Sunset Song (2015)

poeh... dat was een zit. Ik had de speeltijd niet van te voren in acht genomen! :/ Een film die me achteraf een beetje aan wintersleep doet denken. Je wacht eigenlijk continu op wat er gaat gebeuren, en die lichte spanning houden ze ook prima vast. Je loopt eigenlijk gewoon even mee in het leven van de hoofdrolspelers. En dat is prima. Op het einde gebeurt er ineens wel van alles want er moet toch een einde aan komen. Als jonge hond die van lekkere actie houdt zou ik hem overslaan. Als je wat ouder bent en wel van drama houdt, is hij met een grote zak chips goed te doen.

5* van Indiewire (David Ehrlich). Toch maar even kijken dan

Sinds A-Film Benelux failliet is lijkt het wel alsof we steeds minder producties uit het Verenigd Koninkrijk te zien krijgen. Net als Macbeth wacht ik nog steeds netjes op een release. Maar het ziet er niet goed uit ...

Je bent geduldiger dan ik. Maar Macbeth is toch allang op blu? Denk je echt die nog in de bios te zien? Misschien dat deze wel lukt, maar ik heb verder weinig buzz over deze film gehoord.

(Te) langdradige dramatische film... Dit ten spijt van de knappe acteerprestatie van Agyness Deyn.

Verrast van de lage score hier, en weinig stemmen...deze film mist echt wel wat aandacht.
Ja, in het begin kon ik er moeilijk inkomen...veel nodeloze woorden, traag opbouwend, maar na een half uurtje zat ik er helemaal in! Fantastisch vertolkt door de ganse cast, de soberheid zorgt juist voor de authenticiteit in zijn tijdsgeest waar de film zich in afspeelde. Het harde leven zoals het was, stilistisch en artistiek weergegeven.
Wat gezegd over de muziek op het einde, wauw, het zette de puntjes op de i, het raakte me onverwacht diep. En dan zie je langs de andere kant wat de film mist...kapitaal! Daar had ik graag een meer wijder shot van het slagveld gezien, grotesker, eveneens wat oorlog tijdens de film. Maar de symboliek is wel treffend.dan zou dit voor mij een absolute topper geweest zijn!
Wie graag een uitstekend drama ziet uit vervlogen tijden, wil genieten van de Schotse landschappen en prachtige muziek...geef deze kleine parel een kans! 3,75*

Een Schotse literaire klassieker, waar ik niet sta van te kijken dat deze (onterecht) een lage score krijgt. Daarom toch maar even uitgebreider op ingaan want ik vond dit drama best te doen. Hoe mooi de wereld is waar we in leven, hoe groot de last van het leven kan zijn. Het speelt zich af in de jaren voor de eerste wereldoorlog op het ruwe platteland rond Aberdeen. Een steeds weerkerende cyclus van groot leed en kleine vreugdes geven het bestaan een ritme. De film volgt de belangrijke etappes in het leven van een boeredochter, Chris, en de tol die het bestaan al snel van haar eist. De oorlog verstoort stilaan dat eeuwenoude ritme en werpt een schaduw over een bestaan dat anders gelukkiger geweest kon zijn. Een verhaal dat ook iets over de Schot wil vertellen: trots, met brute levenskracht, diepgelovig, patriarchaal.

Davies is vrij pessimistisch; het leven was in een nog niet zo ver verleden een lijdensweg. Ook de familie en haar primitieve structuur zijn daar niet vreemd aan, zoals getoond wordt, wanneer vader Guthrie zijn vrouw een broedende zeug noemt en zich als vaderfiguur op een perverte manier almachtig voelt. De regie is sober, intiem, maar sentimentaliteit mijdt Davies zoveel mogelijk. Familie en liefde worden niet verheerlijkt en zelfs heel kritisch benaderd.

Kan dat best smaken en Sunset Song voelt daarom ook aan als een kroniek van het leven van toen. Het niveau wordt niet altijd volgehouden. Wanneer echtgenoot Ewan in kilt terug in de woonkamer staat te schelden nadat hij van de oorlog terugkeert , ligt het er te dik op. Tussendoor geeft Davies ook een geest aan de film met quotes uit het boek, of muzikale stukken, mooie beelden. Het is geen film van clichés en van conventies, hiervoor moet je je voor openstellen en vooral interesse hebben in hoe mensen vroeger leefden.

De film geeft op zich een mooie schets van hoe het leven er in de bewuste periode in Schotland aan toeging, maar van een literaire klassieker had ik toch misschien iets meer focus op de kantelingen in dat bestaan verwacht. Dat kan je er nu wel een beetje in zoeken, maar dat is het dan ook wel - zoeken. En de grote kanteling, die van de wereldoorlog, komt me dan in vergelijking weer veel te rauw op m'n dak vallen, net als m'n voorganger vind ik dat er te dik op liggen. Zeker omdat zoals ik het verhaal begrijp Ewan dan nog helemaal niet in de oorlog is geweest.

Er staat wel tegenover dat er erg mooie beelden te zien zijn, en het acteerwerk is grotendeels fenomenaal. Agyness Deyn speelt een mooie hoofdrol.

In al zijn rauwheid een poëtisch aandoende film over een jonge boerendochter, die na de brute ervaringen uit haar jeugd —gedwongen door de ontwikkelingen in haar omgeving— uiteindelijk rust vindt in zichzelf. Een ware tour-de-force van Agyness Deyn (nieuw voor mij), die alle min of meer pijnlijke stadia van haar volwassen worden op verbazingwekkende wijze gestalte geeft. Zij is overigens niet de enige, want de hele cast levert puik werk af.
Fraaie beelden van de omgeving omlijsten dit sombere drama, dat een beklijvend beeld schetst van het harde leven op het Schotse platteland in de eerste helft van de 20e eeuw. Een heel mooie film.

En net iets te rauwe vertolking van het gelijknamige boek. De charme is er wat uit, visueel mocht het toch iets beter zijn. Al past die bedrukte sfeer wel bij het thema natuurlijk. Het is een passende vertelling geworden waar helaas te weinig dynamiek in zit om het als kijker boeiend te vinden. Wel mooie muziek moet ik zeggen.