Taking Sides (2001)

Dacht dat ik deze al vorige week gestuurd had naar moviemeter, maar enfin.

Heb afgelopen zaterdag deze film gezien en het is een soort documentaire in een filmjasje.

Niet spectaculair, maar wel om over na te denken. Wanneer is iemand fout in de oorlog? Is het een soort lafheid of heeft een persoon echt goed werk gedaan door toch een aantal joden te helpen, wetende dat ze ook naar kampen werden gebracht?

Het is de regisseur redelijk gelukt beide kanten van de medaille te schetsen, alhoewel niet echt wordt verteld hoe Furtwängler de joden dan heeft geholpen.

Keitel speelt zijn rol erg goed, voor de fans van Moritz Bleibtreu (o.a. Das Experiment en Lola Rennt) : Moritz speelt een bescheiden rol, bijna op de achtergrond.

***1/2

Vooral interessante spelregie; ik vond echt dat je kunt zien dat het naar een toneelstuk is. De acteurs lijken zelfs precies dezelfde plaatsen te hebben gekregen op de set. Een aparte sfeer, niettemin fascinerend.

Sobere film met een interessant thema. Tussen goed en fout in de oorlog zitten, zoals uit deze film blijkt, nog wel een aantal tinten grijs. Ik kon me Harvey Keitels personage's opwinding over wat de man fout had gedaan vaak niet helemaal voorstellen, maar aan de andere kant was Hitler wel iemand met een speciale voorkeur voor muziek en was Furtwangler, de dirigent, zijn speciale favoriet. De beschuldiging dat de man daardoor een soort reclamebord voor het nazi regime zou zijn is daarom misschien niet helemaal vergezocht.

Daarentegen, als Saddam Hoessein, van Bon Jovi zou blijken te houden, wil dat natuurlijk niet meteen zeggen dat ze fanatieke moslims en handlangers van deze dictator zijn (hoewel ik het wel bijna gerechtvaardigd zou vinden als ze aangeklaagd zouden worden wegens het maken van superslechte muziek )

Verder inderdaad een goede rol van Keitel. Hij zet hier een nogal onsympathiek personage neer, maar dat is niet de eerste keer natuurlijk. Hij is er goed in.

Wat is er onsympathiek aan zijn rol? Hij kan moeilijk vragen..."was U lid van de Nazi-partij? Nee..oh dat dacht ik...excuses, dan heb ik me vergist. Prettige dag verder".

Nadeel vond ik dat er weinig gebeurt. Het thema is natuurlijk boeiend maar ook wel uitgekauwd. Acteerprestaties van Harvey Keitel en Stellan Skarsgård zijn fantastisch. Mooie kop heeft die Keitel toch. 3*

Omdat er weinig over deze film geschreven is op moviemeter wil ik jullie graag wat van mijn ideeën over de film vertellen.

Allereerst wat over het personage van Keitel: ik vind hem absoluut niet onsympathiek. In mijn ogen is hij alleen bevooroordeeld en handelt hij vanuit zijn emoties (wat niet moet kunnen als het gaat om rechtspraak; hierbij moet een zo groot mogelijke objectiviteit nagestreeft worden). Hij probeert Furtwängler dus niet kapot te maken, maar is zó overtuigd van zijn eigen gelijk (en heeft grote haatgevoelens tegenover de mensen die bijgedragen hebben aan het leed van de joden) dat hij naar zijn eigen idee juist handelt. Om het even kort door de bocht te zeggen (om een punt te maken): hij ziet Furtwängler zoals wij Saddam zagen: door en door slecht (ik weet dat de daden van deze twee niet te vergelijken zijn; ik doel alleen op de manier hoe ertegen aan gekeken wordt). Steve (personage van Keitel) heeft dan ook absoluut geen genade voor Furtwängler. Steve komt op mij over als een standvastig goed man, maar met de foute visie. De foute combinatie in dit geval.

Het karakter Furtwängler straalt uit dat hij veel geleden heeft. Geniale muzikant; moegestreden persoon. Hij bezwijkt (neem dit niet al te letterlijk) meerdere malen onder de druk (die door Steve in de ondervragingen wordt gelegd). Furtwängler komt over als een goed persoon die veel waarde hecht aan zijn muziek. Het is prachtig om te zien hoe hij lijnrecht tegenover Steve staat (verbaal weet hij het echter niet te winnen).

Wat deze film zo goed maakt is het botsen van twee karakters. Beiden hebben ze hun eigen redenen en voor beiden valt wat te zeggen.

Het acteerwerk van de twee hoofdpersonen is érg sterk. Stellan Skarsgård kende ik alleen nog maar van Good Will Hunting (zoals jullie weten speelt hij hier een zelfverzekerde proffesor). Het contrast met Good Will Hunting is groot; in deze film speelt hij zoals gezegd een instabiel personage dat zijn emoties niet meer onder controle heeft.

Ik hoef jullie ook niet meer te vertellen dat Keitel een goede acteur is. Het enige wat ik erover kan zeggen is dat hij in deze film overtuigt. Zónder Keitel was de film misschien de helft zo goed.

Verwacht overigens geen oorlogsdrama; oorlog is enkel het onderwerp van gesprek, maar wordt niet als 'middel' gebruikt in de film. Deze film draait om de emoties van 2 mooie karakters.

Mensen; kijk deze film en beoordeel hem; dat ik pas de 20e ben die hier mijn stem over uitbrengt verbaast me: 4.5* (ik heb mijn beoogde 4.25 beoordeling maar naar boven afgerond).

misschien toch iets te enthousiast geweest, 4.5 is toch net iets te hoog voor deze film: 4 sterren. Blijft een aanrader!!!

Eindelijk weer eens een behoorlijk goede rol van Keitel en ook van Skarsgaard. Een film die erg op de acteurs hangt, maar prima is uitgewerkt op dat terrein. Szabo komt blijkbaar niet los van films over de relatie tussen WO II/Nazisme en kunst, getuige zijn films als Mephisto, Hanussen en nu bijvoorbeeld Taking Sides.

Erg degelijk op cinematografisch gebied, maar met de acteurs is er genoeg te genieten.

Waarschijnlijk vanwege zijn uiterlijk behoort Harvey Keitel zeker niet tot mijn favoriete acteurs en hier speelt (?) hij met grote overtuiging de rol van een ingenomen, arrogante Amerikaanse zak. Ter aanvulling op commentaren hierboven: het Amerikaanse rechtssysteem (is dat onder die omstandigheden geen contradictio in terminis? wordt goed voor het voetlicht gebracht. Er MOET een veroordeling volgen, alleen maar om je gelijk te bewijzen, desnoods door alle verzachtende omstandigheden of vrijsprekende bewijzen achter te houden. Lukt dat niet, sluit dan een deal zodat iemand verleid wordt desnoods valse getuigenis af te leggen om daarvan zelf beter te worden. Gebeurt heden ten dage nog steeds en het lijkt erop dat Nederland dezelfde kant opgaat (voorbeelden te over, dacht ik zo!).

Leuk op het einde echt beeldmateriaal van Furtwängler te zien.

Zeer interessante helaas onbekende film.

Mooi geacteerd door de acteurs.

Weer iets gezien wat ik niet kenden over de 2de wereld oorlog.

4 sterren

Prachtig drama, een drama waar de vraag centraal staat hoe fout de Duitsers waren in de Tweede Wereld oorlog. Heel fout dus en alleen de kopstukken konden worden berecht. Met een geniale rol vam Harvey Keitel.

Een sterk (na)oorlogsdrama die je doet nadenken over de rol van het Duitse volk tijdens WO 2. Hoe ver gingen ze om te overleven? Sterkte rol van Harvey Keitel als denazificatieofficier.

In hoeverre kun je als musicus/dirigent je beroep uitoefenen in een autocratisch land. Voor dat dilemma en de politieke invloed/schuld die erbij betrokken is stonden de geallieerden na WO II. Krachtig spel van Keitel als reprimanderende majoor met Skarsgård als top tegenspeler. De zwart wit beelden van de werkelijke gebeurtenissen versterken het geheel.

De denazificatie kan aanleiding geven tot interessante films, maar dat vond ik hier niet het geval. Het punt dat de regisseur wil maken is me niet duidelijk... of komt veel te zwak uit de verf. De commandant steekt wel veel energie in de beschuldiging van een componist en dirigent, terwijl er zoveel andere medeplichtigen rondliepen om achter slot en grendel te steken. Ik vind de vragen die opgeworpen worden rond de maestro van weinig waarde in het hele denazificatieproces. Vreemd dat men de moeite neemt om net over die figuur een film te maken en niet iemand die echt actief geparticipeerd heeft.

Wilhelm Furtwängler heeft net als Schindler ook Joden geholpen. Het is niet omdat de Nazi toplui van zijn muziek hielden dat hij daarom schuldig of medeplichtig is aan de holocaust. Keitel vond ik maar een vervelende vent voor wie de schuld van Furtwängler al vooraf vast lag, en vanuit zijn starre eenzijdige visie begreep hij eigenlijk niet wat het dagelijks leven in Nazi Duitsland inhield.

Flauwe film, vandaar dat men marketingtermen als "powerful performances", "two thumbs up" en "exceptional" over de hele poster uitsmeert, anders zou er niemand naar deze film kijken.

Prachtvertolkingen van Harvey Keitel en Stellan Skarsgård in een film over de jacht op nazi-sympathisanten in de nasleep van WO II.
Een delicaat en subtiel gegeven voor een eeuwig debat.
Keiharde ondervragingen die één van de medewerkers ervan spontaan en betekenisvol doet verklaren "Het doet me denken aan de ondervragingen die ik met de gestapo onderging...", maar de Amerikaanse officier hield zich vast aan zijn opdracht en de beroemde orkestmeester hield staande dat muziek primeerde, zonder inmenging van politiek.
Boeiende film.