Minasan, Sayonara (2013)

Achteraf bleek de kleureninstelling van de beamer niet te kloppen (de kleur rood ontbrak geheel). In het begin dacht ik (en ik was niet de enige) dat het een bewuste regiekeuze was, de film speelde immers in de jaren 80, in een afgesloten complex ('the projects') in de stad. Maar als je stills van de film bekijkt zie je snel dat het niet klopte, gelukkig bleek het niet te storend en best wel te passen. Wel slordig, maar op Camera Japan helaas niet veel beter gewend.

De film was best wel sterk. Nakamura's eerdere films waren niet zo aan mij besteed, hier gaat hij voor het eerst (?) de meer drama kant op. Pakt goed uit, met uitzondering van het laatste half uur, waarin een extra verwikkeling in de film komt die niks toevoegt aan het drama.Toch vond ik gegeven en uitwerking tot die tijd zo sterk dat ik het de film niet te zwaar aanreken. Het dissoneert niet met de rest, al maakte het de film wel onnodig lang. Hamada behoorlijk goed in de hoofdrol al speelde hij zowel een 12-jarige als een 30-jarige, dat overtuigde niet altijd, maar stoorde ook niet. Dus dat zie ik ook als compliment voor de film.

Geklets in de ruimte blijkt dat te zijn, Verwisseld met Fujita Yosuke (die eenvormige DVD-labels ook altijd). Nakamura is gewoon een kleine favoriet aan 't worden.

Sterke film! Maar ben het met Rokuro hierboven eens dat de extra verwikkeling ergens tegen het einde wat overbodig voelde. Verder is dit dan een mooi afgeronde Nakamura. Tijdsbeeld en setting kloppen helemaal en zorgen voor een mooi verhaal over een jongen met goede bedoelingen die door een trauma zichzelf beperkt. Filmisch niet bijzonder, maar wel erg strak en toepasselijk. Dit was dan toch nog net iets beter dan Potechi (die ik gister nog Nakamura's beste noemde), en met iets meer dromerigheid/poëzie had dit met gemak een meesterwerkje kunnen zijn.

Fijne Nakamura, maar weer net niet.

Na 12 films nog steeds geen Nakamura films die 4* waard is, een echte fan zal ik dus niet meer worden vrees ik. Maar toch brengt hij regelmatig wel kwaliteit, zoals deze Minasan, Sayonara. Geen superopvallende film, best wel wat op aan te merken, maar het werkt toch wel en weet redelijk makkelijk 120 minuten te boeien.

Had wel wat problemen met de onthulling van het jeugdtrauma. Tot dan leek de film te gaan over iemand die star vasthield aan datgene wat hijzelf leuk vond, terwijl iedereen in z'n omgeving vetrok. Je kan zeggen dat er enige herkenbaar was. Voor mij was dat extra drama dus niet nodig, voor de film wel want het is een opzet voor het hele laatste half uur.

Gaku Hamada is een wat raar figuur. Komt nooit bij me op als ik denk aan goede Japanse acteurs en echt fan ben ik niet, maar toch weet hij altijd redelijk makkelijk een film te dragen en te sturen. Past perfect bij z'n personage hier, zowel de 12-jarige als de 30-jarige versie.

Mooi dramatje, best een origineel gegeven, goed uitgewerkt. Vormgeving had iets strakker gekund en er zit wat overbodig (maar geen vervelend) drama in, maar verder niet zoveel op aan te merken. Zoals de meeste Nakamura's, erg solide filler.

3.5*