Voice-over: goed of slecht?

Ik vind ze eigenlijk meestal wel ok. Ze geven vaak sfeer en diepte aan de ervaring. De menselijke stem is toch een van de mooiste instrumenten. Een aantal van mijn favoriete films maken overigens gebruik van voice overs:

Apocalypse Now

Clockwork Orange

Fight Club

American Beauty

Fear and Loathing in Las Vegas

Blade Runner

Soy Cuba

Taxi Driver

Zie het daar ook totaal niet als zakte bod maar een sterke zet die je met het hoofdpersoon mee laat reizen. Je kan nu eenmaal niet alles beter met beeld uitdrukken.

En tuurlijk er zijjn ook voorbeelden van slechte weinig toevoegende of te veel vertellende voice overs, maar dat ligt dan aan het scenario of de regie, niet aan de voice over als fout stijlmiddel. Je kan ook een acteur miscasten, maar dat maakt het gebruik van acteurs niet tot een zwaktebod.

Die voice over in de theatrical version van Blade Runner is vreselijk en niet hoe de regisseur de film had bedoeld. Die van Payback voegt ook niet zoveel toe wanneer je Director's Cut hebt gezien. Overigens allebei voorbeelden van studiobemoeienis.

Hmm, goeie vraag natuurlijk.

Allereerst ben ik het met je eens wat betreft Dorp aan de Rivier en Van God Los.

Ik kan zo gauw niks bedenken wat slechte voice-overs betreft. Ik vergeet dat sneller dan een goede voice-over.

Die opvolger van Cidade de deus met die agenten; Tropa de Elite . Die is tennenkrommend slecht. Leutert de gehele film door....

Braziliaanse films hebben trouwens ontzettend vaak een voice-over.

In veel gevallen legt de voice over ook veel te veel uit. Wat suggestie of gebruik van beeld kan zeker geen kwaad. Soms is het wel handig, maar meestal pakt het verkeerd uit en trekt het de film zelfs wat naar beneden.

Een slechte voice-over die ik me voor de geest kan halen is die uit Ik Ook Van Jou. In alles een voorbeeld van hoe je een voice over niet moet gebruiken.

Maar een fijne voice over kan heerlijk zijn. Ik hou van de voice over van Brief Encounter bijvoorbeeld. Of bij een aantal noirs. Of die van Taxi Driver.

Ik vind voice-overs altijd wel fijn. Ten eerste brengt het in dramafilms (waar het meestal wel gebruikt word) meestal een goede sfeer, mits het goed gedaan word.

En ten tweede helpt een voice-over je door het verhaal heen. Iets wat je niet altijd goed met een dialoog kunt doen.

Als het goed gedaan is, vind ik het altijd heerlijk.

Als er iemand door een film heen gaat lullen, dan heb ik toch het liefst dat een van de personages dat zelf doet. Naast dat het inderdaad erg stijlvol kan zijn heeft het bij sommige films zelfs iets erg gezelligs

Ik ben dol op de persoonlijke observaties en gedachtespinsels van de karakters, die kunnen ook worden uitgedrukt in (bijvoorbeeld) conversaties, maar die zijn in films vaak zo veel vlotter en vloeiender dan zoals ik ze ken uit het dagelijks leven dat ik zo'n voice-over stemmetje veel herkenbaarder zou vinden, die heb ik immers zelf ook. Natuurlijk leent niet elke film ervoor, maar persoonlijk mag ik het wel.

Tjonge jonge, heb ze de laatste tijd weer flink te pakken. Zag vanavond Mary and Max, een paar dagen terug Karakter en daarvoor Ten Canoes maar die zijn nauwelijks aan te zien. Ieder beeld staat in het teken van de voice-over. Niets mag aan de verbeelding van de kijker overgelaten worden. Alles moet hardop uitgesproken worden. En ze houden ook nooit op met vertellen. Films die helemaal dicht en vastzitten. Het lijkt wel roest.

De laatste paar jaar hebben ook weer veel Nederlandse producties daar last van. Denk aan Supernova, Kurai Kurai of Atlantic. En bij Een Dag in 't Jaar en Zomer zou het er ook weer flink aanwezig zijn. Een goede reden om die over te slaan.

Mastermovies(.com) maakt goede voice-overs en dan vooral de reeks: Arie en Bastiaan. Maar dat bedoel je vast niet....

Wat de vraag betreft: het hangt natuurlijk van de film af en hoe het is uitgevoerd.

Een van mijn favoriete voice-overs van de laatste tijd zat in Inherent Vice. Deze wordt zeer, zeer schaars gebruikt en lijkt me er vooral in te zitten omdat Anderson enkele teksten uit het boek van Pynchon wilde laten horen. Wat ik vooral waardeerde was dat de voice-over ingesproken werd door Joanna Newsom, een zangeres met een zeer eigenaardige stem, die kennelijk zo praat als ze zingt. Dat zorgde meteen voor extra sfeer.

in mijn persoonlijke filmlog zet ik vaak wat korte aantekeningen neer, soms ook over voice-overs

een greep uit de aantekeningen van 2014 en 2015:

Terminator 2: Judgment Day (1991) ook de beste voice-over monologen ooit wat mij betreft

It's Such a Beautiful Day (2012) die voiceover!

Atlas (2013) voiceover! container deel twee

Listen Up Philip (2014) mumblecore meets woody allen, in voiceover!

Silent Ones (2013) de fluisterende voiceover is vooral nogal geforceerd

Atlantic. (2014) van malick geripte voice-overs, maar dan zonder inhoud

Zomer (2014) fijne naief poetische voiceover

Les herbes folles (2009) en interessante impulsieve absurde karakters en situaties, ook in voiceover

dus ja, het komt vaak genoeg voor en dan ook op zo'n bijzondere manier (meestal positief) om er speciale melding van te maken

Ik denk andersom Wist ik trouwens niet, tenminste had het nog nergens opgepikt. Leuk.

Verder wat je zegt. Het is niet ja of nee, er zijn films waarin voice-over de boel totaal verkloot (vond dat bij Mary & Max bijvoorbeeld ook, zoals Verhoeven hier al aanhaalde), maar er zijn ook films waar het dan weer fantastisch werkt.

Het is als met muziek, soms spot on soms over de rand en gelijk onuitstaanbaar.

Dat vond ik zelf juist een nadrukkelijk storende voice-over. Te wazig en literair voor mij.

Scorsese is voor mij de referentie qua voice-overs. De dagboekfragmenten van Travis Bickle, Pesci en DeNiro die elkaar tegenspreken in Casino, Liotta in Goodfellas, DiCaprio's opschepperij in Wolf of Wall Street... Zag gisteren Age of Innocence en daar vond ik de voice-over ook goed (ik vermoed, net als bij Inherent vice, rechtstreeks uit het boek).

Je zou het denken, maar Joanna Newsom komt erg zweverig over, dus alles is mogelijk

Hoe dan ook, het is een stem die op geen ander lijkt, dus ondanks dat ik vooraf niet wist dat ze een voice-over had herkende ik haar meteen. Zat er daardoor ook meteen in. Het is wel erg literair zoals goongumpa al zegt, maar dat paste wat mij betreft bij de ietwat onwerkelijke sfeer.

Vind ik nou juist ook weer een voorbeeld van een goede voice-over. Ja, het is nogal aanwezig, maar het gaat over twee penvrienden die in andere delen van de wereld wonen en zo geef je ze een conversatie, terwijl je intussen naar hun dagelijks leven kijkt.

Iemand die films kent met een multiple voice voice-over. Dus meerdere stemmen die de film van commentaar voor zien?

Alles van Terrence Malick.

Casino (en Goodfellas als ik me goed herinner?) van Scorsese.

El Extraño Caso del Doctor Fausto (1969) heeft voice-overs van irritante buitenaardse wezentjes.

Ik vond de voice-over indrukwekkend in Cartas da Guerra (2016) - MovieMeter.nl. Vriendin leest brieven voor die het hoofdpersonage (militaire arts) vanuit oorlogsgebied aan haar schreef.

in het werk van Sergio Caballero zitten ook altijd verschillende (absurdistische) voice-overs verwerkt.

In deze 'overvolle' documentaire zitten meen ik drie verschillende voice-overs: Engels, Italiaans en Duits. Alleen al de moeite waard voor de laatste scène waarin een koppel door een warenhuis gaat dansen. In één lange take opgenomen.

Leuk maar daarvoor is dit topic er al.

Over de voice-over in The Devil All the Time (2020) zijn de meningen verdeeld.

Bij deze recensent viel het helemaal verkeerd:

Recensie. “The devil all the time” van Antonio Campos: Altijd weer die verdomde verteller ** - Het Nieuwsblad

Hij heeft wel een punt. Ik schreef het ook al in mijn recensie, de voice-over deed me in het begin teveel aan Forrest Gump denken (totaal andere film), maar gaandeweg raakte ik aan de voice-over gewend en ging ik me er niet meer aan storen.