Meer tussen hemel en aarde?

Waarom moet het zin hebben?

In een discussie op het forum van de film "Creation" citeerde ik das Kind poem uit de film "Der Himmel über Berlin"

Als das Kind Kind war,

war das die Zeit der folgenden Fragen:

Warum bin ich Ich und

warum nicht Du?

Warum bin ich hier und

warum

nicht dort?

Wann begann die Zeit

und wo endet der Raum?

(...)

Wie kann es sein, dass ich, der Ich bin,

bevor ich wurde, nicht war

und dass einmal ich,

der Ich bin, nicht mehr der,

der Ich bin, sein werde.

Een zeer interessant gedicht en de existentiële vragen die het kind in dit gedicht stelde heb ik aan mezelf al tig keer gesteld. Het is in ieder geval iets om over na te denken.

Die film klinkt anders ook erg interessant als je veel met een onderwerp als dit bezig bent trouwens, binnen kort zeker eens gaan kijken

Dat is inderdaad de juiste vraag om te stellen. Mensen verlangen naar een reden. Maar als je er vanuit gaat dat veel dingen in het dagelijks leven ook bij stom toeval voorkomen, waarom zou het universum daar dan een uitzondering op moeten zijn. Ik ga volledig met je mee hierin. Een reden zoeken voor dit bestaan is naïef, wel voorstelbaar, maar desalniettemin naïef. Wat dan wel de oorzaak is geweest voor het begin van alles, dat is waar ik veronderstel dat menselijke kennis tekortschiet. Wellicht zullen wij nooit in staat zijn om zulke vragen te beantwoorden.

Als je elke keer gaat zoeken naar de reden van je bestaan, leef je niet.

En op je sterfbed heb je de antwoorden nog niet en kom je erachter dat je allerlei zaken hebt laten liggen die je in een volgend leven (waar IK overigens niet in geloof) niet meer over kan doen. Zonde van je tijd om je over dit vraagstuk druk te maken.

Niet naïef maar heel normaal. Dit is het begin van filosoferen. Alle grote filosofen hebben naar die reden gezocht. Als je zegt dat zoeken naar de reden van het bestaan naïef is, dan heb je al naar die reden gezocht. Hoe kun je anders weten dat zoeken naar de reden van het bestaan naïef is.

Juist en waar de wetenschap geen antwoorden meer heeft begint het geloof.

Ik geloof er niet in.

Als je dood bent dan is het gewoon over.

Geen nieuwe leven erna.

Het leven gaat door!

Zoals eerder gezegd: Het leven gaat door voor de levenden, niet voor de doden

Als individu maak jij deel uit van de mensheid. Zou dit niet zo zijn dan zou het individu ook geen natuurlijke aanleg hebben. Betekent het einde van het individu ook het einde van de mensheid? Neen, want het leven gaat door - zoals ik al eerder gezegd heb - tenzij onze aarde ineens getroffen wordt door een komeet als gevolg waarvan het leven op onze aardkloot abrupt beëindigd wordt. Verder kan ik hier niets meer over zeggen. Wat ik hier beweer kan ik niet wetenschappelijk hard maken, het maakt namelijk deel uit van mijn geloof of levensbeschouwing.

Het leven gaat ook wel door, alleen dan zonder mij.

Mijn hartje houdt een keer op met kloppen, hersens krijgen geen zuurstof meer. Ik ga dood, wordt verbrand of opgegeten door wat insectjes en een nieuwe generatie mag het stokje overnemen.

We leven nu al op een plek waar zowel de hemel als hel aanwezig is.

Zou niet weten wat voor plek nog mooier is dan de aarde.

Of de hemel moet er uitzien zoals een Lord of the Rings-setting met de mooiste vrouwen die alleen mij willen en mijn lievelingseten elke dag klaarstaat als ik in mijn vingers knip. Geen oorlog, geen geweld, maar alleen maar alle geneugtes van wat we nu hier nu ook al hebben.

Wat ik met een eerder bericht probeerde duidelijk te maken, is dat al die zaken die te veel toeval lijken te zijn, veelal afgedaan worden als het Lot of Intelligent Ontwerp. Helemaal als het om het leven op Aarde gaat. Waarom zouden wij mensen dan moeten leven? De toevalsfactor is hierbij ook weer zo ongelooflijk gunstig. Waarom wel op Aarde, maar niet op BR45q-7? Kijk eens vanuit een ander standpunt, niet vanuit de Aarde. Er zijn tig sterrenstelsels met tig zonnenstelsels met tal van planeten. Zo onvoorstelbaar veel, ergens móet er een sameloop van omstandigheden zijn waarbij leven ontstaat. Toevallig is Aarde één daarvan.

Dit fenomeen gebeurt op kleine schaal op Aarde zelf al, waarom niet in de rest van het universum (of multiversum). Wij - als egocentrische dieren - vinden het leven bijzonder, omdat wij het nu bewust meemaken. Maar op grote schaal is het zo bijzonder nog niet.

Filosoferen heeft ook een naïviteit in zich, maar is wel een belangrijk onderdeel van menselijke kennis. Helaas heeft dit ook een tak met scheve ideeën dat religie heet. De feitelijke tak noemen wij wetenschap.

Een verkeerde aanname, waarbij een duidelijke grens lijkt te zijn. Iets dat niet strookt met de werkelijkheid. Nog steeds wordt op grote schaal de Bijbel als ware geschiedenis onderwezen in de kerken. (Niet álle kerken en álle (christelijke) geloven, maar voor de eenvoud van deze discussie generaliseer ik nu.) Terwijl de wetenschap al vele sprookjes uit het beste boek ontkracht heeft. En het 'gemak' waarmee dat gebeurt, moet je toch wel aan het denken zetten over de 'waarheid' van religie. Helaas zit objectief denken er bij gelovigen vaak niet in.

Om weer terug te komen op het topic: meer dan dit is er niet. De bewijzen stapelen zich steeds verder op. Je persoonlijkheid, karakter of 'ziel' zou toch vast moeten staan, gezien vanuit het hiernamaals. Hoe kan het dan dat iemand die bijvoorbeeld een beroerte heeft gehad, ineens een totaal ander persoon kan zijn? Is zijn ziel ingewisseld? Of is er iets misgegaan in de hersenen, waar al die neuronen een electrische lading vasthouden en afgeven, maar na een beroerte dat niet correct meer doen. Ik ga voor het laatste.

Deze feiten rollen steeds meer uit wetenschappelijke onderzoeken, waarbij het steeds weer reproduceerbaar is, dus empirisch.

Geestervaringen en dergelijke kunnen vaak genoeg ontkracht worden. Subjectiviteit is ook hierbij een grote factor. Net als telepathie en andere paranormale zaken.

Dat nummer hoe heet die ook al weer.

Dat gaat zo (er is leven er is leven na de dood.

na de dood..... na de dood....)ect.

Dat is fantasie geen fictie.

Allebei lijkt me.

Antwoord aan riesma;

Als ik het over het geloof heb dan heeft dat niets te maken met wat de kerk daar onder verstaat, dan heeft dat niets te maken met wat daarover in de bijbel staat, dan heeft dat niets te maken met wat de wetenschap daar onder verstaat, maar alles wat ik "wibro" daar onder verstaat. Het is 100% subjectief. Het gaat ten slotte om mijn waarheid. Meer kan ik hier niet over zeggen. "De waarheid kan niet onderwezen worden" zo luidt immers een Boedhistische uitspraak.

Dat is waar, er zijn immer altijd drie waarheden: jouw waarheid, de ander zijn waarheid en de feitelijke waarheid, die niet altijd in het midden licht. Objectief gezien komt de wetenschappelijke waarheid het dichtst bij de feitelijke in de buurt.

Thanks voor de uitleg over jouw begrip geloof. Het komt in discussies vaak op kerkelijk geloof neer, vandaar dat ik daar vanuit ging. My bad!

Aanvankelijk was ik nooit gelovig, maar een goede vriend van mij heeft eens zoiets raars meegemaakt dat ik toch ben gaan twijfelen.

Hij had zijn kat eens begraven nadat die was aangereden en nog diezelfde avond kwam hij weer thuis aangelopen. Hij stonk en voelde koud aan, ook was de kat niet meer hetzelfde qua karakter als eerst, alsof iets....bezit van hem had genomen.

Maar het word nog gekker, want later werd zijn zoontje overreden door een truck en na de begravenis moest hij denken aan die teruggekeerde kat. Toen heeft hij in al zijn emoties het lichaam weer opgegraven en herbegraven op dezelfde plek als waar hij die kat had begraven. Geloof het of niet, maar ook zijn zoontje kwam terug. Maar ook zijn zoon was niet meer dezelfde en hij vermoorde de overbuurman en zijn moeder. Toen later heeft die vriend zijn zoontje opnieuw in laten slapen. Maar hij was geestelijk zo labiel geworden van alle gebeurtenissen dat hij zijn vrouw ook weer ging begraven op die plek, omdat hij dacht dat zei wel "gewoon" terug zou komen omdat ze nog niet zo lang dood was. En ook zei kwam weer terug maar toen ging het helemaal mis, sindsdien heb ik ook niks meer van hem vernomen

Ik heb het gemeld bij de politie maar schijnbaar willen ze het in de doofpot stoppen, een soort samenzweringstheorie. Ik werd totaal niet serieus genomen en werd naar huis gestuurd met de mededeling dat ik zou worden opgepakt als ik ze bleef lastig vallen.

Maar ik weet wel beter.....

Mooi filmscript booze, ga ervoor!

Dat is best een goed idee Moviemafketel. En dan doe ik als bergraafplaats een oud, Indiaans kerkhof ofzo... Dat werkt altijd wel goed, doe ik net of die grond behekst is, zeg maar: "zuur"

Niet te veel Poltergeist gaan kopiëren he met je indianen-begraafplaats.

Daar heb je gelijk in, het moet wel een beetje origineel blijven

Doet me verdacht veel denken aan Pet Sematary .

Vrijdag de 13e: 666 HEL volgeboekt - NOS Nieuws

Ik ben benieuwd!

Met Bruce als piloot

In hun vrije tijd misschien, maar ze hebben er nochtans enorm weinig over geschreven. Voor een paar Continentale filosofen (Kierkegaard, Schopenhauer, Nietzsche...) was dat onderwerp inderdaad behoorlijk belangrijk (en voor twee van die filosofen dan ook nog in negatieve zin), maar de meeste filosofen hielden zich toch voornamelijk bezig met epistemologie, metafysica, ethiek en esthetiek. En ook nu is de "zin van het leven" een enorm weinig besproken onderwerp binnen de filosofie, niet in het minst omdat het zo onduidelijk is wat er nu precies gevraagd wordt. Even om het idee dat filosofen zich voortdurend afvragen wat de zin het leven is te weerleggen. Mijn eigen mening is trouwens dat de vraag of "het leven" zin heeft op twee significante manieren kan worden geïnterpreteerd. Ten eerste kan de vraag worden gesteld of "zin" een objectieve eigenschap is of kan zijn van individuele levens - op dezelfde manier dat de samenstelling H2O een objectieve eigenschap is van water. Op die vraag is het antwoord uiteraard "nee": zin is simpelweg niet het soort eigenschap dat objectief kan zijn. Maar ten tweede kan ook de vraag gesteld worden of "zin" een subjectieve eigenschap kan zijn van levens - dat wil zeggen, of levens als zinvol ervaren kunnen worden. En op die vraag is het antwoord uiteraard "ja". De meeste mensen ervaren hun leven als zinvol, en mensen die hun leven consequent niet als zinvol ervaren doen er waarschijnlijk goed aan om een psycholoog te raadplegen. Levens kunnen weliswaar niet zinvol zijn, maar ze kunnen wel als zodanig ervaren worden. En waarom zouden we eigenlijk meer verlangen dan dat? Meer dan dat hebben we toch niet nodig?

Verder vind ook ik het idee dat er leven van anderen na mijn dood is enorm rustgevend. Vanuit een "objectief" perspectief maakt het immers helemaal niets uit of ik leef of een ander: waarde blijft immers (ruwweg) behouden, in de zin dat de hoeveelheid waardevolle ervaringen amper verandert. En wat maakt het eigenlijk uit of ik leef of een ander? Bewustzijn is bewustzijn; waarde is waarde; en of dat bewustzijn of die waarde nu mijn bewustzijn of mijn waarde is, is eigenlijk niet zo belangrijk.

Maar anyway, ik kwam hier eigenlijk om te mopperen over de uitdrukking "meer tussen hemel en aarde", want ik begrijp oprecht niet waar die op slaat. Meer tussen de hemel in religieuze zin en de aarde? Maar die hemel is toch ook onderdeel van deze discussie? Meer tussen het hemelgewelf en de oppervlakte van de aarde? Uiteraard! Het barst daar van de gassen. Ik heb eens gegoogled, en daaruit heb ik voorwaardelijk geconcludeerd dat het gewoon een maffe afleiding is van een citaat van Shakespeare: "There are more things in heaven and earth, Horatio, than are dreamt of in your philosophy". Met andere woorden: er is niet meer tussen hemel en aarde, maar meer in hemel en aarde dan een wetenschappelijk wereldbeeld voorschrijft! Dat slaat tenminste ergens op! Naar mijn visie is het verder wel belachelijk - ik geloof best dat er meer bestaat dan de huidige natuurkunde heeft ontdekt, maar ik betwijfel ten zeerste of het existentieel relevant is voor een stelletje relatief intelligente apen met grootheidswaanzin - maar dat terzijde.

PS: mijn excuses voor het oprakelen van dit oude topic, maar ik ben in een discussie-bui.

Ik geloof er niet in, en juist dat stelt me wel gerust. Ik snap ook niet waarom mensen willen weten wat na de dood komt, terwijl de vraag wat voor de geboorte kwam eigenlijk veel belangrijker is, wanneer je het laatste wilt oplossen. Als er voor de geboorte niets was, en er vanuit datzelfde niets leven met een bewustzijn gecreëerd kan worden, dan denk ik dat we niet bang moeten zijn van het niets dat volgt op het leven. Eigenlijk zie ik het als een soort van reïncarnatie zonder tussenstadium. Enkel en alleen maar leven, gezien het niets niet bestaat. Onze ziel blijft dan wel niet voortleven, ons bewustzijn gaat door in een ander persoon. Dat is het mooie hieraan, en zeg nu zelf, dit is toch de mooiste optie die er is. Een leven na de dood zou je hele leven kunnen doen domineren en je laten leven in een waas van angst en onderdrukking voor wat volgen gaat (het oordeel). Vandaar dat het geloof zo belangrijk bleef doorheen de jaren en vitaal was voor de religieuze staat en allerlei dictaturen. Het geloof is het ultieme repressiemiddel bij uitstek, en biedt antwoord op de vraag: "Waarom komen mensen niet in opstand?". Zij hebben doorheen de jaren met dank aan het geloof hun lot leren aanvaarden, niet wetende dat het lot altijd te veranderen valt zolang je er maar in gelooft.

Kleine aanpassing. Overheid trouwens ook. Middenklasse uitkleden en tevreden houden is het doel.

Zie ook hierboven maar in Nederland ook melk. Melk van de koe. Koe is kuddedier. Melk bevat hormonen voor kalf om kuddedier te worden. Mens drink Koe-moedermelk en wordt ook kuddedier.

Is dit serieus??!

Eindelijk een remedie voor eenzaamheid..

Dit topic kende ik nog niet.

Ik zelf wil heel graag in geesten geloven. Ik had vaak het gevoel dat ik niet alleen was terwijl ik dan wel alleen thuis was. Met name als kind in mijn oude huis. Toen was ik ook best wel bang.

Ik verhuisde samen met mijn zus en moeder naar een oud huis toen ik 7 was. Ik heb daar 10 jaar gewoond en achteraf gezien gebeurde daar rare dingen, maar op het moment zelf hadden we het niet echt door.

Ten eerste was ik doodsbang in het donker, tot aan mijn puberjaren toe. Altijd moest het licht aanblijven op de overloop en het liefst alle deuren open. Maar dit had ik alleen in mijn eigen huis. Ook durfde ik niet met mijn gezicht naar de muur te slapen omdat ik altijd bang was dat er dan iemand achter me stond naast mijn bed. Mijn zus vertelde later dit ook te hebben gehad. ‘S avonds durfde ik ook niet in ramen en spiegels te kijken omdat ik bang was iets te zien. Zelfs onze tv ging soms ineens aan. Het was ook een oud huis, maar ‘s nachts leek het ook of je de stoelen kon horen schuiven beneden. Niet dat ze ooit anders stonden ofzo.

Anyway, toen ik weer ging verhuizen op mijn 17e waren al die angsten ineens weg.

Toen mijn opa overleed op mijn 14e rook ik zo’n typische geur wat je vaak ruikt in huizen van bejaarden in mijn slaapkamer. En toen mijn oma 1 jaar geleden overleed gingen de lampen allemaal voor 1 seconde uit een week later.

Ik heb verder nooit wat gezien of gehoord, maar ik ben wel heel erg geïnteresseerd in geesten. Al zou ik het doodeng vinden om ooit een te zien.

Geesten, daar wou ik een tijd ook lang in geloven, maar daar is toch echt niets van aan. Ik geloof ook wel, maar dan eerder in het bereiken van een ideaal, en niet in het conformeren aan een denkbeeldige dictator. Ik ben meer geïnteresseerd in zelfverrijking (en niet ten koste van anderen, of niet door middel van materialisme waar ik nog een grotere afkeer van heb dan aan het concept van religie zelf). Films zoals Captain Fantastic en Grizzly Man vind ik daarom interessant, omdat ze de relatie tussen mens en natuur onder andere verkennen, hoewel ik niet altijd volledig akkoord ging met de boodschap die geïnsinueerd wordt, maar ik vind het een mooi werkstuk in de zoektocht tot wat de mens echt een mens maakt, en naar ons ware toedracht. Het is mijn mening dat we onszelf allang voorbijgestreefd zijn. We mogen ons gerust laten omarmen met technologie, maar we mogen ons nooit laten overnemen door technologie. Verder merk ik ook op dat de afstand tussen mensen hoewel we vaak naast elkaar leven enorm groot geworden is, en eigenlijk tonen onze bussen perfect wat er mis mee is. Het is verbazingwekkend hoeveel afstand er eigenlijk tussen mensen kan zijn, terwijl we quasi naast elkaar leven, en eigenlijk komt dat doordat we enorm solitair leven.

Ik zou graag in groepen van 10, 20 of zelfs 30 man samen willen leven, en zo onafhankelijk mogelijk een leven uitbouwen, dus dat het groepje mensen waarmee je de tijd doorbrengt los van alles ook voor alles zorgt (eten op de plank, huishouden, etc.) met zo weinig mogelijk inmenging van de staat of externe influxen, dus meer een systeem van confederale communes met decentralisatie. Een beetje zoals in The Walking Dead of in een gevangenis eigenlijk, maar dan positiever belicht (geen end of the world, of niet met een bende "misdadigers"), maar eigenlijk is een gevangenis wel een mooi voorbeeld omdat je dan een kleinere versie van een maatschappij in een maatschappij hebt, een soort van miniatuursamenleving. Als ik dan kijk naar al die kastelen van huizen waarin wij wonen, voel ik mij daarin ongemakkelijk. Als we zien hoe veel waarde we moeten hechten aan waardeloos papier, dan voel ik me daarin extreem ongemakkelijk. Eigenlijk vind ik het zelfs een rem op onze samenleving, en een onnodig concept. Er is sowieso iets enorm fouts met onze levensstijl, het is allemaal te groots, te uitgebreid en te willekeurig. Om het anders te zeggen, mensen veranderen wanneer er geld aan te pas komt. Wanneer je niets meer hebt, heb je voor mij juist gewonnen want dan valt er een last van je af, en ben je juist vrijer en onafhankelijker dan ooit. Volgens mij kun je als mens nooit in een volmaakte staat zijn, wanneer je eender welke vorm van bezit hebt, of op zijn minst niet in de mate dat we nu hebben.

En om terug te gaan naar geesten, mijn pa (die ik weinig zie eigenlijk) is thuis in dat soort zaken. Ik denk dat hij ook betaald wordt voor lezingen te doen voor personen (bvb. tarot), maar ja. Ik heb eigenlijk geen tarot nodig om mensen te lezen. Je leest in feite niet de toekomst van een persoon. Je leest een persoon zelf, en op basis daarvan zorg je voor een voorspelbaar verloop van diens leven, of manipuleer je voorzichtig de persoon in een bepaalde richting, en meestal zijn juist die mensen kwetsbaar en/of onzeker, en daarom ook makkelijk beinvloedbaar en vallen die zeer makkelijk te manipuleren. In zekere zin kan ik zelfs bijna iedereen manipuleren (los van tarot / zienerspraktijken ed.). Meestal doe je dat gewoon onbewust, en sta je daar niet bij stil. Bepaalde mensen kan ik gewoon op basis van één blik door en door kennen, daar ben ik echt ontzettend goed in. Ik vind dat mensen over het algemeen makkelijk te lezen is, en dat er over het algemeen een heel voorspelbaar patroon aanwezig is.

Ik weet niet of er iets is na het Aards bestaan, maar ik hoop op niets. Al is het probleem dat niets ook niet bestaat, want je bent je niet bewust van het niets. Je bent je niet bewust van de leegte of het niet bestaan. Wanneer je die vergelijking gebruikt, bestaat alleen maar leven, want uiteindelijk is het nietszijn een fase die er niet is. Het is eigenlijk vergelijkbaar met tijd, waarbij tijd een uitgevonden graadmeter is om meer structuur aan ons leven te leiden, gebaseerd op de kosmologische variaties (zoals het wisselmechanisme tussen "dag" en "nacht"), maar op andere planeten zal dit bijvoorbeeld totaal anders ingesteld zijn. In Arrival wordt daar ook dieper op ingegaan, de geavanceerde wezens die we daar tegenkomen leven niet in een specifieke tijdsperiode, maar zijn gewoon persistent aanwezig, aangezien ze niet alleen in de ruimte uitgebreid zijn, maar ook in de ruimte van tijd. Ik ben van mening dat ook wij na verloop van tijd de "tijd" zullen moeten elimineren in ons leven, want ik denk nu dat het specifieke concept van tijd ons beperkt in ons kunnen en ontwikkelen. Ik ben niet van mening dat wij daarvoor een onsterfelijke toestand voor moeten bereiken, want ons leven gaat na onze dood toch over in een ander leven. De cyclus van het leven is nodig voor vernieuwing, en staat eigenlijk analoog met platentektoniek. Zonder platentektoniek zou ingewikkeld (en mogelijk zelfs de meest basic vormen van) leven niet mogelijk zijn op deze planeet. Zonder de cyclus van het leven zou evolutie niet mogelijk zijn, en bijgevolg gecompliceerde diersoorten nooit het daglicht gekend hebben.

Balans en variatie in de natuur is uiteindelijk een absolute noodzaak, en wij moeten als mensen ook het doel hebben om de menselijke invloed op die balans tot een absoluut minimum te beperken. Wij moeten klimaatverandering bijvoorbeeld niet terugdraaien. Wij moeten het klimaat niet opwarmen. Ons doel moet er louter rond bestaan om onze invloed op ecologie tot een absoluut minimum te beperken, ook als dit leidt tot rantsoenering en grote beperkingen (het nuttigen van vlees). Vandaar ook mijn geloof om bewust in kleine communes te gaan leven, enkel en alleen verbonden door bepaalde globale maar ook lokale/regionale entiteiten. (Een wereldinstelling die toekijkt op het naleven van de mensenrechten en naleving van de opgelegde regulaties, en op lokaal niveau meer samenwerking). In een goed werkende economie geloof ik niet, dat is een fabeltje, en het is een kwestie van tijd vooraleer deze instort. Ik ben er ook zo goed als zeker van dat deze vorm van "fake" democratie (Zie Spanje waar Franquisten het blijkbaar voor het zeggen heb, of onze "democratische" Europese Unie) uiteindelijk niet de verlichte ideologie is die we zullen bereiken, maar eerder een tussenvorm. Ik geloof er in dat er helaas nog periodes van hard geweld, oorlog, onrust en dergelijke gaan volgen. Dat lijkt me onvermijdelijk, want op vrijwel elk niveau zijn we nog niet klaar voor vooruitgang. Zelfs in een hypothetische wereld waarin ik conflicthaarden en bronnen van onrust elimineer zoals het Midden-Oosten, Noord-Korea, Afrika en grote machten zoals China, Rusland en de VS. Ik ben ook van mening dat op dit moment geen enkele staat een voorbeeldstaat is, al zijn er uiteraard staten die het beter doen dan andere. Finland scoort wellicht op dat vlak momenteel het hoogst.

Ik geloof dus niet in een economie, en ik denk dat we veel beter zouden varen mochten we na het concept van tijd ook het concept van geld/boete doen/handel en dergelijke ook elimineren. Wij moeten proberen om te evolueren naar een staat waar we vrijwillig een bijdrage wensen te doen, waar geen verplichtingen tegenover staat. De huidige maatschappij is voor mij niet veel verder geëvolueerd dan maatschappijen waar slavernij geïntegreerd waren. Vrijheid vind ik allemaal vrij relatief. Ik vind niet dat wij over een vrije maatschappij beschikken, al heb ik grote eisen. Ik denk dat economische gelijkheid automatisch voor meer vrijheid zou zorgen, net zoals een gedecentraliseerde natiestaat, en de overdracht van bevoegdheden op regionaal en lokaal niveau ditzelfde effect ook zou versterken. Dat zie je ook aan het feit dat landen waar de oppervlakte kleiner is, en waar er minder mensen wonen het eigenlijk relatief gezien beter doen dan superstaten qua bevolking en oppervlakte. Er wordt meer aandacht gespendeerd aan elk individu en er is meer samenhorigheid. Confederale samenwerking moet de voordelen van een grote staat dan overbrengen op de kleinere regio's. Een mooi voorbeeld waar dit kan gebeuren is het Iberisch schiereiland dat we kunnen opdelen in verschillende republieken zoals bijvoorbeeld: de republiek Andalusie, de republiek Léon, de republiek Baskenland, de republiek Galicie, de republiek Aragon (waar Catalonie bijhoort), de republiek Murcia, de republiek Asturias, de republiek Cantabria, de republiek Portugal en de republiek van Castille y Leon, waarbij belangrijke bevoegdheden worden overgedragen aan de EU.

Ik vind ook dat alles in handen van iedereen moet zijn, en dat iedereen toegang moet hebben tot alles (the common good), waar de staat weinig gezag over uitoefent, maar eerder delegeert en taken uitvoert (zoals het toewijzen van woningen aan burgers die wensen alleen/samen te wonen/in een groep te wonen). Op die manier kan trouwens ook aan meer ruimtelijke ordening gedacht worden, want lintbebouwing en kastelen van huizen hebben geen plaats in een futuristische maatschappij. Langzaam maar zeker aan zijn wij ook aan het afstappen van de principes van wat ons maakt tot het zijn van een mens. Dat vind ik jammer.

Tenslotte, ik denk dat het een goed iets dat er geen "leven" na de dood is, aangezien ik vrij zeker weet dat dat leven geen goed leven zou zijn. De God die beschreven wordt lijkt wel de fascist der koningen, en de Hemel zou een heel utopische hiërarchische samenleving zijn. En voor zover het al realistisch was, is het ook wel een enorme contradictie. Voor mij lijkt het meer een soort van houvast te zijn voor mensen die het heel moeilijk hebben in mijn leven of zich niet kunnen aanvaarden bij hun lot (bvb. het zijn van een boer, arm persoon maar ook puur ongeluk in je leven dat je niet kan verwerken (overlijden van zoon/dochter)), waar de bourgeoisie doorheen de eeuwen geprofiteerd hebben om hun machtsmisbruik goed te praten (want God heeft een plan voor iedereen, en heeft iets anders voor je uitgedacht -> terwijl de waarheid is dat je zelf een traject moet afleggen). Het leven hier is hard, maar het leven in de Hemel zou - geloof me - onmenselijk zijn. En eigenlijk ben ik ook niet bang van het niets, want zoals ik eerder zei, niets, bestaat niet. En eigenlijk sterf je alleen maar om daarna terug geboren te worden, want de kracht die het leven weet weg te nemen, schept het opnieuw. Het is absoluut geen reïncarnatie want onze ziel sterft gewoon af, maar bij elke geboorte zal een stukje voortleven van iedereen die eerder gegaan is.

Misschien moet ik maar eens een boek schrijven over mijn ideeën en waarin ik geloof.