Testament of Youth (2014)

Sorry, maar als je dit slecht en saai vind is het simpelweg niet je genre of je hebt het niet begrepen.

Cliche? Uiteraard. Maar wat deze film draagt is het lief en leed van de hoofdrolspeelster, die sprankelend tot leven gebracht word door Vikander. Wie naar meer op zoek was, heeft duidelijk niet opgelet.

Wat valt hier aan te begrijpen? De films van Joe Wright - Atonement, P&P, Anna Karenina - vind ik schitterend, door het inventieve camerawerk en de a-typische verhalen. Met dit had ik het na een tijdje al gezien: rijk powermeisje ziet hoe de echte wereld in elkaar zit en ondertussen leggen er nog wat geliefden het loodje, geliefden die zeker met verband om het gezicht best moeilijk uit elkaar te houden zijn. En dan nog op het einde iets met een speech en ja inderdaad dan zie je dat het een powervrouw is. Ja oke leuk. Alicia Vikander wil ik graag vaker zien maar jezus... dat ontiegelijk saaie script helpt echt niet mee. Schitterende muziek en dito camerawerk, dat wel. En nu graag weer iets a la Atonement.

2,5*

Mooi drama, alleen kabbelt het op 1 niveau door.

Beelden zijn mooi, en ook goed geacteerd door de vrouwelijke hoofdrol speelster.

3***

wibro heeft het mijns inziens goed verwoord.

[ + geen diepgang, maar wel heel veel in de pot honing geroerd. ]

Op 15 November 2019 gezien op TV

Won prijzen op volgende filmfestivals: "Alliance of Women Film Journalists" - "British Independent Film Awards" - "Central Ohio Film Critics Association" - "Georgia Film Critics Association (GAFCA)" - "London Critics Circle Film Awards" - "London Film Festival" - "Oklahoma Film Critics Circle Awards" - "Women Film Critics Circle Awards"

Gebaseerd op de gelijknamige oorlogsroman waarbij de ervaringen tijdens de Eerste Wereldoorlog worden verteld vanuit de ogen van Vera Brittain. Het boek ligt hier ergens op de stapel - er zijn namelijk zoveel goede oorlogsromans over WOI te lezen. Toch was het verhaal me zeker bekend. Ten tijde dat vrouwen nog steeds als minder bestempeld werden, nam zij het voortouw om vrouwenrechten in de kijker te plaatsen als suffragette. Ze was het beu om louter geschikt te zijn als huwelijkskandidate en wou een zelfstandige geëduceerde vrouw zijn.

Toen de oorlog uitbrak nam ze een voorname rol aan als frontverpleegster en deinsde ze er als pacifist niet voor terug ook Duitse soldaten met evenveel toewijding te verzorgen. Geen oorlogsbeelden, wel verslagen vanuit het hospitaalkamp. Die zijn bij momenten al tragisch en gruwelijk genoeg, maar zijn volledig weergegeven vanuit het (visuele) standpunt van Vera Brittain. Een sterke Vicander die haar rol van Vera mooi invult. Mooi ingetogen drama over liefde en opoffering. Echt memorabel is de film niet. Sowieso degelijk, zonder meer.

Vandaag te zien op TV > NPO 2 extra > 19:45 uur

Mooie kleding en kleuren, helder beeld en goed acteerwerk, maar het verhaal sleepte mij niet mee. Ik ben over het algemeen niet zo van de oorlogsfilms en ik vind deze redelijk interessant, maar het miste voor mij wat kracht en impact, ondanks de heftige gebeurtenissen. Ik vind ‘m niet erg indrukwekkend, maar gewoon wel oké. Een kleine voldoende. 3*

Ik zag hier vele mooie liefdesverhalen. Met uitstekende vertolkingen. Vooral Alicia Vikander overtuigde.

Fraai vormgegeven drama met prima acteurs. Het verhaal is onderhoudend en Alicia Vikander is geknipt voor de rol als Vera, een sterke vrouw die het nogal voor haar kiezen krijgt. Regisseur James Kent mikt erg op de emotie en krijgt dat bij mij best aardig voor elkaar. Vind de loopgraven en de oorlogshandelingen nogal keurig in beeld gebracht. Het wrede en onmenselijke van WOI lijkt wat te worden ontweken, al waren de beelden in de veldhospitalen geen pretje. Had iets rauwer gemogen, dan was de pacifistische boodschap harder binnen gekomen

Morgen op 6 november op het Belgische Eén om 21u20

Prachtige verfilming. Heb heel erg genoten van deze film.

Oh, wat saaaaai. Poëzie komt nergens tot leven, muziek is stroperig en de gruwel van de oorlog VOEL je ook niet echt. Acteurs als Dominic West krijgen niks te doen… Plat lineair verteld zonder hoogtepunten, die geforceerde speech op het einde al helemaal niet.