The Unforgiven (1960)

Sinds 2008 heb ik deze film in mijn bezit en ik heb hem intussen, geloof ik al vier maal gezien.
Op het gebied van de casting zit je met deze film sowieso al goed. Je hebt enerzijds Audrey Hepburn die ik enorm goed vind in de film ‘ A Roman holiday’ en anderzijds heb je Burt Lancaster die een hele reeks goede westerns op zijn naam heeft staan. Je hebt dan ook nog Audie Murphy die je ook dikwijls ziet spelen in goede westerns (en waarvan ik onlangs ook zijn oorlogsrepertoire heb gelezen ), Charles Bickford en natuurlijk ook nog Lillian Gish die in de ‘schandalige’ Birth of a nation speelt.
De film begint en Audrey Hepburn is net als in al haar films enorm enthousiast en lief en vriendelijk en in deze film misschien een beetje té!! Ze speelde vooral in eigentijdse romantische komedies dit is dan ook haar enige western. Maar stoort mij dit, helemaal niet.
Bij het paardrijden komt ze dan Abe Kelsey tegen vertolkt door Joseph Wiseman en wanneer die haar aanspreekt merk je dat dit inderdaad een film van John Huston is en begin ik spontaan aan de film Moby Dick te denken.
De film kent een aantal vrolijke momenten, spannende momenten, een aantal cowboy scènes bijvoorbeeld bij het temmen van de paarden en waar deze film vooral in uitblinkt, er wordt ook racisme ten opzichte van de indianen aangehaald. Eerst wanneer die indiaan dat paard probeert te temmen (en er nog zonder problemen in slaagt ook) en dan natuurlijk wanneer blijkt dat het personage van Audrey H. een indiaanse blijkt te zijn. Bij de bekentenis van Abe Kelsey voor hij opgehangen wordt slaan de stoppen door bij de rest van de groep en wordt de familie Zachary oneervol buitengesloten.
Tot hier vind ik dit een goede western, een film die zich zonder problemen kan onderscheiden van de vele andere westerns. Maar dan maakt deze opeens een wending. Er zijn natuurlijk nog de Indianen, die waren al eens in beeld geweest en die willen natuurlijk dat Rachel (Aurdrey H.) bij hen opnieuw intreed en die indianen zijn natuurlijk slechte indianen(!?!) en vervolgens veranderd deze film in een standaard zondagmiddag cowboy-indiaantje-schieten: 4 man die 40 indianen afknallen in een huis dat er niet al te stevig uitziet en als ik dan ook nog eens Burt Lancaster tijdens het schieten de cilinder van zijn pistool zie vasthouden dan krullen mijn tenen toch wel. Moest hij dit echt doen, hij zou zijn vingers verschrikkelijk verbrand hebben.
Deze wending moet ook op de maag van John Huston gelegen hebben, want hij beschouwde deze film dan ook als een mislukking.
De aanval van de indianen is op zich nog wel best spannend en spectaculair en wanneer dan de laatste indiaan geveld is, kijkt iedereen nog omhoog en de film eindigt.
Verpest dit einde de film, eigenlijk een klein beetje wel maar het voorgaande is dan weer wel heel goed en dit maakt dat ik dit toch wel een zeer goede western vind die ik nog dikwijls zal spelen.

Audrey, Audrey, in wat zijt ge nu beland ? Gij die zo onvergetelijk bekoorde in "Roman Holiday", zit nu in een western waarvan alleen de haat van de western pioniers tegenover de inboorlingen als enigszins authentiek kan worden aanvaard en voor de rest een toch wel heel simpel verhaaltje opvoert. Voorspelbaar ook en wie zich optrekt aan de vuurgevechten, bedenk dat er heel wat beters te beleven is.

Erg middelmatig, vind ik. Natuurlijk zit een Burt Lancaster als gegoten in dergelijke films, maar dat hadden we van hem dan ook verwacht.

Redelijke film over een gezin waarvan de geadopteerde dochter een verborgen herkomst heeft. De eerste helft van de film had met gemak een stuk ingekort kunnen worden en is nogal langdradig. Tijdens de tweede helft zijn er een aantal prima scenes en wordt de film wat zwaarder. Van de cast valt Lillian Gish het meest op.

Ook na een herziening heb ik mij prima vermaakt met deze western .

Deze western heeft een boeiend verhaal om te volgen al is het niet altijd even logisch.

Neem nu bv. de moeder die heel goed wist dat Hepburn een volbloed indiaanse was en getolen is door Ben Zachary.

Ze brengt dan ook onnodig haar gezin in gevaar als de Kiowa´s komen om Hepburn te ruilen voor paarden .

De drie broers weten niet beter dat Hepburn haar zus is en laten de ruil dan ook terecht niet doorgaan .

Op dat moment had de moeder niet de eer aan zich zelf moeten houden maar moeten zeggen hoe de vork in de steel zit .

Dat had waarschijnlijk die slachtpartij op het einde voorkomen konden worden.

Maar ook dat de Zachery familie verstoten word door de Rawlins omdat Hepburn een indiaanse is .

Kwam voor mij wat vreemd over dit omdat er immers een indiaan daar als cowboy werkte.

En wel geaccepteerd schijnt te worden door de Rawlins familie.

Maar alles bij elkaar neemt dit niet weg dat ik het een boeiende western vind .

Met goed acteerwerk van Murphy die met zijn hatelijk karakter wel af en toe over de top gaat.

Lancaster kan bij mij weinig fout doen het is een acteur die ik graag zie acteren .

Verder ziet deze film er gewoon goed uit met mooie muziek erbij van Dimitri Tiomkin.

In The Unforgiven worden racistische tendenzen belicht die in het wilde westen natuurlijk niet ongewoon waren. Het verhaal speelt zich af rond een blanke kolonistenfamilie die jaren geleden een meisje heeft geadopteerd. Dat het meisje afkomstig is uit het dorp van de Kiowa indianen is noch aan het meisje, noch aan de familie bekend. De film is een boeiende en goed gemaakte dramatische western maar mist hier en daar wat bezieling.

Een reden daarvoor zou aan het voortdurende gekift tussen regisseur John Huston en hoofdrolspeler Burt Lancaster te wijten kunnen zijn. Terwijl Huston zich bij het filmen strikt baseerde op de roman The Unforgiven van Alan LeMay, was co-producer Lancaster meer geïnteresseerd in een film die beter zou aansluiten bij de smaak van het publiek. The Unforgiven is daarom een film geworden die met beide invalshoeken goochelt, maar zich te weinig onderscheidt in het één of in het ander.

De film laat niet alleen maar plezierig amusement zien, maar kiest ook voor de minder oppervlakkige benadering van het boek. Dat laatste gaat echter niet ver genoeg. Als de film onderlinge conflicten nader dreigt te gaan onderzoeken, volgt in de meeste gevallen onmiddelijk een actiescène die voorkomt dat het verhaal te saai dreigt te gaan worden. De film loopt met dergelijke acties de diepzinnigheid en de complexiteit mis die van een film een memorabele film maken.

Het racisme dat in de film gethematiseerd wordt is vooral in het personage van Audie Murphy goed af te lezen. Hij is geconditioneerd om iedereen die indiaans bloed door zijn aderen heeft stromen, denigrerend en haatvol te benaderen. Voor hem is de uitdaging het grootst om het kwaad, dat zich in de vorm van Audrey Hepburn in zijn eigen familie heeft geworteld, als zijn eigen vlees en bloed te accepteren. Prima rol van Murphy, die in zijn rol wel in staat is om de bezieling op te roepen die in veel andere scènes in de film ontbreekt. Hier is de hand van John Huston goed zichtbaar. Des te jammer dat Huston moest schipperen.

The Unforgiven is een hele redelijke film. De film heeft enkele schitterende scènes, is cinematografisch fraai en beschikt over een uitstekende cast. Audie Murphy heb ik al genoemd. Lancaster ook al, maar nog niet als acteur. Prima werk van Lancaster. Als hij in beeld is, overschaduwt hij de rest van de cast. Nou, misschien met uitzondering van Audie Murphy. Met Audrey Hepburn, die er met haar grote ogen veel te onschuldig en prinsesachtig uitziet om geloofwaardig in het ruige prairielandschap te passen, heeft Lancaster acteertechnisch gezien geen probleem.