur aan film. Hieronder hebben we ze nog een keer voor je opgesomd, met een ongezouten mening van een MovieMeter- of IMDb-gebruiker. 

3.26 (600)

Heretic (2024)

Twee vrouwelijke missionarissen gaan deur aan deur in de hoop mensen te kunnen bekeren tot hun religie. Achter een van zulke deuren woont een vreemde en gevaarlijke man. De missiezusters worden in zijn huis verwelkomd, maar raken verstrikt in een kat-en-muisspel.

Geregisseerd door: Scott Beck en Bryan Woods
Met onder meer: Hugh Grant, Sophie Thatcher en Chloe East

Twee vrouwelijke missionarissen gaan deur aan deur in de hoop mensen te kunnen bekeren tot hun religie. Achter een van zulke deuren woont een vreemde en gevaarlijke man. De missiezusters worden in zijn huis verwelkomd, maar raken verstrikt in een kat-en-muisspel.

Pathé Unlimited Night hier ook. De trailer geeft eigenlijk alles al weg, dus dat iets wat akelige sfeertje in het eerste uur is totaal geen verassing. Het slome gedeelte duurt te lang, teveel geklets over geloof. En voor mijn gevoel pas in het laatste halfuur ging de boel een beetje los, zeg maar. Wel prima gespeeld door Grant en Sophie Turner en de andere actrice doen het ook prima qua geloofwaardig bang overkomen in de film. Geen spijt ervan dat ik erheen ben gegaan, maar 13 euro zou ik er niet voor betalen. De trailer vond ik al niet overtuigend, maar ik bleef hopen dat ie me positief zou verrassen, helaas. Het is wat het is. - MosquitoSmasher

3.14 (298)

Small Things like These (2024)

De toegewijde vader en kolenhandelaar Bill Furlong leeft in het Ierland van de jaren 80. Op een dag verneemt hij de schokkende waarheid achter de Magdalena Wasserijen die opvang bieden voor zogenaamde gevallen vrouwen en die onder het bewind zijn van de katholieke kerk. Bill zelf stuit ook op harde waarheden over zijn persoonlijke leven.

Geregisseerd door: Tim Mielants
Met onder meer: Cillian Murphy, Eileen Walsh en Michelle Fairley

De toegewijde vader en kolenhandelaar Bill Furlong leeft in het Ierland van de jaren 80. Op een dag verneemt hij de schokkende waarheid achter de Magdalena Wasserijen die opvang bieden voor zogenaamde gevallen vrouwen en die onder het bewind zijn van de katholieke kerk. Bill zelf stuit ook op harde waarheden over zijn persoonlijke leven.

Ik zou met plezier twee uur naar Murphy kijken terwijl hij naar een muur staart waar verf opdroogt, en nog steeds een kaartje kopen. Als Bill Furlong brengt hij een verdriet over dat nauwelijks wordt opgemerkt door de mensen om hem heen, maar voor ons, het publiek, is het duidelijk aanwezig. Het verhaal is simpel en niet diepgaand, maar dat maakt de film niet minder goed. Het is een prachtig geschreven en sfeervol geschoten verhaal dat je volledig meeneemt naar het Ierland van de jaren tachtig, met meesterlijk acteerwerk. De film raakt aan het pijnlijke verleden van de Magdalenalinnenwasserijen, waar ongehuwde, zwangere tieners tot 1996 werden opgesloten, misbruikt en gedwongen hun kind af te staan. Eileen Walsh, die ook meespeelt in The Magdalene Sisters (2003), vormt een mooie brug tussen deze film en dat aangrijpende verhaal. Beide films zijn absoluut de moeite waard. - dimitri-dhaese (IMDb)

3.59 (147)

Kneecap (2024)

West-Belfast, 2019. Het lot brengt de gedesillusioneerde muziekleraar JJ samen met het zelfbenoemde 'gespuis' Naoise en Liam Óg, waardoor het geluid van de Ierse muziek voor altijd verandert. Onder de naam Kneecap begint hun band de taal zo te vormen dat deze past bij hun harde, anarchistische, hedonistische levens. Maar om hun stem te laten horen moet het drietal politie, paramilitairen en politici overwinnen terwijl de toekomst van de Ierse taal in de publieke arena losbarst - met hen in het middelpunt.

Geregisseerd door: Rich Peppiatt
Met onder meer: Mo Chara, Móglaí Bap en DJ Próvai

West-Belfast, 2019. Het lot brengt de gedesillusioneerde muziekleraar JJ samen met het zelfbenoemde 'gespuis' Naoise en Liam Óg, waardoor het geluid van de Ierse muziek voor altijd verandert. Onder de naam Kneecap begint hun band de taal zo te vormen dat deze past bij hun harde, anarchistische, hedonistische levens. Maar om hun stem te laten horen moet het drietal politie, paramilitairen en politici overwinnen terwijl de toekomst van de Ierse taal in de publieke arena losbarst - met hen in het middelpunt.

Ik kende de band niet, maar ik vond Kneecap bijzonder vermakelijk. Het is een nogal gefictionaliseerde biografie over en met de Ierstalige hiphoppers Kneecap, en gelukkig een biografie die óók leuk is als je nooit eerder van de band gehoord hebt. Veel drugs, veel geslaagde grappen, en, hoe kan het ook anders in een film over Noord-Ierland, meer dan een snuifje politiek. Niet alle aspecten werken even goed, een paar van de verhaallijnen waren soms wat aan de flauwe kant (bv de politiedame en haar dochter Georgia, en de soms wat voorspelbare drama-elementen tegen het einde), maar het gros werkte voor mij wel. Het is een tijd terug dat ik zo gelachen heb in de bios. Af en toe wel even opletten om de Noord-Ierse accenten zonder ondertiteling te volgen, maar ik ga sowieso onze Belfastse vrienden eens opzoeken op Spotify. Erg tof dit. - Woland