Na het debuut nooit beter geworden

Tsja, het is dat ik Pi troep vind maar volgens mij wordt over het algemeen Requiem for a Dream meer gewaardeerd. Vind laatstgenoemde ook niet zo veel aan, voor mij valt zijn stijl beter op z'n plek in The Wrestler, wat ik dus zijn beste vind.

Vind je Baby Rex - Der Kleine Kommisar zijn beste werk? Mocht je overigens op Das Experiment doelen, z'n volgens mij eerste bioscoopfilm; Der Untergang lijkt me vele malen beter. Das Experiment is goed, maar onevenwichtig en Hirchbiegel weet duidelijk geen maat te houden en wil tegen het einde veel te veel. Der Untergang is perfect uitgebalanceert en in mijn ogen een duidelijk meesterwerk.

Hoezo?

Stachka is een ontzettend goede film maar z'n tweede Bronenosets Potyomkin wordt toch echt het meest aangehaald, is zelfs een paak uitgeroepen tot beste film ooit. Bovendien was hij in het geluidstijdsperk met Aleksandr Nevskiy en de Ivan Groznyy films ook ontzettend goed.

Huh? Ik vind juist dat de dialogen in IB Tarantino's slechtste zijn (samen met DP). Dat vind ik ook van de constructie en het script.

Reservoir Dogs vind ik nog steeds zijn beste, al is het moeilijk kiezen tussen die film en Pulp Fiction. Die ontlopen elkaar niet veel qua kwaliteit. Kill Bill Vol. 1 vind ik ook meesterlijk dus uiteindelijk zou ik Tarantino ook niet snel noemen in dit topic.

Aronofsky zou ik wel kunnen noemen. Vind Pi zijn beste film.

Lumet vind ik echt een rare naam om te noemen in dit topic.

Misschien is de topictitel ook wat raar eigenlijk. Ik zou eerder regisseurs plaatsen met een (voor mij) duidelijk neerwaartse spiraal in hun oeuvre.

In Inglourious Basterds is Tarantino constant bezig om de "onzin" in dialoog te gebruiken voor de spanning. Neem het geouwehoer over melk in de openingsscene. We tasten volledig in het duister en met ieder detail wat Waltz in zijn tekst toevoegt twijfel je of hij zijn gesprekspartner aan het testen is of dat hij een sociale babbel maakt. Vooral het spelletje (niet alleen in tekst) met betrekking tot de omschrijving van de onderduikers is ijzersterk. Sowieso wordt het bizarre scala aan onderwerpen van Hans Lazda gedurende de film heel sterk gebruikt om twijfel te zaaien over wat hij wel en niet weet. En dan heb je ook nog de scene in de kelder... Dialoog is een heel belangrijk keyelement voor de spanning in Inglourious Basterds en ik geloof echt dat Tarantino veel bewuster met dialoog omgaat dan in het begin.

Het kan best bewuster zijn. Maar dat maakt het niet beter. Ik vind de flow en het ritme van de dialoog minder. Ik heb vaak het idee dat ie info te lang uitstelt in zijn dialoog en zijn dialogen zijn niet zo snedig en energierijk als in zijn eerste films. Het klinkt allemaal niet zo lekker. Verder mist de dialoog uit IB de 'slang' en de popcultuurverwijzingen uit zijn andere films. Onvermijdelijk wellicht bij een film over WOII, maar dan kan Tarantino zich beter af gaan vragen of zijn schrijfstijl wel 'past' bij films in een historische setting. Zo denk ik er in ieder geval over.

Het meest gekunstelde en slechtste stukje Tarantinodialoog komt wat mij betreft uit Death Proof.

Kan weinig voorbeelden noemen. Francois Truffaut heeft na les Quatre Cents Coups in mijn ogen nooit betere films gemaakt, maar heeft voor zijn andere films ook veel waardering gekregen.

Stachka is dan ook niet zijn debuutfilm. Battleship Potemkin is zijn debuutfilm .

Edit:

Ik dacht dit omdat op MovieMeter die film bovenaan staat, maar dit zal wel allereerst op basis van jaartal zijn en daarna op alfabetische volgorde. Wat overigens erg krom is...

Ben zelf geen kenner van alle verschillende stromingen. De vele Hitchcock-verwijzingen zag ik altijd als postmodern gegeven, maar die zitten ook in Sisters.

Dat is inderdaad helemaal van toepassing op Body Double. Modernisme dus.

Eens .

Blow Out heb ik gezien, maar dat was "onder invloed van verdovende middelen". Ik herinner me niet zoveel meer van de film, maar vond hem toen wel briljant . Binnenkort kijk ik hem wel eens opnieuw.
De drilboordmoord uit Body Double vind ik trouwens ook een geweldige slasherscène.

Waarschijnlijk wel ja .

Ik kan me heel goed vinden in wat je schrijft over DePalma. Onder de laag van de "luchtige" thriller gaat ontzettend veel inhoud schuil. Bovendien is hij visueel een van de besten.

Freaky, dat had ik toen ook gedaan.

Er zijn films waarbij je denkt: hierbij past een jointje. Net als Fire walk with me en Beerfest.. Verder doe ik dat natuurlijk nooit (wijsvinger alert) wat het is slecht!! en je bent niet meer in staat om een objectieve mening te formuleren . Blow out zeker eens herzien en maak en een combo van (Blow-up + de audio commentaar van een kunstfilosoof, een hele bizarre en best pittige beschouwing) =

Eens . Zal de combo zeker eens proberen; Blow up vind ik ook erg goed.

Fire walk with me en Beerfest heb ik niet trouwens gezien, maar voor mij zijn dat soort films bijvoorbeeld Dazed and Confused en de oude Dawn of the Dead .

Charles Laughton.

Flauw.

Vind hem wel grappig.

Aan de ene kant wel, maar aan de andere kant is het eeuwig zonde dat hij nooit de kans heeft gehad om nog een film te maken. Zijn enige film is ronduit geweldig en zou inderdaad moeilijk te overtreffen zijn geweest.

Daarnaast zijn er natuurlijk nog wel enkele regisseurs die maar 1 film op hun naam hebben staan.

Lukas Moodysson. Ken echter maar één film van hem, maar die staat wel op een 5,0* en een top 10 plek. Zie het niet gebeuren dat zijn overige films die gaan overtreffen.

haha

Jonge... wat wil je hier nou mee bereiken?

Misschien vindt hij het bizar dat je oordeelt over een regisseur waar je maar één film van gezien hebt...

Peter Jackson

Sam Raimi

Tobe Hooper

Off-topic geruzie verwijderd.

En dus ook mijn bericht.

Nog maar een keer dan:

Ik heb toch uitgelegd wat ik ermee bedoel?