42 (2013)

​Dat je in racistisch gekleurde sportdrama's c.q. biopics als deze ergens onderweg, onder begeleiding van aanzwengelende muziek, een aanzienlijke brok sentiment door je strot krijgt geramd, is (jammer genoeg) onafwendbaar, maar wat Helgeland hier presteert, tart elke beschrijving. Ik vind dit soort verhalen normaal gesproken best interessant en het thema zou, mits een beetje subtiel gebracht, wel wat beroering teweeg moeten kunnen brengen. Dit is echter niks meer dan een verzameling lomp achter elkaar gezette scènes die allemaal in het teken staan van de problematiek. Eveneens op lompe wijze opgediend.

Het doet in wezen niets meer dan het springen van het ene naar het andere wrange feitje, elke narratieve structuur lijkt overboord te zijn gegooid. Dan is het ook nog eens eentje waarvan je de geschiedvervalsing, blijkbaar moet het nóg een beetje dramatischer, er zo uit kunt pikken. Wanneer in het gangetje de knuppel doormidden gaat bijvoorbeeld. Rondom de Pee Wee fans zal zo ongeveer het dieptepunt zijn, al is Fords lachwekkende optreden en geknauw wat dat betreft een stevige concurrent . Geen tel serieus te nemen. Deze simpele en kleffe film ook niet. De drager van #42 verdient ongetwijfeld heel wat beter.

Coach Carter

Remember the Titans

Sluit me volledig aan bij Moviestar1979, alleen van mij 4 sterren. Prachtfilm.

Heb al eerder gelijkaardig films als deze gezien, racisme in de sport in de V.S.

En net zoals de vorige films is deze me enorm goed bevallen.

Waar gebeurd verhaal, altijd een pluspunt, maar bijzonder boeiend en schokkend ook.

Prachtige rol van Chadwick Boseman, maar wat gezegd van Harrison Ford, die hier eens een rol speelt gepast bij zijn leeftijd, subliem gewoon.

Van films als deze mogen ze er nog veel meer maken. Topper !!

Gelaagde en geslaagde biopic over de Amerikaanse honkballegende Jackie Robinson. Zijn toetreden tot de blanke honkbalwereld vormt niet alleen een mijlpaal in de sportgeschiedenis, maar ook in de maatschappijontwikkeling van Amerika.

Films over rassensegregatie zijn bij mij meestal wel goed voor een aantal kippenvelmomenten. Dat is hier niet anders. Het volgens kenners historisch vrij accurate verhaal wordt op voortreffelijke wijze over het voetlicht gebracht door een uitstekende Harrison Ford en de Robinson-look-alike Chadwick Boseman. Een mooie, indrukwekkende film, waarin niet de sport centraal staat, maar zaken als gelijkwaardigheid, doorzettingsvermogen en zelfbeheersing.

Met dank aan Jackie Robinson’s weduwe Rachel: "It was important to me because I wanted it to be an authentic piece. I wanted to get it right. I didn’t want them to make him an angry black man or some stereotype, so it was important for me to be in there . . . I love the movie. I’m pleased with it. It’s authentic and it’s also very powerful." Bron: http://www.foxsportswest.com.

Ik houd wel van dit soort sportfilms, over mensen die iets anders doen dan het altijd geweest is. Wat ik echter bij deze film een beetje gemist heb is meer info over het sportteam zelf. Hoe de groepsdynamiek was en hoe dat doen verlopen is, los van een paar losse scenes zie je hier weinig van. Ik ben alleen geen fan van Ford en ook na deze film ben ik dat niet, wat een zure/grommende oude man

Een mooie drama/sport/biopic film...

Mooi en ontroerend verhaal...

Een waargebeurd verhaal...

Uitstekend acteerwerk...

Bekende acteurs Harrison Ford en Lucas Black (Seven Days in Utopia)...

Perfect achtergrond geluid/muziek

(Dolby Digital)...

Super mooi HD kwaliteit breedbeeld...

Het is een moeite waard...

Is deze film al te koop op Blu-ray?

The Rocket:

The Rocket Trailer - YouTube

Goeie film over de eerste, zwarte honkbalspeler in de major leaugue. Een mooi, waargebeurd verhaal waarin racisme en sport de hoofdrol spelen. Wellicht allemaal al eens eerder gezien en vrij clichématig, maar zeker wel onderhoudend. Een mooie aankleding en Harrison Ford zet een vermakelijke rol neer.

Heb hem net gezien en Scorsese verwoord het helemaal juist.

Ik had soms even wat moeite met 'het stemmetje' dat Harrison Ford had opgezet voor deze rol.

De film is er niet minder om.

Prima sport drama

Zoveelste waargebeurd verhaal rond het onrecht dat rassendiscriminatie heet.

Het thema geraakt niet uitgefilmd, maar, onafgezien van het déjà-vu-gevoel en aldus de voorspelbaarheid, is de film van een goed niveau, geen haperingen in het plot, aanvaardbaar intrige met daarin meerdere scherpe en onthutsende voorbeelden van de discriminatie.

De acteurs overtuigen in hun rol en worden er niet te veel langdradige scènes gewijd aan honkbalspelletje - waar ik weinig van snap - op zich en geef ik toch de pluim voor het acteren aan good old Harrison Ford.

Ik hou van honkbal en ik hou van honkbalfilms.42 is niet de beste,dat blijft Moneyball,maar wel één over één van de belangrijkste onderwerpen/gebeurtenissen in deze sport.

Jackie Robinson met in zijn kielzog Branch Rickey (goede rol van Harrison Ford) zorgden voor acceptatie van zwarte spelers in het honkbal en maakten het tot de misschien wel meest geïntegreerde sport.

Het Hollywoodsausje haalt wat scherpe randjes van de film af maar dat doet niet zoveel af aan het feit dat 42 een goede film is met prima acteerwerk,mooie fotografie en ook regisseur Brain Helgeland levert geen onverdienstelijke prestatie af.

Ik heb me ruim twee uur lang geen moment verveeld.

Ik sluit me in deze volledig aan bij de verwoordingen van: Insignificance

verder wil me niet uitspreken over het thema racisme

Wat een draak van een film, bomvol clichés en overacting van Ford. Dit verhaal had een betere film verdiend.

"Maybe tomorrow we'll all wear 42, that way the won't tell us apart".

Indrukwekkend! *4.0

42 is een erg mooie film met een inspirerend verhaal. Toch kwam het niet helemaal binnen bij me. Waar een film als Green Book (soortgelijk thema) me ruim 2 uur boeide, merkte ik hier dat de aandacht regelmatig weg viel. Wellicht omdat het verhaal zo voorspelbaar is? Of omdat de dramatische wendingen zo overduidelijk voorspelbaar zijn?

Met Jackie kon ik wel meeleven. Zijn rol wordt goed vertolkt, en de opgekropte woede over het onrecht dat hem keer op keer overkomt is goed neergezet. Voor de rest wordt de film bevolkt door clichématige karakters, die me niet bijbleven. Ook zijn hele team bestond voor mijn gevoel uit inwisselbare gezichten.

Het overduidelijke sentiment waarmee de film vertelt wordt, heeft plus en minpunten. Een dikke plus vind ik die heerlijke jaren 40 sfeer, met mooie decors, kostuums, muziek en kleurenfilters. Het nadeel vind ik wel erg duidelijk aangezette tijdsgeest, die af en toe naar een parodie neigt.

De film heeft een goede boodschap en wil dit graag keer op keer duidelijk maken. De moraal wordt er dan ook regelmatig, al dan niet met Bijbelse verwijzingen doorheen gedrukt, wat op de duur vermoeiend wordt. En natuurlijk de talloze strijkorkesten die dit verhaal nog dramatischer moeten maken dan het al is, hadden van mij minder gemogen.

Ondanks de clichés en de dik aangezette moraal, een erg fijne en inspirerende film. En dat het een waargebeurd verhaal is, maakt het zeker de moeite waard om eens gezien te hebben.

3*

Redelijk op zijn best.

De eerste, niet bepaald oninteressante, schreden van de eerste gekleurde honkballer in de MLB wordt gevolgd. Het te verwachten beeld van racisme, schoffering, bedreiging en andere tenenkrommende gebeurtenissen trekken voorbij met natuurlijk op het einde 'verbroedering' en het feit dat Robinson slaagt en door zijn eigen team geaccepteerd wordt.

Op zich een onderwerp waar veel uit te halen is en een prima drama of biopic van te maken zou zijn, ware het niet dat, zoals hier boven door velen al aangehaald, de film een aaneenschakeling van clichés is. De film verast dan ook nergens ook al doen Ford, Black, Boseman en Meloni hun best er wat van de maken.

De film ademt wel een bepaalde kwaliteit uit, toch overschrijd de film nergens de grens van gemiddeld. Al met al een film die niets nieuws onder de zon brengt en op het saaie af is en zelfs braaf. Jammer, want een dergelijke verhaal had mogelijk toch meer verdient.

Indrukwekkend verhaal, maar het verhaaltje rond racisme in de sportwereld is vrij bekend. 42 slaagt er niet in een verfrissende kijk binnen dit thema weer te geven en dat maakt het redelijk voorspelbaar. Er wordt vooral geprobeerd extra nadruk te leggen op de sentimentaliteit en dat begint op den duur enorm te vermoeien.

Wél indrukwekkend is het acteerspel van Boseman, die de onmacht van Jackie mooi weet neer te zetten. Daarentegen is Boseman dan ook de enige die weet te intrigeren. Vrijwel de volledige overige cast is weinig memorabel.

3*

Tamelijk lompe, ongenuanceerde film over een wereld die bestaat uit integere, eerlijke, oprechte, gekleurde mensen en racistische rednecks. Prikkelt niet echt tot nadenken.

Zeker lomp (of op zijn minst ongenuanceerd), maar prikkelt wél tot nadenken wat mij betreft, al is dat niet geheel positief. Ik zou met alle liefde meejuichen met Jackie, maar het voelt niet goed.

Ik had graag een versie hiervan gezien van Ava DuVernay of Barry Jenkins, of iemand anders met enig historisch besef. Maar Helgeland geeft ons helaas het zoveelste White Saviour verhaal terwijl de historische figuur Jackie Robinson ruimte geeft voor zoveel meer dan dat. Ik lees hierboven dat de nabestaanden tevreden zijn met de film, maar dit had een zoveel gelaagder portret kunnen zijn dan het is.

De film heeft best een aantal zaken op orde (al ben ik geen fan van Harrison Fords performance hier), maar wanneer je dit onderwerp tackelt, moet je niet de belangrijkste zaken opkloten. En dat doet 42 behoorlijk.

Zonde.

2*

Beetje oubollige maar verder wel meeslepende film die het waargebeurde verhaal vertelt van honkballer Jackie Robinson (Chadwick Boseman), de eerste afro-amerikaanse speler in de prestigieuze MLB-competitie. We zien hem hier aan het begin van zijn legendarische carrière, waarbij hij voortdurend te maken krijgt met onbegrip en vooral racisme. Boseman is uitstekend in de hoofdrol en de wisselwerking met manager Harrison Ford is leuk om te zien. Ford zet zijn rol behoorlijk dik aan maar zijn personage is zo sympathiek dat we dit maar door de vingers zullen zien. Iets dat overigens ook voor de hele film geldt.