Mannenharten (2013)

Snap alle negatieve reacties niet zo goed.. Het is een feelgood film; alles valt op de juiste plek, de film kijkt lekker makkelijk weg. Maar dat is toch precies wat je van een romantische komedie verwacht?

Wat een but film. Vanavond op tv, maar ik kon hem niet uitzitten. Inderdaad geen spanning of humor en vooral heel veel clichés. Gaaaap.

Lekker makkelijk filmpje, zo keek hij ook weg en vermakelijk. Ik heb om bepaalde scenes wel moeten lachen, maar ja, ieder zijn ding Smaken verschillen. Eigenlijk houd ik niet van romantische films en ook niet van komedie, maar ik vind Nederlandse komedies leuker dan Amerikaanse. Engelse is natuurlijk een ander verhaal.

P.s. Ik wil wel opmerken dat een film een film is en entertainment moet zijn, want anders kan je net zo goed een documentaire opzetten.

Ook documentaires kunnen zeer entertainend zijn.

Maar dat een film entertainend moet zijn hoeft niet te zeggen dat je dan als commerciële filmmaker met alles weg kan komen. Ik ben iemand die het zelfs opneemt voor films als Verliefd op Ibiza en Toscaanse Bruiloft maar dit... Geen idee hoe iemand als De Cloe een uitermate luie film als Mannenharten heeft kunnen maken. Heb me destijds kapot zitten ergeren aan zaken als dialogen en acteurs die veel beter kunnen.

Goed, in jouw woorden: ieder zijn 'ding'. (maar wat is dan dat 'ding'? Vragen vragen vragen...)

Luister mop, je hebt films, die voor het grote publiek zijn gemaakt, moeilijke films die b.v. op de VPRO, die achterlijke Franse films,die zijn dat zeer zeker niet. Die snap ik wel, maar ik word er wel vaak depressief van. Ik vind Verliefd op Ibiza en Toscaanse Bruiloft helemaal niks. Irriteer mij vnl. dood aan die Jan Kooijman en Rick Engelkes. Geen wonder dat zijn ex-vrouw graag van hem afwilde

Als je elke dag kaas op je brood eet en dat 7 dagen achter elkaar dan vindt je dat ook niet meer lekker, net zoals 7 dagen pizza.

Met films, net zoals in het hele leven hoort het een beetje een afwisselend effect te zijn, dan komen we er allemaal wel doorheen. Dat geldt idem dito voor je werk.

Misschien ben jij anders en houd je gewoon van elke dag van boerenkool met worst. Ja, ik geef je dus nu gelijk, we kennen elkaar (NOG) niet

Tja. De film boeide me gewoon helemaal niets, en dan mag je toch wel zeggen dat de film de plank compleet misslaat, lijkt me. Ik heb ook niet één keer moeten lachen.

Ik heb vrij weinig tegen romantische komedies. Klassiekers in dat genre als Nothing Hill, Four wedddings and a funeral en dergelijke kan ik zeker wel waarderen. Amerikaanse wanproducten als While you were sleeping vind ik daarentegen misselijkmakend. Maar deze film deed me gewoon niks. Het interesseerde me helemaal niets wat er met die personages gebeurde en ik heb ook niet eens moeten lachen. Ik moet zeggen dat ik ook niet de indruk dat de film ergens grappig probéérde te zijn. Of dat rendierpak moet grappig bedoeld zijn...

Tja... hoger dan 1* kom ik niet.

En o ja: de titel. Alsjeblieft... Wat een aanfluiting.

De Nederandse Love Actually nummertje 493. Wéér volgen we verschillende verhaallijnen naast elkaar en wéér zijn ze op de een of andere manier verbonden. Ditmaal niet door familie, maar door kennissen in een sportschool.

Alleszins aardig uitgevoerd; dat mag gezegd worden. Er zitten een aantal leuke momenten in, maar het jammere is wel dat die ook voor het merendeel in de trailer te zien zijn. Daarnaast is een groot probleem bij deze film dat het ene verhaaltje veel interessanter is dan het andere. Die van Jeroen Spitzenberger en Katja Herbers is eigenlijk het leukste en ook die omtrent Georgina Verbaan, Teun Kuilboer en Fabian Jansen was redelijk geslaagd. De verhaallijnen van Daan Schuurmans en Barry Atsma vond ik daarentegen niet interessant. Die kwamen nogal ongeïnspireerd op me over en leken daarnaast ook niet erg veel toe te voegen.

Verder leveren de eerder genoemde 'leuke momenten' ook geen echte lachsalvo's op, maar zijn ze eerder goed voor een grinnik. Op zich geen ramp, maar het is geen uitgesproken goed teken voor een film als deze. Het eindresultaat is een film waar ik gemengde gevoelens aan overhoud. Enerzijds wel leuk, anderzijds zijn er veel betere romantische komedies. Ik heb wel het gevoel dat men oprecht geprobeerd heeft er iets leuks van te maken, maar het lijkt maar deels gelukt.

2,5*

Comedy blijkt maar weer eens lastig te maken. Man man man wat was dit slecht.

Ik wist dat het niet al te best was gesteld met Nederlandse films maar dit.

Moet een scheet ervoor zorgen dat ik lach ?

Al met al een zeer ongemakkelijke, pijnlijke film om te kijken.

helaas, weer een comedie waar een hele blik BN-ers voor is open getrokken.

Films met teveel BN-ers beloofd niet veel goed, en zal uiteindelijk wel tig keer worden uitgezonden door RTL4 met lekkere reclameblokken erdoor.

Maar ook zonder pauzes om bij te komen is het een enorm langdradige film, zoetsappige onzinnige dialogen met matig/slecht acteerwerk.

Solo bakken ze er allemaal veel meer van dan bij elkaar.

pluspunt... de muziek/liedjes.

-minpunten, de rest.

Wat een leuke film, verstand op nul en lekker kijken.

Toeristische plaatjes van Amsterdam genoeg hier. Jammer dat de film eromheen een flauw aftreksel van Love Actually lijkt. Maar dan enorm gefragmenteerd en bij elkaar geraapt.

Tijdens een vlucht van 13 uur weer een keer gekeken uit pure balorigheid en het was minder erg dan in m'n herinnering. Dat hele Amsterdamse yuppen-grachtengordel gedoe met hun luxeproblemen werkt even hard op m'n kokhalsreflex als de stinky tofu die ik tijdens mijn vakantie in Taiwan had gegeten, maar toch kijkt de film lekker weg. Niet meer dan dat - ik heb in 1,5 uur tijd volgens mij één keer moeten lachen - maar zo'n Jon van Eerd doet gelukkig een hoop goed.

Iets omhoog naar 2,5*.

Ik leg voor dit soort films de lat nooit erg hoog en vaak blijkt dat maar goed ook. Mannenharten schiet er echter ruim onderdoor. Het valt allemaal niet lekker in elkaar, de gebeurtenissen zijn afgezaagd en het voelt allemaal aan alsof ik het al 100x gezien heb.

Het idee om een keer een romkom met mannen in de hoofdrol te maken is leuk. Helemaal origineel is het niet, want de film is een remake van een Duitse film uit 2009, maar soit. Meestal gaan dit soort films over een stel of over een groep vrouwen, maar nooit over een groep mannen die problemen hebben in de liefde.

Maar of het nu vrouwen of mannen zijn die de hoofdrol spelen, maakt voor de misselijkmakende moraal niet uit - een bekoelde relatie met een ietwat afstandelijke carrièrevrouw wordt niet opgelost door een goed gesprek met elkaar, of überhaupt eens gevoelens uit te spreken.

Nee, een affaire met een zweverige yoga kut met een continue stompzinnige grijns op haar paardebek wordt ons verkocht als het te prefereren alternatief.

De andere verhaallijnen zijn niet veel beter. Merkwaardig is hoe Teun Kuilboer in de dierentuin een moordpoging doet waar geen enkele nasleep aan zit, nee, aan het eind zien we hem zelfs ook nog iets van geluk vinden.

Het is allemaal wel te harden, maar het scenario is gewoon heel erg slecht. De acteurs maken er allemaal het beste van, maar dat kan de film niet redden. Misschien komt dat toch doordat het origineel een Duitse film is. In Duitsland kunnen ze fantastische films maken maar Duitsers en comedy gaan even goed samen als een karbonade en een imam. Ze lopen daar echt 30 jaar achter wat dit soort dingen betreft.

2 sterren

Met halve aandacht gekeken, maar wat ik zag trok me niet. Niet eens vervelend, maar gewoon ellendig saai en volstrekt niet boeiend. Zielloos fabriekswerk waar eigenlijks niks in te vinden is, maar dat ik in dit geval ook gewoonweg niet leuk vind. Alleen de muziek is verrassend, met Plastic Bertrand, Serge Gainsbourg en Come on Eileen. 1,0*.

Mannenharten

Tja, Mannenharten. Een Nederlandse romcom, met alles wat daar bij hoort. Het betere jatwerk, matig acteerwerk (niet iedereen), sentimentele muziek en uiteraard Amsterdam als locatie (want Amsterdam is Nederland en vice versa...). Mannenharten heeft zijn leuke momenten en sommige verhaallijnen werken wel. Alles met Georgina Verbaan, Spitzenberger, Jansen en Kuilboer werkt aardig, maar daar staan Barry Atsma en Daan Schuurmans weer tegenover, die als houten klazen staan te acteren. Dat zij de grootste rollen toebedeeld hebben gekregen werkt niet echt in het voordeel van Mannenharten.

Met Alles is Liefde is er wel een trend gezet van films met diverse kleine verhaaltjes over de liefde. Het was terecht een groot succes en dus zijn er nog meer films volgens dat recept gemaakt. En ook die waren best te pruimen. Dit is er weer zo een. En eigenlijk had ik er helemaal geen zin meer in. De film begon ook heel matig en zat vol cliché's. En ik dacht dan ook dat het weer een lange zit zou gaan worden. Maar toch bouwt de film leuk op en is ook deze er weer zo een die goed te pruimen is. Heel luchtig maar hij kijkt toch lekker weg. En zo werkt het concept nog steeds. Of ik er ook zo over denk bij deel 2 is overigens nog de vraag. Ook dan zou ik toch eerst weer mijn vooroordelen opzij moeten zetten.

matig aangename film

Het begon vreselijk.... Geen hart te bekennen.... Alleen nep....later werd het wat beter..... Maar goed nee, helaas niet...... En het concept is puur gejat.... Te erg

Deze film is okee in zijn genre. Originele insteek: de verwikkelingen van een heel aantal mannen in de liefde. Leuk ook dat dit Nederlands is en in Amsterdam speelt. Deze film en z'n vervolg zijn luchtige, rustig kabbelende, best vermakelijke films. Makkelijk kijkbaar, niet bijzonder, maar binnen dit genre prima.

Superjammer dat er tussen ZES mannen niet 'gewoon' een homo of bi-man zit, of niet eens IETS van niet-hetero verwikkelingen, in deze films. Blijkbaar nog steeds niet 'gewoon' en mainstream genoeg, 10 jaar en 8 jaar (deel 2) geleden. Nu dan misschien wel? Hopelijk is het aantal mensen aan wie dat opvalt, als een gebrek, inmiddels flink verder gegroeid.

Ik had weinig van de film verwacht, en daardoor was hij denk ik stiekem wel leuk. De voornaamste reden dat ik deze film uiteindelijk wel wilde kijken, is omdat Nederlandse films mij steeds vaker weten te verrassen. En omdat ik de leuke titelsong op de radio hoorde, haha. Er zitten echt wel wat leuke grappen in in Mannenharten. Vooral om Jeroen Spitzenberger heb ik veel moeten lachen. Maar er zitten ook dingen in die voor mij de film typisch Nederlands maken. De platte uitspraken als het om seks gaat bijvoorbeeld. Of de bekende Nederlandse gezichten waarvan ik niet snap wat ze in deze film doen (Kim Feenstra) omdat ze niet kunnen acteren…

Mannenharten is echter toch ook heel herkenbaar. Doordat de cast zo groot is en veel verhaallijnen bevat, zit er voor velen wel een verhaallijn bij die dicht bij hun eigen zit. Uiteindelijk een leuke film en ik raad hem je zeker niet af, maar het is niet het soort film dat je een tweede keer opzet.

Regisseur Mark de Cloe brengt allerlei zijsporen op niet al te overtuigende wijze bij elkaar in deze herbewerking van de Duitse romcom. Niettemin wordt er over de brede lijn best aardig geacteerd door de heren, al worden ze vrijwel allemaal in een personage gestopt met vervelende trekjes. Fabian Jansen vormt bijvoorbeeld dermate geforceerd de komische inslag dat het opdringerig aanvoelt en eigenlijk niets toevoegt aan de inhoud. Verder kabbelt het verhaal wat voort tussen allerlei heren en dames, maar de clichés stapelen zich daarbij in rap tempo op en de film brengt geen vernieuwende inslagen. Ook met het materiaal dat er dan wel staat wordt er weinig gevoel bij de kijker opgewekt, waardoor het eindresultaat niet al te memorabel is.