The Riot Club (2014)

Pas pakweg de laatste drie kwartier vond ik interessanter worden. Daarvoor werd ik er niet erg door gegrepen. Ik ergerde mij aan het gedrag van de club. Erg naar en vervelend. Ik heb niks met zo’n groep en ik vind het niet stoer. Ik vind het goed gespeeld en netjes uitgewerkt. Geen film die mij echt meesleepte, maar wel oké, wat mij betreft. 3*

Prima drama over het gedrag van high society studenten, en de vaststelling dat het beschavingsniveau van een individu niet gelinkt is aan zijn/haar IQ of financiële situatie.

Een wat sobere intro naar de scene in het restaurant; die op haar beurt een curve is van lawaai, van buitensporigheden en van geweld. Een elitaire bende waar iedereen de stoerste wil zijn, en waar het groepsgevoel en de alcohol alle remmen wegnemen. Ik had een bijzonder ongemakkelijk gevoel bij het directe fysieke geweld, van de vuist in het gezicht tot de mep met het slaghout - omwille van het buitensporige geweld of omdat de regisseur daar een stap te ver gaat, ik twijfel. Maar in elk geval gingen m'n gedachten naar de fatale studentendoop in België in 2018 - én hoe ook daar de gevolgen voor de daders relatief beperkt waren.

Hard, en vooral heel erg droevig.

Ik had heel lang naar deze film uitgekeken. I mean, hello Sam Clafflin en Max Irons. Goede acteurs, dus dit moest wel een goede film worden. Dacht ik. Misschien is het ook wel een goede film, maar door een bepaalde scene voelde ik mij niet meer goed bij de film. Het werd gewelddadig en hoewel ik dat vaak genoeg zie in films kon heb ik hier op een gegeven moment mijn hoofd weggedraaid. Hierdoor ben ik dusdanig beïnvloed dat ik de film niet aan zou raden door het gevoel waar ik mee over ben gebleven. Sam Claflin is trouwens wel een geweldige acteur. Waar ik hem in The Hunger Games echt als het perfecte vriendje zag, haatte ik hem hier. In de ene film een personage neerzetten waar je verliefd op wordt en in de andere film een personage neerzetten die je haat dat kan alleen een goede acteur.

Alistair [Sam Claflin] treedt in de voetsporen van zijn broer wanneer hij samen met Miles [Max Irons] wordt genomineerd voor het lidmaatschap van The Riot Club, een elitaire eetclub voor uitsluitend mannelijke studenten aan Oxford University wat “the brightest, the boldest and the best” zich kunnen “laven aan het leven.” De nieuwelingen ontdekken dat de leden van deze club hun geld en positie gebruiken om zich alles te kunnen permitteren, zo blijkt tijdens een etentje in de plaatselijke pub. Laura Wade bewerkte haar toneelstuk ‘Posh’ dat geïnspireerd is door ‘The Bullingdon Club’ waar de toenmalige Prime Minister James Cameron en de toekomstige PM Boris Johnson eind jaren 80 onderdeel van uitmaakten. Scherfig geeft ieder lid van de club een eigen persoonlijkheid en Wades scenario maakt op pijnlijke wijze duidelijk hoeveel er in werkelijkheid met geld te koop is. De hilarische momenten gaan samen met een toenemend gevoel van ongemak.