Mah Nakorn (2004)

Een romantische komedie van een heel ander slag dan bijvoorbeeld een Notting Hill. En gelukkig maar.

Zoetsappig en kitch, woorden die niet vaak gepaard gaan met een hoge beoordeling, worden hier terecht in positieve zin genoemd.

Door middel van felle, diepe kleuren en gretig gebruik van een groothoeklens weet Sasanatieng en dromerig beeld van het drukke leven in Bangkok te schetsen. Visueel een pareltje.

Muzikaal is Citizen Dog al even karakteristiek. Immer vrolijke deuntjes die perfect passen bij dat wat zich op het beeld afspeelt. De musicalachtige intermezzo's vallen dan ook niet uit de toon in deze film.

Qua humor zat het voor mijn gevoel nooit teveel tegen het flauwe slapstick aan. De kracht zit hem vooral in de willekeurige, absurde side stories, zoals Little Mam met haar pratende knuffelbeer en Pod's vriend die een Chinese vrouw aan de haak slaat in een overvolle bus. Een ander hoogtepunt is Pod's oma die aan hem verschijnt als gereïncarneerde hagedis. Door vooral de kleine dingetjes die in de film gebeuren en gezegd worden op een levendige en over-the-top wijze te visualiseren, krijgt Citizen Dog veel vaart en een gezonde dosis humor.

Wel weer zo'n typische je-moet-er-maar-van-houden-film, maar zeker een aanrader voor eenieder die een beetje gekheid, originaliteit en functionele kitscherigheid niet schuwt.

Leuke cameo van Ratanaruang trouwens als de voice-over.

Moeilijk hè, zelf iets verzinnen. En die amélieopmerking gaat nergens over.

lol, scherp Apollinisch.

Geweldig!
De meest bizarre dingen gebeuren alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Wat een fantasie! Ook ik moest denken aan Amélie en The Taste of Tea, maar deze film slaat qua gebeurtenissen en geflipte personen echt alles. En wat een kleuren. Soms vloekt het verschrikkelijk, maar het is elk moment interessant. Ik ken echt niets dat qua beelden hiermee te vergelijken valt.
De muziek was niet geweldig, maar soms oh zo effectief in het ondersteunen van humoristische momenten. Waar dit niet gebeurt is het soms echt net iets te matig, daarom geen 5*, maar wellicht dat ik na een herziening milder ben.

Voor een filmclub van medestudenten heb ik vorige week vijf films, expres allen Aziatisch, voorgelegd. Naast Mah Nakorn, waren dat Shinkuronishiti, Tekon Kinkurîto, Rinjin 13-go en Ruang Rak Noi Nid Mahasan. Toch een vrij divers rijtje. Deze won nipt van Black Kiss en Ruang Rak en zodoende Citizen Dog gisteren voor de tweede keer gezien. De eerste keer is bijna twee jaar geleden, 18-11-08.

Wat is dit toch een heerlijk geflipte, creatieve film. Een geweldige mix tussen komedie, fantasy en een beetje romantiek. DE film met de meest warme, felle en speelse kleuren.

Het pad van Mah Nakorn is zelden recht, telkens is er weer een afslag of een hobbel in de weg. Absurde en surrealistische zijweggetjes doen je als kijker telkens weer verbazen. De scène met de vallende helmen en vooral de eerste keer met Mt. Plastic Fles blijven twee van mijn grote favorieten. Dit is en blijft sowieso de film met de meeste gedenkwaardige, losstaande scènes die ik gezien heb.

Vond ik de eerste keer de muziek niet altijd geslaagd, dit keer had ik slechts het gevoel dat er misschien een enkel liedje tussen uit had gekund (en bij de aftiteling vond ik het ook wel leuk geweest). Maar nog nooit werkte zang in een film voor mij zo goed. Geweldig hoe het de grappige scènes ondersteunt (en vaak ook zélf grappig is). Het camerawerk is erg statisch en werkt perfect.

4* gemakkelijk verhoogd naar 4.5*

Heerlijk filmpje.


Visueel oogstrelend. Prachtig kleurengebruik, alle felle kleuren van de regenboog komen aanbod, erg fijne vondsten en ook erg fijne humor, erg flauw en slapstick op momenten maar dat is we laan mij besteed. Erg leuke personages, alleen jammer van Jin, die vond ik op de laatste minuten na toch wel erg vervelend.


Veel leuke personages dus. Waar vooral Little mam en Thongchai de show stelen. Erg in een deuk gelegen om Thongchai. Heerlijke awkward momentjes. De berg plastic flessen was ook een erg fijn visueel hoogstandje. Gewoon ene erg leuk sprookje, al had de lovestory wat aandoenlijker gemogen. Maar het magistrale kleurgebruik zorgt ervoor dat de film de volledige speelduur ook echt als een magisch sprookje aanvoelt.

wil deze film heel graag zien! weet iemand waar die te koop/bestellen is?

Na ruim een jaar weer eens herzien en wat een feest blijft deze film! Allereerst heb ik zo mogelijk nog meer genoten van de cinematografie. De kleuren spetteren natuurlijk van het scherm, maar ik vond ook de beelden soms heerlijk symmetrisch en de camerabewegingen mooi strak waarbij alles prachtig gekadreerd bleef. Verder een aantal liedjes waarbij de bijbehorende scènes vaak erg hilarisch zijn. Met name het openingsliedje, waar gesuggereerd wordt dat diverse personages het zingen, waarbij de humor vooral zit in de overdreven wijze waarop het wordt gezongen. Maar nog meer memorabel is de scène+liedje van de reïncarnatie van oma.

Die scène is maar één van de fantastische scènes waarbij personages bizarre eigenschappen hebben die heerlijk uitvergroot worden. Fantastisch is bijvoorbeeld de man die alles schoon wilt likken en de overdreven manier waarop er aandacht aan wordt besteed. En als de focus niet op bizarre mensen ligt, is er wel sprake van een bizarre gebeurtenis. Surrealistisch. Vergeet trollen en tovenaars, dit is het soort van fantasie dat ik pas echt geweldig vind. Ik heb zelf eerder de vergelijking met Amélie gemaakt, maar ik denk dat qua fantasie een film als Symbol hier eerder bij in de buurt komt. Nog steeds geen vijf sterretjes, maar uitsluiten dat die er ooit komen wil ik nog steeds niet. 4,5*.

Mooie film om te herzien.

Blijft vooral een erg fris werkje. Een goeie 7 jaar na de initiële release blijft Sasanatieng's kleurenpalet ongeëvenaard. Visueel nog steeds geniaal dit filmpje, al vertoont de CG dan af en toe wat technische mankementjes, het kan amper de pret drukken.

Ook de soundtrack is erg leuk, vooral de theme song. Absoluut niet goed, maar wel erg grappig en leuk geïntegreerd. Verder vooral een film die het van z'n frisse ideeën moet hebben. Nogal fragmentarisch, maar de meeste stukjes zijn echt geweldig, dat alles dan losjes aan de twee hoofdpersonages verbonden is vind ik verder niet echt een probleem.

Blijft een geweldige comedy met een redelijk breed appeal, al moet je wel een beetje tegen de nogal random en maffe ideeën kunnen. Wie een slick verhaal wil waar alles logisch en uitvoerig toegelicht wordt is hier duidelijk aan het verkeerde adres.

4.5* en een uitgebreide review

Het enigste van dit filmpje wat ik tot nu toe gezien heb zijn fragmenten uit oa Movie Meter contests van Goldenskull en Onderhond. Vanwege het grappige en vooral ook het bijzondere kleurengebruik van die fragmenten vanmorgen maar eens het hele filmpje bekeken.
Visueel en vooral ook vanwege de bijzonder komische scènes vind ik dit filmpje een pareltje dat qua feel good mij ook enigszins doet denken aan dat andere Japanse pareltje "The Taste of Tea". Deze film moet het voor mij vooral hebben van de zeer mooie komische en fantasierijke beelden zoals o.a. de helmen die uit de lucht kwamen vellen, de enorme boven Bangkok uittorende berg van plastic flessen en vooral de cigaretten rokende speelgoedbeer. Hoe verzin je het! En natuurlijk om niet te vergeten het bijzonder frisse spel van de hoofdrolspelers Pod en vooral de zeer sympathiek ogende Jin.
Na al die depri en oerlelijke arthouse drama's die ik de laatste tijd gezien heb komt dit uitstekende feel-good filmpje voor mij over als een verademing. Ik heb daarom besloten mij nog maar eens meer te verdiepen in de Aziatische cinema, waarvan ik de laatste tijd al heel wat juweeltjes gezien heb .

4,5*

Vond deze een stukje beter dan "Tears.... ".
Prachtig kleueren palet, leuke decors en absurde humor. Maar toch is het allemaal niet echt aangekomen. Het verhaal was veel te melig en de (piep)toon van die vertelstem werkte een beetje op mijn zenuwen.