Kwaliteit en vermaak

Wat is er loos aan het begrip entertainment?

Dat het voor iedereen wat anders kan zijn maakt het toch niet meteen loos.

Lollige mode kos, maar dat zou inderdaad mijn bijdrage aan deze discussie zijn.

bij entertainment in een film moet je niet denken aan toeters en bellen en veel grappen en grollen, maar is de film leuk om te zien? of verveel je je, is het de bedoeling van de film je te vermaken of is het meer een documentaire.....wat je leuk noemt hangt van jezelf af, de 1 zal een film met vermaak leuk vinden en de ander een documentaire... of hij ook goed is in elkaar gezet en dergelijke is weer een heel ander punt.

Beide beoordelingen zijn erg subjectief want uiteindelijk geef je geen feiten maar iets wat je zelf denkt, en alles wat je zelf bedenkt is altijd subjectief (gevoelens en gedachten).

Ik ga mee ook even mee in Ramon-modus. Een film die je entertaint heeft gewoon altijd kwaliteit en het is daarom (imo ) onzin om met twee maten te meten.

voorbeeldje wat ik al ergens anders gaf :

scary movie 3, ik beken dat ik die gezien heb...ik weet het schande maar ik had niks beters te doen.

Nou heb ik wel gelachen tijdens de film en ja hij was dus wel leuk....maar ga me nou niet vertellen dat het daarom meteen een kwaliteits film is.

het is idd wel meestal zo dat een film die erg goed is om die reden ook al leuker is (en andersom).... maar het hoeft dus niet.

The Big lebowski....heb er niet echt om moeten lachen, maar ik vind ik het daarom een slechte film? neen, omdat ik wel kan zien dat hij goed in elkaar zit ook al heb ik er niet echt veel plezier aan beleefd.

En dat heb je nog het vage begrip 'gevoel'.

Sommige onderwerpen doen iemand eenmaal veel meer, of het nu pure nostalgie is of dat een bepaald onderwerp je nu eenmaal meer pakt als het andere.

En dan zijn er ook nog films die je aan het denken zetten, valt dat onder kwaliteit of onder kwantiteit?

En of een film nu een artistiek hoogtepunt is of niet, een film moet je vermaken ... dat vooral.

je zegt het zelf al jij legt je persoonlijke nadruk op vermaak (kwantiteit) en dat ligt bij iedereen anders.

Deze discussie is de afgelopen tijd meerdere keren in 1 of andere vorm gehouden, en elke keer komen we er niet uit.

Bij mij is het heel simpel, ik waardeer films binnen hun (sub)genre. Dus horrorfilms leg ik naast horrorfilms, actie naast actie, etc.

En zo waardeer ik dus. En dan krijg je inderdaad dat een hoge waardering voor een film in 1 genre totaal niet te vergelijken is met de waardering voor een film in een ander genre.

maar dat is dus ook mijn bedoeling niet. Want hoe moet ik 2 totaal verschillende films met elkaar vergelijken. Hoe vergelijk ik The General van Buster keaton met Trois Coleurs Blue. Niet dus.

Maar ik vond ze wel alle twee heel goed, en beiden hebben dus 5 sterren van me gekregen.

Is dit aan andere meetlat gebruiken? Volgens mij niet. Ik vergelijk gewoon met wat ik al gezien heb binnen het genre. Probleem zijn natuurlijk genre overschreidende films, maar ach problemen zijn er om opgelost te worden.

zit ook weer wat in, ik doe hetzelfde....voor actie films ben ik in het algemeen wat milder als in: ik kan niet dezelfde kwaliteit verwachten als een film (noem maar wat onorigineels) the godfather, actiefilms draaien zoals de naam al zegt om actie en vermaak dus vermaak weegt nu iets zwaarder dan hoe goed de film verder in elkaar zit.

Laat ik het anders zo stellen (krijg vast en zeker op mn donder), ik denk dat een echte filmkenner/fanaat beoordeelt een film op wat meer dan zn "feel good" gevoel na de film of hoeveel lol hij heeft gehad.

Maar hij/zij is in de eerste plaats toch vooral liefhebber, want een film spreekt je aan of niet. Als recencist moet je een film eigenlijk wel zo objectief mogelijk beoordelen.

Precies, de één vindt een hoge artistieke waarde (kwaliteit) automatisch ook entertainend. Een ander vindt een entertainende film automatisch ook kwalitatief goed. Bij mij zit dat in het midden. Films als stalker zijn artistiek ongelofelijk goed, maar ik wordt daardoor niet automatisch ge-entertaind. Bij Dude's Where My Car wordt ik weer erg vermaakt, maar die is artistieke weer ongelofelijk slecht. Omdat ik het artistieke iets belangrijker vind wegen geef ik de eerste een 3,5 en de andere een 2,5... maar het blijft bij mij een afweging tussen beide facetten.

ik ben het 100% met jordy eens, heb er gewoon niks aan toe te voegen

En wat zijn we hier nou uiteindelijk mee opgeschoten ?!

nou... ik ben vrij nieuw op het forum dus ik heb al die vorige discussies niet meegemaakt...maareh in mijn opzicht 3 dingen

- diamonds are forever is weer schoon

- een nieuwe theorie is naar buiten gekomen

-verder niks

Ik sluit me aan bij de theorie van Davidov... Ik heb zelf ook een soort theorie gemaakt die op die van Davidov lijkt... Ik beoordeel films zo:

Je hebt een grote magneet en een kleine magneet, de grote voor vermakelijkheid en de kleine voor kwaliteit... Als je twee magneten tegen elkaar aanhoudt, dan ketsen ze elkaar af...

Voorbeeld:

Over The Top...

Deze film vond ik van begin af aan vermakelijk... (de grote magneet wordt sterk)... De kwaliteit vond ik minder; teveel toevalligheden, alles komt zo kinderlijk goed... (de kleine magneet wordt sterker)... Dan zie ik het veld tussen de magneten als mijn stem... Deze wordt zo beoordeeld...

Vermakelijkheid heeft voor mij de procentuele factor van rond de 80% en kwaliteit van ongeveer 20%... Dit verschilt bij mij ook per genre...

De mate waarin de staven van de Davidov's theorie verschuiven verschilt denk ik per persoon...

Wat een onzin !

Argumenten...

Je moet wel heel erg grote duimen hebben, U-96

Ik vind het ook een beetje onzin om allemaal theorien te verzinnen om films te beoordelen. Ik beoordeel films gewoon op mn gevoel, hoeveel indruk ze gemaakt hebben. Dat soort dingen.

Precies en zonder U-96 magneten lukt dat uitstekend...

Ja.. Ik dus ook.. Maar niemand begrijpt mij op de manier waarop ik het doe.. Zo'n therorie maakt de boel dan wat duidelijker...

er is toch best objectief iets over film te zeggen?

een paar voorbeelden: montage, muziekgebruik, kleur, mise en scene, verhaallijn etc.

Ik weet niet of dit de primaire kenmerken zijn van een film, maar deze onderdelen geven iig iets tastbaars om een film te beoordelen.

Daarbij blijft bovenaan staan of een film je raakt of niet.

hehe dat is ook een wel geinige theorie, wat meer verbeelding voor nodig dan bij die van mij, maar waar het op neer komt is dus dat je een film een cijfer geeft voor hoe leuk (vermaak) hij is, maar des te slechter (kwaliteit) hij is des te meer punten aftrek hij krijgt.

en idd de mate en schaal waarop men beoordeelt verschilt per persoon en per genre.

en alles is subjectief, alleen feiten zijn objectief, dus als je zegt de film was leuk/spannend/eng/grappig dan is dat allemaal subjectief....zelfs als je zegt dat hij kort/lang/traag/saai/donker/luid is dan ben je subjectief....ja ok vaak is hier het iedereen het wel mee eens maar toch er valt aan te twisten.

Als de magneten afstotend zijn (wat alleen mogelijk is als twee gelijke polen gedwongen naar elkaar toe komen) is het fout dat de kleine magneet sterker wordt als je de kwaliteit slecht vind. De ruimte wordt dan groter en je stem hoger :S. Maarja het was een geinig idee dat hetzelfde kon betekenen als de twee vectoren in lijnen. Dit is alleen veel abstracter en daardoor simplistischer en het komt exact op hetzelfde neer.

Wat we hiermee opschieten is dat personen een manier inzien (als ze dat nog niet doen) om afgewogen stemmen te geven. Onbewust doen personen het vaak al zo, maar dit verschaft hun dan weer duidelijkheid over hun daad.

Welke subcategorien de twee vectoren kwaliteit en vermaak bepalen is individueel invulbaar.

Hoe zwaar je bepaalde subcategorien laat meetellen voor de totale vector is individueel invulbaar (the first rule of fight club is...:P).

De verhouding van de twee vectoren t.o.v. elkaar is individueel invulbaar.

Het meest extreme is dat een subcategorie twee vectoren overlapt, dan ben je een beetje moeilijk bezig...maar het mag allemaal!

Iedereen komt toch op een andere manier tot hun totaaloordeel en bij elke film zijn bepaalde subgategorien zoveel meer bepalend dan anders. Het syteem is ongelofelijk flexibel, het zouden net zo goed meer of mindere vectoren kunnen zijn. Er is eigenlijk geen systeem, wat er wel is, is duidelijkheid voor een individu over z'n eigen stemgedrag t.o.v. een gem. stemgedrag (als je erover dicussiert). Elk persoon kan enige ordening vinden of aanbrengen in de manier waarop deze stemt. Als je het niet doet, werk je met oogkleppen in je systeem.

Bij Righteous Kill (2008) en bij Far North (2007):

Mensen toch

Het is al een tijdje dat ik de commentaren volg op de films

En eerlijk gezegd ik denk dat er hier veel mensen zitten die gewoon niet graag naar films kijken

Jongens toch als echte filmliefhebber zou je zelfs waardering moeten hebben voor een B-film

En jullie maken er een wedstrijdje van om zo goed mogelijk een film af te kraken

Hier heerst een groepjes forumkillers niet te doen

Graag had ik commentaren gelezen van mensen die een film kunnen beschrijven

zoals het hoort

Maar ik vermoed dat deze mensen bang zijn geworden om goede commentaren te geven

Met deze huidige commentaren ben ik niks

Ik vermoed dat sommige hun privé problemen mixen met de film

Geniaal, en het lijkt erop dat hij zich speciaal voor dat bericht hier heeft aangemeld.

Grappig. Het is allemaal al voor mijn tijd geweest.

Het kwaliteit-kwantiteit verhaal iedere keer.

Ook goed en leuk eveneens lastig.

Het enige nadeel vind ik dat mensen die voor vermaak gaan dan in discussie geraken met mensen die liever voor diepgang/kwaliteit gaan. (Dit komt ook omdat we te weinig van elkaar weten, wat betreft smaak/interesse). Dat mensen films gaan opzoeken die niet in hun straatje passen vind ik ook niet zo'n goede zaak maar ik zou mensen nooit beletten dat te doen.

Een nadeel van (sub)genres is vaak, dat je je daarop instelt maar achteraf is het toch een ander (sub)genre dan met de informatie waar je vooraf aan begint.

Ik ben zelf heel erg voor vermaak. En leuke films vind ik dan ook belangrijk. Maar die films kunnen toch ook heel goed in elkaar zitten/mooi gemaakt zijn.

Ik heb zelf nooit zo begrepen wat mensen precies met goed bedoelen. Ik zie heel vaak topics met beste dit en beste dat. Als ik na afloop een goed gevoel heb is dat het belangrijkste.